Contact us at: sooddram@gmail.com

 

The idealist I once knew became the Tamils' Pol Pot

This paranoid tyrant has led his people to disaster – but once I believed he could shape a future for them within Sri Lanka

The bloody end came in a sliver of nondescript coastline near the fallen garrison town of Mullaitivu in Sri Lanka's north-east. Velupillai Prabhakaran, the founder and ­supremo of the Liberation Tigers of Tamil Eelam – one of the world's most feared extremist organisations – had made a last stand that had pointlessness writ all over it. The charismatic 54-year-old perished along with his senior commanders and hundreds of fighters – including his elder son – with hardly anyone able to figure out what the final strategy was. Prabhakaran's war of "national liberation" for a separate, Pol Pot-ist state of Tamil Eelam was over. Belying conventional wisdom, the Sri Lankan state had found a military solution to what used to be regarded as an intractable secessionist and terrorist challenge.

There has been justifiable international concern over the humanitarian crisis that came to the fore during the endgame. The civilian toll has by no means been light, and the challenge of dealing humanely and justly with nearly 300,000 displaced Tamils, including those who supported the LTTE – willingly or under duress – faces Sri Lanka. The task of relief, de-mining, rehabilitation and reconciliation is daunting. The situation cries out for massive external assistance to Sri Lanka – but also for an approach that looks sympathetically ahead instead of obsessively going over what went wrong.

In my opinion, the international – and especially west European – response has got it wrong on two counts. There has been a tendency to mechanically balance responsibility for the crisis, and therefore to equate the desperate, last-ditch actions of an extremist organisation – banned or designated as terrorist by some 30 countries including India – with the responses of a legitimate government. Second, justice has not been done to Mahinda Rajapaksa's government for its astonishing feat of rescuing by military means close to 275,000 civilians who were, in the view of the whole world, confined by the Tigers for use as a human shield.

But as I watched the images of terrified men, women and children fleeing their "protectors" across the lagoon, I reflected on how it might have all been so different.

If only the organisation that started out in the 1970s with some kind of emancipatory political vision, and even idealism, had not turned Pol Pot-ist in its horrific disregard for human life and welfare. If only its leader, a military and organisational genius – whom I interviewed in Chennai in the mid-1980s and met one last time, at his request, in Jaffna in August 1987 – had not turned into a tyrannical practitioner of the end justifying the means.

The circumstances in which I got to know Prabhakaran in the mid-80s seem a world apart from last month's poignant scenes. The July 1983 pogrom against Sri Lankan Tamils generated in India, and especially in the southern state of Tamil Nadu, a tremendous amount of emotional sympathy, practical solidarity – and clouded judgment. Re-reading my interviews I am struck by how clouded the assumptions behind India's post-1983 policy were, and how tragic the effects on the ground.

On the one hand, the basic political objective of India's activist policy was moderate and constructive. It was to help win security, justice and a decent measure of self-administering opportunities for the Tamils living in the north-east, within the framework of Sri Lanka's unity and territorial integrity. On the other hand, the policy worked on the assumption that in order to put pressure on the Sri Lankan government, it was necessary to build up the armed militant groups, and above all the LTTE, in various controlled ways. Among other things, it involved the old-fashioned dilemma of ends versus means.

But it was not just a case of official policy gone wrong. Along with many journalists and intellectuals in south India, I shared these assumptions. We believed that Prabhakaran, despite contra-indications, would work with India to shape a future for his people based on equality, democratic and human rights, and devolution or autonomy along ­federal lines within a united Sri Lanka.

Subsequent events demonstrated that for this man there would be no alternative. As the years went by and several opportunities for a negotiated political solution fell by the wayside, the one thing that remained constant was the LTTE's uncompromising secessionism and militarism. Along with this came a rising graph of terrorist crimes.

Most insurgent leaders, you would think, would have seized the opportunity offered by the ceasefire agreement of February 2002, which was criticised for being overly generous to the LTTE. Tragically, Prabhakaran – seeing it mainly as an opportunity to re-arm his organisation and strengthen its parallel state structure in the territory it controlled – did everything conceivable to make the peace process falter and fail.

