பிரதேச சுயாட்சிக்காக குரல் கொடுத்த கம்யூனிஸ்ட் கட்சி

(து. குகதாஸ்)

1943 ஜுலை 03ம் திகதி உத்தியோகபூர்வ மாக இலங்கை கம்யூனிஸ்ட் கட்சி அங்குரார்ப்பணம் செய்யப்பட்டது. இவ்வருடம் தனது 67வது ஆண்டு நினைவைக் கொண் டாடுகின்றது.  இக்கட்சி உத்தியோகபூர்வமாக ஆரம்பிக்கப்படுவதற்கு முன்னரே இதன் தலைவர்கள் மாக்ஸிச, லெனினிஸ தத்துவத்தை இலங்கை மக்கள் மத்தியில் பரப்பும் பணியில் ஈடுபட்டிருந்தார்கள். இதன் தலைவராக விளங்கிய டாக்டர் எஸ். ஏ. விக்கிரம சிங்க லண்டனில் தன் மருத்துவப் படிப்பை முடித்துக் கொண்டு 1928ல் தாயகம் திரும்பினார். மருத்துவரான இவர் மக்களுக்கு சிகிச்சை செய்வதை விட முழுச் சமூகத்தையும் வெள்ளை யர்களின் ஏகாதிபத்தியத்திற்கெதிராக அணிதிரட்டுவதில் அரும்பாடுபட்டு வந்தார்.

தேசத்தின் விடுதலை, பூரண சுதந் திரம், ஏகாதிபத்திய எதிர்ப்பு போன் றவற்றை மக்களுக்கு எடுத்துரைத்தார். இவரின் பிரசாரங்கள் மக்கள் மத்தியில் செல்வாக்குப் பெறத் தொடங்கின. இந்தக் காலகட்டத்தில்தான் கலாநிதி என். எம். பெரேரா, பிலிப் குணவர்தன, கலாநிதி கெல்வின் ஆர். டி. சில்வா போன்ற பலர் வெளிநாடுகளில் தங்கள் பட்டப்படிப்பை முடித்து தாயகம் திரும்பினார்கள்.

அனைவரும் அரசியலில் ஆழமாகச் செயற்பட்டார்கள். அத்துடன் இவர்கள் அனைவரும் சேர்ந்து லங்கா சமசமாஜக் கட்சியை உருவாக்கினார்கள். இதில் டாக்டர் எஸ். ஏ. விக்கிரமசிங்க, அ. வைத்தியலிங்கம், எம். ஜி. மெண்டிஸ் போன்ற கம்யூனிஸ்ட்டுகளும் இணைந்து செயற்பட்டார்கள்.

இக்கட்சி ஆரம்பித்து செயற்பட்டு வந்த காலகட்டத்தில்தான் இரண்டாம் உலக மகா யுத்தம் நடந்தது. இந்த யுத்தத்தில் சோவியத் யூனியனின் நிலைப்பாட்டை இக்கட்சி ஆதரித்தது. இருந்தும் கட்சியிலுள்ள சிலர் இதற்கு எதிர் நிலைப்பாட்டைக் கொண்டி ருந்தார்கள். இந்நிலையில் கட்சிக்குள் கருத்து மோதல்கள், சித்தாந்த வேறுபாடுகள் ஏற்பட்டு, இதன் பிரதிபலிப்பு சோவியத் ஆதரவாளர்கள் என்று சிலர் கட்சியிலிருந்து வெளியேற்றப்பட்டனர்.

அவ்வாறு வெளியேற்றப்பட்டவர்களுள் லண்டனில் இருந்து கல்விகற்று தாயகம் திரும்பிய பீட்டர் கெனமன், பொன் கந்தையா போன்றவர்கள் இணைந்து 1940ல் ஐக்கிய சோசலிச கட்சி என்ற பெயரில் புதிய கட்சி ஒன்றை ஆரம்பித்து செயல்பட்டார்கள். சிறிது காலம் சென்றதும் இவர்கள் நேரடியாக கம்யூனிஸ்ட் கட்சியை உருவாக்கினார்கள்.

