கேட்டிருப்பீர்கள் தோழர் கே. பொன்னுத்துரை பற்றி . . .

சிந்தனைக்கும் தமிழனுக்கும் எந்த சம்பந்தமும் கிடையாது எனக் கடந்த நான்கு சகாப்தங்கள் வியாபித்திருந்த இருள் எம்மைவிட்டு மெல்ல விலகிக்கொண்டிருக்கும் இந்த சந்தர்ப்பத்தில் தன்னுடைய 96 வயதைப் பூர்த்தி செய்துகொண்டு மேதினமன்று தன் இறுதி ஊர்வலத்தை நடத்தும் வகையில் ஒரு வாய்ப்பைப் பெற்ற தோழர் பொன்னுத்துரை மாக்ஸியத்தில் இறுகிய பற்றாளனாகவும் நடைமுறையாளனாகவும் வாழ்ந்தவர். தென் இலங்கையில் நீர்கொழும்பு, கம்பகா, மினுவாங்கொட பகுதிகளைப் போல வட புலத்திலும் வடமராட்சியை அடுத்து நல்லூர் மாக்ஸியத்தின் நாற்றுப் பாத்தியாக மிளிர்ந்தது. அந்த நல்லூரில் அவதரித்த நாற்றுத் தான் தோழர் பொன்னுத்தரை.

1943 காலப்பகுதியைத் தொடர்ந்து வடபுலத்து மக்களைச் சிந்திக்க வைக்கவும், செயற்பாடுகளை முன்னின்று ஆற்றவும், போராட்டங்களுக்குத் தோள்கொடுக்கவும் ஒரு புனிதக் கூட்டம் உருவானது. அந்தப் பேரலைக்குள் தன்னை இணைத்துக்கொண்டு படிப்படியாக வளர்த்துக்கொண்டு வந்தார். முதலில் லங்கா சமசமாஜக் கட்சியின் அங்கத்தவர்ராகவும், தொழிற்சங்கவாதியாகவும் செயற்பட்ட இவர். அதைவிடக் கொள்கை வளர்ச்சி தேடிக் 1950 களில் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியில் இணைந்துகொண்டார். அன்றிலிருந்து பொதுப் பணிகளோடு தன்னை முழுமையாக ஈடுபடுத்தினாலும் ஒரு மாக்ஸ்ட் கும்ப வாழ்விலும் எப்படி வாழவேண்டும் என்பதன் 100 வீத எடும்துக்காட்டாளன்.

இவரது பணிகள் செயற்பாடுகள் பல்வேறு தளங்களிற் பயணித்த போதும் ஒரு உதாரணத்தை இங்கு சொல்லியே ஆகவேண்டியுள்ளது. தழிழ் காங்கிரஸிலிருந்து தமிழரசுக்கட்சி பரிணமித்த காலத்தில் யாழ் நகரத்தில் தமிழரசுக் கட்சி பிரச்சாரக் கூட்டம் போடுவதற்கு மேடையமைத்தது.  அவர்களின் மேடை காங்கிரஸ் காடையர்களால் அடித்து நெருக்கப்பட்டது தந்தை செல்வா, இரும்பு நாகநாதன் உட்பட  தலைவர்கள் ஓடி ஒளிந்துகொண்டனர்.

நிலமையைக் கேள்விப்பட்டதும் கட்சி பேதம் மறந்து காரிய இடத்துக்கு விரைந்து ஒலிபெருக்கியில் ஒளிந்த தமிழ்த் தலைவர்களை வருமாறு அழைத்துக் கூட்டம் முடியும் வரை அவர்களுக்குப் பாதுகாப்புக் கொடுத்து.  தழிரசுக்கட்சி முளைத்து வேறூன்ற விதைக்கு நீருற்றிய முன்னோடிகளில் ஒருவர். இது இன்றைய கூட்டமைப்புப் பிரபலங்களுக்கோ கொத்தமைப்பு மிருக ஆதரவாளர்களுக்கோ யாருக்கும் தெரியாத ஒன்று

தினசரி குடும்ப வாழ்க்கையில் கூட இவரிடம் திட்டமிடல் இருக்கும். மனைவியின் சகோரர்களோ, பெற்ற பிள்ளைகளோ, அவரது சகோதரரின் பிள்ளைகளோ, மனைவியின் உறவுக்காரரோ எல்லோருமே ஒரு முற்றத்தில் கூடும் கூட்டுக் குடும்ப உறவுக்கு ஒரு இணைப்பு அலுவலராகவும் தோழமை மிக்கவராகவும் நடந்து காட்டியவர். இப்படியொரு தோழமையும் முழுமை யாராலும் இயலாது அது பொன்னுத்துரை என்ற புனிதனுக்கு மட்டுமே இயல்பானது. மாசுகளற்ற நடைமுறை மாக்ஸிஸ்ட்.

இவர் வாழ்ந்த காலத்தில் இவரோடு கட்சியிலும் தொழிற் சங்க அலுவல்களிலும் இணைந்து செயற்பட்டவர்கள் என்று பட்டியலிட்டால் கட்டுரை நீண்டுவிடும். இருந்தும் கார்த்திகேசன், ராமசாமி ஜயர், இராசையா, பொன் கந்தையா, கந்தசாமி, துணை மேயர் துரைராஜசிங்கம், உசா நடராஜா, அளவையாளர் தேவராஜர் இப்படி மனித குல அக்கறையாளர்களோடு தோழமையும் தோள்கொடுத்து செயற்பட்ட வரலாறும் கொண்ட தோழர் பொன்னுத்துரை நாம் கற்றுக்கொள்ள முன்னுதாரணமானவர்.

யாழ் வைத்தியசாலை வரலாற்றில் ஆகக் கூடிய முதியவர் இரத்தானம் செய்தவர் என்ற பதிவைத் தோழர் பொன்னுத்துரையின் படத்தோடு நாம் பார்த்தபோது தோழமை பற்றிய பெருமிதம் எம்மைப் புளகாங்கிதப் படுத்தியது.

வடபுலத்தில் நாம் இழந்த மாக்ஸிஸ வைரங்களின் வரிசையில் இவர் தான் இறுதி என்ற ஏக்கம்? ஏனென்றால் வடபுலத்தின் அண்மை வரலாறு அறிவைத் தொலைத்துவிட்டுத் தேடுகிறது! மாக்ஸியத்தை வளரவிடாமல் நசித்தது, மாக்ஸியம் விரும்பிகளும் மௌனித்திருக்கும் சூழலை உருவாக்கியது என்ற கசப்பான சூழ்நிலையை எமக்குச் சொந்தமாக்கிவிட்டது.

எனது மரணத்தின் பின் ஜயர் வேண்டாம், கிரிகைகள் வேண்டாம், செய்ய விரும்பும்  செலவுகளை  அனாதை இல்லங்களுக்கு கொடுங்கள், பட்டு வேண்டாம் என் சிவப்புக் கொடியை மட்டும் மேலே பேர்த்தாலே போதும்! என்ற மரண சாசன வார்த்தைகளைத் தம் மக்களோடு பகிர்ந்துகொண்டு மறைந்த அந்த மாமனிதரைப் பின்பற்றி வாழும் வாய்ப்பே மகத்தானது தான்.

தோழர்கள் ஜெயபாலன், லோகநாதன்.