கடற்கரை நிலங்களை தனியார் மயமாக்காதே!

அரசாலும், முதலாளிகளாலும் மீண்டும் மீண்டும் அபாயங்களுக்குள் திட்டமிட்டே தள்ளப்படும் மீனவர்கள் 

(தமயந்தி)

(இது மெலிஞ்சிமுனையில் தனி முதலாளியால் கட்டப்பட்டுள்ள வாடி. காலப்போக்கில் இதன் நிலை என்ன? இது தற்காலிக வாடியாகத் தெரியவில்லை. மூடிக் கட்டப்பட்ட நிரந்தரக் கட்டிடம். அப்படியானால் இந்த நிலத்துக்கான உறுதி எழுதப் பட்டிருக்க வேண்டும். அப்படியானால் யார், எதன் அடிப்படையில் இதற்கு உறுதி வழங்கினார்கள்? . இந்தக் கிராமத்து மக்கள் விழிப்படைவார்களா? இதற்கு அரச அதிகாரிகளும் உடந்தையா? மெலிஞ்சிமுனைக் கிராம கடற்தொழிலாளர் சங்கம் இதுபற்றி அறிந்து, உரிய நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும்)

ஏற்கனவே கடல் வளங்களையும், தொழில் செய்யும் உரிமைகளையும், கடல்மீது பயணம் செய்யும் சுதந்திரங்களையும் இலங்கை இந்திய அரசுகளிடமும், இந்திய ட்ரோலர் முதலாளிகளிடமும் பறி கொடுத்து விட்டு அரைப் பட்டினியோடுதான் வடபிரதேசத்து மீனவர்கள் அல்லற்படுகிறார்கள். தவிரவும் 2009இற்குப் பின் பல்லாயிரம் ஏக்கர் கடற்கரைப் பிரதேசங்கள் தனியார் மயமாக்கப் பட்டு, உல்லாச விடுதிகளாகவும், தனியார் சொத்தாகவும் ஆக்கப்பட்டுள்ளன. மட்டக்களப்பு, திருகோணமலை, மன்னார், யாழ் பிரதேசங்களின் கடற்கரையோரங்கள் பல ஆயிரம் ஏக்கர் தனியார் மயமாக்கப் பட்டதால் அப் பிரதேசங்களின் மீனவர்கள் பல்வேறு இன்னல்களுக்குள் தள்ளப் பட்டுள்ளார்கள். அது மட்டுமல்லாமல் கரையோரங்களில் முட்டையிட்டு இனப்பெருக்கம் செய்யும் ஆமைகள் போன்ற கடல்வாழ் உயிரினங்கள் முற்றாக அழியும் நிலையும் ஏற்கனவே ஏற்பட்டுள்ளது. கடலோரக் கனிமங்கள் சூறையாடப் படுகின்றன. மொத்தத்தில் தேசத்தின் வளங்கள் தரகுகளாலும், சிறு முதலாளிகளாலும், பெரு முதலாளிகளாலும் கொள்லையிடப் படுகின்றன. 

முன்பெல்லாம் தமிழ் சிங்கள மீனவர்கள் நெடுந்தீவு, அல்லைப்பிட்டி என தீவகக் கரைகளிலிருந்து, யாழ்.கல்முனையிலிருந்து புத்தளம்வரையுள்ள கடற்கரையோரங்களில் பருவகாலத் தொழில்களுக்காக வாடிகள் அமைத்துத் தொழில் செய்வார்கள். சீசன் முடிந்ததும் வாடிகளைக் கலைத்துக் கொண்டு சென்று விடுவார்கள். இப்போ அரச அதிகாரிகளின் அனுசரணைகளுடன் தனிப்பட்ட முதலாளிகள் வாடிகள் என்ற பெயரில் கடற்கரையோரங்களில் சிறு சிறு கட்டிடங்களை அமைத்துவிட்டு அதனையே காலப்போக்கில் தனியுடமைகள் ஆக்கும் அபாயங்கள் நிறையவே நடந்துகொண்டிருக்கின்றன. இவை நிறுத்தப்பட வேண்டும்.