"It was worse than a crime, a ­blunder" is a saying of the Napoleonic era, attributed to Talleyrand. If the 1991 assassination of Rajiv Gandhi by an LTTE squad dispatched by ­Prabhakaran made a permanent enemy of India; if his paranoiac suspiciousness and intolerance of dissent triggered a revolt in 2004 by his powerful military ­commander, Vinayagamoorthy Muralitharan – aka Colonel Karuna – and fractured the organisation; if all this was the case, then the boycott enforced in LTTE-controlled areas during the 2005 ­presidential election – which facilitated Rajapaksa's victory over the ceasefire architect, Ranil Wickremasinghe – was an akratic act that defied all rational explanation. It proved to be the blunder of a lifetime.

 

உனக்கு நாடு இல்லை என்றவனைவிட நமக்கு நாடே இல்லை என்றவனால்தான் நான் எனது நாட்டை விட்டு விரட்டப்பட்டேன்....... 

 


rajaniThiranagama_1.jpg

ராஜினி திரணகம

MBBS(Srilanka)

Phd(Liverpool, UK)

'அதிர்ச்சி ஏற்படுத்தும் சாமர்த்தியம் விடுதலைப்புலிகளின் வலிமை மிகுந்த ஆயுதமாகும்.’ விடுதலைப்புலிகளுடன் நட்பு பூணுவது என்பது வினோதமான சுய தம்பட்டம் அடிக்கும் விவகாரமே. விடுதலைப்புலிகளின் அழைப்பிற்கு உடனே செவிமடுத்து, மாதக்கணக்கில் அவர்களின் குழுக்களில் இருந்து ஆலோசனை வழங்கி, கடிதங்கள் வரைந்து, கூட்டங்களில் பேசித்திரிந்து, அவர்களுக்கு அடிவருடிகளாக இருந்தவர்கள்மீது கூட சூசகமான எச்சரிக்கைகள், காலப்போக்கில் அவர்கள்மீது சந்தேகம் கொண்டு விடப்பட்டன.........'

(முறிந்த பனை நூலில் இருந்து)

(இந் நூலை எழுதிய ராஜினி திரணகம விடுதலைப் புலிகளின் புலனாய்வுப் பிரிவின் முக்கிய உறுப்பினரான பொஸ்கோ என்பவரால் 21-9-1989 அன்று யாழ் பல்கலைக்கழக வாசலில் வைத்து சுட்டு கொல்லப்பட்டார்)

Its capacity to shock was one of the L.T.T.E. smost potent weapons. Friendship with the L.T.T.E.  was a strange and self-flattering affair.In the course of the coming days dire hints were dropped for the benefit of several old friends who had for months sat on committees, given advice, drafted latters, addressed meetings and had placed themselves at the L.T.T.E.’s  beck  and call.

From:  Broken Palmyra

வடபுலத் தலமையின் வடஅமெரிக்க விஜயம்

(சாகரன்)

புலிகளின் முக்கிய புள்ளி ஒருவரின் வாக்கு மூலம்

பிரபாகரனுடன் இறுதி வரை இருந்து முள்ளிவாய்கால் இறுதி சங்காரத்தில் தப்பியவரின் வாக்குமூலம்

 

தமிழகத் தேர்தல் 2011

திமுக, அதிமுக, தமிழக மக்கள் இவர்களில் வெல்லப் போவது யார்?

(சாகரன்)

என் இனிய தாய் நிலமே!

தங்கி நிற்க தனி மரம் தேவை! தோப்பு அல்ல!!

(சாகரன்)

இலங்கையின் 7 வது பாராளுமன்றத் தேர்தல்! நடக்கும் என்றார் நடந்து விட்டது! நடக்காது என்றார் இனி நடந்துவிடுமா?

(சாகரன்)

வெல்லப்போவது யார்.....? பாராளுமன்றத் தேர்தல் 2010

(சாகரன்)

பாராளுமன்றத் தேர்தல் 2010

தேர்தல் விஞ்ஞாபனம்  - பத்மநாபா ஈழமக்கள் புரட்சிகர விடுதலை முன்னணி

1990 முதல் 2009 வரை அட்டைகளின் (புலிகளின்) ஆட்சியில்......

நடந்த வன்கொடுமைகள்!

 (fpNwrpad;> ehthe;Jiw)

சமரனின் ஒரு கைதியின் வரலாறு

'ஆயுதங்கள் மேல் காதல் கொண்ட மனநோயாளிகள்.' வெகு விரைவில்...

