ஆழிப்பேரலையை தலை குனியச் செய்தவள்

நிஷேவிதா – வடமொழியில் இருந்து வந்திருக்கக் கூடிய இந்தச் சொல்லுக்கு நேரடி அர்த்தம் எனக்குத் தெரியாது. ஆனால், நான் புரிந்துகொண்ட பொருள், நிஷேவிதா என்றால் அழகு என்பதே. மட்டக்களப்பு மருத்துவமனையில், உனது அம்மாவின் கட்டிலின் அருகே, உனது அம்மம்மா உன்னை தூக்கி வைத்திருக்க, கைக்குழந்தையாய் உன்னை முதன் முதலாக நான் பார்த்தபொழுது, இந்தப் பெயரைவிட நீ அழகாய் தெரிந்தாய். ஆனால், இப்போது அதனைவிட அழகாய் தெரிகிறாய். உனது அம்மாவும் (உமா அக்கா) அழகு. அவர்கள் வீட்டில் ஆண் சகோதரம் இல்லாததால், அவர்கள் அனைவருக்கும் தம்பியாய் அங்கு நுழைந்தவன் நான். அங்கு நான் சிரித்து, விளையாடியது, மகிழ்ச்சியாய் இருந்தது மிக, மிக அதிகம்.
அவர் எனது சகோதரி என்பதால் அவரது அழகை நான் அதிகமாகப் பேசக் கூடாது, ஆனால் எங்களுடைய அம்மா அடிக்கடி அதனைச் சொல்வார். எங்கள் அம்மா அந்த நாளில் மிகவும் அழகானவர். ஆனால், அவரே ‘’உமா ஒரு பதுமை போல, டோல் போல, அவ்வளவு அழகு என்று எப்போதும் சொல்வார்.

