கூரை ஏறி கோழி பிடிக்காத வடக்கு மாகாண சபை வானம் ஏறி வைகுண்டம் செல்லப்போகின்றதாம்

(என்.பிருந்தாபன்)

பதுளை மாவட்ட கொஸ்லாந்த மீரியபெத்த தோட்டத்தில் இடம் பெற்ற மண்சரிவில் உயிரிழந்தவர்களின் பிள்ளைகள் 75 பேரையும் பொறுப்பேற்று அவர்களைப் பராமரிப்பதற்கு வடக்கு மாகாண சபை தீர்மானித்துள்ளதாக செய்திகள் வெளியாகியுள்ளன. இவ்வாறானதொரு காரியத்தை வடக்கு மாகாண சபை செய்யுமாயின் அது வரவேற்கப்படவேண்டிய விடயம். தெற்கு தமிழர்களுக்கும் வடக்கு தமிழர்களுக்கும் இது ஒரு உறவுப்பாலமாக கூட அமையும் என்பது எனது அசைக்க முடியாத நம்பிக்கை. குறித்த சம்பவத்தில் தமது பெற்றோரை இழந்த மேற்படி சிறுவர்களின் வலிகளுக்கு ஒத்தணம் கொடுப்பதற்கு எவராலும் முடியாது என்றாலும் அவர்களை ஆற்றுப்படுத்த வேண்டும் என்று வடக்கு மாகாண சபை சிந்தித்திருப்பது வரவேற்கப்படவேண்டிய விடயம்.

நிற்க, தமிழர் தாயத்தில் நடைபெற்ற கொடுமையான யுத்தத்தினால் இங்கும் பல்லாயிரக்கணக்கான மக்கள் கொல்லப்பட்டனர். பதுளையில் இடம்பெற்ற சம்பவம் மிகுந்த வேதனையானது என்ற போதிலும் இதைவிட பல மடங்கு வேதனையான சம்பவங்கள் இறுதி யுத்தத்தில் இடம்பெற்றன. இந்த இறுதி யுத்தத்தினால் வடக்கில் ஆயிரக்கணக்கான சிறுவர்கள் தமது பெற்றோரை இழந்து நிர்க்கதியாகியிருக்கின்றனர். நிர்க்கதியாகிய இந்தச் சிறுவர்கள் சிறுவர் இல்லங்களில் வாழ்ந்து பலராலும் வன்முறைகளை எதிர்நோக்கியிருக்கின்றனர். எதிர்நோக்கி வருகின்றனர். பல சிறுவர்கள் கொடுமைகள் தாங்காமல் சிறுவர் இல்லங்களை விட்டுத் தப்பியோடியிருக்கின்றனர்.

வடக்கு மாகாண சபை வடக்கின் ஆட்சிப் பொறுப்பை ஏற்று ஒரு வருடம் கடந்துள்ள நிலையில் யுத்தத்தால் பெற்றோரை இழந்து பாதிக்கப்பட்ட எமது சிறுவர்கள் எத்தனை பேர் என்ற விபரம் வடக்கு மாகாண சபைக்கு தெரியுமா? வடக்கு, கிழக்கில் அநாதையாக்கப்பட்ட சிறுவர்களின் எண்ணிக்கை தொடர்பான தரவுகள் வடக்கு மாகாண சபையிடம் உள்ளதா? இந்தச் சிறுவர்கள் கல்வி கற்பதற்கும் ஒருவேளை உணவுக்கும் படுகின்ற கஸ்டங்கள் வடக்கு மாகாண சபைக்கு தெரியுமா? தங்கள் வீட்டுப் பிள்ளைகள் கஞ்சிக்கு வழியற்றுத் தவிக்கையில் அயல்வீட்டுப் பிள்ளைக்கு சோறு ஊட்ட நினைக்கும் வடக்கு மாகாண சபையின் சிந்தனையை நாம் என்னவென்று சொல்வது?நாலுபேர் கதைக்கும் போது நாமும் சளைத்தவர்கள் அல்ல என்பதைக் காட்டுவதற்கு அவர்களுக்கு ஏற் றால் போல கதைப்பது ‘சபைப் பழக்கம்’ என்று தமிழர்களிடம் ஒரு கருத்து உள்ளது. அதேபோலத்தான் இன்று வடக்கு மாகாண சபையும் கதைக்கின்றதோ என்று எண்ணத் தோன்றுகின்றது.

