அரசியல் வேறு காட்சி வேற!

யாழ்ப்பாணத்தில் இப்பவெல்லாம் பாட்டுக் கச்சேரிகள் விழாக் கொண்டாட்டங்கள் எல்லாம் ஒரே அமர்க்களமாகத்தான் இருக்கு. அங்கெல்லாம் ஜே ஜே என்று சனம் அலைமோதுவதைக் காணக்கூடியதாய் இருக்கு. சனங்கள் சந்தோசமாய்க் கூடிக் களிப்படையும் காட்சியைப் பார்க்கவும் சந்தோசமாய்த்தானிருக்கு. பூங்காக்கள் கடற்கரை ஃபுட்சிற்றி கே.எஃப்சி கடைத்தெருக்கள் என்று இங்கேயும் நாட்டின் மற்ற மற்ற இடங்களைப் போலவே காட்சிகளில் வேறுபாடுகளில்லை. நமக்கு, அதிகாரப் பகிர்வொன்றின் மூலம் அரசியலுரிமைகளைப் பெற்றுக்கொள்ளும் தீர்வொன்றைக் கண்டுவிட்டால் மற்றப் பிரச்சினைகளும் தீர்ந்துவிடும்.

தேவைக்கதிகமான ராணுவப் பிரசன்னம், வலிந்த குடியேற்றங்கள், இன்னும் மீதமிருக்கும் மீள்குடியேற்றங்கள், காணியுரிமைப் பிரச்சினைகளெல்லாம் அந்தத் தீர்வின் பிறகு இங்கு பிரச்சினைகளாக இருக்கப்போவதில்லை.அதனால்தான் கூட்டமைப்புத் தலைவர்கள் ?தீர்வுக்காக அரசுடன் பேசிப் பயனில்லை இலங்கையில் வரும் எந்த அரசாங்கமும் தமிழர்க்குத் தீர்வைத் தராது? என்று சொல்லிவிட்டு, மேற்குறித்த பிரச்சினைகள் எல்லாம் இருக்கின்றன அவற்றை சர்வதேசத்திற்கு எடுத்துச் சொல்ல தமிழர் ஒற்றுமையை வெளிக்காட்டும்படியாக எங்களுக்கு வாக்களியுங்கள் என்று கேட்டுத் தங்கள் பதவிகளைத் தொடர்ந்து தக்கவைத்துக் கொள்கிறார்கள்.

இதற்கு, தமிழ் மக்களிடம் கோபத்தையும், அரச எதிர்ப்புணர்வையும், பகைவெறுப்பையும் தொடர்ந்து ஊட்டி வைத்திருந்தால்தான், தேர்தல்களில் ஆவேச எழுச்சியை உருவாக்கிக் காண்பித்து வாக்குகளைச் சுருட்டிக்கொள்ள முடியும்.

அதற்காகத்தான், ?அரசாங்கம் ஒண்டுக்கும் விடுகுதில்லை, ஆமிக்காரன் ஆக்கிரமித்து நிற்கிறான், சனங்களாகிய நீங்கள் அந்தச் சப்பாத்துக் கால்களுக்குள்ள நசிபட்டுக் கொண்டிருக்கிறீர்கள், ஆமிக் காம்பிற்கு நிலம் அளப்பதைத் தடுப்போம் வாருங்கள், ஆமிக்காரர் வடக்கிலும் சிங்கள அரசு தெற்கிலும் இருக்கும்வரை தமிழ்மக்கள் மூச்சுவிடவும் முடியாமல் முழிபிதுங்கியபடிதான் வாழவேண்டும்…? என்று சனங்களுக்குத் திருப்பித் திருப்பிச் சொல்லிவருகிறார்கள்.

தமிழ் மக்களும் இந்தக் களேபரத்தில் மயங்கி அரசியல் என்று வந்துவிட்டால், ?அரச அடக்குமுறைக்குள் புழுக்களாய் மிதிபட்டும் அச்சத்தின் மத்தியிலும் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறோம்? என்று ஒருபுறம் சொல்லியபடியும், மறுபுறத்தில் பாட்டுக் கச்சேரிகளும் கொண்டாட்டங்களும் கடற்கரை உலாத்தும் கடைத்தெரு விசிற்றுமாக சாதாரண வாழ்க்கையை சந்தோசமாக அனுபவித்துக் கொண்டும் இருக்கிறார்கள்.

யதார்த்தம் ஒன்றாகவும், அரசியல்வாதிகள் காட்ட விரும்பும் மக்களின் வேடம் வேறொன்றாகவும் இருக்கும் இந்தக் கூத்தைப் பார்த்து வியந்து, நண்பர் ஒருவர் கட்டுரையில் எழுதியிருந்தார்: தமிழ்க் கூட்டமைப்பினர் மாகாணசபைக்கு முன்னால் நடத்திய முள்ளிவாய்க்கால் நினைவேந்தல் நிகழ்வுக்கு சிவாஜிலிங்கத்துடன் மூன்றுபேர் மட்டுமே நின்றிருந்தனர், அன்றைய தினம் அதே மாலைப்பொழுதில் கைதடியிலிருந்து பத்தே கி.மீ. தூரமிருந்த யாழ்ப்பாணத்தில் முப்பதாயிரம் தமிழ்மக்கள் வெசாக் கொண்டாட்டப் பந்தல்களில் அலைமோதி நின்றிருந்தார்கள்? என்றும் எழுதியிருந்தார்.

வெசாக் தினங்களில் மட்டுமில்லை ஏனைய கொண்டாட்ட நாட்களிலும் நம்மவர்கள் சலித்துக்கொள்வது, தெருக்களில் இடித்து விலத்த முடியாதபடி சனங்கள் கொண்டாட்டமுடன் அலைமோதித் திரிவது பற்றித்தான்.தமிழ் மக்கள் கொண்டாட்டங்களுடனும் இருக்கிறார்கள் என்பதற்காக அவர்களுக்கு எல்லா வாழ்க்கை வசதிகளும் கிடைத்துவிட்டதாக அர்த்தமல்ல. அரசியலுரிமைகளை அடையக்கூடிய தீர்வொன்றின் மூலமாகத்தான் அந்தப் பிரச்சினைகள் நமக்குத் தீரும்.

ஆனால், பொய்யான அரசியல் கோஷங்கள், போலியான மனப்பாங்குகள் மூலம் நாம் அதை அடைய முடியாது. யதார்த்தத்தை விளங்கி, மக்களுக்கும் வரலாற்றுக்கும் நேர்மையாகச் செயற்படுவதன் மூலம் மட்டுமே எமக்கான தீர்வை எட்டமுடியும்.

(Murugesu Chandrakumar)