ஒரு அகதியின் கடுதாசி

தான் ஆடாவிட்டாலும் தன் தசை ஆடும் என்பார்கள். அதை நிரூபிப்பதுபோல் அண்மையில் தேனாய் ஒரு சேதி நம் காதுகளில் வந்து ஊறியது.

'போரினால் பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு வாழ்க்கைத் தரத்தை உயர்த்தி வாழ்வின் மீதான நம்பிக்கையைக் கட்டியெழுப்ப உதவிக்கரம் நீட்டுகிறது ஜொலிஸ்ரார் விளையாட்டுக்கழக இலண்டன் கிளை. அதற்காக தற்போது ஒரு கிரிக்கெற் சுற்றுப்போட்டி ஒன்றை நடாத்தவுள்ளது.

இது தான் அந்த செய்தி.....

இலங்கைத் தீவில் பல மாண்புள்ளோரை உருவாக்கிய யாழ் இந்துக் கல்லூரி பழைய மாணவர்களின் விளையாட்டுக்கழகம் தான் ஜொலிஸ்ரார் விளையாட்டுக்கழகம் என நாம் அறிந்தோம். அத்தகைய ஒரு விளையாட்டுக் கழகத்தின் இலண்டன் கிளை நமக்கெல்லாம் உதவிடப் போகிறது என்றும் இத்தகைய பல உதவிகளை ஏற்கனவே செய்திருக்கிறது என்றும் கூறக்கேட்ட நாம் உண்மையில் எதிர்காலம் பற்றிய நம்பிக்கையுடன் சிலிர்த்து எழுந்தோம்.

ஓ.... நாம் என்றால் யாரெண்டு அறமுகப்படுத்த மறந்து விட்டோம்.

எமது மண்ணில் நடந்த கொடூரப் போரினால் உறவிழந்து, ஊனமுற்று, இடம்பெயர்ந்து, பொருளிழந்து வெற்று மனிதராய், உளம் நொந்த அனாதைகளாய், இனி இழப்பதற்கு உயிரை மட்டுமே கொண்டவராய், ஓடு கழன்ற ஆமைகளாய் எமது வெறுமையாக்கப்பட்ட நிலத்திலே வேலி கூடப்போட முடியாதவராய் வானத்திலிருந்து தேவர்களை எதிர்பார்த்து அண்ணாந்து காத்திருக்கும் அகதிகள் நாங்கள்.

எங்கள் மண்ணில் மீண்டும் குடியேறினாலும், வெயிலுக்கும் மழைக்கும் ஈடு கொடுக்கப் போராடும் நாங்கள் இன்றும் அகதிகள் தானே!

இல்லை வேறேதும் சொற்பமிருந்தால் சொல்லுங்கள் உறவுகளே!

வாழ்க்கை பற்றிய நம்பிக்கையினத்துடனும், எமது இளம் சந்ததியாகி எதிர்காலம் குறித்த அச்சத்துடனும் இருந்த எமக்கு ஜொலிஸ்ரார் விளையாட்டுக்கழக இலண்டன் கிளையின் 'கர்ண' கொடை நோக்கம் கேள்விப்பட்டதும் நம்பிக்கை ஒளிக்கீற்று தோன்றியது!

நாம் அநாதைகள் அல்லர் எனக் கூவிடத் தோன்றிற்று!

இனியும் அகதிகள் அல்ல என எக்காளமிடத் தூண்டிற்று!

'எழுந்து நிற்போம் மீண்டும்' என மார் தட்டிட எத்தனித்தது!

ஏனெனில் 'யாழ் இந்துவின் மைந்தர் அல்லவா? பேருக்குக் கிள்ளித் தெளிக்காமல் அள்ளித் தந்து கரம் பற்றி தூக்கி விடுவார்கள் எங்கள் இரத்த சொந்தங்கள்' என மலர்வுடன் ஒருவரை ஒருவர் பாத்துக் கொண்டோம். எமது உதடுகளில் பல வருடங்களின் பின் மெய்யான புன்னகை எம்மை அறியாமலே பிரசவித்தது.

நன்றி உணர்வின் உந்துதலால் உங்களைப் பற்றியும், உங்கள் செயற்பாடுகள் பற்றியும் அறிந்து கொள்ள முயன்றோம். ஏற்கனவே உங்கள் உதவிகள் சென்றடைந்தவர்களின் பிரகாசமான வாழ்க்கையைப் பார்க்க வன்னிப்பிரதேசம் எங்கும் தேடிச் சென்றோம்.

ஏனெனில் இனி எமக்கு கிடைக்கப்போகும் வாழ்வின் செழிப்பை நேரில் அறியும் ஆவல்... இது மனித மனத்தின் இயல்பு தானே.

பெரிய பிரித்தானியாவிலுள்ள எமது உறவுகள் ஊடாக உங்களைத் தேடினோம்....

வன்னியின் செம்மண் புழுதிகளிடையே உங்கள் உதவிகளைத் தேடினோம்.....

தேடினோம்..... தேடினோம்......

