ஜேவிபியின் தலைவர்

புதிய குமார என்னதான் செய்யப் போகின்றார்.....?

(சாகரன்)

ஏப்ரல் 27 ம் திகதி புலம் பெயர் தேசம் ஒன்றில் நடைபெற்ற ஜே.வி.பி. இன் நிகழ்வு ஒன்றில் பங்குபற்றும் சந்தர்ப்பம் கிடைத்தது. ஜே.வி.பி. இன் புதிய தலைவராக அண்மையில் அனுர குமார திசநாயக்க நியமிக்கப்பட்டிருந்தார். ரோகண விஜய வீர, பிரேமதாச அரசாங்கத்தினால் கொல்லப்பட அப்போதைய மத்திய குழுவில் அங்கம் வகித்தவர்களில் உயிர் தப்பியவர் சோமவன்ச அமரசிங்க  மாத்திரமே. இவர் அன்றைய காலத்தில் கொழும்பு மாவட்டத்தில் அதிக செல்வாக்குடன் விளங்கிய ஐ.தே கட்சியின் சிறீசென குரே யின் ஆசீர்வாதத்துடன் வெளிநாடு தப்பிச் சென்றார். பின்பு இவர் நாடு திரும்பாமலே ஜனநாயக நீரோடையில் இணைந்த ஜேவிபி யின் தலைவராக 1995 இல் தெரிவு செய்யப்பட்டார். கிட்டத்தட்ட 20 வருடங்களாக தலைமைப் பொறுப்பில் இருந்த காலத்தில் சிங்கள மக்கள் மத்தியில் கூட ஜேவிபி வளரச்சியடையாது மட்டும் அல்லாது இறங்கு முகமாகவே அதன் வளர்ச்சி இருந்து வந்திருக்கின்றது.

தமிழ் மக்கள் மத்தியில் கால் ஊன்றுவதற்கான பல சாத்தியப்பாடுகள் இவரின் காலத்தில் இருந்தும் தமிழ் பேசும் மக்களின் அரசியல் தீர்வு விடயத்தில் சரியான செயற்பாடுகள் இல்லாமை காரணமாக ஜே.வி.பி இன் தோற்றம் தொடக்கம் இன்று வரை வேர் ஊன்ற முடியவில்லை. கூடவே அவ்வப்போது தமிழ் பேசும் மக்களின் அரசியல் உணர்வுகளில் எதிர் மறையான செயற்பாடுகளை கொண்டிருந்தமையினால் இவர்களின் இடது சாரிச் சாயமும் வெளுத்து போய் வந்திருக்கின்றது என்பதே யதார்த்தம்.

இவர்களின் மூன்று முக்கியமான செயற்பாடுகளை இவ்விடத்தில் குறிப்பிடுவது நலம் என்று நினைக்கின்றேன். முதலாவது இலங்கை இந்திய ஒப்பந்தத்தை ஒட்டிய வடக்கு கிழக்கு மாகாண சபையை நிபந்தனையற்று எதிர்த்தது. இதில் பிரேமதாஸ, புலி ஆகியோருடன் எழுதப்படாத ஒப்பந்த அடிப்படையில் செயற்பட்டது ஜே.வி.பி. மற்றையது இவர்களின் பிரசித்தி பெற்ற 5 வகுப்புகளில் ஒன்று இந்திய விஸ்தரிப்பு வாதத்திற்கு எதிரானவர்கள் தாங்கள் எனக் கூறப்படடிருந்தாலும் அடிப்படையில் இது மலையக தமிழ் மக்களுக்கு எதிரானதாகவே இதனை இவர்கள் முன்னெடுத்தனர். மூன்றாவது இணைந்திருந்த வடக்கு கிழக்கு மாகாண சபையை வழக்கு போட்டு பிரித்த விடயமானது தமிழ் மக்கள் இவர்களை தங்கள் எதிரியாக அதிகம் பார்க்க வைத்திருக்கின்றது. இந்த பிழையான முரண்பாடான தமது கொள்கைகளை இவர்கள் இன்றுவரை உணர்ந்து கொண்டார்களா என்பது கேள்விக்குறியே?

சுனாமி கால கட்டத்திலும் சிறப்பாக கிழக்கில் தமிழ் மக்களுக்கான நிவாரணங்களை நிறையவே செய்தாலும் வடக்கு – கிழக்கு பிரிப்பினால் தமிழ் மக்கள் மத்தியல் ஏற்பட்ட நம்பிக்கையீனத்தை இவர்களால் இன்று வரை கழுவ முடியவில்லை. கூடவே கொழும்பில் 2011 நடுப்பகுதியில் புலிகளால் தொடர்ச்சியாக ஒரு மாதத்தில் பயணிகள் பேருந்தில் நடாத்தப்பட்ட குண்டுத்தாக்குதலில் மூன்றிற்கு இற்கு மேற்பட்ட பேருந்தில் பயணித்த அனைவரும் கொல்லப்பட்டனர். இவர்களில் 90 சதவீதத்திற்கு மேலானவர்கள் சிங்கள அப்பாவி மக்களாக இருந்தனர். இதன் தொடர்சியாக காலி துறைமுகத்தில் புலிகளால் மேற்கொள்ளப்பட்ட இராணுவத் தாக்குதலும் காலியில் தமிழ் மக்களுக்கு எதிராக சிங்கள் காடையர்களால் ஏவப்பட இருந்த கொலை வெறியாட்டத்தை கட்டுக்குள் கொண்டு வந்த நல்ல செயற்பாட்டின் பின்புலத்தில் ஜேவிபி இருந்தாலும் இதுவும் தமிழ் மக்கள் ஜே.வி.பி மீது நம்பிக்கையை வைக்க போதுமானதாக இருக்கவில்லை.

