அதர்மம் நீங்கி தர்மத்தை உணர்த்தும் தீபாவளி திருநாள்

சிவனை முழுமுதல் கடவுளாகக் கொண்டவர்கள் சைவர்கள். இவர்களின் வாழ்வில் விரதங்களும், பண்டிகைகளும் வந்துபோகின்றன. இதனால் இவர்களின் வாழ்வில் ஓர் மன நிறைவையும் மகிழ்ச்சியையும் அனுபவபூர்வமாக அடைகின்றார்கள். இந்துக்களைப் பொறுத்தவரையில் இயற்கையை தெய்வமாகக் கண்டனர். அதன் பிரதிபலிப்பாக வாழ்வை வளப்படுத்தி நெறிப்படுத்த வேண்டிய பல விரதங்களோடு, கொண்டாட்டங்களையும், உற்சவங்களையும் வாழ்வோடு பிணைக்கப்பட்டவர்களாக இந்துக்கள் மிளிர்கின்றார்கள். இவ்வாறு வந்த விரதங்களில் நவராத்திரி, சிவராத்திரி, கந்தசஷ்டி விரதங்கள் முன்னிலையில் காணப்பட்டு வருகின்றன.

இந்த விரதங்களில் தீபாவளி வாழ்வுடன் பிணைக்கப்பட்டதாக காணப்பட்டுள்ளது. உற்றார், உறவினர்களுடனும் சமூகத்தின் உறவுப் பாலத்தை ஏற்படுத்தவும் உந்துசக்தியாக இருக்கின்றன. உற்றார், உறவினர்களுடன், அன்புள்ளம் கொண்டவர்களையும் இணைப்பு உறவை ஏற்படுத்த இந்த தீபத் திருநாள் கட்டியம் கூறி நிற்கின்றது.

தீபாவளி என்பது தீபம் + ஆவலி எனப் பிரிபடும். தீபங்களை வரிசையாக வைத்து வழிபடுவதைக் குறிக்கும் தீபம் என்பது ஒளிமயமான எதிர்கால வாழ்வை ஒளியேற்றுவதை குறிக்கும். ஒளியை வணங்கும் மரபை இந்துக்கள் தமது வழிபாட்டின் பண்பாட்டின் ஓர் கூறாகவே கொண்டார்கள்.

ஒளி எல்லா உயிர்கள் விரும்பும் தன்மையைக் கொண்டது. இருள் அகற்ற ஒளி தேவைப்படுவதுபோல வாழ்வு என்னும் இருளிலிருந்து விடுபட்டு ஒளிமயமான எதிர் காலத்தை தேடுவதை போல சூரியனைக் கண்ட பறவைகள் வைகறையில் சிறகையடித்துக் கொண்டு ஆரவாரம் செய்வதுபோல கதிரவன் ஒளி கண்ட மலர்கள் மலர்ந்து மணம் பரப்புகின்றன.

மரம், செடி, கொடி என்பன கண் விழித்துப்பார்க்கின்றன. மக்களும் மகிழ்கின்றார்கள் இதன்மூலம் நாம் அறியக் கிடக்கின்றது. உலகில் ஒளி இன்றியமையாதது என்பதை உணர்கின்றோம்.

இப்பாரினிலே ஒளியைத் தரும் பொருள் மூன்று உள்ளன. கதிரவன். திங்கள், விளக்கு என்பதாகும். இதன் மூலம் நாம் நன்மை அடைகின்றோம். சூரியனும், சந்திரனும் உலகில் ஒளியைத் தந்தாலும் கூட வேண்டிய இடத்திற்கு உதவுவதில்லை. ஆனால் விளக்கானது வேண்டிய போதெல்லாம், வேண்டிய இடங்களுக்கு பயன்படுத்திக் கொள்ளலாம். ஆதலின் விளக்கின் ஒளி தேவையான நேரத்தில், தேவையான இடங்களுக்கு தேவை ஏற்படும் போது பயன்படுத்தப்படும் பொருளாக விளக்கு திகழ்கின்றது. இதனால் தான் இறைவன் திருவிசைப்பாவில்

‘ஒளிவளர் விளக்கே! உலப்பிலா ஒன்றே’ என்று அழைக்கின்றது-

‘சூழொளி விளக்கே’, என்று மணிவாசகனார் அழைக்கின்றார். விளக்கு மனித வாழ்வில் ஒளியாக கலந்துள்ளது.

தீபத்தை மகாலக்ஷ்மியாக பாவனை செய்து வழிபடுவது தீப வழிபாடாகும். அம்மன் கோவில்களில் தீப பூசையன்று பெண்கள் தீபத்தை இறைவியாக பாவனை செய்து வழிபடுவார்கள். இது இந்து பண்பாட்டின் கூறாகும்.

