புளொட்டிலிருந்து தீப்பொறி வரையான எனது அனுபவப் பகிர்வுகள் (பாகம் 22)

(நேசன்)

ஈழ விடுதலைப் போராட்டம்: "துரோகிகளும் இனவிரோதிகளும்"

இலங்கைத் தமிழ் மக்களின் அரசியலில் முதன்முதலில் "துரோகி" என்ற சொல்லை அறிமுகப்படுத்தி வைத்தவர்கள், முதலாளித்துவ நலன்களைப் பிரதிபலித்த "அகிம்சை" தமிழ் பாராளுமன்றத் தலைமைகளே ஆவர். "சமூகவிரோதி" என்ற சொல்லை தமிழ் மக்களின் அரசியலில் அறிமுகப்படுத்தி வைத்தவர்கள் ஈழவிடுதலைப் போராட்ட ஆயுதக் குழுக்களைச் சேர்ந்தவர்களாவர். இலங்கை அரசியலில் முதலாளித்துவ நலன்களைப் பிரதிபலித்த சிங்கள பாராளுமன்ற தலைமைகள் தமது குறுகிய பாராளுமன்ற நலன்களுக்காக சிங்கள பேரினவாதத்தை வளர்த்து மக்களின் வாக்குகளை பெறுவதில் வெற்றி கண்டிருந்தனர். ஆனால் பாராளுமன்ற ஆசனங்களைக் குறிவைத்து அரசியலை மேற்கொண்ட முதலாளித்துவ நலன்களைப் பிரதிபலித்த தமிழ்த் தலைமைகளோ அவர்களின் ஆரம்பகாலங்களில் தமிழ் குறுந்தேசியவாதத்தை வளர்ப்பதில் வெற்றி பெற்றிருந்தபோதும் கூட, பெரும்பான்மையான தமிழ்மக்களின் ஆதரவையோ பெரும்பான்மை தமிழ் மக்களின் வாக்குகளையோ அவ்வளவு இலகுவாகப் பெற்று பாராளுமன்ற ஆசனங்களை கைப்பற்ற முடிந்திருக்கவில்லை.

சிங்கள பெரும்பான்மை இனக்கட்சிகளுடன் இணைந்து போட்டியிட்ட தமிழர்கள் பலர் வடக்கு கிழக்கு தமிழ்ப் பிரதேசங்களில் வெற்றியீட்டிக் கொண்டிருந்தனர். இவர்கள் குறுந்தேசியவாத தமிழ்த் தலைமைகளுக்கு பெரும் சவாலாக விளங்கினர். இதனால் தம்மை "ஜனநாயக" வாதிகளாகவும் "அகிம்சா" வாதிகளாவும் காட்டிக் கொண்ட தமிழ்த் தலைமை தமக்கெதிரான அரசியல் கருத்துக்கொண்டோரை தமது கருத்துக்கள் மூலம் ஒருபோதும் வெற்றி கொள்ள முடியாது எனக் கண்டதால், தமக்கெதிரான கருத்துடையோரையும், தமக்கெதிரான அரசியல் பார்வை கொண்டோரையும் "துரோகிகள்" என்றும் தமிழ்மக்களின் இனவிரோதிகள் என்றும் பிரச்சார மேடைகளில் பேசி "துரோகி" அரசியலை தமிழ்மக்கள் மத்தியில் ஆரம்பித்து வைத்தனர்.

இந்தத் "துரோகி" அரசியல், நிலப்பிரபுத்துவ எச்ச சொச்சங்களுடன் கூடிய " பிற்பட்ட" பொருளாதார, சமூக, அரசியல், கலாச்சாரத்தைக் கொண்ட தமிழ்மக்கள் மத்தியில் இலகுவாகப் பற்றிக் கொண்டதில் வியப்பேதும் இல்லை. குறிப்பாக, தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணியினரின் தேர்தல் பிரச்சாரமேடைகள் குறுந்தேசியவெறியை வளர்ப்பதற்கான பாசறைகளாக மாறியிருந்தன. தமிழ் இனம் பற்றிய "ஆண்ட பரம்பரை" ப் பெருமைப் பேச்சுக்களும், சிங்கள இனம் பற்றிய ("சிங்களவரின் தோலில் செருப்புத் தைத்துப் போடும்", "சிங்களவரின் இரத்தத்தில் நீந்தித் தமிழீழம் காணுவோம்") கீழ்த்தரமான வெறியூட்டும் பேச்சுக்களும் தமிழ் இளைஞர்களின் இரத்தத்தை சூடேற்றியது மட்டுமல்லாமல் அவர்களை கூட்டணியினர் "துரோகி" என்று சுட்டிக்காட்டியவர்களுக்கெதிராக செயற்படவும் வைத்தது. இதில் இளைஞர்கள் தனிநபர்களாகவும், சிறுகுழுக்களாகவும், செயற்படலாயினர். தமிழ் மக்கள் குறுந்தேசிய வெறியூட்டப்பட்டு மாற்றுக்கருத்துள்ளோரையும் மாற்று அரசியல் சிந்தனையுடையோரையும் " துரோகி" என முத்திரைகுத்தும் "துரோகி" அரசியலில் வளர்க்கப்பட்டனர். தமிழர் விடுதலைக்கூட்டணியினரின் கருத்துக்களல்லாத, கொள்கைகளல்லாத அனைத்துமே தமிழ்மக்களின் நலன்களுக்கு எதிரானவை, துரோகத்தனமானவை என தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணியினர் கற்பித்தனர்.

தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணியினரின் இந்தக் கற்பித்தல் பெரும்பலனை தமிழ்மக்களுக்கு கொடுக்காமல் விட்டிருந்த போதும் தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணியினருக்கு பெரும்பலனைக் கொடுத்திருந்தது. தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணியினரால் "துரோகி" களாக சித்தரிக்கப்பட்டவர்கள், காண்பிக்கப்பட்டவர்கள், தமிழ் இளைஞர்களால் சுட்டுக்கொலை செய்யப்பட்டனர். இந்தத் "துரோகிகள்" கொலைக் கலாச்சாரம் - "துரோகி" அரசியல் கலாச்சாரம் - யாழ்ப்பாண மேயரும், யாழ்ப்பாணப்பிரதேசத்துக்கான சுதந்திரக்கட்சி அமைப்பாளருமான அல்பிரட் தம்பிராஜா துரையப்பாவை 27-07-1975 இல், அன்று "மீசை கூட முளைத்திராத" சிறுவனாகிய வேலுப்பிள்ளை பிரபாகரன் சுட்டுக்கொலை செய்ததிலிருந்து ஆரம்பமாகியது. வேலுப்பிள்ளை பிரபாகரன் போன்ற "மீசை கூட முளைத்திராத" ஆயிரக்கணக்கான தமிழ் இளைஞர்களின் இரத்தத்தை சூடேற்றியதில் தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணியினர் வெற்றி பெற்றனர்.

தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணியினரால் "துரோகி" யாக சித்தரிக்கப்பட்ட யாழ்ப்பாண மேயர் அல்பிரட் துரையப்பா கொலையால் தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணியினர் புளகாங்கிதம் அடைந்தனர். தமது "ஜனநாயக" வழியிலான பாராளுமன்ற ஆசன அரசியல் பாதையை "துரோகி" அரசியல் அகலத்திறந்து விடுவதைக் கண்டனர். யாழ்ப்பாண மேயர் அல்பிரட் துரையப்பாவிடம் காணப்பட்ட மாற்று அரசியல் கருத்து மட்டுமே அவர் "துரோகி" எனச் சித்தரிக்கப்பட்டு கொலை செய்யப்படுவதற்கு ஒரே காரணமாய் அமைந்திருந்தது. அல்பிரட் துரையப்பா கொலையால் விளைந்த பயன்களை அறுவடை செய்த தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணியினர் " துரோகி" அரசியல் தமது எதிர்காலத்துக்கு – தமிழ் மக்களின் எதிர்காலத்துக்கு அல்ல – அத்தியாவசியமானதும் தொடர்ச்சியாக முன்னெடுக்கப்பட வேண்டியதொன்றும் என உணர்ந்தனர். தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணியினரால் தொடர்ச்சியாக "துரோகிகள்" சுட்டிக்காட்டப்பட்டு அவர்கள் அழித்தொழிக்கப்பட்டனர் அல்லது துப்பாக்கிக் குண்டுகளுக்கு அஞ்சி அரசியல் அரங்கிலிருந்து வெளியேறினர். ஜக்கிய தேசியக் கட்சியைச் சேர்ந்த பொத்துவில் எம்.பி கனகரட்ணம், சுதந்திரக் கட்சியைச் சேர்ந்த வட்டுக்கோட்டை எம்.பி தியாகராசா, சுதந்திரக் கட்சியைச் சேர்ந்த நல்லூர் எம்.பி அருளம்பலத்தின் காரியதரிசி தங்கராசா(கோண்டாவில்), ஜக்கிய தேசியக் கட்சியின் வவுனியா அமைப்பாளர் புலேந்திரன், ஜக்கிய தேசியக் கட்சியின் யாழ்ப்பாண அமைப்பாளர் ராஜசூரியர் ஆகியோர் தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணியினரின் "துரோகி" அரசியலில் பலி கொள்ளப்பட்டனர். சுதந்திரக் கட்சியைச் சேர்ந்த நல்லூர் எம்.பி அருளம்பலம் கொலைமுயற்சியிலிருந்து தப்பியபின்னர் அரசியல் அரங்கிலிருந்து வெளியேறினார்.

(தொடரும்.....)