காஷ்மீர், பாகிஸ்தானில் பேய் மழை - கோர வெள்ளம்

இயற்கையின் விபரீத சமிக்ஞைகளை புரிந்துகொள்வோமா?

இயற்கை அனர்த்தங்கள் எனப்படுபவை, நிச்சயமாக நடக்குமென எதிர்வுகூறப்பட முடியாதவை. அவ்வாறு எதிர்வுகூறப்பட்டாலும், அவற்றால் ஏற்படும் தாக்கத்தை ஒருபோதும் துல்லியமாக எதிர்வுகூற முடியாது.

சனத்தொகை அதிகமாக இருக்கின்ற நாடுகளாக இருப்பதாலோ என்னவோ ஆசியாவைப் பொறுத்தவரையில் இந்தியாவும் சீனாவும் அதிகளவில் இயற்கை அனர்த்தங்களின் பாதிப்பை எதிர்கொள்கின்றன.

ஒன்றில் வரட்சி ஏற்படுகிறது. அல்லது பூகம்பம் ஏற்படுகிறது. இல்லையேல் தொடர் மழை காரணமாக வெள்ளப் பெருக்கும் அதைத் தொடர்ந்து ஏற்படும் மண் சரிவும் மக்களைப் பல வழிகளில் பாதிக்கின்றன. அத்தகையதோர் நிலைதான் கடந்தவாரம் ஆசியாவிலே ஏற்பட்டது.

சீனாவின் வடமேற்குப் பகுதி, பாகிஸ்தானின் சில பகுதிகள் மற்றும் இந்தியக் கட்டுப்பாட்டில் இருக்கும் காஷ்மீர் ஆகிய பகுதிகளிலே கடந்தவாரம் தொடர் மழை பெய்தது. அம்மழையையடுத்து ஏற்பட்ட வெள்ளப்பெருக்கும் மண் சரிவும் ஏற்பட்டன. சீனாவின் பைலோங் நதி உடைப்பெடுத்து பெருக்கெடுத்தது. அதனால் அந் நதியின் நீரோட்டத்தைக் கட்டுப்படுத்தும் வகையில் அமைக்கப்பட்டிருந்த இரண்டு மைல் நீளமான ஏரியும் பெருக்கெடுத்தது.

இதனால் நீரும், சேறும் பாறைகளும் அலையலையாய் நகர்ப்பகுதிகளை நோக்கி அடித்துச் செல்லப்பட்டன.

கடந்த தசாப்தத்தில் சீனாவில் நிகழ்ந்த மிகவும் மோசமான வெள்ள அனர்த்தமாக இவ்வனர்த்தம் தான் என்கிறார்கள் சீன அதிகாரிகள்.

இத்தகையதோர் நிலைமையைத் தான் இந்தியா, பாகிஸ்தான் ஆகிய நாடுகளின் பாதிக்கப்பட்ட பகுதிகளிலும் காணப்படுகிறது. அவை மட்டுமன்றி, சீன எல்லையில் இருக்கும் வடகொரியாவின் நகரான சினுஸ்கியிலும் ஏறத்தாழ 10,000 பொதுமக்கள் பாதுகாப்பு தேடி வேறு பகுதிகளுக்கு இடம்பெயர்ந்திருக்கிறார்கள்.

பாகிஸ்தானில் மட்டும் ஏறத்தாழ 14 மில்லியன் மக்கள் பாதிக்கப்பட்டிருக்கலாமென ஐக்கிய நாடுகள் ஸ்தாபனம் தெரிவிக்கிறது. அத்துடன் அங்கே மட்டும் 1500 க்கும் மேற்பட்டோர் கொல்லப்பட்டதாகத் தெரிவிக்கப்படுகிறது. அந்நாட்டில் ஏற்பட்டுள்ள மிக மோசமான வெள்ள அனர்த்தமாக இது கருதப்படுகிறது. இதற்கு முன்னர் வெள்ளச் சேதம் இவ்வளவு மோசமாக இருந்ததில்லை. அண்மைக் காலங்களில் நிகழ்ந்த மிகப் பெரும் இயற்கை அனர்த்தங்களான 2004 இன் சுனாமி, 2005 இன் காஷ்மீர் பூகம்பம், 2010 இன் ஹெயிட்டி பூகம்பம் ஆகியவற்றில் பாதிக்கப்பட்ட மக்களின் மொத்த எண்ணிக்கையை விட இந்த வெள்ள அனர்த்தத்தினால் பாதிக்கப்பட்டவர்களின் எண்ணிக்கை அதிகமாகும் எனவும் ஐக்கிய நாடுகள் ஸ்தாபனம் தெரிவிக்கிறது.

