இனப்பிரச்சினைக்கு வெளிநாட்டில் அல்லது இந்தியாவில் அல்லது ஐ.நாவிலிருந்து ஆலோசனைகள் அவசியமில்லை

இலங்கை மக்களே ஐக்கியமாக தீர்வொன்றை காணவேண்டும்

(டாக்டர் சுப்ரமணியம் சுவாமி)

இந்த யோசனைகளின் படி கிராம மட்டத்திலான 3,000 உள்ளூராட்சி மன்றங்களை ஏற்படுத்துதல் அவற்றுடன் மாவட்ட, மாகாண அடிப்படையில் இருந்து உறுப்பினர்களைத் தெரிவு செய்து பாராளுமன்றத்தில் 2வது பேரவைக்கு உறுப்பினர்களைத் தெரிவு செய்தல் போன்ற விதிமுறைகளும் கடைப்பிடிக்கப்பட வேண்டும் என்று யோசனை தெரிவிக்கப்பட்டது. இந்த 2வது சபையில் எல்லாமாக 75 அங்கத்தவர்கள் இருப்பார்கள் என்றும் இதில் 50 பேரை 25 மாவட்ட சபைகள் தெரிவு செய்யும் என்றும் எஞ்சிய 25 இடத்திற்கு ஜனாதிபதி உறுப்பினர்களை நியமிப்பார் என்று அறிவிக்கப்பட்டது. ஆயினும் ஜே. ஆர். ஜயவர்தனவின் அரசாங்கத்தில் தமிழர்களுக்கு எதிரான கொள்கையை தீவிரமாகக் கடைப்பிடித்த சிறில் மத்தியூ இந்த யோசனையை பகிரங்கமாக எதிர்த்தார்.

இதனை பெளத்த பிக்குமாறும் எதிர்க்க வேண்டும் என்று கேட்டுக்கொண்டார். சிறிலங்கா சுதந்திரக்கட்சியும் இந்த யோசனைகளை நிராகரித்தது. தமிழர்களுக்கு பல சலுகைகளை நாம் வழங்கினாலும் எங்களுக்கு அதனால் எந்தப் பயனும் இல்லை என்று கூறி சிறிலங்கா சுதந்திரக் கட்சியினர் இதனை நிராகரித்தனர்.

ஆயினும் தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணியினர் தங்களுக்கு இந்த யோசனைகள் போதியளவு சலுகைகளைக் கொடுக்கவில்லை என்று கூறி இதில் சுயாதிபத்தியத்துக்கு இடமளிக்கப்படவில்லை என்று வாதாடினார்கள். ஆயினும் அவர்கள் இது தொடர்பான அடுத்த பேச்சு வார்த்தைகளில் பங்குகொள்ளப்போதில்லை என்று அறிவிக்கவில்லை.

1984ம் ஆண்டு டிசம்பர் 24ம் திகதியன்று ஜனாதிபதி ஜே. ஆர். ஜயவர்தன தமது அரசாங்கம் இந்த யோசனைகளை நிறைவேற்றுவதில்லை என்று தீர்மானித்திருப்பதாக அறிவித்தார். எதிர்காலத்தில் தான் என்ன யோசனைகளை எடுக்கப் போகிறேன் என்று ஜனாதிபதி உறுதிமொழி அளிக்க வில்லை.

இதனால் இந்தப் பிரச்சினைக்கு சமாதானப் பேச்சு வார்த்தை மூலம் சமாதானத் தீர்வை ஏற்படுத்துவதற்கான வாய்ப்பும் பறிபோனது. அன்றிலிருந்து இலங்கையில் வன்முறைகள் தலைதூக்கியது. இதனால் இரு சமூகங்களின் பொது மக்கள் உயிரிழக்க ஆரம்பித்தார்கள். நல்லிணக்கப்பாட்டுக்கான ஒரு யோசனை

ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக்ஷவின் முன்னால் பல யோசனைகள் சமர்ப்பிக்கப்பட்டிருந்தது. எனவே அந்த யோசனைகள் பற்றி நான் மீண்டும் எடுத்துரைப்பது அவசியமல்ல. இரு சாராரும் ஏற்றுக்கொள்ளக் கூடிய நல்லிணக்கப்பாட்டை சிங்கள பெரும்பான்மை மக்களுக்கும் தமிழ் சிறுபான்மை மக்களுக்கும் ஏற்படுத்த முடியுமா என்று ஆராய நான் விரும்புகிறேன்.

முதல் நடவடிக்கையாக நல்லிணக்கப்பாட்டுக்கான எந்த ஒரு யோசனையையும் இலங்கை அரசாங்கம் ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும் என்று வெளிநாட்டில் இருந்தோ, இந்தியாவில் இருந்தோ ஐக்கிய நாடுகள் ஸ்தாபனத்திடம் இருந்தோ அல்லது ஐரோப்பாவில் உள்ள பல்வேறு அமைப்புக்களிடம் இருந்தோ இலங்கை மீது புகுத்தி அழுத்தங்களைக் கொண்டுவர முடியாது.

இந்தப் பிரச்சினையில் சம்பந்தப்பட்ட சகல தரப்பினரும் ஜனநாயக ரீதியில் கலந்துரையாடிய பின்னர் உள்ளூரில் இருந்தே இதற்கான தீர்வை ஏற்படுத்த வேண்டும். இதில் எவருக்கும் இந்தத் தீர்வுக்கு முரணாக செயற்பட முடியாதிருக்க வேண்டும். இந்தத் தீர்வை இலங்கைப் பாராளுமன்றம் ஒரு பிரேரணையாக அல்லது அரசியல் சாசனத்திற்கு ஒரு திருத்தமாகவோ கொண்டுவரலாம்.

