Contact us at: sooddram@gmail.com

 

There are 600 plus (murdered) police officers inside the one you see today

 (Malinda Seneviratne)

There was a farmer who had a terrible, terrible day twenty one years ago (June 11, 1990).  He was not the only farmer and not the only man either who had to live through terrible days, of course, but this was ‘special’, if indeed that word could be used.  This farmer, from a place called Thambiluvil was forced to ‘volunteer’ (yes, words acquire strange meanings in terrible times) to carry out a particularly gruesome task.  That task, however, was quite benign compared to the ‘gruesome’ that came before. His was after all just a mopping up assignment. 

 He was one among several farmers who had been ‘volunteered’ to bury some dead bodies. They were charred bodies.  And there were some 600 of them.  Retired SSP, Tassie Seneviratne, in his recently published book ‘Human Rights and Policing’, quotes this unhappy farmer.   Not that quote was needed of course. 

 This is what happened.  They were blindfolded, hands tied to their backs, made to lie down, facing the ground in a row that was about 25 meters long. Then machine gun bullets were sprayed from end to end, all targeting the backs of their heads.  Then the bodies were dragged into a heap.  Oil was poured over the dead and dying. A single lighted match created a bonfire. 

 This was part and parcel of the Tamil Liberation Struggle.  It was not the first ‘massacre’ and it was not the last either. There were, in total, 240 recorded attacks on civilians from November 11, 1984 (Dollar Farm massacre of 33 civilians including a large number of children and women, some pregnant) and April 12, 2009 (the Mahagodayaya attack where 9 were murdered, including 2 children). Among the dead were people of all communities and belonging to all religious faiths.  This particular act of terrorism was a landmark, though. 

 It marked the end of a tenuous ceasefire arrangement between the LTTE and the then Government, that of Ranasinghe Premadasa.  The why and how of ceasefire-breaking ought to have chastened those who believed ‘negotiation’ was a term the LTTE understood, but mistakes were to be repeated several times thereafter and at similar or greater cost.  This particular ‘infringement’ ought to have chastened those who believed the LTTE represented them, but for two more decades, many Tamils ‘went along’ and indeed did much more than ‘stand by and watch’; they funded, sang hosannas, represented, grieved at defeat and even now spare no pains to glorify the butchers, sorry, ‘liberators’. 

 On that fateful day, long before this farmer from Thambiluvil was made to dig the earth not to prepare ground for planting, the LTTE surrounded several police stations in the Eastern Province and prevailed upon Peace-Partner Premadasa to get the policemen to surrender.  Between 600 and 700 surrendered.  I am not saying they all had stellar and unblemished track records.  Still, they were unarmed. They surrendered.  They submitted to the orders of a superior, the then IGP, Ernest Perera, who had been briefed by the President to ask him men to surrender. 

All in the name of liberation. 

I closed my eyes. Forgot Sri Lanka. Forgot the police. Forgot uniforms and the names of the assassin and the assassinated.  I pictured 600 able-bodied men, all unarmed.  Hands tied behind their backs.  Pictured them being blindfolded by their abductors.  I tried getting into their heads. 

They’ve just realized that their superiors were dumb.  They’ve just realized that their President has been hoodwinked by a third rate thug. They’ve realized that they are going to get killed.  I am trying to think the thoughts they might have thought -- of their daughters and sons, the parents who gave them life, the lovers and wives who taught them the meaning of tenderness, the homes they built, were building or planned to build, and other things that they would not be thinking of a few minutes later. I can’t think. 

I think of the apologists. I thought of S.J.V. Chelvanayakam, who spoon-fed separatism and gave birth to Velupillai Prabhakaran. I thought of the TULF and Appapillai Amirthalingam and his political heirs (i.e. those who followed him after Prabhakaran assassinated him) who called the terrorists ‘boys’. I thought of Father (sic) Emmanuel, whom the Catholic Church never took issue with and who supported the ‘boys’ and believes he is Prabhakaran’s successor. I thought of those who said ‘The LTTE is the sole representatives of the Tamils’.  I thought of those who demanded that the Government come to a negotiated settlement with the LTTE. 

My thoughts return to those 600 police officers. Unarmed. Dead.

I am thinking of myself now and of the people I love. I am counting my blessings.  I feel so privileged that I am embarrassed. 

