|
||||
|
A
preamble to a proposal for a post-war memorial [This
was first published in December 2010 and although the pro-LTTE voices didn't
get as silenced as I thought they had at the time, that whining/screaming
should not forbid what I propose below]
In
June 2006 The Nation newspaper, in its ‘Eye’ section had a two page spread on
war memorials. I was at the time the Deputy Editor (Features) and I
remember inserting two illustrations to decorate the pages. The first was
a cemetery set up by the LTTE. The second was a blank space, duly boxed,
to acknowledge all the 20,000 young men and women who were killed in the 1971
insurrection and the 60,000 who perished in the UNP-JVP bheeshanaya
of 1988-89. In the first, tellingly, the birthdays and date of death had
been omitted, for the LTTE had sent thousands of children to death. That’s
something the pro-Eelam sections of the Tamil
Diaspora don’t talk about even though it is their money that helped those
innocent kids hurry into the Great Beyond. The
decision to insert that photograph was to acknowledge the fact that even those
who died fighting the cause of a myth-mongering megalomaniac were nevertheless
citizens of this country, needlessly sacrificed.
Today,
more than 4 years later, we are in a post-war situation. Pro-Eelam sections of the Tamil Diaspora can rest easy that
their brethren are not getting killed, even if they are upset that the end of
the war also means that Sinhalese and Muslims (and yes, non-LTTE Tamils) are
not dying in their hundreds.
Yesterday
was the moment of the tyrant, the rule of dread, the wails of orphans, sighs of
widows, landscapes being scarred, scars being opened and re-opened, economies
from household to national being devastated, temples being desecrated. Yesterday
was made of waiting. It was made of wait dripping to shoulder-shrug to
grin-and-bare. Yesterday saw the consecration of helplessness, attended
by the lie of invincibility. Yesterday belonged to quacks calling themselves
historians and political analysts and pundits pampered by dubious dollars
pontificating on all things under the sun, conferring legitimacy to a
terrorist, twisting wild-claim into birth-right.
Today
we are terror-free and voices of Prabhakaran’s
lackeys quickly moved from shout to whine and whine to silence. Yesterday
we held our breath, expecting an explosion any moment. Today we are a
breathing people.
Yesterday
was made of wounds. Today, we must seek healing.
Today
I remembered those two photographs because there are things we should not
forget. History is written by the victor, this is true. However,
even a cursory reading of arguably the greatest and in many ways most rigorous
chronicle, the Mahawamsa, would reveal that there are
other ways of writing history, where blemish is called blemish and the fallen
celebrated for that which is worthy of celebration.
Today,
in this moment of reconciliation, even as claim remains unsubstantiated and
grievance (mis-articulated by way of exaggeration)
un-redressed, there are things that need to be acknowledged.
Wars
are about all kinds of things. Ideologies. Claims. Disputes. Wars
generate death. Destruction. Displacement.
Wars are not happy things. They bring out the worst in human beings. War
is an excellent residence for cruelty. Wars nevertheless bring out the
best in the human being as well. Bravery.
Sacrifice. Heroism. None of these can be
monopolized by one party to the conflict. Just as much as we cannot
condone cruelty so too can we not forget heroism.
Those
who fight each other are not one in objective. War’s end allow for retraction,
admission of guilt and forgiveness on account of all kinds of errors,
especially those that are not sourced to ideology and objective. War’s end can
of course result in a putting-behind and moving ahead on account of changed
circumstances, but that’s something that should not be taken as given. Still, I
believe that a different kind of embrace is possible and indeed desirable.
Both
victor and vanquished share the will to live and fear of death, both share the
fact of indulging and suffering cruelty, both are one in heroism. Close to a
hundred thousand citizens of this country perished over the past 30 years in a
needless war. They were all children of this land, sons and daughters of
mothers and father who would never have envisaged the babies they cradled would
suffer the fate they did. They all died in vain.
