மலையக மக்களுக்கு மறுக்கப்படும் மனித உரிமைகள் (பகுதி 1)

(S. மோகனராஜன்)

உலகம் இரு மகா யுத்தங்களை சந்தித்தப்பிறகு அதிகம் பேசப்படுகின்ற, அண்மைய காலங்களில் பலரது கவனத்தையும் ஈர்த்த விடயமாக மனித உரிமைகள் மாறியுள்ளன. இயற்கைச்சட்டம், இயற்கை நீதி, சனநாயக கோட்பாட்டின் வளர்ச்சி, தேசியரசுகளின் தோற்றம் என நாகரீகத்தினதும் அரசியல் கோட்பாட்டினதும் வளர்ச்சியினால் கொடுரமான ஆட்சி முறைமை ஏற்படவே மனித உரிமைகள் எனும் மனிதத்துவத்தினை பாதுகாக்கும் எண்ணம் வலுப்பெற்றது. கிரேக்க காலத்துக்கு முற்பட்ட காலம் முதலே கொடுரமாக நடாத்தப்பட்டு வந்த ஆட்சி முறைகளின் கீழ் மக்கள் வாழ்ந்து வந்துள்ளனர் இடையிடையே நமது எதிர்ப்புக்களை காட்டியும் வந்துள்ளனர் ஸ்பாட்டகஸ் போராட்டம், 1215, 1688 கால போராட்டங்கள் 1789 ஐக்கிய அமெரிக்க, பிரான்சிய சுதந்திரப்போராட்டங்கள் உட்பட, 18ம் 19ம் நூற்றாண்டுகளிலும் அதற்கு முற்பட்ட காலங்களில் தோன்றிய எதிர்ப்பு எண்ணமும் ஏதோ ஒரு வகையில் உரிமைகளை வென்றெடுப்பதற்கான போராட்டங்களே.

முதலாளித்துவ சமூகத்தின் தோற்றத்துடன் ஏகாதிபத்திய ஆட்சிமுறைமை மக்களை அடிமைப்படுத்தவும், அதன் ஊடாக தமது இலட்சியத்தை சாதித்துக் கொள்ளவும் முயன்றப்போது மக்கள் துன்பப்படத் தொடங்கினா.; பொறுக்க முடியாத கொடுமைகளுக்கு எதிராக மக்கள் எழவே உலகில் மனித உரிமைகள் பற்றிய பேச்சுக்கள் அடிப்படத்தொடங்கின. ஆயின் புராதன கம்யூன் சமூகத்தில் மனித உரிமைகள் மீறப்படவில்லை என மாமேதை மார்க்ஸ் கூறுகின்றார்

ஆக பொருள் முதல் வாதம், மூலதனத்தின் தோற்றத்துடனே உள்ளோர் இல்லோரையும், இல்லார் உள்ளோரையும் பகைத்துக் கொள்ள வேண்டிய மிக மோசமான சூழல் உருவானது.

இந்த பின்னணியில் தான் உலகில் நடக்கும் ஏகாதிபத்திய சனநாயக ஆட்சி முறைகளில் எல்லாம் மிகவும் மோசமான மனித உரிமை மீறல்கள் இடம் பெற்று வருகின்றன. (இவை) முதலாளித்துவ நாடுகள் மக்களுக்கு அரசியல் உரிமைகளை வழங்குவதாக பாசாங்கு காட்டி, சலுகைகள் வழங்க முனைந்தபோதே சர்வதேச நாடுகளுக்கு ஏற்புடையதான அனைத்துலக மனித உரிமைகள் சாசனம் தோன்றியது (UDHR 1948). இது முதலாளித்துவ கொள்கையை தக்கவைத்துக் கொள்ளும் ஒரு முயற்சி இதன் வழி மக்கள் அனைவரும் பயனடைய முடியாது எனக் கண்ட பின்பே மக்களுடைய மனித உரிமைகள் வெறுமனே அரசியல் உரிமைகள் மட்டுமின்றி பொருளாதார உரிமைகளையும் உள்ளடக்க வேண்டும் எனும் கருத்தேற்பு சோசலிச நாடுகளால் முன்வைக்கப்பட்டது இவ்வடிப்படையிலேயே 1966 இல் ICCPR உம் ICESCR உம் கொண்டவரப்பட்டன.