இப்போ சொல்வார்கள் தொழிலாளிகளின் தங்குவசதிக்காக சலுகை செய்கிறோம் என்று. ஆனால் காலப்போக்கில் இவை தனிச் சொத்துக்கள் ஆக்கப்பட்டு உல்லாச விடுதிகளும், தனியார் உடமைகளும் ஆக்கப் படும் என்பதுதான் உண்மை. இவை நிறுத்தப்பட வேண்டும். அந்தந்தப் பிரதேசத்து மீனவர்கள் விழிப்படைய வேண்டும். அரச ஆதரவுடன் பொதுவாக தமக்கென தங்கு மடங்களை ஏற்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும். இந்தத் திட்டமிட்ட கரையோர நில அபகரிப்புகள் பற்றிய கரிசனையில்லாமல் மீனவர்கள் இருப்பார்களேயானால் கடல்வளங்களை இந்திய ட்ரோலர் முதலாளிகளிடம் பறி கொடுத்ததுபோல் கடற்கரைகளையும் யாழ்ப்பாண முதலாளிகளிடம்  பறிகொடுத்துவிட்டு குடும்பம் குடும்பமாகத் தற்கொலை செய்து கொள்ள வேண்டியதுதான். 

 78, 79களின் நாவாந்துறையில் அட்டைக் கொட்டில் என கரையோரத்தில் தற்காலிக சிறு வாடி போடப்பட்டு, இன்று நாவாந்துறைக் கடற்கரையின் மிகப்பரந்த நிலம் சொந்தமாக்கப்பட்டு, கட்டிடங்கள் கட்டப்பட்டுள்ளன. அதுபோன்ற ஒரு நில அபகரிப்புத்தான் இதுவும்.  

 -தமயந்தி-

(எனது சகா தமயந்தியுடன் 1984 என்று நினைக்கின்றேன் அவரின் பிறந்த இடமான மெலிஞ்சமுனைக்கு ஒரு முறை சென்றிருக்கின்றேன். இதன் பிறகும் சென்றிருக்கின்றேன். ஆனால் அவருடன் சென்றதுதான் முதல் காதல் போல் முதல் பயணம் என்பதால் இன்றும் பசுமையாக இருக்கின்றது. எமது பொது வாழ்விற்காக இங்கு வாழும் கடற் தொழிலாளர்கள் தமது ஒரு நாள் உழைப்பை எமக்கு வழங்கி எம் பொது வாழ்வில் அவர்களும் பங்காளிகளாக மாறியதும், எம்முடன் அன்புடன் அளவளாவியது,  விருந்தோம்பியதும் இன்றும் இன்னமும் பசுமையான நினைவுகளாய் என் இதயத்தை வருடிக்கொண்டே இருக்கின்றது. கிராமத்தின் சாயலை எந்த வகையிலும் இழக்காத வெள்ளந்தி மக்களும், கிராம அமைப்பும் கடலும் கடல் சார்ந்த கிராமமும் மெலிஞ்சமுனைக் கிராமத்தின் சிறப்பு ஆகும். கரையில் நின்று பார்த்தால் அக்கரையில் தெரியும் காரைநகர் என்ற ஊரும், ஒடுங்கிய ஆழமான ஓடை போன்ற தோற்ம் கொண்ட கடலும், ஊர்காவற்துறை, காரைநகரை இணைக்கும் 'பாதை; என்ற குறுங்கடல் கடவையும், கடற் பறவைகளும் கண்ணை கூசவைக்கும் பளிங்கு மணலும். முணல் வீதிகளும் நடு நாயகமாக அமைந்த தேவாலயமும்..... போங்கள் அழகு என்றால் அப்படியொரு அழகு. இந்த இயற்கையின் சின்னத்தை யாரும் சூறையாட அனுமதிக்க கூடாது. இந்த கிராமம் மக்களுக்கு சொந்தமானது எனவே தமயந்தியன் கருத்துடன் நானும் இணைந்து கொள்கின்றேன் – சாகரன்)