|
||||
|
The
photograph that captured the trauma of Black July 1983 (By Gamini
Akmeemana)
In
July 1983, I was working in a Middle Eastern country. When I heard about the
anti-Tamil riots in Sri Lanka, I was aware of a catastrophe, even though I was
too politically immature then to grasp the full nature of the tragedy and its
implications for Sri Lanka in the years to come. My sympathies for the victims were
heartfelt and deep. In 1983, though, I was a very naïve, well-meaning Sinhala
Buddhist young man who believed that a limited war could contain the LTTE, and that the government was now fully awake to the
ugly reality of communal violence and would make sure it would not happen again
by offering the Tamils a satisfactory political deal. Whatever terrorists do, governments
are duty bound to protect their citizens. What I failed to realise
back then was that the government shouldn’t have let Black July happen in the
first place. After returning home in 1984, I remember telling a Tamil tenant in
my neighbourhood how bad I felt about the whole
thing. He didn’t even smile. Giving me a blank look, he quickly disappeared
indoors. I felt puzzled then by his behaviour, though now I know that, in his place, I would
have done exactly the same thing. But I belonged to the majority, brought up
with centrist, conservative political views, well-meaning but complacent, and
hardly in a position to put myself in the lot of a persecuted minority, of
someone who has had a family member hacked to death and the house burnt down by
a ranting mob. Now I know better. Even though I was
never politically connected to any group that could even be remotely called
subversive, and lived in the relative safety of central Colombo during the dark
years of the 1987-90 terror and disappearances, I learnt then what it was like
to be caught up helplessly between warring factions bent on annihilating each
other, what it was like to have a friend abducted and disappeared by a death
squad (who turned out to be policemen working for presidential security). I
learned the hard way that the locked doors of your own house provided no safety
if someone has your name in their list purely by mistake as part of a personal
vendetta. There was a period of relative
complacency in the 1990s, when Chandrika Kumaratunge became president, vowing to deliver peace and
prosperity. Now we all know better. Especially over the past six years,
I have again lived with that lurking fear in the guts, mainly because of my
profession of journalism because the grey areas which always existed in freedom
of expression have become so murky as to be unfathomable. Being a member of the
majority is no longer an insurance policy against wanton personal destruction
at the hands of others. That has been my political education over the past
thirty years. You are safe as long as you toe the line, but only just so. When I returned to my home in
Colombo Eight in 1984, Borella town and its environs
still bore many scars of July 1983. There were gutted houses and buildings
along Cotta Road and many of the narrow lanes with whimsical names from the colonial
days. The biggest scar was the gutted BCC building with its stricken clock
facing Borella town centre. This building was one of the first
to be torched by the mob heading from the General Cemetary
(or Kanatta, where the cremation of thirteen soldiers
killed by the LTTE in Jaffna sparked off the riots (in reality, not a
spontaneous burst of anger but a well-planned ‘pogrom’ involving several top
ministers to rid Colombo of its Tamils) towards Maradana
through Borella town. The clock bore mute testimony
to the tragic hour for many years. Incredibly, no one thought of removing it
right into the newmillennium, until the building was
finally repainted a few years ago and the old scar of the stricken clock
finally removed. I think that is a perfect symbol of
the majority’s insensitivity towards the horrible events of July 1983, of our
inability to learn lasting lessons from it. Of the millions who passed Borella town in the intervening years, I wonder how many
knew what that clock signified. The symptoms of the malaise are evident when
you talk to long-time residents and shop keepers of Borella.
Talking to me, none of them has ever mentioned this horrific event, let alone
express any regrets. Then there is the Borella bus stand, another eyesore in an irritatingly bland
town without any pretensions to culture (the Punchi
theatre down Cotta Road looks like a happy accident). Shared uneasily between
the private bus mafia and the decadent state bus service, this rundown bus
passenger terminal was the infamous venue of a famous photograph taken in July
1983 – that of a naked Tamil man sitting on the cement step leading to it,
covering his face with both hands, while a smiling Sinhala patriot is about to
kick him viciously. This is a remarkable photograph
because, as far as I know, no other such bleak photographic evidence of man’s
inhumanity to man during Black July exists. Pictures only showed gutted
buildings and vehicles. This is because photographers themselves were prime
targets of the mobs, and inconspicuous devices such as mobile phone cameras
were unknown. This black and white photo was taken in fading light with a flash
gun.The man who took it was Chandragupta Amarasinghe, an obscure photographer working for the
Communist Party newspaper Aththa at the time. No one seems to remember him today.