மீசை வைச்ச சிங்களவனும் ஆசை வைச்ச தமிழனும்

(சாகரன்)

இலங்கையில்

'இராணுவ' ஆட்சி வேண்டி நிற்கும் மேற்குலகம்,  துணை செய்யக் காத்திருக்கும்; சரத் பொன்சேகா கூட்டம்

(சாகரன்)

ஜனாதிபதி தேர்தல்

எமது தெரிவு எவ்வாறு அமைய வேண்டும்?

பத்மநாபா ஈபிஆர்எல்எவ்

ஜனாதிபதித் தேர்தல்

ஆணை இட்ட அதிபர் 'கை', வேட்டு வைத்த ஜெனரல் 'துப்பாக்கி'  ..... யார் வெல்வார்கள்?

(சாகரன்)

சம்பந்தரே! உங்களிடம் சில சந்தேகங்கள்

(சேகர்)

அனைத்து இலங்கைத் தமிழர்களும் ஒற்றுமையான இலங்கை தமது தாயகம் என மனப்பூர்வமாக உரிமையோடு உணரும் நிலை ஏற்பட வேண்டும்.

(m. tujuh[g;ngUkhs;)

தொடரும் 60 வருடகால காட்டிக் கொடுப்பு

ஜனாதிபதித் தேர்தலில் தமிழ் மக்கள் பாடம் புகட்டுவார்களா?

 (சாகரன்)

 ஜனவரி இருபத்தாறு!

விரும்பியோ விரும்பாமலோ இரு கட்சிகளுக்குள் ஒன்றை தமிழ் பேசும் மக்கள் தேர்ந்தெடுக்க வேண்டும்.....?

(மோகன்)

2009 விடைபெறுகின்றது! 2010 வரவேற்கின்றது!!

'ஈழத் தமிழ் பேசும் மக்கள் மத்தியில் பாசிசத்தின் உதிர்வும், ஜனநாயகத்தின் எழுச்சியும்'

 (சாகரன்)

சபாஷ் சரியான போட்டி.

மகிந்த  ராஜபக்ஷ & சரத் பொன்சேகா.

(யஹியா வாஸித்)

கூத்தமைப்பு கூத்தாடிகளும் மாற்று தமிழ் அரசியல் தலைமைகளும்!

(சதா. ஜீ.)

தமிழ் பேசும் மக்களின் புதிய அரசியல் தலைமை

மீண்டும் திரும்பும் 35 வருடகால அரசியல் சுழற்சி! தமிழ் பேசும் மக்களுக்கு விடிவு கிட்டுமா?

(சாகரன்)

கப்பலோட்டிய தமிழனும், அகதி (கப்பல்) தமிழனும்

(சாகரன்)

சூரிச் மகாநாடு

(பூட்டிய) இருட்டு அறையில் கறுப்பு பூனையை தேடும் முயற்சி

 (சாகரன்)

பிரிவோம்! சந்திப்போம்!! மீண்டும் சந்திப்போம்! பிரிவோம்!!

(மோகன்)

தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்புடன் உறவு

பாம்புக்கு பால் வார்க்கும் பழிச் செயல்

(சாகரன்)

இலங்கை அரசின் முதல் கோணல் முற்றும் கோணலாக மாறும் அபாயம்

(சாகரன்)

ஈழ விடுலைப் போராட்டமும், ஊடகத்துறை தர்மமும்

(சாகரன்)

அடுத்த கட்டமான அதிகாரப்பகிர்வு முன்னேற்றமானது 13வது திருத்தத்திலிருந்து முன்னோக்கி உந்திப் பாயும் ஒரு விடயமே

(அ.வரதராஜப்பெருமாள்)

மலையகம் தந்த பாடம்

வடக்கு கிழக்கு மக்கள் கற்றுக்கொள்வார்களா?  

 (சாகரன்)

ஒரு பிரளயம் கடந்து ஒரு யுகம் முடிந்தது போல் சம்பவங்கள் நடந்து முடிந்துள்ளன.!

(அ.வரதராஜப்பெருமாள்)

 

 

அமைதி சமாதானம் ஜனநாயகம்

www.sooddram.com