உங்கள் அப்பாவும் மிகவும் அழகானவர். அவர்களது திருமணத்தின் போது நான் ஒரு சிறுவன். அந்தக் காலகட்டத்தில் அங்கு நான் பார்த்த புதுக் கல்யாண ஜோடிகளில் இவர்கள் மிகவும் அழகானவர்கள். அதுதான் கண்பட்டுவிட்டது போலும்.
நான் நாட்டைவிட்டு முதன்முதலாக புறப்பட்ட அன்று உன்னை முருங்கனில், உங்கள் வீட்டில், உங்கள் அப்பாவின் கைகளில் கொண்டுசென்று நான் கொடுத்தது எனக்கு இன்னமும் அப்படியே ஞாபகத்தில் இருக்கிறது.
உனது அப்பாவும், தான் இறப்பதற்கு முன்னர், இறுதியாக என்னுடன் தொலைபேசியில் பேசிய பொழுது, ஏனோ தெரியவில்லை, இதனையே ஞாபகப்படுத்தினார்.
அன்றைய பயணத்தின் போது உன்னை கைகளில் தூக்கியபடி நான், என்னுடைய அப்பா, உமா அக்கா எல்லாரும் சென்றோம். மிகவும் இனிமையான நாள் அது. என்னுடன் நிறைய நேரம் நீ இருந்த நாளும் அதுதான். அதன் பின்னர் உன்னை குழந்தையாக நான் பார்த்ததே இல்லை.
உண்மையில், அதன் பின்னர் உன்னை ஒரு பிரமிப்புடனேயே பார்க்க வைத்தாய்.
உன்னுடைய கண்ணீரை எழுத்துக்களில் மாத்திரமே நான் பார்த்திருக்கிறேன். குழந்தையில்கூட நீ அழுததாக எனக்கு ஞாபகம் இல்லை. சுனாமியில் உனது தம்பியை, தந்தையை நீ இழந்தபோது நான் அங்கு இல்லை.
ஆனால், அன்றைய நிகழ்வுகள் குறித்து பேசிய அனைவரும், உன்னைப் பற்றி நிறையவே பேசினார்கள், ஆனால், அவர்கள்கூட உனது கண்ணீரைப் பற்றி பேசவில்லை. அன்று உனது அம்மா முதல் அனைவரும் அழ, நீ மாத்திரம் அழுதிருக்கமாட்டாயோ, அதற்கு உனக்கு நேரம் இருந்திருக்காதோ என்றுகூட எனக்கு எண்ணத் தோன்றுகிறது.
ஒரு குமர் பெண்ணாய், பதின்ம வயதியில், கடலழித்துப் போன நாவலடியிலும், அதனையடுத்து மட்டக்களப்பு மருத்துவமனையிலும் மரித்துப் போனவர்களின் உடல்களின் மத்தியில், உனது அப்பாவை, தப்பியை தேடிய போது நீ அழுதாயா மகளே? உனக்கு அதற்கு நேரம் இருந்ததா? இருந்திருக்க முடியாது..
அவர்களது உடல்களை கண்டெடுத்து, இறுதி நிகழ்வு நடத்திய பிறகு, உனது தந்தையின் நண்பரின் குடும்ப உறுப்பினர்களின் உடல்களை நீ எப்படி தேடியலைந்தாய் என்பதை பாப்பா எனக்கு கூறினாள். அன்று நான் உனக்காக அழுதேன்.
அழித்து, ஓய்ந்துபோன கடல்கூட அன்று உனக்காக அழுதிருக்கும்.
இன்று எல்லாம் நடந்து பத்து வருடங்கள் ஆகிவிட்டன. அனைவரின் கண்ணீரும் காய்ந்துபோகும் தருணம் இது.
இந்து சமுத்திர சுனாமியின் அழிவுகள், அவலங்கள், சோகங்கள் குறித்து இந்தக் காலகட்டத்தில் ஆயிரம் கதைகளை நான் கேட்டிருக்கிறேன். செய்திக்காக பல தகவல்களை நானே படித்து, மொழிபெயர்த்திருக்கிறேன். அப்போதெல்லாம் எனது கண்ணின் முன்பாக தெரிந்தது எனக்கு மிகவும் நெருக்கமான உனது அப்பாவும் தம்பியுந்தான்.
ஆனால், இப்போது அவர்களது முகங்கள் மறைந்து, ஏனோ உனது முகந்தான் எனக்கு நினைவில் நிற்கிறது. அந்தக் கடலலைகளின் மேலாக உனது முகமே தெரிகிறது. கீழே அந்த கடல் உன் முன்பாக, உனது துணிவைப்பார்த்து தலைகுனிந்து நிற்கிறது.
கடலழித்துப்போனது மிகவும் மோசமான நிகழ்வு. அது தந்த சோகங்களும் மிகவும் அதிகம். ஆனால், கடல் நடத்திய அந்த போர்க்களத்தில், உனக்கு சற்றும் பரிச்சயமில்லாத இடத்தில், இறந்து கிடந்தவர்களின் உடல்களின் மத்தியில் நடந்து, நெஞ்சில் சிறுமியாக பருவத்தில் குமரியாக நீ நடத்திய தேடுதல் ஒரு யாகம்.
சுனாமியின் சோகத்தில் இருக்கும் லட்சக்கணக்கான மக்களின் மத்தியில் துணிவோடும், மிடுக்கோடும் அன்று தாக்குப் பிடித்து நின்று போராடிய உன்னைப் போன்றவர்கள்தான் இனி நினைவில் நிறுத்தப்பட வேண்டியவர்கள்.
மறைந்தவர்களை மறந்துபோகச் சொல்ல எனக்கு தார்மீக உரிமை எதுவும் கிடையாது, ஆனால், அந்த கடலலைகளை, அதன் அழிவுகளை தாண்டி வா.
இப்போதெல்லாம், நீ அழகானவளாக மாத்திரமல்ல திடமானவளாக, மிடுக்கானவளாகவும் எனக்கு தெரிகிறாய். உனது மகளையும் உன்னைப் போல் வளர்த்துவிடு.
நிஷேவிதா என்ற பெயருக்கு புது அர்த்தம் ஒன்றையும் நீ தரலாம். துணிவுள்ளவள் என்று…

அமைதி சமாதானம் ஜனநாயகம்

www.sooddram.com