The
true monument of reconciliation should occur in hear. The true embrace should
be the clasp of heartbeat with heartbeat only made possible by recognition of
common humanity. Takes time. Until then let us grieve our dead and
mark our grievance with a monument to all our citizens who died,
whichever side they fought on whatever political signature was etched on the
bullet that ensured dream-end.
Let there be a war memorial
etched with all names, a grand mix of identity, so we can remind ourselves that
our past, bloody and tear-filled, was made of an inextricable weaving of lives,
so too should our future be; made of ourselves and one another, in our common
humanity and common destiny as children born on this island who will have to
live and live together, breathe and breathe together, now and always. (Malinda Seneviratne) |
உனக்கு
நாடு இல்லை என்றவனைவிட
நமக்கு நாடே இல்லை
என்றவனால்தான்
நான் எனது நாட்டை
விட்டு விரட்டப்பட்டேன்.......
ராஜினி
திரணகம MBBS(Srilanka) Phd(Liverpool,
UK) 'அதிர்ச்சி
ஏற்படுத்தும்
சாமர்த்தியம்
விடுதலைப்புலிகளின்
வலிமை மிகுந்த
ஆயுதமாகும்.’ விடுதலைப்புலிகளுடன்
நட்பு பூணுவது
என்பது வினோதமான
சுய தம்பட்டம்
அடிக்கும் விவகாரமே.
விடுதலைப்புலிகளின்
அழைப்பிற்கு உடனே
செவிமடுத்து, மாதக்கணக்கில்
அவர்களின் குழுக்களில்
இருந்து ஆலோசனை
வழங்கி, கடிதங்கள்
வரைந்து, கூட்டங்களில்
பேசித்திரிந்து,
அவர்களுக்கு அடிவருடிகளாக
இருந்தவர்கள்மீது
கூட சூசகமான எச்சரிக்கைகள்,
காலப்போக்கில்
அவர்கள்மீது சந்தேகம்
கொண்டு விடப்பட்டன.........' (முறிந்த
பனை நூலில் இருந்து) (இந்
நூலை எழுதிய ராஜினி
திரணகம விடுதலைப்
புலிகளின் புலனாய்வுப்
பிரிவின் முக்கிய
உறுப்பினரான பொஸ்கோ
என்பவரால் 21-9-1989 அன்று
யாழ் பல்கலைக்கழக
வாசலில் வைத்து
சுட்டு கொல்லப்பட்டார்) Its
capacity to shock was one of the L.T.T.E. smost potent weapons. Friendship with
the L.T.T.E. was a strange and
self-flattering affair.In the course of the coming days dire hints were dropped
for the benefit of several old friends who had for months sat on committees,
given advice, drafted latters, addressed meetings and had placed themselves at
the L.T.T.E.’s beck and call. From: Broken Palmyra வடபுலத்
தலமையின் வடஅமெரிக்க
விஜயம் (சாகரன்) புலிகளின்
முக்கிய புள்ளி
ஒருவரின் வாக்கு
மூலம் பிரபாகரனுடன் இறுதி வரை இருந்து முள்ளிவாய்கால் இறுதி சங்காரத்தில் தப்பியவரின் வாக்குமூலம் திமுக, அதிமுக, தமிழக மக்கள் இவர்களில் வெல்லப் போவது யார்? (சாகரன்) தங்கி நிற்க தனி மரம் தேவை! தோப்பு அல்ல!! (சாகரன்) (சாகரன்) வெல்லப்போவது
யார்.....? பாராளுமன்றத்
தேர்தல் 2010 (சாகரன்) பாராளுமன்றத்
தேர்தல் 2010 தேர்தல்
விஞ்ஞாபனம் - பத்மநாபா
ஈழமக்கள் புரட்சிகர
விடுதலை முன்னணி 1990
முதல் 2009 வரை அட்டைகளின்
(புலிகளின்) ஆட்சியில்...... (fpNwrpad;> ehthe;Jiw) சமரனின்
ஒரு கைதியின் வரலாறு 'ஆயுதங்கள்
மேல் காதல் கொண்ட
மனநோயாளிகள்.'