இமாலய எல்லைப் பகுதியில், இந்தியக் கட்டுப்பாட்டில் இருக்கும் காஷ்மீரின் லடாக் அமைந்துள்ளது. அப்பிராந்தியத்தின் ‘லே’ பள்ளத்தாக்கை ஒட்டிய பகுதிகள் இத் தொடர் மழையால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளன. பொதுவாகவே லடாக் பகுதியில் பெருமழை பொழிவது அரிது. இங்கு கோர மழையும் வெள்ளமும் ஏற்பட்டிருப்பது இயற்கை விடுத்திருக்கும் கடுமையான முன் எச்சரிக்கை என்பதாகவே கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது. மழையைத் தொடர்ந்து ஏற்பட்ட வெள்ளத்தாலும் மண் சரிவாலும் இப்பகுதி வெகுவாகப் பாதிக்கப்பட்டுள்ளது. எண்ணற்ற மக்கள் சேற்றுக்குள் புதையுண்டு போயிருப்பர் என்ற ஊகமும் தெரிவிக்கப்படுகிறது.

பாதிப்பின் தீவிரம் முற்றாகக் குறைந்துவிடாத நிலை காணப்படுவதால் பாதிக்கப்பட்டோர் தொடர்பான விபரங்கள் தெளிவின்றியே காணப்படுகின்றன.

இந்த அனர்த்தம், திபெத்திய பீட பூமியை ஒட்டிய பகுதியிலே நடந்திருப்பதால், இந்தியச் சுற்றுலாத்துறையில் பின்னடைவொன்று காணப்படுமென எதிர்வு கூறப்படுகிறது. அத்துடன் இறந்த பொதுமக்களுள்ளும் பாதிக்கப்பட்டவர்களுள்ளும் சுற்றுலாப் பயணிகளும் அடங்குவதாகத் தெரிவிக்கப்படுகிறது. காஷ்மீர் பகுதியில் மட்டும் ஏறத்தாழ 180 பேர் இறந்திருப்பது உறுதி செய்யப்பட்டுள்ளது.

இந்த அனர்த்த அபாயம் உள்ள பகுதிகளிலிருந்து மக்கள் பாதுகாப்பான இடங்களுக்கு வெளியேற்றப்பட்டிருக்கிறார்கள்.

பஞ்சாப் மாநிலத்தில் மட்டும் 1.4 மில்லியன் ஏக்கர் பயிர்கள் நாசமாகியுள்ளன. மக்கள் தமது உடமைகளையும் உறவுகளையும் இழந்து அநாதரவாக்கப் பட்டுள்ளார்கள். உணவுப் பற்றாக்குறையும் நிலவுகிறது. இவையெல்லாம் நீண்ட காலநோக்கிலே பல பின்விளைவுகளை ஏற்படுத்தப் போகின்றன என்பதை எவராலும் மறுக்க முடியாது.

எதிர்காலத்தைக் கருத்தில் கொள்ளும் போது, இந்த இயற்கை அனர்த்தங்களையெல்லாம் இயற்கை தரும் அபாய எச்சரிக்கைகளாகவே கருத வேண்டும். அப்போது தான், இனிமேல் அப்பகுதிகளில் நிகழவிருக்கும் அபாயங்களையாவது தவிர்க்க முடியும்.

இந்த அனர்த்தம் நிகழ்ந்த பகுதிகள் யாவுமே வடவரைக் கோளத்தில் அமைந்துள்ளவையாகும். ஆதலால் இந்த அனர்த்தத்தின் பின்னணியில் காலநிலை மாற்றம் இருக்குமோ என்ற ஊகமும் தெரிவிக்கப்படுகிறது.

நதிகள் ஒழுங்காக தூர்வாரப்பட்டு அவை பெருக்கெடுக்கும் போது வெள்ள அனர்த்தம் நிகழாமல் தடுப்பதற்கான வடிகாலமைப்பு முறைகள் செவ்வனே மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும். அதேபோல, நிலச் சரிவுகளில் இருந்து பகுதிகளைப் பாதுகாக்கக் கூடிய நடைமுறைகளும் மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும்.