இவை இரண்டும் இரு வேறு கோணங்களில் தோன்றியவை என்றாலும் பிரித்து பார்க்கும் போது ஒன்றின் இடைவெளியை மற்றையதே பூரணப்படுத்த முடியும். சுதந்திரம் என்பதும், தேவைகள் என்பதும் ஒன்றுக்கொன்று முரண்பட்டவையல்ல எனவே சுதந்திரம், உரிமை பற்றி ICCPR கூறினாலும் இவற்றுக்கு அடிப்படையிலான தேவைகளை பூர்த்தி செய்தல் தொடர்பாக ICESCR ஏற்பாடு செய்துள்ளது உதாரணமாக உண்பதற்கு உணவு தேடுவதே பெரும் பிரச்சினையாக, நாதியற்றுத்திரியும் ஒருவனுக்கு வாக்குரிமை இருந்து என்ன பயன்? இந்த பின்னணியில் தான் மனித உரிமைகள் பிரிக்கப்பட முடியாதவைகளாக கருதப்படுகின்றன.

இலங்கை அரசின் சமூக பொருளாதார கொள்கை, நடைமுறையினால் இலங்கையில் சிறும்பான்மையினராக வாழும் மலையக மக்களுடைய மனித உரிமைகள் பாதிக்கப்படும் விதத்தினையும், அதற்கான காரணங்களையும் இதை எவ்வாறு தடுக்கலாம் என்பது பற்றியும் எனது ஆய்வு கூற முனைகின்றது.

மலையக மக்களின் மனித உரிமைகள் மீறப்படுவது பற்றி ஆராய்வதற்கான காரணங்கள்

கி.பி 1820-1840 காலகட்டத்தில் இந்தியாவின் தென் மாநிலத்திலிருந்து இலங்கைக்கு தொழில் நிமித்தம் காலனியாதிக்க ஆங்கிலேயரால் அழைத்து வரப்பட்டவர்களே மலையக தமிழ் மக்கள். ஆங்கிலேய கிழக்கிந்திய கம்பனியும், ஆளுநரும் சேர்ந்து மலையக பிரதேசங்களில் பெருந்தோட்ட வர்த்தக பயிர் செய்கையை மேற்கொள்ள மனித வளம் கிடைக்கப் பெறாத சூழ்நிலையில் இலங்கையின் அப்போதைய குடிகள் (ஆங்கிலேயர் ஆதிக்கத்தின் கீழ் இருந்தவர்கள்.) ஆங்கிலேயர் அடிப்பணிந்து வேலை செய்ய இணங்காமையினால், வறுமை நிலையை பயன்படுத்தி அழைத்து வரப்பட்ட இனமே மலையக தமிழ் இனம்.

பல்வேறு இன்னல்களுக்கு மத்தியில், கொத்தடிமைகளாக அழைத்துவரப்பட்ட மக்கள் இடையில் கப்பல் மூழ்கியும் பயணத்தின் போது நோய்வாய்ப்பட்டு பலர் மாண்டும் மன்னாரை வந்தடைந்தனர். பின் நடையாக இலங்கையின் மத்திய பிரதேசத்திற்கு அழைத்து வரப்பட்டனர் தற்காலிக குதிரை லாயங்களில் தங்க வைக்கப்பட்ட இவர்கள் இன்று வரை ( அதையொத்த ) அதே வீடுகளில் வாழ்ந்து வருகின்றனர். 1931ம் ஆண்டு டொனமூர் சீர்திருத்தம் மூலம் வாக்குரிமை பெற்ற போதும் அது 1947, 1948 களில் கொண்டு வரப்பட்ட இந்திய பாகிஸ்தானிய ஒப்பந்தம், சிறிமா-சாஸ்த்ரி ஒப்பந்தம், பிரஜாவுரிமை சட்டங்களின் மூலமாக பறிக்கப்பட்டு பலர் 2003ம் ஆண்டு வரை நாடற்றவர்களாக வாழந்து வந்துள்ளனர்

1972ம் ஆண்டில் பெருந்தோட்டங்களை அரசாங்கம் பொறுப்பேற்ற போதும் பழைய விதமான கொத்தடிமை வாழ்க்கையும், சுரண்டலும், இன்னல்களும் இந்த மக்களை பொருத்த மட்டில் குறையவே இல்லை, அவர்கள் ஒரு தேசிய இனமாக கருதப்படவும் இல்லை.

உலகின் மிகவும் கொடுரமாக மக்களை நடாத்திய நாடுகளின் பட்டியலில் இலங்கையும் உள்ளடங்கி இருக்கக்கூடிய அளவுக்கு மக்கள் உரிமைகள் மிக மோசமாக மீறப்பட்டன. இவ்வாறான கொடுமைகளிலிருந்தே மீண்டு வருவதற்கு முடியாத இனமாக வாழும் மலையக மக்களின் மனித உரிமைகளின் நிலை பற்றி நான் எடுத்தாராய தீர்மானித்தேன்

(தொடரும்......)