இரண்டாவது செயற்பாடாக ஏற்கனவே பரந்த அடிப்படையில் இணக்கப்பாட்டுக்கு வந்திருக்கும் 13+ திருத்தத்தை ஒரு சித்தாந்தமாக வைத்து பாராளுமன்றத்தினால் அதனை ஏற்றுக்கொள்வதற்கும் முடியும். ஆயினும் இறுதியாக நல்லிணக்கப்பாட்டை ஏற்படுத்துவதற்கான யோசனைகள் மேலும் பல திருத்தங்களை ஏற்படுத்திய பின்னர் 13+ திருத்தத்திற்கு கூடுதலாக அல்லது குறைவாக ஏற்றுக்கொள்ளப்படலாம். மூன்றாவதாக அரசியல் சாசனத்திற்கான திருத்தத்தின் மூலம் இலங்கை பல மாநிலங்களைக் கொண்ட ஒன்றியமாக மாறி அதிகாரத்தை மாநிலங்களுக்கு பெற்றுக்கொடுக்கக் கூடிய செயற்பாட்டையும் கையாளலாம்.

நான்காவது நடவடிக்கையாக இலங்கையின் அரசியல் சாசனத்திற்கமைய இந்நாடு ஒற்றையாட்சியின் கீழ் ஆளப்படும் ஒரு நாடாக விளங்கும். இலங்கை பாராளுமன்றத்துக்கு அரசியல் சாசனத்திற்கு உள்ள அதிகாரத்துக்கு அமைய ஒரு மாநிலத்தின் நிர்வாகத்தைக் கலைத்துவிட அல்லது நிர்வாகத்தைப் பொறுப்பேற்கும் அதிகாரம் இருக்கும்.

ஐந்தாவது நடவடிக்கையாக நாட்டின் தலைவர் அல்லது மாகாண அரசாங்கம் நாட்டில் சட்டத்தையும் ஒழுங்கையும் நிலைநாட்டுவதற்காக மாநில பொலிஸ் படையின் மூலம் இப்பணியை நிறைவேற்ற முடியும். அதே வேளையில் நாட்டின் மத்திய அரசாங்கம் மத்திய ரிசர்வ் பொலிஸ் படையின் மற்றும் ஆயுதப்படையின் சேவையைப் பெற்ற ஜனாதிபதி ஒருவர் தீர்மானிக்கும் சந்தர்ப்பங்களில் அதன் மூலம் நாட்டின் சட்டத்தையும் ஒழுங்கையும் நிலைநாட்டுவதற்கு நடவடிக்கை எடுப்பதற்கு அதற்காக பாராளுமன்ற அங்கீகாரத்தைப் பின்னர் பெறமுடியும்.

ஆறாவது செயற்பாடாக பாராளுமன்றம் ஒரு திருத்தத்தை ஏற்படுத்தி அதன்மூலம் மத்திய அரசாங்கத்துக்கு விஷேட மாவட்ட நீதவான் நீதிமன்றங்களை அவசியம் ஏற்படும் போது ஏற்படுத்துவதற்கும் வாய்ப்பு இருக்கிறது. இந்த மாவட்ட நீதவான் நீதிமன்றங்களுக்கு இந்த மாநில நீதவான் நீதிமன்றங்கள் சட்டத்தையும் ஒழுங்கையும் நிலைநாட்டுவதற்கு எடுத்த அதிகாரங்களை விட கூடுதலான அதிகாரங்கள் கொடுக்கப்படும்.

ஏழாவது செயற்பாடாக இலங்கை அரசாங்கம் நிர்வாகத்தைப் பொறுத்தமட்டில் மத சார்பற்றதாக செயற்படும். கலாசார ரீதியில் இலங்கை ஒரு பெளத்த நாடாக இருந்தாலும் நிர்வாகம் மத சார்பற்றமுறையிலேயே இருக்கும். அதே நேரத்தில் இறைவனை அடையும் எண்ணத்துடன் இறைநம்பிக்கையை அளிக்கும் சகல மதங்களும் இது விடயத்தில் ஏற்றுக்கொள்ளப்படும்.

எட்டாவது செயற்பாடாக அதிகாரப் பரவாலாக்களுக்குப் பின்னர் தமிழ் மற்றும் சிங்கள சமூகங்களும் ஒரே மரபியலைக் கொண்டவர்களாகவும் வரலாற்றில் ஐக்கியப்பட்டு கலாசாராத்திலும் சமஸ்கிருதம், பாளி போன்ற மொழிகளின் பாரம்பரியத்தை உள்ளடக்கியதாகவும் வரலாற்று நூல்களுடன் தமிழர் மற்றும் சிங்களவர்கள் அதிகமாக உள்ள பிரதேசங்களில் இரு மொழிகளைப் பயன்படுத்துவதற்கு ஊக்கமளிக்கப்படுவதுடன் அப்பிரதேசங்களைப் பாதுகாப்பதற்கு நடவடிக்கை எடுக்கப்படும். இதன் மூலமே இறுதியாக ஐக்கியத்தை ஏற்படுத்த முடியும்.

(முற்றும்)