இக்கட்சி 1943 ஜுலை 03 ஆம் திகதி உத்தியோகபூர்வமாக அங்கீகரிக்கப்பட்டது. இக்கட்சி உலகளாவிய கம்யூனிஸ்ட் இயக்கத்தோடு இணைந்து செயல்பட்டது. சகல அடக்குமுறைகளுக்கும் எதிரான போராட்டங்களையும் ஏகாதிபத்திய எதிர்ப்பு நடவடிக்கைகளையும் தேசிய விடுதலையையும் இக்கட்சி ஆரம்பித்தது.

இலங்கை கம்யூனிஸ்ட் கட்சியும், தேசிய இனப்பிரச்சினையும்

1944ல் புதிய அரசியல் யாப்பிற்காக சில யோசனைகளை இலங்கை கம் யூனிஸ்ட் கட்சி முன்வைத்தது. இல ங்கையில் பல்லின, மொழி, கலாசார மதங்களைக் கொண்ட மக்கள் வாழ்கிறார்கள் என்பதை தெளிவுபடுத்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி மக்கள் அனைவரும் சமமாக நடாத்தப்பட வேண்டும் என் றும், சுயநிர்ணய உரிமை அங்கீகரிக்கப்பட வேண்டும் என்று 1944 அக்டோபர் 15ல் தீர்மானம் ஒன்றை நிறைவேற்றி இலங்கை தேசிய காங்கிரஸின் பிரஜை கள் மாநாட்டிற்கு அனுப்பிவைத்தது.

பிரதேச சுயாட்சிக் கோரிக்கை

இலங்கை கம்யூனிஸ்ட் கட்சி என்றுமே ஒற்றையாட்சி முறையை ஆதரித்தது இல்லை. 1954ல் வடபகுதி கம்யூனிஸ்ட் கட்சி மாநாடு வல்வெட்டித் துறை சிவகுரு வித்தியாலயத்தில் நடைபெற்ற போது அதில் கலந்து கொண்ட பிரமுகர்கள் குறிப்பாக அ. வைத்தியலிங்கம், பொன் கந்தையா, மு. காத்திகேயன். ஐ. ஆர். ஆரியரத்தினம் ஆகியோர் பிரதேச சுயாட்சியின் அவசியத்தை வலியுறுத்தினார்கள்.

தமிழர்கள் தொன்றுதொட்டு பாரம் பரியமாக வடக்கு கிழக்கில் தமக்கென உரித்தான கலாசாரத்தையும், பொருளாதார கட்டமைப்பையும் கொண்டு வாழ்ந்து வருகிறார்கள். எனவே இவர்கள் தங்களைத் தாங்ளே ஆளக்கூடிய ஒரு நிர்வாக முறையை உருவாக்க வேண்டும். அதற்கு ஏற்றதுதான் பிரதேச சுயாட்சிமுறை.

வடபகுதி கம்யூனிஸ்ட்டுகளால் நிறைவேற்றப்பட்ட பிரதேச சுயாட்சிக் கோட்பாடு 1955ல் மாத்தறை மாநாட்டில் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது. உண்மையில் முதன் முதலில் பிரதேச சுயாட்சியம் என்ற எண்ணக்கருவை இலங்கைக்கு அறிமுகம் செய்து வைத்தவர்கள் கம்யூனிஸ்ட்டுகள்தான். அதன் பின்புதான் ஏனையோர் பேச ஆரம்பித்து இன்று பலரும் பேசுகின்றார்கள்.

கம்யூனிஸ்ட் கட்சி எப்பொழுதும் இலங்கையின் இனப்பிரச்சினைத் தீர்விற்காக காலத்திற்கு காலம் முன்வைக்கப்பட்ட தீர்வுத்திட்டங்களுக்கு கட்சி, பேதங்களுக்கு அப்பால் ஆதரவு நல்கியே செயற்பட்டது.

பண்டா - செல்வா ஒப்பந்தம்

1958 இனப்பிரச்சினை தீர்வுக்காக அப்போதைய பிரதமராக இருந்த எஸ்.டபிள்யூ.ஆர்.டீ. பண்டாரநாயக்காவும் தந்தை செல்வநாயகமும் ஒரு குறைந்தமட்ட தீர்வுத்திட்டத்தின் அடிப்படையில் “மாவட்ட ஆட்சிமுறை” என்றதொரு விடயத்தில் உடன்பாடு கண்டு ஒப்பந்தத்தில் கைச்சாத்திட்டனர். இதனையும் எவ்வித எதிர்ப்புமின்றி கம்யூனிஸ்ட் கட்சி ஆதரித்தது.

