Contact us at: sooddram@gmail.com

 

Let us caress ‘Kattankudy

(by Malinda Seneviratne)

I was not planning to write this morning (Friday, August 05, 2011).  Didn’t write yesterday either.  This is not the place for laying out reasons but let me say ‘sorry’ nevertheless.  I write today because I must.  I know that’s clichéd but I am not cringing as I might have on another occasion.  A couple of days ago I got a text message from a man I’ve never seen but I know through email exchanges and rare messages.

Ramzeen Azeez is one of the most well-read people I know.  He knows a lot about a lot of things and is generous with his time and wisdom.  He points out error or misconception gently, as is the way of those who have opened their minds to perceive the eternal verities.  He’s not alone of course and one day I will write about all the giants who with affection, giving and wisdom make me less of a dwarf than I am.  Ramzeen is a devout Mohammedan and I feel a discerning and humble student of the Holy Quran.  He teaches English to Sinhala children in Habarana.  I am sure he’s teaching them more than English songs and pronunciation, but it warmed me when he informed me recently, with unmistakable pride, that they can now sing ‘My Bonnie Lies over the Ocean’. 

‘Today is the 21st anniversary of the massacre of 147 people who were praying in mosques in Kattankudy’, the text message read.   We forget and I am not sure if that’s good or bad, honestly.  On the other hand, if we do remember or are reminded, we must in the very least caress for gripping tight only hurts gripper and gripped.  These are therefore caressing thoughts of a time that could hardly be identified with things soft and tender.  Or so I would like to think.

I am a regular recipient of hate mail.  I respond to each and every person, named, bogus-named and otherwise anonymous.  I am asked to feel ashamed about July 1983 and the suffering that Tami people were subjected to.  My remorse, as I have mentioned many times, is that the citizens of this country, especially the Sinhalese could not save all the Tamils attacked by marauding mobs, instigated by ruling party thugs and given a free hand upon the directives of those in power.  I do not ask, by the same token, that Tamil people apologize to me for the horrendous crimes committed by the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE) against people like me in the name of Tamil Nationalism. 

If ever any Sinhalese speaks of LTTE atrocities, there are people who shoot back saying ‘you produced the LTTE’.  And that’s a half-truth at best, but in fact a downright lie.  Tamil people down the lane we lived in never caused us any harm.  Their political loyalties were not known then and are irrelevant as far as I am concerned in the matter of being good neighbours.  Like in our Sinhala villages, all doubts, jealousies, suspicions, ill-will and other negative things were and are put aside on joyous and sorrowful occasions.  Just like in the aftermath of the tsunami where the first lorry loads of relief items collected by ordinary people in the southern parts of the country were sent to the then LTTE-held areas. 

I don’t agree with those who support the LTTE or those who advocate separatism, even the Chelvanayakam variety of ‘a little now, more later’ that is touted by the self-reinvented devolutionists, but I do understand ‘aspiration’ and sense of ‘grievance’.  When I receive hate mail, I am not angered.  I have often wondered what the Muslims had done to the Tamils, or were perceived to have done, to warrant the silence about the Kattankudy massacre on August 3, 1990.    I’ve wondered why the fact that one in ten Muslims was an IDP did not factor into the conflict equation at any serious discussion on the subject. 

On the 11th of June that year, the LTTE murdered in cold blood 6000 policemen who had been instructed by the then President, Ranasinghe Premadasa to surrender to the LTTE to keep a tenuous ceasefire alive.  The LTTE thereafter ordered Muslims to vacate Kattankudy or else!  The geo-politics related to ethnic cleansing and manufacturing traditional homelands deserves a lot of comment.  Today, twenty one years later, just as on that day 21 years ago, all that is relevant is the capacity of human beings to treat their fellow creatures with barbarity.  All that is relevant is that those who lost their loved ones remain without them.  All that is relevant is that the LTTE is no longer around to do a repeat of all this.  All that is relevant is that it could happen all over again if the relevant lessons are not learned. 

I don’t know anyone who died that day.  I don’t know their relatives.  I know just internet caricatures, for example Mohammed Ibrahim, then 40, who told the New York Times, ‘I was kneeling down and praying when the rebels (not sure if that’s the word he used or the word that the particular reporter used; probably the latter in this age of horror-cleansing media spin) started shooting; the firing went on for 15 minutes; I escaped without being hit and found myself among bodies all over the place.  Or Mohammed Arif, a 17 year old student at the time, who said, ‘Before I escaped from a side door and scaled a wall, I saw a Tiger rebel put a gun into the mouth of a small Muslim boy and pull the trigger’.

