திருத்தவே முடியாத தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பும், திருந்தவே விரும்பாத தமிழ் மக்களும்

(மோகன்)

இந்தியாவில் அதுவும் பொதுவா தமிழ்நாட்டில் சிலவேளைகளில் ஆளும் கட்சிகள் திடீரென பெரும் தோல்விகளை சந்திப்பதற்க்கு முக்கிய காரணம் அக்கட்சிகள் ஆட்சி காலத்தில் நடத்திய அட்டூழியங்களும் அடாவடிதனங்களுமே, இதனால் எதிர்கட்சிகள் வெற்றிபெறுகின்றன. இந்த கட்சி போனால் போதும் என்று நினைத்து மக்கள் ஓட்டு போடுவார்களே தவிர, தங்கள் ஓட்டுக்களால் வெற்றி பெறப்போகிற கட்சி தங்களை காக்க வருகின்ற கடவுளாக நினைப்பதில்லை. அது நினைத்தாலும் நடக்காதது என்றும் அவர்களுக்கும் தெரியும். தெரிந்திருந்தும் தமிழ்நாடு இந்த கழகங்களால் எவ்வளவு தூரம் பின் தங்கி போனாலும் கவலைப்படாது மாறிமாறி ஆள வரும் கழகங்களை மக்கள் மாற்ற நினைப்பதுவுமில்லை ஏன் மாற்றவும் விரும்புவதில்லை. அவர்களை பொறுத்தவரை இந்த இரண்டு கழகங்களை தவிர்த்து வேறு ஒரு கட்சிக்கு வாக்களித்தால் அது தங்களை தமிழின துரொகிகளாக அடையாளம் காட்டி விடுமோ என்ற ஒரு பயம். அதனால் இந்த கழகங்களுக்கு மாறி மாறி ஓட்டுப்போடுவது தங்கள் தலையெழுத்தென்று சிவனேன்று இருந்து விடுவார்கள்.

இதே போலத்தான் இலங்கை தமிழர்களினது பிரச்சனை இதுவரை காலமும் தீர்ந்து போகாது நீடித்து நிலைப்பதற்க்கு காரணம் மாறிமாறி ஆளும் சிங்கள ஆட்சியாளர்கள் மேல் இருக்கின்ற வெறுப்புக்கு பழிவாங்கல் நினைப்புடனேயே இதுவரை காலமும் தங்கள் ஓட்டுக்களை வீணடித்து வந்திருக்கிறார்கள். இலங்கை தமிழ் அரசியல்வாதிகளும் இதை பயன்படுத்தி மக்களிடம் பழிவாங்கல் உணர்வை மேலும் ஊட்டி வளர்த்து பதவிக்கு வந்த பின்பு மீனுக்கு தலையையும் பாம்புக்கு வாலையையும் காட்டி ஆட்சிகாலத்தை சிவனேன்னு ஓட்டிட்டு மறுபடியும் அதே பழிவாங்கும் ஆவேச அரசியலை மக்களிடம் திணிக்கவருவார்கள்.

வெண்ணை திரண்டு வரும் போது சாடியை உடைப்பதும், நல்லது நடக்கும் தறுவாயில் அதை எட்டி தள்ளுவதும் தமிழ் மக்களின் உடன் பிறந்த குணங்கள். இதுவரை காலமும் தமிழ் பேசும் மக்கள் அளித்த வாக்குகள் எல்லாம் தங்கள் இரண்டு கண்களை இழந்தாலும் எதிரிக்கு சகுனம் பிழைத்தால் போதும் என்ற நப்பாசைகளுக்கே. மகிந்தாவிற்கு எதிராக பொன்சேகவுக்கு ஓட்டுப்போட்டது தமிழ் பேசும் மக்களது அந்த அதி மேதாவித்தன செயலில் ஒன்று.

அகிலம் முழுவதுமே எங்களுக்கு சார்பாக இருந்த ஒரு தருணத்தில் நாம் எங்களுக்கு கிடைக்கக்கூடிய ஆகக்கூடுதலான அதிகாரங்களை பெற்றிருக்க கூடிய அந்த நல்ல சந்தர்ப்பத்தை சர்வ சாதாரணமாக நழுவவிட்டு இன்று அஞ்சுக்கும், பத்துக்கும் அலைந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். இன்னமும் இதற்கான காரணத்தை அறிய விரும்பாமல் வெறும் உணர்சிகளுக்கு அடிமைபட்டு சண்டித்தன முறையிலேயே எல்லாவற்றையும் பெற்று விடலாம் என்ற பத்தாம் பசலி கொள்கையிலேயே உறுதியாய் இருக்கிறார்கள்.

தமிழர் விடுதலைக்கூட்டணி முதல் தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பு வரை ஏறத்தாழ அவர்களது ஐம்பது வருடகால அரசியல் வாழ்க்கையில் தமிழ் பேசும் மக்களுக்கென்று ஒரு துரும்பைக்கூட பெற்றுத்தரவில்லை. இருந்தாலும் அதைப்பற்றி அலசி ஆராய எந்த தமிழ் மக்களும் விரும்புவதில்லை. ஏனென்றால் எதிரிக்கு சகுனம் பிழைக்க வேண்டுமானால் இவர்களுக்குதான் ஓட்டு போட்டாக வேண்டுமென்ற அவ்வளவு துடிப்பு.