துரதிஷ்ட வசமாக இதை எதிர்த்து ஜே. ஆர். ஜெயவர்தனா கண்டி யாத்திரையை மேற்கொண்டார். இனவாதம் ஊட்டப்பட்டது. இனவாதிகள் கிளர்ந்தெழுந்தார்கள். ஒப்பந்தம் கிளித்தெறியப்பட்டது. ஈற்றில் இனக்கலவரம் வெடித்து ஒப்பந்தம் கிழித்தெறியப்பட்டது. இதற்கெல்லாம் காரணம் ஐக்கிய தேசிய கட்சியே.

இந்திய - இலங்கை உடன்படிக்கை

இலங்கையில் இனமோதல் வெடித்து அது நாளுக்கு நாள் அதிகரித்துச் சென்றதுடன் தமிழ் இளைஞர்கள் கொன்று குவிக்கப்பட்டதுடன் வடபகுதி மக்கள் பட்டினிச்சாவை எதிர்கொண்டார்கள். இந்நிலையில் இந்தியா இலங்கையின் இறைமை என்றவிடயத்தை கேள்விக்குறியாக்கி உணவுப் பொட்டலத்தை விமானத்தி லிருந்து போட்டது. இதன் விளைவுதான் இலங்கை இந்திய உடன்படிக்கை ஆகும்.

இதனையும் கம்பயூனிஸ்ட்கட்சி ஏற்றுக்கொண்டு ஆதரவு வழங்கியது உடன்படிக்கையாக மாகாண ஆட்சியை நிறுவும்படியும், மாகாணசபைக்கு உரிய அதிகாரங்களை வழங்கும் வழங்கும்படியும் கட்சி குரல் கொடுத்தது இதற்காக பல தோழர்கள் (ஜே. வி. பி.) மக்கள் விடுதலை முன்னணி சுட்டக் கொன்றது. இருந்தும் எதற்கு பயப்படாது மாகாணசபைத் தேர்தலில் கட்சி போட்டியிட்டதோடு மத்தியிலி ருந்து மாகாணத்திற்கு அதிகாரங்களை வழங்கும்படியும் வலியுறுத்தியதுடன், வற்புறுத்தியும் வந்தது.

இலங்கை கம்யூனிஸ்ட் கட்சி கடந்த காலங்களில் வடபகுதியில் நிலவும் சாதி ஒழிப்புப் போராட்டங்களில் பங்கேற்றது. கம்யூனிஸ்ட் கட்சி சிறுபான்மை தமிழ் மக்களால் நடாத்தப்பட்ட போராட்டங்களை ஆதரித்ததோடு அவற்றில் பங்கேற்றதும் யாவரும் அறிவர். தேனீர் கடை பிரவேசத்திற்காக உழைத்த நமது கட்சித் தோழர்களின் சேவையை யாரும் மறக்கமாட்டார்கள். தோழர்கள் எம். கார்த்திகேயன், வ. பொன்னம்பலம், ஐ.ஆர். ஆரியரத்தினம் மற்றும் பல தோழர்கள் இந்தப் போராட்டங்களில் நேரடியாக பங்கேற்றார்கள்.

பல அடக்கு முறைகளுக்கு எதிரான போராட்டங்களில் பங்கேற்றது எமது கட்சி. நெற்காணி மசோதா நிலச்சீர்திருத்தம் மற்றும் தேசியமயக் கொள்கைகளை கம்யூனிஸ்ட் கட்சி ஆதரித்தது. சுருக்கமாகக் கூறினால் சாதாரண மக்களின் வாழ்வு வளம்பெற தொழிலாளர்கள் உரிமையுடன் வாழ விவசாயிகள் வீறுகொண்டெழ அரும்பாடுபட்டது கம்யூனிஸ்ட் கட்சி. இதை யாரும் மறக்கமாட்டார்கள்.

இலங்கை வாழ் மக்கள் இன்புற்று வாழ சகல அதிகாரங்களும் மத்திக்கும் மாகாணத்திற்கும் இடையே பகிர்ந்தளிக்கப்பட வேண்டும். இதுவே இன்றைய முக்கிய கடமை என கம்யூனிஸ்ட் கட்சி கருதுகிறது.