மேதாவியாகும் மாவை சேனாதி - பேச்சுப் பல்லக்கு தம்பி கால்நடை

மாவைக்குத் தலைவர் பதவி கிடைச்சதுதான் கிடைச்சுது, ஆள் படுகிற பாடு..... அப்பப்பா, சொல்லி வேலையில்லை. மட்டக்களப்பிலயும் போய் ஆள் வெளுத்து வாங்கியிருக்கிறார்.
உரிமை கிடைக்கும்வரை உறங்கப்போவதில்லை. தமிழினம் என்றும் போராடப்பின்னுக்கு நிண்டதில்லை. சர்வதேச சமூகத்தின்ரை ஒத்துழைப்போடை தமிழீழத்தை அமைப்போம்...’ எண்டெல்லாம் முழங்கு முழங்கெண்டு முழங்கியிருக்கிறார். இதைக் கேட்கக் கேட்க எனக்கு ‘பேச்சுப் பல்லக்கு தம்பி கால் நடை’ எண்ட பழமொழிதான் நினைவுக்கு வருது.

இப்பிடி லொஜிக் இல்லாமல் - அர்ப்பணிப்பைப்பற்றிய அக்கறையில்லாமல், யதார்த்தத்தைப் பற்றிச் சிந்திக்காமல், கண்டபடி - வாய்க்கு வந்தபடியெல்லாம் கதைக்கிறதில, கதை விடுகிறதில மாவை அண்ணை பலே கில்லாடி. இப்பிடிக் கதை விட்டுக் கதை விட்டே ஆள் அரசியல்ல நல்லா உழைச்சிட்டார். இப்ப தமிழரசுக்கட்சியின்ரை தலைவராகக் கூட பதவி உயர்ந்திட்டார். தமிழ்ச்சனங்களின்ரை அரசியல் அறிவால கிடைச்ச பரிசுதான் இதெல்லாம். தமிழ்ச்சனங்கள் சரியாக – முறையாகச் சிந்திச்சிருந்தால் மாவையும் சரி மாவையைப்போல புலுடாக் கதை பேசுகிற ஆட்களும்சரி எப்பவோ காலியாகியிருப்பினம். இந்த மாதிரி அரசியல் செய்ய முடியாமல் எப்பவோ கரை ஒதுங்கியிருப்பினம்.  

ஆனால், தமிழர்களின்ரை சாதி உணர்வும் சாதி உணர்வுக்கு ஒத்தமாதிரி இருக்கிற இன உணர்வும் தமிழ்த்தேசியம் எண்ட போர்வையில இனவாதமாக மாறி மாவை போன்றவையைக் காப்பாற்றிக் கொண்டிருக்கு. இந்த இனவாதம்தான் மாவை கோஸ்டியை இன்னும் தமிழர்களின் தலைவர்களாகவும் உச்சத்தில வைச்சிருக்கு. அப்பிடி உச்சத்தில வைச்சிருக்கிற வரைக்கும் மாவை போன்ற ஆட்கள் இப்பிடித்தான் பேய்க்கதைகளை எல்லாம் கதைச்சுக் கொண்டிருப்பினம். இதை தமிழ் ஊடகங்கள் வேற கொண்டாடினால் பிறகு சொல்லவும் வேணுமா?

ஆராவது நாலு மாணவர்கள் கடந்த காலத்துப் பத்திரிகைகளை ஒரு ஆய்வுக்கு எடுத்துப் படிச்சால் தமிழ் அரசியல் தலைமைகளின்ரை கேலிக்கூத்துகளையும் பம்மாத்துகளையும் தமிழ் ஊடகத்துறையின்ரை கேவலத்தையும் நல்லாய் அறியக் கூடியதாக இருக்கும். மாவையும் சிறிதரனும் சூனாப் பீனா எண்ட மண்டைக்காய் சுரேஸ் பிரேமச்சந்திரனும் இப்ப கதைக்கிறதைப்போலத்தான் அப்பவும் - நாப்பது வருசத்துக்கு முந்தியும் தமிழ் அரசியல் தலைவர்கள் பேய்க்கதைகளை எல்லாம் கதைச்சுக் கொண்டிருந்திச்சினம்.

இதில நாங்கள் ஒரு விசயத்தைக் கவனிக்க வேணும். இப்பிடி இந்தத் தலைவர்கள் பேய்க்கதைகளைப் பேய்த்தனமாகக் கதைச்சாலும் தங்கட காரியங்களில் மட்டும் வலு விண்ணன்கள். எப்பிடியும் தங்கட குடும்பங்களை நல்ல மாதிரி வைச்சிருக்கிறதில இவையள மாதிரி ஆட்களைக் காணேலாது. அப்பிடித் தங்களைப் பாதுகாப்பாக வைச்சுக்கொண்டுதான் சனங்களைத் தெருவில விடுகிற அரசியலைச் செய்தவை. இன்னும் அப்பிடித்தான் செய்து கொண்டிருக்கினம்.

மாவை இப்ப தமிழரசுக்கட்சியின்ரை தலைவர். நாப்பது வருசமாக அரசியல்ல இருக்கிறார். ஒரு பாராளுமன்ற உறுப்பினராக வேற இருக்கிறார். இப்பிடியெல்லாம் இருக்கிற ஒருதருக்கு எவ்வளவு பொறுப்பிருக்க வேணும். தமிழ்ச்சமூகமோ பெரியதொரு போரைச் செய்து. அதில முழுசாகத் தோற்றுப்போய்க் காயங்களோடயும் வலியோடயும் இருக்குது. இந்த நேரத்தில துன்பப்பட்டிருக்கிற தமிழ்ச்சமூகத்தைப் பாதுகாத்து, அதை வளர்த்தெடுக்க வேண்டிய பொறுப்பைச் செய்யிறதை விட்டிட்டு, இப்பிடிக் கண்ட பாட்டுக்கு கதைச்சுக் கொண்டிருக்கிறது நல்லதில்லை.

பொதுவாகவே தமிழ் அரசியல்வாதிகள் எண்டால் கோமாளிகள் எண்ட மாதிரியான ஒரு அபிப்பிராயம்தான் பலபேரிட்டயும் இருக்கு. ஏனெண்டால் அந்தளவுக்கு தமிழ் அரசியல்வாதிகள் தலைமுறை தலைமுறையாக கோமாளித்தனமாகத்தான் நடந்தும் கொண்டிருக்கினம். இந்தக் கோமாளித்தனங்களுக்கான முடிவு எப்ப வரும்? தமிழர்கள் தங்கட அரசியல் அறிவை வளர்த்துக் கொண்டு. எல்லாத்தையும் இனமானக் கண்ணோட்டத்தில பார்க்காமல் ஜனநாய அடித்தளத்தில நிண்டு கொண்ட விரிவான முறையில சிந்திச்சால்தான் இந்தக் கோமாளித்தனங்கள் மாறும்.

இதுக்கு படிச்ச மனிசரும் பத்திரிகைகளும் மற்ற ஊடகங்களும் கொஞ்சம் வேலை செய்ய வேணும். அந்த வேலை அறிவு பூர்வமான வேலையாகவும் இருக்கோணும். அப்பதான் மாற்றங்கள் நடக்கும். இல்லையெண்டால்... மாவை இன்னும் பத்து இருவது வருசத்துக் இந்தமாதிரித்தான் பினாத்திக் கொண்டிருப்பார். தமிழ் அரசியலும் பினாத்துப்பட்டுக் கொண்டேயிருக்கும்.