அமெரிக்காவின் பிரச்சினைதான் என்ன?

இலங்கையில் நடைபெறும் ஒவ்வொரு விடயங் களையும் பிடுங்கியெடுத்து அறிக்கை வெளியி டுவதில் கண்ணும் கருத்துமாக இருக்கிறது அமெரிக்கா. யுத்தம் முடிவடைந்த பின்னர் மனித உரிமை விடயங்களில் பொறுப்பு கூறல் என்னும் கொடியுடன் வட்டமிடத் தொடங்கிய இந்த, 'இராட்சத கழுகு' இன்றும் தன்னுடைய பார்வையிலிருந்து இலங்கையை விலக்கவில்லை. அமெரிக்காவின் தேசிய சின்னம் கழுகு ஆகும். அந்த அர்த்தத்திலேயே இங்கு அமெரிக்காவை கழுகு என்று குறிப்பிட்டிருக்கிறேன். அமெரிக்கா ஒரு உலக வல்லரசு என்பதையும் அதனால் எதனையும் செய்ய முடியும் என்பதையும் எவராலும் நிராகரிக்க முடி யாது. இலங்கை அரசாங்கமும் அமெரிக்காவின் சர்வ வல்லமையை எப்போதும் நிராகரித்ததில்லை.

ஆனால் இலங்கை போன்ற ஒரு மிகச்சிறிய பட்சியுடன், இப்ப டிப்பட்டதொரு இராட்சத கழுகு மோத முயல்வது நியா யமான ஒன்றுதானா? இன்று அமெரிக்கா இலங்கையின் மீது தொடர்ச்சியான நெருக்குதல்களை செய்துவருகிறது. இவையெல்லாம் தமிழ் மக்களுக்காகத்தான் என்றொரு கருத்து தமிழ் அரசியல் வாதிகளாலும், தமிழ் ஊடகங் களாலும் பரப்பப்பட்டு வருகிறது. ஆனால் உண்மை வேறு. அதனை எந்தவொரு தமிழ் தரப்பும் சொல் வதில்லை. புலிகளுக்கு எதிரான ஆளும் ஜக்கிய மக்கள் சுதந்திரக் கூட்டமைப்பு அரசாங்கத்தினால் வழிநடத் தப்பட்ட யுத்தத்தை முற்றிலுமாக அமெரிக்கா ஆதரித்தி ருந்தது. 1997ம் ஆண்டு புலிகளை முதன்முதலாக சர்வதேச பயங்கரவாத அமைப்பாக அறிவித்ததே இந்த அமெரிக்காதான்.

அதன் பின்னர்தான் ஜரோப்பிய நாடுகள் புலிகளை சர்வதேச பயங்கரவாத அமைப்பாக அறிவித்திருந்தன. புலிகளை அமெரிக்கா ஒரு பயங்கரவாத அமைப்பாக அறிவிக்காது போயிருந்தால், அவர்களை தோற்கடிப்பது கடினமாகியிருக்கலாம். எனவே புலிகளை அழிப்பதில் அமெரிக்கா பல்வேறு வழிகளிலும் இலங்கைக்கு உதவி யிருந்தது. ஆனால் யுத்தம் முடிவடைந்ததுதான் தாமதம், அதுவரை புலிகளை அழிப்பதற்கான யுத்தத்திற்கு ஆதரவு தெரிவித்துக் கொண்டிருந்த அமெரிக்கா, திடீரென்று இலங்கை அரசாங்கத்திற்கு எதிரான விமர்ச னங்களை முன்வைக்கத் தொடங்கியது. நீங்கள் இந்த போரை சரியாகச் செய்யவில்லை என்றது. இதன் தொ டர்ச்சியாக ஜக்கிய நாடுகள் மனித உரிமைகள் பேரவை யில் இலங்கை அரசாங்கத்தின் மீது பிரேரனைகளை கொண்டு வந்து தன்னுடைய திரைமறைவுச் செல் வாக்கை கொண்டு அவற்றை வெற்றிபெறச் செய்தது.

யுத்தம் முடிவுற்ற காலத்திலிருந்து இன்றுவரை அமெரி க்கா, தொடர்ச்சியாக இலங்கைக்கு நெருக்கடிகளை கொடுத்து வருகிறது. இலங்கையில் இடம்பெறும் ஒவ்வொரு விடயங்களையும், அசாதாரண விடயங்களாக பெருப்பித்து, சர்வதேச அரங்கில் இலங்கையின் கீர்த் திக்கு களங்கம் கற்பிக்கும் முயற்சியில் ஈடுபட்டு வருகிறது. உலகிலுள்ள நாடுகள் அனைத்தையும் பற்றி வருடாந்த அறிக்கை வெளியிடும் உரிமையை வைத் திருக்கும் அமெரிக்காவானது, கத்தோலிக்க மதகுருக்கள் மற்றும் சில அரசுசாரா நிறுவனங்கள் வழங்கும் தகவல் களின் அடிப்படையிலேயே, நாடுகள் மீது ஆதாரமற்ற குற்றச்சாட்டுக்களை முன்வைத்து வருகிறது.