Though his photograph has been reprinted many times (though not in the
mainstream media), I have never seen him given credit in print.I
remember him as a young man with a scraggly beard who went in slippers,
carrying his battered old SLR camera in a ragged cloth bag. It may he his sorry
appearance which spared him the mob’s wrath. No one knows his wherabouts
today, but his unique, brave photograph is as powerful in its own way as
Francisco Goya’s famous painting of Napoleon’s
soldiers executing Spanish civilians in Madrid or any of those photographs from
the days of civil rights struggles in the US or apartheid in South Africa. But can we be sure that this dark
history won’t repeat itself? |
உனக்கு
நாடு இல்லை என்றவனைவிட
நமக்கு நாடே இல்லை
என்றவனால்தான்
நான் எனது நாட்டை
விட்டு விரட்டப்பட்டேன்.......
ராஜினி
திரணகம MBBS(Srilanka) Phd(Liverpool,
UK) 'அதிர்ச்சி
ஏற்படுத்தும்
சாமர்த்தியம்
விடுதலைப்புலிகளின்
வலிமை மிகுந்த
ஆயுதமாகும்.’ விடுதலைப்புலிகளுடன்
நட்பு பூணுவது
என்பது வினோதமான
சுய தம்பட்டம்
அடிக்கும் விவகாரமே.
விடுதலைப்புலிகளின்
அழைப்பிற்கு உடனே
செவிமடுத்து, மாதக்கணக்கில்
அவர்களின் குழுக்களில்
இருந்து ஆலோசனை
வழங்கி, கடிதங்கள்
வரைந்து, கூட்டங்களில்
பேசித்திரிந்து,
அவர்களுக்கு அடிவருடிகளாக
இருந்தவர்கள்மீது
கூட சூசகமான எச்சரிக்கைகள்,
காலப்போக்கில்
அவர்கள்மீது சந்தேகம்
கொண்டு விடப்பட்டன.........' (முறிந்த
பனை நூலில் இருந்து) (இந்
நூலை எழுதிய ராஜினி
திரணகம விடுதலைப்
புலிகளின் புலனாய்வுப்
பிரிவின் முக்கிய
உறுப்பினரான பொஸ்கோ
என்பவரால் 21-9-1989 அன்று
யாழ் பல்கலைக்கழக
வாசலில் வைத்து
சுட்டு கொல்லப்பட்டார்) Its
capacity to shock was one of the L.T.T.E. smost potent weapons. Friendship with
the L.T.T.E. was a strange and
self-flattering affair.In the course of the coming days dire hints were dropped
for the benefit of several old friends who had for months sat on committees,
given advice, drafted latters, addressed meetings and had placed themselves at
the L.T.T.E.’s beck and call. From: Broken Palmyra வடபுலத்
தலமையின் வடஅமெரிக்க
விஜயம் (சாகரன்) புலிகளின்
முக்கிய புள்ளி
ஒருவரின் வாக்கு
மூலம் பிரபாகரனுடன் இறுதி வரை இருந்து முள்ளிவாய்கால் இறுதி சங்காரத்தில் தப்பியவரின் வாக்குமூலம் திமுக, அதிமுக, தமிழக மக்கள் இவர்களில் வெல்லப் போவது யார்? (சாகரன்) தங்கி நிற்க தனி மரம் தேவை! தோப்பு அல்ல!! (சாகரன்) (சாகரன்) வெல்லப்போவது
யார்.....? பாராளுமன்றத்
தேர்தல் 2010 (சாகரன்) பாராளுமன்றத்
தேர்தல் 2010 தேர்தல்
விஞ்ஞாபனம் - பத்மநாபா
ஈழமக்கள் புரட்சிகர
விடுதலை முன்னணி 1990
முதல் 2009 வரை அட்டைகளின்
(புலிகளின்) ஆட்சியில்...... (fpNwrpad;> ehthe;Jiw) சமரனின்
ஒரு கைதியின் வரலாறு 'ஆயுதங்கள்
மேல் காதல் கொண்ட
மனநோயாளிகள்.'