Twenty one years ago, some 600 plus unarmed, blindfolded and tied up police officers were butchered in cold blood by the LTTE.  If we are glad that it is part of ‘past’ then we should ensure that it does not become part of ‘future’.  And part of ensuring these things include the need to remember.  There are other things to remember, I know.  This, however, was ‘signature’ about what was to follow.  The signatories are no longer around.  Even as we rejoice, we need to understand that ‘return’ is never impossible.  This is why we remember. 

I wish someone had drawn from the hearts and minds of those who were about to be gunned down the last thought and last feeling.  I wish it were possible to string them all together.  Life does not give us such monuments. We need to create our own, each according to his/her slants and anxieties. 

Twenty one years ago, some 600 plus men were taken away from their loved ones. For those they left behind all that remains is the fact that they remained, that they like all of us arrived at a day called June 11, 2011, twenty years later, but that those 600 plus did not. 

Let there be a moment of silence for all those police officers and for all the unnecessarily killed.  

 

உனக்கு நாடு இல்லை என்றவனைவிட நமக்கு நாடே இல்லை என்றவனால்தான் நான் எனது நாட்டை விட்டு விரட்டப்பட்டேன்....... 

 


rajaniThiranagama_1.jpg

ராஜினி திரணகம

MBBS(Srilanka)

Phd(Liverpool, UK)

'அதிர்ச்சி ஏற்படுத்தும் சாமர்த்தியம் விடுதலைப்புலிகளின் வலிமை மிகுந்த ஆயுதமாகும்.’ விடுதலைப்புலிகளுடன் நட்பு பூணுவது என்பது வினோதமான சுய தம்பட்டம் அடிக்கும் விவகாரமே. விடுதலைப்புலிகளின் அழைப்பிற்கு உடனே செவிமடுத்து, மாதக்கணக்கில் அவர்களின் குழுக்களில் இருந்து ஆலோசனை வழங்கி, கடிதங்கள் வரைந்து, கூட்டங்களில் பேசித்திரிந்து, அவர்களுக்கு அடிவருடிகளாக இருந்தவர்கள்மீது கூட சூசகமான எச்சரிக்கைகள், காலப்போக்கில் அவர்கள்மீது சந்தேகம் கொண்டு விடப்பட்டன.........'

(முறிந்த பனை நூலில் இருந்து)

(இந் நூலை எழுதிய ராஜினி திரணகம விடுதலைப் புலிகளின் புலனாய்வுப் பிரிவின் முக்கிய உறுப்பினரான பொஸ்கோ என்பவரால் 21-9-1989 அன்று யாழ் பல்கலைக்கழக வாசலில் வைத்து சுட்டு கொல்லப்பட்டார்)

Its capacity to shock was one of the L.T.T.E. smost potent weapons. Friendship with the L.T.T.E.  was a strange and self-flattering affair.In the course of the coming days dire hints were dropped for the benefit of several old friends who had for months sat on committees, given advice, drafted latters, addressed meetings and had placed themselves at the L.T.T.E.’s  beck  and call.

From:  Broken Palmyra

வடபுலத் தலமையின் வடஅமெரிக்க விஜயம்

(சாகரன்)

புலிகளின் முக்கிய புள்ளி ஒருவரின் வாக்கு மூலம்

பிரபாகரனுடன் இறுதி வரை இருந்து முள்ளிவாய்கால் இறுதி சங்காரத்தில் தப்பியவரின் வாக்குமூலம்

 

தமிழகத் தேர்தல் 2011

திமுக, அதிமுக, தமிழக மக்கள் இவர்களில் வெல்லப் போவது யார்?

(சாகரன்)

என் இனிய தாய் நிலமே!

தங்கி நிற்க தனி மரம் தேவை! தோப்பு அல்ல!!

(சாகரன்)

இலங்கையின் 7 வது பாராளுமன்றத் தேர்தல்! நடக்கும் என்றார் நடந்து விட்டது! நடக்காது என்றார் இனி நடந்துவிடுமா?

(சாகரன்)

வெல்லப்போவது யார்.....? பாராளுமன்றத் தேர்தல் 2010

(சாகரன்)

பாராளுமன்றத் தேர்தல் 2010

தேர்தல் விஞ்ஞாபனம்  - பத்மநாபா ஈழமக்கள் புரட்சிகர விடுதலை முன்னணி

1990 முதல் 2009 வரை அட்டைகளின் (புலிகளின்) ஆட்சியில்......

நடந்த வன்கொடுமைகள்!