இலங்கை இந்திய ஒப்பந்தம் மூலம் கிடைத்த மாகாணசபையை புலிகள் குழப்பியடித்தபோதும் தமிழ் மக்கள் மௌனம் காத்தார்கள். ஏனென்றால் புலிகளுக்கு பிடிக்காத ஒன்று தங்களுக்கு தேவையில்லையென்று. சந்திரிகா அரசினால் சமர்பிக்கபட்ட அரசியல் தீர்வை புலிகளின் சேவர்களாகிய தமிழ் கூட்டமைப்பினால் கிழித்தெறியப்பட்ட போதும் இதே மக்கள் மௌனம் காத்தார்கள் ஏனெறால் அதுவும் புலிகளால் விரும்பபடாத ஒன்று. நோர்வேயின் சமாதான உடன்படிக்கை வீணடிக்கபட்டபோதும் இதே மௌனம் ஏனென்றால் புலிகளின் உள் மனதில் வேறொன்று இருக்கிறாப்போல அதை நாம கெடுக்கலாகாது என்ற பயபக்தி.

இன்று மாகாணசபையைவிட, சந்திரிகாவின் அரசியல் தீர்வைவிட, ஏன் நோர்வே அமர்வில் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட அரசியல் அதிகாரங்களை விட, இன்னமும் அதைவிட குறைவாக ஒருவேளை இந்த அரசுக்கும், தமிழ் கூட்டமைப்புக்கும் இடையிலான பேச்சு வார்த்தையின் போது உறுதி செய்யப்பட்டால் அதை எங்கள் மக்கள் சந்தோசத்துடன் ஏற்றுக்கொள்வார்கள். ஏனென்றால் அவர்களுக்கு, தங்களுக்கு கிடைக்கும் அதிகாரத்தை விட அது யார் மூலம் கிடைப்பது என்பதிலேயே அதிக திருப்தி.

கூட்டமைப்பு என்றுமே சந்தர்ப்பவாத அரசியலையே நடத்தி வந்திருக்கிறது. புலிகளின் சேவர்களாக வாழத்தொடங்கி இன்று தமிழ் கட்சிகளுக்கு இடையில் ஒற்றுமையை குழப்புவது வரை தமிழ் பேசும் மக்களது எந்தவித நன்மை தீமையை பற்றி அக்கறை படாமலேயே நடந்து கொள்கிறது. இறுதி யுத்தத்தின் போது கொல்லப்பட்ட பல அப்பாவி மக்களின் மரணங்களுக்கு புலிகளுக்கும் மிகப்பாரிய பங்கு இருந்தது என்று தெரிந்து வைத்திருந்தும் புலிகளை நோக்கி அந்த அப்பாவி மக்களை விட்டுவிடுங்கள் என்ற கேட்க விரும்பவில்லை. ஒருவேளை புலிகள் கடைசி நேரத்தில் காப்பாற்றப்பட்டால் தங்கள் எதிர்காலமும் சுகபோகமும் பறி போய்விடுமோ என்ற சுயநலத்தினால் பல அப்பாவி மக்களின் உயிர்களை துச்சமாக மதிர்த்தவர்களா அந்த மக்களுக்காக தங்கள் பதவிகளை துச்சமாக மதித்து மகிந்தா அரசுடன் போராடி அதிகாரங்களை பெற்றுத்தருவார்களா என்று சிந்தித்து பார்க்கவேண்டும்.

இன்று கூட்டமைப்பு அரசுடன் பல அமர்வுகளை நிறைவேற்றிவிட்டது, ஆனால் அந்த அமர்வின் போது தமிழ் பேசும் மக்கள் சார்பாக என்னென்ன அதிகாரங்கள் கேட்க்கபட்டது என்று அவர்களை தேர்ந்தெடுத்த மக்களுக்கும் தெரியாது, ஏன் அவர்களுக்கு அடுத்த நிலையில் இருப்பவர்களுக்கே கூட தெரியாது. இன்னும் பல அமர்வுகள் தொடரலாம், ஏன் அடுத்த மாகாணசபை தேர்தல் வரை கூட தொடரலாம், ஆனால் நம்மக்கள் ஏன் என்று கேள்வி கேட்காமல் மீண்டும் அவர்களையே தேர்ந்தெடுப்பார்கள் ஏனெனின் எம்மக்களுக்கு தேவை அதிகாரம் அல்ல எதிரிக்கு நேரும் அவமானம்.

பல சகாப்தங்களாக தொடர்ந்து கொண்டிருக்கும் இலங்கை தமிழர் பிரச்சனையில் மாகாணசபை ஆட்சி ஒன்றே ஒரு மாபெரும் சந்தர்ப்பமாக திகழ்ந்தது அதை பெற வழிவகுத்து தந்தவர்களையும், சிலகாலம் நீடித்த அந்த ஆட்சியை சிறப்பாக செயல்பட வைப்பதற்காய் தங்களை அர்ப்பணித்தவர்களையும் மக்கள் எண்ணிப்பார்ப்பதன் மூலம் தான் தமிழ் பேசும் தங்கள் எதிர்கால வாழ்வை அர்த்தமுள்ளதாக்கலாம். தமிழ் மக்கள் சிந்திப்பார்களா.....? செயற்படுவார்களா....?

(மோகன்) (ஆடி 12, 2011)