அப்படித் தான் இலங்கை அரசாங்கம் பற்றியும் பல்வேறு குற்றச் சாட்டுக்களை முன்வைத்து வருகிறது. வடக்கு கிழக்கில் இருக்கும் கத்தோலிக்க மதக்குருக்கள் மற்றும் கொ ழும்பை தளமாகக் கொண்டியங்கிவரும் சில அரசுசாரா நிறுவனங்களிடமிருந்து தங்களுக்கான தகவல்களை அமெரிக்கா திரட்டுகின்றது. ஆனால் அரசாங்கம் குறிப் பிடும் நியாயங்களை அமெரிக்கா ஒரு போதுமே கருத் தில் கொள்வதில்லை.

மூன்றாம் உலக நாடுகளை தன்னுடைய விளையாட்டு பொம்மையாக கருதும் மனோபாவத்துடனேயே அமெரி க்கா செயற்பட்டு வருகிறது. அமெரிக்கா அறியாத யுத் தமா? அமெரிக்காவிற்கு தெரியாத உயிரிழப்புக்களா? பயங்கரவாதத்திற்கு எதிரான யுத்த பிரகடனத்தை செய்த அமெரிக்கா, தன்னால் பயங்கரவாத பட்டியலிடப்பட்ட ஒரு அமைப்பை அழிப்பதற்காக இடம்பெற்ற போரில்தான், தற் போது குற்றம் கண்டுபிடிக்கிறது. இலங்கை அரசாங்கம் போரை சரியாக செய்யவில்லை என்று குற்றம் சாட்டுகிறது. ஆனால் அதே அமெரிக்கா இன்று காசா வில் பலஸ்தீனியர்கள் மீது விழுந்து சிதறும் குண்டுகளை வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறது. அது குறித்து வாய்திறக்கவில்லை. ஏன் இந்த இரட்டை நிலைப்பாடு? யுத்தம் என்று வந்துவிட்டால் உயிரிழப்புக்கள் தவிர்க்க முடியாதவை என்பதை அமெரிக்காவை விட, வேறு எவரும் அறிந்துகொள்ள முடியாது. அப்படியிருந்தும் அமெரிக்கா இலங்கையில் இடம்பெற்ற போரில் மட்டும் குற்றம் காண்பது ஏன்?

இலங்கையின் நல்லிணக்க முயற்சிகளுக்கு அவகா சத்தை வழங்காமல் இலங்கையின் அரசாங்கத்தை நிலைகுலையச் செய்ய வேண்டும் என்னும் ஒரே நோக் குடனேயே அமெரிக்கா செயற்பட்டு வருகிறது. இதனை விளங்கிக் கொள்ளாத தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பினரும் தமிழ் மக்களுக்காகவே அமெரிக்கா குரல் கொடுத்து வருவதாக கதை சொல்லி வருகின்றனர்.

தங்களுக்கு இலாபம் இல்லாத எந்தவொரு விடயத்திலும், அமெரிக்கா ஒரு போதுமே ஈடுபட்டதில்லை. சகல விடயங்களிலுமே இலாப நட்டக் கணக்கும் போட்டுத்தான் அமெரிக்கா கால் வைக்கும். இலங்கை விடயத்தில் என்ன கணக்குப் போட்டிருக்கிறது என்பதை யார் அறிவார். இன்று இலங்கை மீது அமெரிக்கா தொடர்ச்சியாக வைத்துவரும் குற்றச்சாட்டுகளை எடுத்து நோக்கினால், அமெரிக்கா மீது எண்ணிலடங்கா குற்றச்சாட்டுகளை ஒருவர் முன் வைக்க முடியும். தென்னமரிக்க நாடுகள் மீது அமெரி க்கா தன்னுடைய நலன்களுக்காக மேற்கொண்ட நடவ டிக்கைகள் கொஞ்சநஞ்சமல்ல. இதற்காக இடம்பெற்ற ஆட்சிக் கவிழ்ப்புகளும் கொலைகளும் ஏராளம்.