தேடலின் முடிவு......?

அட நாசமறுப்பாரே......!

என்ன இது ஏமாற்றம்..... நமது அரசியல் தலைவர்கள் உங்களிடம் தோற்றார்கள் போங்கள்....

போர்ப்பிராந்தியத்தில் 'செல்' குண்டுகள் வெடித்த போதும் தீயின் செந்தழல்களிடையே வெந்த போதும் ஏற்படாத நரக வலியை இந்த ஏமாற்றம் எமக்குத் தந்தது.

அன்றும் இன்றும் போரில் ஈடுபட்டவர்களின் சுமைகளையும், தவறுகளின் விளைவுகளையும் தோள்களில் சுமப்பவர்கள் நாமே!

இன்றும் எங்களிடம் எதைக் கேட்கப் போகிறீர்கள். எங்கள் கோவணங்களைக் கட்டும் 'அரைஞாண்' கொடிகளை விற்றா உங்களது சுகபோக வாழ்க்கை நடாத்தப்பட வேண்டும்.

தமிழ்த் தேசியத்தின் பெயரால் சகலவற்றையும் நாம் இழந்தோம். அதே தேசியத்தின் பெயரில் நீங்கள் கொள்ளையடிப்பது என்ன நியாயம்....?

ஜொலிஸ்ரார் விளையாட்டுக்கழகம் இலண்டன் கிளையானது முறையாக நிறுவனமயப்படுத்தப்படாமல் தான்தோன்றித்தனமாக கைவிரல்களின் எண்ணிக்கைகளுள் அடங்கும் உறுப்பினர்களைக் கொண்ட சிறு குழு என்பதை அறிந்தோம். உங்கள் விட்டேற்றித்தனமான உள் நடவடிக்கைகளையும் அறிந்தோம்.

தேசியம் பேசிப்பேசி நீங்கள் ஏற்கனவே இவ்வாறான பல நிகழ்வுகளை நடாத்தியதையும் அறிந்தோம். போரால் பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு பேருதவிகள் செய்ததாக நீங்கள் இலண்டன் மாநகரமெங்கும் எமது உறவுகளுக்குப் பிரச்சாரம் செய்ததையும் நாம் அறிந்தோம்.

பிணங்கள் உரமான வன்னி மண்ணிலே கொளுத்தும் வெயிலிலே திரிந்து செல்லும் இடமெல்லாம் அங்கங்கே உயிர் துறந்த எங்கள் சொந்தங்களை நினைவுகூர்ந்தபடி அரச அதிகாரிகள் மற்றும் நிறுவனங்கள் எல்லாம் தொடர்பு கொண்டு கேட்டபோது தான் நீங்கள் டீ.ஆ.று கார்களில் சொகுசு சவாரி செய்வதன் நதிமூலம் தெரிந்தது.

எங்கள் சொந்தங்களிடம் எமக்கு உதவுவதற்காக எனச் சொல்லி நீங்கள் சேகரித்தவை எல்லாம் உங்களுக்குள்ளே சுற்றிச் சுழல்வதையும் நாம் அறிந்து கொண்டோம்.

இதனால் தானா நீங்கள் கடந்த ஐந்து வருடங்களாக  வரவு செலவுக் கணக்குகளை பகிரங்கமாக்காமல் வைத்திருக்கிறீங்கள்.....?

'வரவும் உங்களுக்கே! செலவும் உங்களுக்கானதே!' என்ற புதிய தமிழ்த்தேசியம் தான் உங்களது தாரக மந்திரம் என நாம் நன்றாக அறிந்து கொண்டோம்.

எங்கள் பிணங்கள் மீதா உங்கள் மாடமாளிகைகள் கட்டப்பட வேண்டும்.....?

எங்கள் குருதிகள் தானா உங்கள் வாகனங்களின் எரிபொருட்களாக வேண்டும்....?

நாங்கள் உயிரைச்சிந்தி, உயிரைச்சிந்தி குற்றுயிராய்க் கிடப்பதைக் காட்டி நீங்கள் பியரைச்சிந்தி  பியரைச்சிந்தி நைட் கிளப்புகளில் ஆட்டம் போடுகிறீர்கள்.

நீங்கள் அங்கே இனவாதம் பேசி எமது உறவுகளை உணர்ச்சிவசப்படுத்தி எமக்கென காசு பெறுகின்றீர்கள்.

தமிழ்த்தேசியம் பேசிப்பேசி அவர்களை எழுச்சி பெறச் செய்து பணத்தைப் பறித்து அதில் குபேர வாழ்க்கை வாழ்கின்றீர்கள். அந்தப் பணத்தில் இலங்கை வந்து இராணுவ அதிகாரிகளுக்கு 'ஐபோன்' வாங்கிக் கொடுத்து இன விபச்சாரம் செய்கிறீர்கள். சிங்களப் பேரினவாதிகளுக்கு சாமரம் வீசி போதை மருந்து ஏற்றுகின்றீர்கள். 

போலித்தமிழ் தேசிய வாதிகளே!