 (fpNwrpad;> ehthe;Jiw)

சமரனின் ஒரு கைதியின் வரலாறு

'ஆயுதங்கள் மேல் காதல் கொண்ட மனநோயாளிகள்.' வெகு விரைவில்...

மீசை வைச்ச சிங்களவனும் ஆசை வைச்ச தமிழனும்

(சாகரன்)

இலங்கையில்

'இராணுவ' ஆட்சி வேண்டி நிற்கும் மேற்குலகம்,  துணை செய்யக் காத்திருக்கும்; சரத் பொன்சேகா கூட்டம்

(சாகரன்)

ஜனாதிபதி தேர்தல்

எமது தெரிவு எவ்வாறு அமைய வேண்டும்?

பத்மநாபா ஈபிஆர்எல்எவ்

ஜனாதிபதித் தேர்தல்

ஆணை இட்ட அதிபர் 'கை', வேட்டு வைத்த ஜெனரல் 'துப்பாக்கி'  ..... யார் வெல்வார்கள்?

(சாகரன்)

சம்பந்தரே! உங்களிடம் சில சந்தேகங்கள்

(சேகர்)

அனைத்து இலங்கைத் தமிழர்களும் ஒற்றுமையான இலங்கை தமது தாயகம் என மனப்பூர்வமாக உரிமையோடு உணரும் நிலை ஏற்பட வேண்டும்.

(m. tujuh[g;ngUkhs;)

தொடரும் 60 வருடகால காட்டிக் கொடுப்பு

ஜனாதிபதித் தேர்தலில் தமிழ் மக்கள் பாடம் புகட்டுவார்களா?

 (சாகரன்)

 ஜனவரி இருபத்தாறு!

விரும்பியோ விரும்பாமலோ இரு கட்சிகளுக்குள் ஒன்றை தமிழ் பேசும் மக்கள் தேர்ந்தெடுக்க வேண்டும்.....?

(மோகன்)

2009 விடைபெறுகின்றது! 2010 வரவேற்கின்றது!!

'ஈழத் தமிழ் பேசும் மக்கள் மத்தியில் பாசிசத்தின் உதிர்வும், ஜனநாயகத்தின் எழுச்சியும்'

 (சாகரன்)

சபாஷ் சரியான போட்டி.

மகிந்த  ராஜபக்ஷ & சரத் பொன்சேகா.

(யஹியா வாஸித்)

கூத்தமைப்பு கூத்தாடிகளும் மாற்று தமிழ் அரசியல் தலைமைகளும்!

(சதா. ஜீ.)

தமிழ் பேசும் மக்களின் புதிய அரசியல் தலைமை

மீண்டும் திரும்பும் 35 வருடகால அரசியல் சுழற்சி! தமிழ் பேசும் மக்களுக்கு விடிவு கிட்டுமா?

(சாகரன்)

கப்பலோட்டிய தமிழனும், அகதி (கப்பல்) தமிழனும்

(சாகரன்)

சூரிச் மகாநாடு

(பூட்டிய) இருட்டு அறையில் கறுப்பு பூனையை தேடும் முயற்சி

 (சாகரன்)

பிரிவோம்! சந்திப்போம்!! மீண்டும் சந்திப்போம்! பிரிவோம்!!

(மோகன்)

தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்புடன் உறவு

பாம்புக்கு பால் வார்க்கும் பழிச் செயல்

(சாகரன்)

இலங்கை அரசின் முதல் கோணல் முற்றும் கோணலாக மாறும் அபாயம்

(சாகரன்)

ஈழ விடுலைப் போராட்டமும், ஊடகத்துறை தர்மமும்

(சாகரன்)

அடுத்த கட்டமான அதிகாரப்பகிர்வு முன்னேற்றமானது 13வது திருத்தத்திலிருந்து முன்னோக்கி உந்திப் பாயும் ஒரு விடயமே

(அ.வரதராஜப்பெருமாள்)

மலையகம் தந்த பாடம்

வடக்கு கிழக்கு மக்கள் கற்றுக்கொள்வார்களா?  

 (சாகரன்)

ஒரு பிரளயம் கடந்து ஒரு யுகம் முடிந்தது போல் சம்பவங்கள் நடந்து முடிந்துள்ளன.!

(அ.வரதராஜப்பெருமாள்)

 

 

அமைதி சமாதானம் ஜனநாயகம்

www.sooddram.com