வெகு விரைவில்... மீசை
வைச்ச சிங்களவனும்
ஆசை வைச்ச தமிழனும் (சாகரன்) இலங்கையில் 'இராணுவ'
ஆட்சி வேண்டி நிற்கும்
மேற்குலகம், துணை செய்யக்
காத்திருக்கும்;
சரத் பொன்சேகா
கூட்டம் (சாகரன்) எமது தெரிவு
எவ்வாறு அமைய வேண்டும்? பத்மநாபா
ஈபிஆர்எல்எவ் ஜனாதிபதித்
தேர்தல் ஆணை இட்ட
அதிபர் 'கை', வேட்டு
வைத்த ஜெனரல்
'துப்பாக்கி' ..... யார் வெல்வார்கள்?
(சாகரன்) சம்பந்தரே!
உங்களிடம் சில
சந்தேகங்கள் (சேகர்) (m. tujuh[g;ngUkhs;) தொடரும்
60 வருடகால காட்டிக்
கொடுப்பு ஜனாதிபதித்
தேர்தலில் தமிழ்
மக்கள் பாடம் புகட்டுவார்களா? (சாகரன்) ஜனவரி இருபத்தாறு! விரும்பியோ
விரும்பாமலோ இரு
கட்சிகளுக்குள்
ஒன்றை தமிழ் பேசும்
மக்கள் தேர்ந்தெடுக்க
வேண்டும்.....? (மோகன்) 2009 விடைபெறுகின்றது!
2010 வரவேற்கின்றது!! 'ஈழத் தமிழ்
பேசும் மக்கள்
மத்தியில் பாசிசத்தின்
உதிர்வும், ஜனநாயகத்தின்
எழுச்சியும்' (சாகரன்) மகிந்த ராஜபக்ஷ
& சரத் பொன்சேகா. (யஹியா
வாஸித்) கூத்தமைப்பு
கூத்தாடிகளும்
மாற்று தமிழ் அரசியல்
தலைமைகளும்! (சதா. ஜீ.) தமிழ்
பேசும் மக்களின்
புதிய அரசியல்
தலைமை மீண்டும்
திரும்பும் 35 வருடகால
அரசியல் சுழற்சி!
தமிழ் பேசும் மக்களுக்கு
விடிவு கிட்டுமா? (சாகரன்) கப்பலோட்டிய
தமிழனும், அகதி
(கப்பல்) தமிழனும் (சாகரன்) சூரிச்
மகாநாடு (பூட்டிய)
இருட்டு அறையில்
கறுப்பு பூனையை
தேடும் முயற்சி (சாகரன்) பிரிவோம்!
சந்திப்போம்!!
மீண்டும் சந்திப்போம்!
பிரிவோம்!! (மோகன்) தமிழ்
தேசிய கூட்டமைப்புடன்
உறவு பாம்புக்கு
பால் வார்க்கும்
பழிச் செயல் (சாகரன்) இலங்கை
அரசின் முதல் கோணல்
முற்றும் கோணலாக
மாறும் அபாயம் (சாகரன்) ஈழ விடுலைப்
போராட்டமும், ஊடகத்துறை
தர்மமும் (சாகரன்) (அ.வரதராஜப்பெருமாள்) மலையகம்
தந்த பாடம் வடக்கு
கிழக்கு மக்கள்
கற்றுக்கொள்வார்களா? (சாகரன்) ஒரு பிரளயம்
கடந்து ஒரு யுகம்
முடிந்தது போல்
சம்பவங்கள் நடந்து
முடிந்துள்ளன.! (அ.வரதராஜப்பெருமாள்)
|
||
அமைதி சமாதானம் ஜனநாயகம் www.sooddram.com |