Ibrahim would be 61 now and Arif 38.  I don’t know what lives they’ve lived or if they are still alive.  I don’t know who the assassins were and what happened to them thereafter.  All I know is that 147 people were murdered.  It was so unnecessary.  Like the close to 100,000 who died in the 30 year conflict, the 60,000 killed between 1988 and 1989, and the 20,000 killed in 1971.  Unnecessary. 

That we are  still coherent as a nation and a people is certainly consolation. Whether we will remain as such is never guaranteed.  It requires courage, compassion, humility and tenderness. 

It is good to remember.  It is good to touch without touching, in the manner of exercising equanimity in the face of life’s vicissitudes.  I forgot, but was reminded.  I am just extending my friend Ramzeen’s arm, using words.  I hope they touch, that they caress.

 

உனக்கு நாடு இல்லை என்றவனைவிட நமக்கு நாடே இல்லை என்றவனால்தான் நான் எனது நாட்டை விட்டு விரட்டப்பட்டேன்....... 

 


rajaniThiranagama_1.jpg

ராஜினி திரணகம

MBBS(Srilanka)

Phd(Liverpool, UK)

'அதிர்ச்சி ஏற்படுத்தும் சாமர்த்தியம் விடுதலைப்புலிகளின் வலிமை மிகுந்த ஆயுதமாகும்.’ விடுதலைப்புலிகளுடன் நட்பு பூணுவது என்பது வினோதமான சுய தம்பட்டம் அடிக்கும் விவகாரமே. விடுதலைப்புலிகளின் அழைப்பிற்கு உடனே செவிமடுத்து, மாதக்கணக்கில் அவர்களின் குழுக்களில் இருந்து ஆலோசனை வழங்கி, கடிதங்கள் வரைந்து, கூட்டங்களில் பேசித்திரிந்து, அவர்களுக்கு அடிவருடிகளாக இருந்தவர்கள்மீது கூட சூசகமான எச்சரிக்கைகள், காலப்போக்கில் அவர்கள்மீது சந்தேகம் கொண்டு விடப்பட்டன.........'

(முறிந்த பனை நூலில் இருந்து)

(இந் நூலை எழுதிய ராஜினி திரணகம விடுதலைப் புலிகளின் புலனாய்வுப் பிரிவின் முக்கிய உறுப்பினரான பொஸ்கோ என்பவரால் 21-9-1989 அன்று யாழ் பல்கலைக்கழக வாசலில் வைத்து சுட்டு கொல்லப்பட்டார்)

Its capacity to shock was one of the L.T.T.E. smost potent weapons. Friendship with the L.T.T.E.  was a strange and self-flattering affair.In the course of the coming days dire hints were dropped for the benefit of several old friends who had for months sat on committees, given advice, drafted latters, addressed meetings and had placed themselves at the L.T.T.E.’s  beck  and call.

From:  Broken Palmyra

வடபுலத் தலமையின் வடஅமெரிக்க விஜயம்

(சாகரன்)

புலிகளின் முக்கிய புள்ளி ஒருவரின் வாக்கு மூலம்

பிரபாகரனுடன் இறுதி வரை இருந்து முள்ளிவாய்கால் இறுதி சங்காரத்தில் தப்பியவரின் வாக்குமூலம்

 

தமிழகத் தேர்தல் 2011

திமுக, அதிமுக, தமிழக மக்கள் இவர்களில் வெல்லப் போவது யார்?

(சாகரன்)

என் இனிய தாய் நிலமே!

தங்கி நிற்க தனி மரம் தேவை! தோப்பு அல்ல!!

(சாகரன்)

இலங்கையின் 7 வது பாராளுமன்றத் தேர்தல்! நடக்கும் என்றார் நடந்து விட்டது! நடக்காது என்றார் இனி நடந்துவிடுமா?

(சாகரன்)

வெல்லப்போவது யார்.....? பாராளுமன்றத் தேர்தல் 2010

(சாகரன்)

பாராளுமன்றத் தேர்தல் 2010

தேர்தல் விஞ்ஞாபனம்  - பத்மநாபா ஈழமக்கள் புரட்சிகர விடுதலை முன்னணி

1990 முதல் 2009 வரை அட்டைகளின் (புலிகளின்) ஆட்சியில்......