அவை யாவும் இந்த அனர்த்தப் பாதிப்புகள் தணிந்து நிலமை வழமைக்குத் திரும்பிய பின்னரே மேற்கொள்ளப்படலாம். ஆயினும் தற்போதிலிருந்தே அவதானிப்புப் பணிகள் மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும். அதேநேரம் பாதிக்கப்பட்ட மக்கள் தொடர்பான நிவாரணப் பணிகள் துரிதமாக முன்னெடுக்கப் பட்டு அவர்கள் விரைவில் தம் பழைய வாழ்வுக்குச் செல்ல வழி செய்யப்பட வேண்டும்.

இங்கு பாதிக்கப்பட்டுள்ள பெரும்பாலான மக்கள் வறுமைக் கோட்டுக்குட்பட்டவர்களே. அதிகார வர்க்கத்தின் எல்லைப் பிரச்சினைகளால் இம்மக்கள் பாதிக்கப்படக்கூடாது. ஆனால், காஷ்மீரின் தொடர் வன்முறைகள் திரும்பத் திரும்ப ஊரடங்குச் சட்டத்தின் அமுலாக்கத்தை ஏற்படுத்துகின்றன. ஒரு பக்கம் வெள்ள அனர்த்தம், உணவுப் பஞ்சம், குடிநீர்த் தட்டுப்பாடு, இன்னொரு பக்கமோ தொடர் ஊரடங்குச் சட்ட அமுலாக்கமும் தடை உத்தரவுகளும்... இவற்றிற்கிடையில் நசிபட்டுத் தவிக்கும் காஷ்மீரின் சாதாரண பொதுமக்களின் நிலையை எண்ணிப் பார்க்கவே தர்மசங்கடமாக இருக்கிறது. அதுமட்டுமல்ல, அப்பகுதிகளில் மேலும் மழை பெய்யும் எனவும் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.

இக்கோர மழையும் வெள்ளமும் இயற்கை விடுக்கும் அபாய எச்சரிக்கையாக எடுத்துக் கொண்டு நமது வாழ்க்கை முறையை இயற்கையை பாதிக்காத வகையில் மாற்றிக் கொண்டால் எதிர்கால இயற்கை சீற்றங்களை நாடுகளால் எதிர்கொள்ளக்கூடியதாக இருக்கும். இந்த எச்சரிக்கை சீனா, இந்தியா மற்றும் பாகிஸ்தானுக்கு மட்டும் உரியதல்ல. முழு உலகத்துக்குமானது. கடந்த வாரம் கிaன்லாந்தில் இருந்து அமெரிக்காவின் மன்ஹட்டன் நகரைவிட நான்கு மடங்கு பெரிய ஐஸ் பாறை உடைந்து பிரிந்து கடலில் மிதக்க ஆரம்பித்திருப்பது, உலகின் வெப்பம் அதிகரித்திருப்பதையே காட்டியிருக்கிறது.

வெள்ளம் வந்த பின்னர் அணை கட்டுவதில்தான் நாம் சமர்த்தர்கள். அப்படித்தான் நாம் முகாமைத்துவம் செய்யப் பழகி இருக்கிறோம். மனிதன் இனிமேல் மேற்கொள்ள வேண்டியது வருமுன் காக்கும் நடவடிக்கைகளைத்தான்.

டெங்கு நோயை எடுத்துக் கொள்வோம். இது ஒன்றும் புதிய நோய் அல்ல. ஆனால் 150 பேரை இலங்கையில் பலிகொண்ட பின்னரேயே மக்கள் மத்தியிலும் அதிகாரிகள் மற்றும் அரசியல்வாதிகள் மத்தியிலும் விழிப்புணர்வு ஏற்பட்டுள்ளது. நீர் நிலைகளைக் கண்டதும் அவற்றை குப்பைத் தொட்டிகளாகக் கருதி குப்பைகளை நீரில் கொட்டுவது எமது பழக்கம். குப்பைகளை எரிக்க வேண்டும் அல்லது புதைக்க வேண்டும் என்பது ஐம்பது வருடங்களாக பாடசாலைகளில் சொல்லிக் கொடுத்து வந்திருக்கிறார்கள். ஆனால் இந்தச் சிறு விஷயத்தைக்கூட மக்கள் ஒழுங்காக பின்பற்றாத தனாலேயே இன்று டெங்கு காய்ச்சலில் நாம் அவதிப்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறோம். எனவே இயற்கை தந்திருக்கும் பசுமைக்கு பங்கம் ஏற்படாமல் நடந்து கொண்டாலேயே போதும்!

(சாரதா மனோகரன்)