காரணம் தமிழ் பேசும் மக்களுக்கான அரசியல் தீர்வில் ஜே.வி.பி. இற்கு இருந்து வருகின்ற பிழையான அல்லது தெளிவற்ற ஏன் இதுவரைக்கும் வரைவுகள் இல்லாத நிலையானவை இவர்கள் மீதி தமிழ் பேசும் மக்கள் நம்பிக்கை வைக்க தயங்குவதற்கான காரணமாக அமைகின்றது. முழு இலங்கை மக்களும் இவர்கள் மீது நம்பிக்கையை இழந்ததற்கான அண்மைய காலத்து செயற்பாடுகளில் ஜனாதிபதித் தேர்தலில் சரத் பொன்சேகாவை பொது வேட்பாளராக நிறுத்தி ஆதரித்து செயற்பட்டதில் இவர்களும் ஐதே கட்சியும், தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பும் ஒரு குட்டையில் ஊறிய மட்டைகளாக செயற்பட்ட செயற்பாடு முக்கிய காரணமாக அமைந்தது எனலாம். இவ் நிகழ்வு தமிழ் மக்கள் மத்தியிலிருந்த முற்போக்கு சக்திகள் இவர்களுடன் பேசுவதைக் கூட தவிர்க்கும் அளவிற்கு விலக வைத்தது என்பது வருத்தமான விடயமாகும்.

இவ்வாறான தவறான செயற்பாடுகளில் சோமசன்ச அமரசிங்காவின் ஆளுமை கணிசமான செல்வாக்கை செலுத்திருக்கும் என்பதில் மாற்றுக் கருத்திற்கு இடம் இல்லை. இன்று புதிய தலைவராக பொறுப்பெடுத்திருக்கும் அனுர குமார திசநாயக்க இந்த நிலமைகளை கவனத்தில் கொண்டு செயற்படுவாரானால் தென் இலங்கையின் ஒரு சக்தியாக? உருவெடுக்கும் ஜே.வி.பி. வடக்கு, கிழக்கு, மலையக மக்கள் மத்தியில் கணிசமான நம்பிக்கையை எதிர்காலத்தில் பெற முடியும். இதற்கு ஜே.வி.பி. பயணிக்க வேண்டிய தூரம் மிக மிக அதிகம்.

இதற்கான சாத்தியப்பாடுகள் ஏதாவது உருவாகுமா என்பதன் அடிப்படையிலேயே பொதுத் தளம் ஒன்றில் ஸ்கைபில் வந்த அவருடன் நான் ஒரு கேள்வியை மட்டும் முன் வைத்தேன். அது 'எல்லாத்தரப்பிலும் பலத்த இழப்புகளின் மத்தியில் முடிவுற்ற இந்த போருக்கு பின்பு ஐக்கிய இலங்கைகுள் வாழும் சகல இனத்தவரும் சம உரிமையுடன் வாழ்வதற்கு நம்பிகையூட்டும் செயற்பாட்டுடைய என்ன செயற்திட்டங்களை, வேலைத்திட்டங்களை வைத்திருக்கின்றீர்கள்' என்று. இதற்கு அவர் அளித்த பதிலில்  ஆட்சி மாற்றத்தை அல்ல அதிகாரமாற்றத்தை நோக்கி வேலைத்திட்டமாக சகல அரசியல் பொது ஸ்தானங்களுடனும் பேசிவருவதாகவும் தற்போது இலங்கையில் சிங்கள் பௌத்த  இனமே இலங்கையில் மேலாண்மையான முதன்மையான இனமாக இருக்கின்றது. இது ஏற்புடையது அல்ல. ஆனால் எதிர்காலத்தில் இலங்கையில் யாரும் முதன்மையானவர்கள் இரண்டாம் பட்சமானவர்கள் என்ற நிலையை இல்லாமல் யாவரும் சமம் என்ற நிலமைகளை உருவாக்குவதற்கான வேலைத்திட்டங்களை முன்னெடுக்கப் போவதாக கூறினார்.

சாரம்சத்தில் நம்பிக்கையூட்டும் பதிலாக இருந்தாலும் இதனை எவ்வாறு எவ்வளவு தீவிரமாக என்ன கால வரையறைக்குள்; செயற்படுதப் போகின்றார் என்பதை பொறுத்திருந்துதான் பார்க்க வேண்டும். இற்றைக்கு 5 வருடங்களுக்கு முன்பு ஜே.வி.பி யின் முக்கியஸ்தர் சந்திரசேகரனை சந்திக்கும் வாய்ப்பு கிடைத்தபோது தமிழ் மக்களுக்கான அரசியல் தீர்விற்கான வரைபு உங்களிடம் உள்ளதா என்று கேட்டபோது இல்லை என்பதை பகீரப் பிரயத்தனத்தின் பின்பே அவர் வாயால் ஒப்புக் கொள்ள வைக்க முடிந்தது. ஆனால் தாம் அவ் வரைதலில் தற்போது ஈடுபடுவதாக கூறியிருந்தார். 5 வருடங்கள் கழிந்தும் இன்று வரை அவர்களால் பூர்த்தி செய்யப்படாதது, இலங்கைத் தீவில் முதன்மையாக காணப்படும் பிரச்சனையை தள்ளிவைப்பது இவர்களின் பொறுப்பற்ற தன்மையே காட்டு நிற்கின்றது. சரி பொறுத்திருந்துதான் பார்ப்போமே புதிய 'குமார' என்னதான் செய்யப் போகின்றார் என்று.

(Saakaran) (ஏப்ரல் 30, 2014)