ஒரு இடதுசாரியின் வாழ்க்கைத் துணைவி

முப்பத்திரண்டு ஆண்டுகள் என்னோடு குப்பை கொட்டியவர் ரூபா என்ற பர்வத லட்சுமி. ஆம், அவர்கள் கொட்டுவதற்கு சொத்து. நகை என வேறு எதையும் சேர்த்துக்கொடுக்காதவன் நான். அப்போது அவர்கள் குடும்பத்தில் ஒரு துக்கம் ஏற்பட்டிருந்த நிலையில், மதுரையில் இருந்து தொழில் தொடர்பாக (ஒரு பொறியியல் நிறுவனத்தில் பிரதிநிதி) பாபநாசம் சென்றபோது, திரும்பி வரும் வழியில் அம்பாசமுத்திரத்தில் இருந்த அவர்களுடைய வீட்டில் இறங்கி இரங்கல் தெரிவித்துவிட்டு வருமாறு என் பெற்றோர் கூறியிருந்தார்கள். அதற்காக அவர்களுடைய வீட்டிற்குச் சென்றிருந்தபோதுதான் முதல்முறையாக ரூபாவைப் பார்த்தேன்.

பின்னர் ஒரு முறை, அந்தப் பெண்ணைப் பிடித்திருக்கிறதா, திருமணம் பேசலாமா என்று அம்மா கேட்டார்கள். வரதட்சனை பேரம் கூடாது, சடங்குகள் கூடாது என்ற நிபந்தனையுடன் ஒப்புதல் அளித்தேன். பிறகு திருமண ஏற்பாடுகளைச் சாக்கிட்டு அவர்களுடைய வீட்டிற்குச் சென்றேன். கடிதப்போக்குவரத்துகளையும் தொடங்கினோம். “உங்கள் திருமணம் பெரியவர்கள் ஏற்பாடு செய்ததா, காதல் திருமணமா,” என்று நண்பர்கள் கேட்கிறபோது, “பெரியவர்கள் ஏற்பாடு செய்த காதல் திருமணம்” என்று பதில் சொல்வேன்.

ஒரு சராசரி மனைவியின் கனவுகளோடு என்னிடம் வந்த, என்னுடன் வந்த ரூபாவின் எந்த எதிர்பார்ப்பையும் நான் நிறைவேற்றியதில்லை. மாறாக, அறிவுத்தள விவாதங்களில் ஈடுபடுவதில்லை, படிப்பதில்லை, அரசியலில் அக்கறை காட்டுவதில்லை என்பதில் எனக்கொரு ஏமாற்றமாகவே ஆதங்கத்தோடு இருந்தேன். குடும்பம் பற்றிக் கவலைப்படுவதில்லை, உறவினர்கள் குறித்து விசாரிப்பதில்லை, சினிமா - கடற்கரை - உறவினர் இல்ல விழாக்கள் என்று அழைத்துப்போவதில்லை... என நான்தான் அவர்களுக்கொரு ஏமாற்றம் என்ற புரிதல் ஏற்படுகிற வரையில் அந்த ஆதங்கம் என்னை ஆட்டுவித்ததுண்டு.

தத்துவங்கள் புரியாவிட்டாலும். சமுதாயத்திற்காக உழைக்கிற பணியைச் செய்துகொண்டிருக்கிறேன் என்று தன் நண்பர்களிடம் கூறி, அந்த மன நிறைவோடு எனக்கு முழு ஒத்துழைப்பாக இருந்தார். இத்தகைய துணைகள் அமையாத நிலையில் பொதுவாழ்க்கையிலிருந்து ஒதுங்கிப்போனவர்கள், அல்லது சமரசங்களால் பணம் குவிப்பதில் இறங்கியவர்கள் பற்றித் தெரியும் என்பதால், ரூபாவின் இந்தப் பங்களிப்பு எவ்வளவு மகத்தானது!

மகன்களின் தேவைகளறிந்து என்னைத் தலையிட வைப்பது, மருமகளைத் தன் மகளாக அரவணைத்துக்கொண்டது, மகன்களின் நண்பர்களைத் தன் பிள்ளைகளாகவே கருதி நேசித்த உள்ளம், அவர்களும் தங்களது தாயாகவே எண்ணிக் கொண்டாடினார்கள். உறவினர்கள் யார்யார் என்பதே எனக்குத் தெரியாது என்ற நிலையில் அவர்களோடு நல்ல தொடர்பை வளர்த்துக்கொண்டவர்.

சென்ற ஆண்டு நான் மருத்துவமனையில் ஒரு வார காலம் சேர்க்கப்பட்டிருந்தபோது, உடன் இருந்து பல பதற்றங்களை மறைத்துக்கொண்டு கவனித்துக்கொண்டார். அதன் பிறகு இரண்டு மாதங்கள் வீட்டில் ஓய்வில் இருந்தபோது, எனது உடல்நலம் தேறுவதற்கு ஏற்ப பராமரித்தார். அவருக்கு இப்படி நேர்ந்தபோது எங்களை அப்படியெல்லாம் தொந்தரவுக்கு உள்ளாக்கக்கூடாது என்று திட்டமிட்டது போல, முதல் மாரடைப்பிலேயே கதையை முடித்துக்கொண்டாரே...

மருத்துவமனையில் சேர்க்கப்பட்டிருப்பதாகத் தகவல் கிடைத்து, சிகிச்சை நடந்துகொண்டிருக்கும், இனி எப்படி வைத்துக்கொள்ள வேண்டும், அலட்டிக்கொள்ளாமல் இரு என அறிவுறுத்த வேண்டும் என்று யோசித்துக்கொண்டே சென்றேன். மருத்துவமனைக்குள் நுழைந்தபோது பணியாளர்கள் அவரது உடலை ஒப்படைத்தார்கள்.

மரணம் பற்றிய இயற்கை விதிகள் புரிகிறவனாக இருப்பதால் அறிவியல்பூர்வமாக அணுக முடிகிறது. அதனாலேயே உணர்வுப் பூர்வமாக உறைந்துபோயிருக்கிறேன்.

Editor-in-Charge Chennai Edition at Theekkathir( Kumaresan Asak)