வடக்கு மாகாண சபை என்பது பல்லாயிரக்கணக்கான மக்களினதும் இளைஞர்களினதும் உயிரிழப்பின் பின்னர் தமிழ் மக்களுக்கு கிடைத்த சிறு ஆட்சி அலகு. யுத்தத்தின் மூலம் பெற்றோரை இழந்த சிறுவர்களை ஒருங்கிணைத்து அவர்களின் எதிர்காலத்தை வளமாக்குவதற்கும் யுத்தத்தின் மூலம் அங்கவீனர்களாகியுள்ள இளைஞர், யுவதிகளின் எதிர்காலத்தை மேம்படுத்துவதற்கும் யுத்தத்தின் மூலம் சின்னாபின்னமாகியுள்ள வடக்கு மாகாணத்தைக் கட்டியெழுப்புவதற்கும் வேண்டிய பெரும் பொறுப்பு வடக்கிலுள்ள இந்தச் சிறிய அலகிடமே ஒப்படைக்கப்பட்டிருக்கின்றது.

இங்கே இத்தனை பிரச்சினைகள் இருக்கின்ற நிலையில் அங்கே கொஸ்லாந்த மீரியபெத்த தோட்டத்தில் உள்ள சிறுவர்களை மீட்டு வந்து இவர்கள் ஆற்றுப்படுத்தப்போகின்றார்களாம்.
அங்கே மத்திய அரசு இருக்கின்றது, அதற்கு மேலாக மாகாண அரசும் இருக்கின்றது. அந்த அரசுகள் இந்தச் சிறுவர்களைப் பொறுப்பெடுத்து சிறுவர் இல்லமொன்றில் வைத்துப் பராமரிக்க வேண்டும் என்று வடக்கு மாகாண சபையில் ஒரு தீர்மானம் கொண்டுவந்தால்கூட அது ஒரு சமூக நோக்கு மிக்க தீர்மானம் என்று கருதியிருக்கலாம்.

ஆனால், அங்குள்ள அரசுகள் இந்தச் சிறுவர்களைப் பொறுப்பெடுத்து வளர்த்தால் அவர்கள் மொழி, கலாசார ரீதியாக எதிர்காலத்தில் பெரும் சிக்கல்களை எதிர்கொள்வார்கள் என்றும் எமது வடக்கு மாகாண சபையின் கௌரவ உறுப்பினர்கள் கற்பிதம் செய்திருக்கின்றனர். அப்படியாயின் மலையகத் தமிழ் மக்களும் அங்கே வாழ்ந்தால் எதிர்காலத்தில் மொழி, கலாசார ரீதியாகப் பெரும் பிறழ்வுகளை எதிர்கொள்வார்கள் என்று கருதி எமது வடக்கு மாகாண சபையின் கௌரவ உறுப்பினர்கள் அந்த மக்களையும் வடக்கில் கொண்டுவந்து குடியேற்றினாலும் ஆச்சரியப்படுவதற்கில்லை.

நான் இவ்வாறு கூறுகின்றேன் என்பதை வைத்துக்கொண்டு மலையகச் சிறுவர்களின் மனங்களை நான் புண்படுத்துகின்றேன் என்று எவராவது நினைக்கக்கூடும். பாதிக்கப்பட்ட அவர்களுக்கு உதவுவதையே விமர்சனம் செய்கின்றேன் என்று என்மீது குற்றச்சாட்டு வைக்கப்படலாம். அதையிட்டு நான் கவலைப்படவில்லை. ஏனெனில், அவலங்களின் வலி எனக்கும் புரியும். யுத்தத்தின் வடுக்களை நானும் சுமந்திருக்கின்றேன். வடக்கு மாகாண சபை ஆட்சிக்கு வந்தவுடன், யுத்தத்தில் தாய் தந்தையரை இழந்து தவிக்கின்ற சிறுவர்களில் குறிப்பிட்டளவானோரையாவது தத்தெடுத்து ஆற்றுப்படுத்த நடவடிக்கை எடுப்பார்கள் என்று கருதியவர்களில் நானும் ஒருவன். அதை அன்று அவர்கள் செய்திருந்தால் இன்று மலையகச் சிறுவர்களை பொறுப்பெடுக்க முயல்வது நியாயப்படுத்தக்கூடியதாக இருந்திருக்கும்.

அதை விடுத்து தற்போது மலையத்தில் பாதிக்கப்பட்ட சிறுவர்களை உறவினர்களிடம் கூட ஒப்படைக்காமல் தாங்கள் பொறுப்பெடுத்து பராமரிக்கப்போவதாக மத்திய அரசு அறிவித்த பின்னரும் வடக்கு மாகாண சபை தாங்கள் பராமரிக்கப்போவதாக ‘சீன் காட்டுவதை’ என்னவென்று சொல்வது? வடக்கு மாகாண சபை முதலில் கூரை ஏறி கோழி பிடிக்கப் பழக வேண்டும். அதன் பின்னர் வானம் ஏறி வைகுண்டம் செல்வது பற்றி யோசிக்கலாம். (எனது இந்தச் சொந்தக் கருத்துக்கள் வடக்கு மாகாண சபையைத் தவிர வேறு எவரையாவது புண்படுத்தியிருந்தால் மன்னிக்கவும்)