ரூபவதியும் இமெல்டாவும் மலையகத்துக்குக் கிடைப்பது எப்போது?

(சிவமணம் )

200 வருடகால வரலாற்றைக் கொண்ட மலையகத்தில் அரச தொழிற்துறைகளில் பணிபுரிவோரின் எண்ணிக்கையானது தேசிய சராசரியுடனும், இன விகிதா சாரத்துடனும் ஒப்பிடுகையில் மிகவும் சொற்ப அளவிலேயே காணப்படுகிறது.

இதற்கு பல்வேறு காரணங்கள் இருக்கின்றன. மலையக சமூகத்திற்கு கிடைத்த கல்வி ரீதியான வாய்ப்பு நாடற்றவர் நிலை காரணமாக 30 வருடங்கள் பிந்தியே கிடைத்ததும் இதற்கான ஒரு காரணமாகும். இந்த 30 வருட கால பின்னடைவானது அரசியல், சமூக, பொருளாதார, கலை, கலாசார, கல்வி, வீடமைப்பு, சுகாதாரம், போஷாக்கு, உட்கட்டமைப்பு வசதிகள், அரசாங்க தொழில் வாய்ப்புக்கள், சூழல் முகாமை, சமூக இடப்பெயர்வு, சமூக அந்தஸ்து, வாழ்க்கைத்தர முன்னேற்றம், அவர்களுக்கான உரிமைகள், சலுகைகள், புலமைப் பரிசில்கள், சம்பள உயர்வுகள் போன்ற பல்வேறு விடயங்களில் ஏனைய சமூகத்தினரை விட மிகவும் பின்னடைந்து போனதற்கான பிரதான காரணமாகும்.

இந்த 30 வருட கால பின்னடைவா னது மலையக மக்களின் பல்வேறு வாழ்வியல் அம்சங்களிலும் தாக்கம் செலுத்தினாலும் கூட இன்று பல துறை களிலும் படிப்படியாக முன்னேற்றம் அடைந்து வருவதைக் காணக்கூடிய தாக இருக்கிறது.

மலையகத்தில் க.பொ.த. உயர்தரம் வரை படித்தவர்கள் 12 ஆயிரத்திற்கு மேற்பட்டோர் இருக்கிறார்கள். பல்கலைக்கழகங்களில் படித்து வெளி யேறிய பல துறைகளையும் சேர்ந்த நூற்றுக்கு மேற்பட்ட மாணவர்கள் இருக்கிறார்கள். க.பொ.த. சாதாரணதரம் வரை படித்த மாணவர்களின் எண்ணி க்கை பல மடங்கு அதிகமாகும். இவற்றையெல்லாம் விட கலைத்துறை, தச்சுத் தொழில், மேசன், வெல்டிங், வாகனத்திருத்தம், கைத்தொலைபேசி கள் திருத்துதல், புகைப்படக்கலை, வீடீயோ, வீட்டுத் தோட்டம், சுயதொழில் செய்வோர் எனப் பல தொழில்துறை களில் இருப்போரின் எண்ணிக்கையும் அதிகரித்துச் செல்கிறது.

தற்போதைய நிலையில் அரசாங்க சேவை என்பது ஆசிரியர் தொழில் மட்டுமே ஓரளவு மலையகப் பிர தேசத்தைச் சேர்ந்தவர்களால் பூர்த்தி செய்யப்பட்டு வருகிறது. க.பொ.த. உயர்தரம் வரை படித்தவர்களே பெரும் பாலும் இத்தொழிலுக்கு வருகின்றனர்.

ஒரு நாட்டின் அரச தொழில்துறை யில் ஆயிரக்கணக்கான தொழில் பிரிவுகள் இருக்கின்றன. இப்பிரிவு களில் மலையக இளைஞர் யுவதிகள் எத்தனை சதவீதமானோர் என்பது ஆய்வு செய்யப்பட வேண்டிய விடய மாகும். ஏனெனில் மிகக் குறைவானவர்கள்.

ஒரு சமூகம் பல துறைகளிலும் அரச தொழில் வாய்ப்புக்களைப் பெற்றுக் கொள்ள வேண்டியது அவசியமாகும். அப்போதுதான் அச்சமூகத்தின் அறிவுப் பாய்ச்சலும், சமூகத்தின் தேவைகளும் முழுமையாக அந்த சமூகத்தைச் சென்றடையும்.

உதாரணமாக வைத்தியர்கள், பொறி யியலாளர்கள், சட்டத்தரணிகள், அரசா ங்க உயர் பதவிகள் போன்றவற்றில் கணிசமான அளவு அதிகரிக்கும் போதே அரசுக்கும் அச்சமூகத்திற்கும் இடையிலான தொடர்புகள் அதிகரிப்ப துடன் அரச நிர்வாகம் அந்த மக்களை நேரடியாகச் சென்றடைவதற்கான வாய்ப்புகளும் அதிகரிக்கும்.

இத்துறைகளில் மலையகத்தைச் சேர்ந்த விரல்விட்டு எண்ணக்கூடிய வர்களே உயர்ந்த பதவிகளில் இருக் கின்றனர். எதிர்வரும் காலங்களில் மலையகத்தைச் சேர்ந்த பட்டதாரிகள் அரச நிர்வாகிகளாக வருவதற்கு தம்மை தயார்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும். ஒருவர் அரசியல்வாதியாக வருவதற்கு வெறுமனே வாய்ச்சொல் வீரராகவும் பணம் படைத்தவராகவும் இருந்தாலே போதுமானது.

ஆனால் மக்களுக்கு சேவை செய்யும் மனப்பான்மை உடையவராகவும் அரச உயர் பதவிகளில் நிலைத்து நிற்கக் கூடியவராக ஒருவர் படித்து பட்டம் பெற்று வந்தால் அதுவும் கூட மலையக சமூகத்தின் மத்தியில் பாரிய மாற்றத்தை ஏற்படுத்தும்.

இதனால் இப்பரீட்சையில் சித்தியடை வதற்கான வசதி வாய்ப்புக்களை எமது அமைச்சர்கள், எம்.பிக்கள், சமூகப் பற்று கொண்டவர்கள் ஏற்படுத்திக் கொடுத்தால் மலையகப் பிரதேசத்தைச் சேர்ந்த அதிகமான இளைஞர் யுவதிகளை அரச பதவிகளுக்கு உள்வாங்கக்கூடிய வாய்ப்புக்கள் அதிகரிக்கும்.

வடமாகாணத்தை எடுத்துக் கொண்டால் வவுனியா அரசாங்க அதிபர் திருமதி எஸ்.எம். சார்ள்ஸ், யாழ். அரசாங்க அதிபர் இமெல்டா சுகுமார், கிளிநொச்சி அரசாங்க அதிபர் ரூபவதி கேதீஸ்வரன் அனைவரும் பெண்மணிகளே, இவர்களைப் போல மலையகத்தைச் சேர்ந்த படித்த யுவதிகளும் அரச உயர் பதவிகளை வகிக்க வேண்டு மானால் அதற்கான அர்ப்பணிப்பும், சமூக நோக்கும், வாழக்கையில் முன்னேற வேண்டும் என்ற இலட்சியமும் ஏற்பட வேண்டும்.

ஒரு ரூபவதியும் இமெல்டாவும் எப்போது மலையகத்தில் தோன்றப் போகிறார்கள்?