இந்துக்கள் மனமுருகி வழிபடும் அக, புற வழிபாட்டில் புற வழிபாட்டை விட அக வழிபாடு முன்னுதாரணமாகும். ஆன்மாக்களிடத்தில் ஏற்படும் கோபம், துன்பம், பொறாமை, அழுக்காறு என்பனவற்றை நீக்க வேண்டியும் அகதூய்மை அடைய என்னாலும் தியானமெனும் ஒளியேற்ற இறைவனை மன ஒளியால் அவனை வரங்கள் கேட்டு துதிக்கின்றோம். நாம் தூய்மை அடைகின்றோம். புனிதராகின்றோம்.

இந்துக்களிடத்தில் திருவிளக்குப் பூசை செய்வதும், புதுமனை, நிகழ்ச்சிகளை ஆரம்பிக்கும்போது விளக்கேற்றி ஆரம்பிக்கின்றோம். திருமண நாட்களில் கூட விளக்குகளை வைத்து வலம் வருகின்றோம்.

இறைவனை திருவிளக்கில் ஆவாகனஞ் செய்து வழிபடும் முறை இந்து பண்பாட்டின் நெறிமுறைகளில் ஒன்றாகும். இறைவனை அருணகிரிநாதர் ‘தீமங்கள ஜோதி நமோ நம’ என்று துதித்தார்.

விரதம் நோற்கும் முறை:

புரட்டாசி மாதம் பூர்வபட்சம் அஷ்டமியில் தொடங்க வேண்டும். நிறைகுடம் வைத்து சிவனை ஆவாகணம் செய்து இருபத்தொரு இழையுடைய கையில் புனைந்து அருச்சுனை செய்து தூபதீப நிவேதனம் செய்ய வேண்டும்.

ஐப்பசி மாத அமாவாசைக்கு முந்திய நாள் சதுர்த்தசியன்று அதிகாலையில் எழுந்து நீராடி, தூய உடை அணிந்து நெல்லின் மேல் நிறை குடம் வைத்து மாவிலையும் தருப்பையும் வைத்து அதில் சிவமூர்த்தியை நிறுவி, சிவமாகவே பாவனை புரிந்து பக்தி பரவசமாக அருச்சித்து பாராயணம் புரிந்து தூப தீப நிவேதனங்கள் செய்து வழிபட வேண்டும்.

மறுநாள் அமாவாசையன்று காப்பை அவிழ்த்துவிட்டு உணவருந்த வேண்டும். இந்த விரதம் கேதாரவிரதம் (இதுதான் தீபாவளி) எனப்படும். இருபத்தொரு நாள் அனுஷ்டிக்க முடியாதவர்கள் ஐப்பசி தேய் பிறைச் சதுர்த்தசியன்று மட்டும் மேற்கூறிய முறைப்படி அனுஷ்டிக்க வேண்டும்.

தீபாவளி திருநாளின் உட்பொருள்பல தத்துவங்களைக் கொண்டாக இருகின்றது.

தர்மம் மறைந்து எப்போது அதர்மம் தலைதூக்குகின்றதோ அப்போது நான் அங்கே தோன்றுவேன்’ பகவத் கீதையில் கிருஷ்ண பரமாத்மா. அன்று உலகின் அதர்மத்தின் உருவமாகி தோன்றி மக்களை ஆட்டிப் படைத்த நரகாசுரனை தன் சக்கராயுதத்தால் அழித்து பகவான் மக்களைச் காத்த அந்தநரகாசுர வதத்தை நினைவுபடுத்தும் நாள் இந்து மக்களால் கொண்டாடப்படும் தீபாவளியாகும்.

இத்தினம் பல இடங்களில் வெவ்வேறு வடிவில் நிகழ்கின்றது. மகாராஷ்ர மக்கள் மகாவிஷ்ணு அவதாரம் எடுத்தபோது பாதங்களை மகாபலியின் தலையில் வைத்து ஆட்கொண்ட நாளாகவும் சமணர்கள் கடைசி தீர்த்த சங்கரர் மறைந்த நாளாகவும் ஜெனர்கள் மகா வீரர் ஞானம்பெற்ற தினமாகவும், கூர்ஜரமக்கள் புதுவருட தினமாகவும், பங்காள மக்கள் காலி தேவியை மகாலஷ்மியாகக் கருதி பூஜை செய்த நாளாகவும், தென்னிந்தியர் நகராசுரனை வதைத்த நாளாகவும் கொண்டாடுகின்றனர்.

உடப்பூர் வீரசொக்கன்