வெகு விரைவில்... மீசை
வைச்ச சிங்களவனும்
ஆசை வைச்ச தமிழனும் (சாகரன்) இலங்கையில் 'இராணுவ'
ஆட்சி வேண்டி நிற்கும்
மேற்குலகம், துணை செய்யக்
காத்திருக்கும்;
சரத் பொன்சேகா
கூட்டம் (சாகரன்) எமது தெரிவு
எவ்வாறு அமைய வேண்டும்? பத்மநாபா
ஈபிஆர்எல்எவ் ஜனாதிபதித்
தேர்தல் ஆணை இட்ட
அதிபர் 'கை', வேட்டு
வைத்த ஜெனரல்
'துப்பாக்கி' ..... யார் வெல்வார்கள்?
(சாகரன்) சம்பந்தரே!
உங்களிடம் சில
சந்தேகங்கள் (சேகர்) (m. tujuh[g;ngUkhs;) தொடரும்
60 வருடகால காட்டிக்
கொடுப்பு ஜனாதிபதித்
தேர்தலில் தமிழ்
மக்கள் பாடம் புகட்டுவார்களா? (சாகரன்) ஜனவரி இருபத்தாறு! விரும்பியோ
விரும்பாமலோ இரு
கட்சிகளுக்குள்
ஒன்றை தமிழ் பேசும்
மக்கள் தேர்ந்தெடுக்க
வேண்டும்.....? (மோகன்) 2009 விடைபெறுகின்றது!
2010 வரவேற்கின்றது!! 'ஈழத் தமிழ்
பேசும் மக்கள்
மத்தியில் பாசிசத்தின்
உதிர்வும், ஜனநாயகத்தின்
எழுச்சியும்' (சாகரன்) மகிந்த ராஜபக்ஷ
& சரத் பொன்சேகா. (யஹியா
வாஸித்) கூத்தமைப்பு
கூத்தாடிகளும்
மாற்று தமிழ் அரசியல்
தலைமைகளும்! (சதா. ஜீ.) தமிழ்
பேசும் மக்களின்
புதிய அரசியல்
தலைமை மீண்டும்
திரும்பும் 35 வருடகால
அரசியல் சுழற்சி!
தமிழ் பேசும் மக்களுக்கு
விடிவு கிட்டுமா? (சாகரன்) கப்பலோட்டிய
தமிழனும், அகதி
(கப்பல்) தமிழனும் (சாகரன்) சூரிச்
மகாநாடு (பூட்டிய)
இருட்டு அறையில்
கறுப்பு பூனையை
தேடும் முயற்சி (சாகரன்) பிரிவோம்!
சந்திப்போம்!!
மீண்டும் சந்திப்போம்!
பிரிவோம்!! (மோகன்) தமிழ்
தேசிய கூட்டமைப்புடன்
உறவு பாம்புக்கு
பால் வார்க்கும்
பழிச் செயல் (சாகரன்) இலங்கை
அரசின் முதல் கோணல்
முற்றும் கோணலாக
மாறும் அபாயம் (சாகரன்) ஈழ விடுலைப்
போராட்டமும், ஊடகத்துறை
தர்மமும் (சாகரன்) (அ.வரதராஜப்பெருமாள்) மலையகம்
தந்த பாடம் வடக்கு
கிழக்கு மக்கள்
கற்றுக்கொள்வார்களா? (சாகரன்) ஒரு பிரளயம்
கடந்து ஒரு யுகம்
முடிந்தது போல்
சம்பவங்கள் நடந்து
முடிந்துள்ளன.! (அ.வரதராஜப்பெருமாள்)
|
||
அமைதி சமாதானம் ஜனநாயகம் www.sooddram.com |