உங்கள் முகமூடிகள் இங்கு கழன்று விட்டன. இங்கும் உரியப் போகின்றன. பகிரங்கத்தில், அம்பலத்தில் நிர்வாணமாக நிற்கப்போகிறீர்கள்.

உங்கள் கரங்களில் எங்களின் இரத்த வெடில் அடிக்கிறதே. முகரவில்லையா....?

உங்கள் பல்லிடுக்கில் எங்களின் சதைத்துண்டங்கள் சிந்திக் கிடக்கின்றனவே. உறுத்தவில்லையா.....?

அன்றும் அங்கிருந்து தேசியம் பேசியவர்கள் எங்கள் உயிரையும், குருதியையும் குடித்தனர்.

இன்றும் நீங்கள் எங்கள் வாழ்வைக் குடிக்க நினைக்கின்றீர்கள். நீங்கள் கூத்தாட்டம் போடப் பயன்படும் பணம் எங்கள் பணம்.

நீங்கள் 'ஸ்லோமோசனில்' மிதக்கப் பயன்படும் செல்வம் எங்கள் செல்வம்.

குதியன் குத்தும் குத்தியன்களே!

பாதிக்கப்பட்ட வன்னி மக்களுக்காக இந்தக் 'கடுதாசி'யை எழுதும் நான் இன்னொரு பரிமாணத்தையும் கொண்டிருக்கின்றேன்.

நானும் யாழ்ஃஇந்துக் கல்லூரியின் பழைய மாணவன். அந்தத் தாயின் செல்வப் புதல்வன். உங்களுக்கு என்ன உரிமை இருக்கிறது தாயின் மடியைக் கொச்சப்படுத்த....

உங்களுக்கு ஒரு ஆலோசனை கூறுகின்றேன். இனியும் யாழ்ஃஇந்துத் தாயைக் கேவலப்படுத்தாமல் விபச்சார விடுதி நடாத்துங்கள். அது இதைவிட தூய்மையானது.

நீங்கள் அனைவரும் 'புருடா' விடுவதில் மன்னர்கள் தான் என்பதை மீண்டும் மீண்டும் நிரூபித்து விடுகின்றீர்கள். அதுதான் லேட்டஸ் புருடா. வன்னியில் புற்றுநோய் வைத்தியசாலை கட்டப் போவதாக விடும் பெரும் புருடா. இது இனி இங்கு வேகாத பருப்பு. இனி ஏமாற நாம் தயாராக இல்லை.

ஆனால் ஒரு விடயத்தைக் கவனத்தில் எடுக்க வேண்டுகின்றேன். வன்னியில் புற்றுநோயால் இறப்பை எதிர்நோக்கி இருப்பவர்களை விட பல்லாயிரம் மடங்காக உரிய வாழ்வியல் உதவிகன் இன்றி இறக்கும் நிலையில் பல இலட்சம் மக்கள் இருக்கிறார்கள்.

அவர்களது வாழ்க்கைக்கான ஆதாரங்களை முதலில் செய்து முடித்த பின் புற்றுநோய் வைத்தியசாலை ஒன்றை உருவாக்கலாம்.

உங்களுக்குத்தான் பிரச்சனையே இல்லையே. சுண்டிக் காட்டினாலே எமது உறவுகள் அள்ளிக் கொடுக்குமே.

ஐ.நா.நிபுணர்குழுவின்  அறிக்கையைப் பார்த்தீர்கள் தானே. சனல்- 4 விவரணப்படத்தையும் பார்த்தீர்கள் தானே. இதோ இப்போது குறித்துக் கொள்ளுங்கள். இலங்கை அரசும், விடுதலைப் புலிகளும் மட்டுமல்ல போர்க்குற்றவாளிகள்.

எங்கள் நாறிய பிணங்களைத் தின்னும் நீங்களும் போர்க்குற்றவாளிகள் தான் என்பதை இன்னுமொரு அறிக்கை விரைவில் சொல்லும்.

இத்தனைக்கும் மத்தியில் என்னை மகிழ்ச்சிப்படுத்தும் நிகழ்வுகளும் அங்கு நடைபெறுவதை அறிய முடிகிறது. உண்மையான யாழ் இந்துவின் மைந்தர்களின் புதல்வர்கள் தாங்கள் நடாத்தும் இந்தக் காவாலித்தனமான சுற்றுப் போட்டியில் பங்கேற்பதில்லை என்று அறியும் போது உண்மையில் பெருமையாக இருக்கிறது. யாழ்ஃஇந்துத் தாயும் புளகாங்கிதமடைவாள் என்பது திண்ணம்.

எழுத எழுத பக்கங்கள் விரிகின்றன. எனது கையில் வேறு தாள்கள் இல்லை. வாங்கவும் காசில்லை. எனவே எனது 'கடுதாசி'யை இத்துடன் முடிக்கிறேன். காசு கிடைத்ததும் தாள் வாங்கி தொடர்ந்து எழுதுவேன்.

இவ்வண்ணம்

எவரையும் விற்றுப் பிழைக்காத

உண்மையான அகதி.