நடந்த வன்கொடுமைகள்!

 (fpNwrpad;> ehthe;Jiw)

சமரனின் ஒரு கைதியின் வரலாறு

'ஆயுதங்கள் மேல் காதல் கொண்ட மனநோயாளிகள்.' வெகு விரைவில்...

மீசை வைச்ச சிங்களவனும் ஆசை வைச்ச தமிழனும்

(சாகரன்)

இலங்கையில்

'இராணுவ' ஆட்சி வேண்டி நிற்கும் மேற்குலகம்,  துணை செய்யக் காத்திருக்கும்; சரத் பொன்சேகா கூட்டம்

(சாகரன்)

ஜனாதிபதி தேர்தல்

எமது தெரிவு எவ்வாறு அமைய வேண்டும்?

பத்மநாபா ஈபிஆர்எல்எவ்

ஜனாதிபதித் தேர்தல்

ஆணை இட்ட அதிபர் 'கை', வேட்டு வைத்த ஜெனரல் 'துப்பாக்கி'  ..... யார் வெல்வார்கள்?

(சாகரன்)

சம்பந்தரே! உங்களிடம் சில சந்தேகங்கள்

(சேகர்)

அனைத்து இலங்கைத் தமிழர்களும் ஒற்றுமையான இலங்கை தமது தாயகம் என மனப்பூர்வமாக உரிமையோடு உணரும் நிலை ஏற்பட வேண்டும்.

(m. tujuh[g;ngUkhs;)

தொடரும் 60 வருடகால காட்டிக் கொடுப்பு

ஜனாதிபதித் தேர்தலில் தமிழ் மக்கள் பாடம் புகட்டுவார்களா?

 (சாகரன்)

 ஜனவரி இருபத்தாறு!

விரும்பியோ விரும்பாமலோ இரு கட்சிகளுக்குள் ஒன்றை தமிழ் பேசும் மக்கள் தேர்ந்தெடுக்க வேண்டும்.....?

(மோகன்)

2009 விடைபெறுகின்றது! 2010 வரவேற்கின்றது!!

'ஈழத் தமிழ் பேசும் மக்கள் மத்தியில் பாசிசத்தின் உதிர்வும், ஜனநாயகத்தின் எழுச்சியும்'

 (சாகரன்)

சபாஷ் சரியான போட்டி.

மகிந்த  ராஜபக்ஷ & சரத் பொன்சேகா.

(யஹியா வாஸித்)

கூத்தமைப்பு கூத்தாடிகளும் மாற்று தமிழ் அரசியல் தலைமைகளும்!

(சதா. ஜீ.)

தமிழ் பேசும் மக்களின் புதிய அரசியல் தலைமை

மீண்டும் திரும்பும் 35 வருடகால அரசியல் சுழற்சி! தமிழ் பேசும் மக்களுக்கு விடிவு கிட்டுமா?

(சாகரன்)

கப்பலோட்டிய தமிழனும், அகதி (கப்பல்) தமிழனும்

(சாகரன்)

சூரிச் மகாநாடு

(பூட்டிய) இருட்டு அறையில் கறுப்பு பூனையை தேடும் முயற்சி

 (சாகரன்)

பிரிவோம்! சந்திப்போம்!! மீண்டும் சந்திப்போம்! பிரிவோம்!!

(மோகன்)

தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்புடன் உறவு

பாம்புக்கு பால் வார்க்கும் பழிச் செயல்

(சாகரன்)

இலங்கை அரசின் முதல் கோணல் முற்றும் கோணலாக மாறும் அபாயம்

(சாகரன்)

ஈழ விடுலைப் போராட்டமும், ஊடகத்துறை தர்மமும்

(சாகரன்)

அடுத்த கட்டமான அதிகாரப்பகிர்வு முன்னேற்றமானது 13வது திருத்தத்திலிருந்து முன்னோக்கி உந்திப் பாயும் ஒரு விடயமே

(அ.வரதராஜப்பெருமாள்)

மலையகம் தந்த பாடம்

வடக்கு கிழக்கு மக்கள் கற்றுக்கொள்வார்களா?  

 (சாகரன்)

ஒரு பிரளயம் கடந்து ஒரு யுகம் முடிந்தது போல் சம்பவங்கள் நடந்து முடிந்துள்ளன.!

(அ.வரதராஜப்பெருமாள்)

 

 

அமைதி சமாதானம் ஜனநாயகம்

www.sooddram.com