ஏர்போர்டில் இறங்கும் கணம் தொடங்கி வெளிநாட்டார்கள் அவமானப் படுத்தும் நிலை தொடங்கி விடுகிறது. அதே நேரத்தில் அமெரிக்கர்களும் அய்ரோப்பியர்களும் அப்படி நடத்தப் படுவதில்லை. அங்கே மது விலக்கு இருப்பதெல்லாம் உண்மைதான். ஆனால் அமெரிக்கக் குடியிருப்புகளில் மதுவிலக்கிற்கு விலக்குகள் உண்டு. அங்குள்ல அமெரிக்கப் பெண்கள் ஹிஜாப் அணிய வேண்டியதும் இல்லை.
கொடும் தண்டனை முறைகளின் விளைவாக அங்குக் குற்றச் செயல்கள் முற்றிலுமாகக் குறைந்து விடவும் இல்லை. நான் தங்கியிருந்த இடத்திலிருந்து அருகிலுள்ள ஓட்டலுக்குச் செல்லும்போது செல்பேசியில் பேசிக் கொண்டு சென்றதைப் பார்த்து என்னை அங்கு வரவழைத்திருந்த நண்பர், "யாரவது செல்லைப் பிடுங்கிக் கொண்டு போய்விடுவார்கள்" என எச்சரிக்கை செய்தார்.
எல்லோரும் அங்கு 'அரபிகள்' என ஒரே விளிபிற்குள் அடக்கப்படுவதுமில்லை. அங்கே "காட்டு அரபிகளும்" உண்டு. அவர்கள் இரண்டாம் தரமானவர்களாகத்தான் கருதப்படுகிறார்கள். அவர்களின் வாழ்நிலையும் அப்படித்தான்.
சவூதி அரபியர்கள் எல்லோர் மத்தியிலும் நபிகள் நாயகம் அவர்கள் வாழ்ந்து காட்டிய இஸ்லாமிய மதிப்பீடுகள் குடி கொண்டிருப்பதாகக் கருதினால் அதைவிட அபத்தம் ஏதுமில்லை. இங்கிருந்து வேலைகளுக்குச் செல்கிறவர்கள், முக்கியமாக வீட்டு வேலைகள் அ;ல்லது ஆடு, ஒட்டகம் மேய்க்கும் வேலைகளுக்குச் செல்பவர்கள் எல்லாம் அனுபவிக்கும் கொடுமைகள் ஏராளம். சொல்லி மாளாது. அப்படிப் பாதிக்கப்படுபவர்களைக் கண்டு அனுதாபப் பட்டு திருப்பி நாட்டுக்கு அனுப்ப முயற்சிக்கும் நமது தமிழக முஸ்லிம் நண்பர்கள் மற்றும் இயக்கங்களின் செயல்பாடுகளை நான் நேரில் கண்டுள்ளேன்.
மரண தணடனை விதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு இரத்தப் பணம் பெற்று மன்னிப்[பு வழங்குவதிலும்கூட ஊழல்கள் உண்டு என்பது குறித்து ரிசானா நபீக் மரண தண்டனை விவாதத்தின் போது முஸ்லிம் நண்பர்கள் சிலர் எழுதியிருந்ததை நண்பர்கள் வாசித்திருக்கலாம்.
அங்கு ஜனநாயகம் கிடையாது, மனித உரிமைகள், தொழிலாளர் சங்கங்கள் எதுவும் கிடையாது என்பதெல்லாம் யாவரும் அறிந்த உண்மை. ஆனாலும் அங்கு மக்கள் மகிழ்ச்சியாக உள்ளார்கள், எனவே அதற்கெல்லாம் அவசியம் இல்லை எனச் சொன்னால் அது அபத்தம். பொதுவாக எவ்வளவு பணக்கார வளைகுடா நாடானாலும் சரி அங்கு குடிமக்கள் மத்தியில் கடும் அதிருப்தி நிலவுகிறது. சமீபத்திய அரபு வசந்தம் என் அழைக்கப்பட்ட போராட்டங்கள் துனீசியா, எகிப்து எனப் பரவியபோது, எல்லா அரபு நாட்டு அரசுகளும் அஞ்சின. மிகப் பெரிய தொகைகளை மக்களின் வங்கிக் கணக்குகளில் டெபாசிட் செய்தும், சலுகைகளை அறிவித்துந்தான் அந்த அதிருப்தி தங்கள் நாட்டிற்குள்ளும் பரவாமல் தடுத்துக் கொண்டன. நான் அடுத்த சில மாதங்களில் குவைத் சென்றிருந்தேன். அங்கும் அத்தகைய சலுகைகள் வழங்கப்பட்டிருந்தன.
எண்ணை வளம், மற்றும் நம்மைப் போன்ற நாடுகளிலிருந்து செல்லும் உழைப்பாளிகளுக்குக் குறைந்த ஊதியம் கொடுப்பதன் மூலம் கிடைக்கும் வருமானம் ஆகியவை மூலம் அங்குள்ள மக்களுக்கு வழங்கப்படும் மான்யங்கள் (subsidies) மற்றும் கடும் அடக்குமுறை ஆகியவற்றின் மூலமே அங்கு அமைதி நிலைநாட்டப்படுகிரது.
முஸ்லிம் நண்பர்கள் சவூதியை ஒரு இலட்சிய இஸ்லாமிய அரசாகக் கண்டு விமர்சனகளைப் பார்த்துக் கோபம் அடைய வேண்டியதில்லை. இஸ்லாத்தையும் இறைத்தூதரையும் இழிவு செய்யும் போது அவர்கள் கொள்ளும் கோபத்திலுள்ள நியாயம் இதில் இல்லை என்பதே என் கருத்து.
சமீபத்தில் சவூதி மன்னர் அப்துல்லா இறந்தபோது மிக எளிமையாக அவரது ஜனாசா அடக்க நிகழ்ச்சி நடந்தது குறித்து என் அன்பிற்குரிய நண்பர் அபு ரய்யான் அவர்கள் பக்கம் பக்கமாக வரிந்து கட்டி அதைப் பாராட்டியும் சவூதியைக் கொண்டாடியும் எழுதியபோதே இத்தகைய பதிவை இட நான் நினைத்திருந்தேன், அபு ரய்யான் சொன்னது உண்மைதான். அப்படியான கல்லறைத் தோட்டங்களை நான் சவூதியில் இருந்தபோது சென்று பார்த்துள்ளேன். என்னை அங்கு அழைத்துச் சென்ற நண்பர் அப்துல்லா அப்போதும் இதைச் சொன்னார். இங்கே மன்னர்களின் கல்லறைகளும் உண்டு. எல்லோருக்கும் ஒரே மாதிரி கல்லறைகள்தான். தனியாக அடையாளம் காண இயலாது என்றார். உண்மைதான் நானும் வியந்து போனேன். ஆனால் இந்தச் சமத்துவம் கல்லறைகளில் இருந்தால் மட்டும் போதாது. வாழும்போதும் அந்தச் சமத்துவம் வேண்டும்.

Marx Anthonisamy

அமைதி சமாதானம் ஜனநாயகம்

www.sooddram.com