குவாட்டமாலாவில் 200000 வரையான மாயன் பழங்குடி மக்கள் கொல்லப்பட்டனர். இந்தக் காலத்தில் அந்த நாட்டின் இராணுவத்திற்கு அமெரிக்க உளவுத் துறை யான சி.ஜ.ஏ நிதியும் பயிற்சியும் அளித்திருந்தது. ஈராக் போரில் கொல்லப்பட்ட சாதாரண மக்கள் எவ்வளவு என் பது எவருக்குமே தெரியாது. இன்று மத்திய கிழக்கு நாடுகள் எங்கும் பறந்து திரியும் ஆளில்லாத உளவு விமானங்களின் தாக்குதல்களால் தினமும் பலர் கொல்லப்படுகின்றனர். இது பற்றியெல்லாம் எவரும் கேள்வி எழுப்ப முடியாது. கியு+ப நிலப்பகுதியில் அமைந்திருக்கும் குவாண்டனமோ சிறைச்சாலையில் பல மனித உரிமை மீறல்கள் இடம்பெற்று வருவதாக, மனித உரிமைகள் குற்றம் சாட்டி வருகின்றன.

உலகெங்கும் கைது செய்யப்படும் தீவிரவாதிகளை இந்த சிறைச் சாலையிலேயே அமெரிக்கா தடுத்து வைத்திருக்கிறது. அங்கு பல சித்திரவதைகள் நடைபெறுவதாக தொடர்ச் சியாக குற்றச்சாட்டுக்கள் முன்வைக்கப்பட்டு வருகின்ற சூழலில், அதனை மூடிவிடுமாறு உலகெங்குமிருந்து கோரிக்கைகள் விடுக்கப்பட்டன. ஆனால் இன்றுவரை அமெரிக்கா அவ்வாறான குற்றசாட்டுக்கள் எதனையும் கண்டுகொள்ளவில்லை. அமெரிக்கா எதையும் செய்யும். ஆனால் மற்றவர்கள், அனைத்தையும் அமெரிக்காவிடம் கேட்டுத்தான் செய்ய வேண்டும்.

இந்த ஆதிக்க மனோநிலையில்தான் இலங்கை அரசாங்கம் மீதும், அமெரி க்கா தொடர்ச்சியான குற்றச்சாட்டுகளை முன்வைத்து வருகிறது. இன்று மனித உரிமை விடயங்களை அமெரி க்கா ஒரு நாட்டின் உள்விவகாரங்களில் செல்வாக்குச் செலுத்துவதற்கான கருவியாகவே கையாண்டு வருகிறது. முன்னர் கம்யு+சி எதிர்ப்பை ஒரு கருவியாகக் கொண்டது போல இப்போது மனித உரிமை விவகாரத்தை கையிலெடுத்திருக்கிறது. இதன் காரணமாகவே சீனா அமெரி க்காவின் வருடாந்த மனித உரிமைகள் அறிக்கையை நிராகரிக்கிறது. தற்போது இந்தியாவும் அத்தகைய தொரு கண்ணோட்டத்திலேயே, இலங்கை மீதான ஜ.நா மனித உரிமைகள் பேரவையின் விசாரணையை பார்க்கிறது. ஏனெனில் இந்தியாவிற்கு தெரியும் இப்போது இலங்கை மீதும் கத்தி வீச முற்படும் இவர்கள் பின்னர், எங்கள் மீதும் கத்தி வீசுவதற்கு தயங்க மாட்டார்கள்.

அமெரிக்காவின் பிரச்சனையே அதன் மேலாதிக்க மனோபாவம்தான். எனவே அமெரிக்கா, தன்னுடைய மே லாதிக்க மனோநிலையில் நின்று, இலங்கை விவகா ரங்களை அணுகுவதை கைவிட வேண்டும். இல ங்கையை ஒரு நட்பு நாடாக கருதி, பிரச்சி னைகளை, கலந்துரை யாடல்கள் வாயிலாக தீர்த்துக் கொள்ள முற் பட வேண்டும். சில கத் தோலிக்க மத குருமார் களின் கதைகளையும் கொழும்பை தளமாகக் கொண்டிருக்கும் சில அரசுசாரா நிறுவனங்க ளின் கதைகளையும் கேட்பதைவிடுத்து, பல தரப்புக்களின் கருத்துக்க ளையும் செவிமடுத்து, இலங்கை முன்னோக்கி பயணிப்பதற்கு உறுதுணையாக இருக்க வேண்டும். அமெரிக்க தூதுவர் வடக்கு கிழக்கி ற்கு செல்லும்போது, கத்தோலிக்க ஆயர்களை மட்டும் இரகசி யமாக சந்திப்பதற்கு பதிலாக, இந்து மற்றும் பௌத்த மதத்தலைவர்களையும் சந்தித்து அவர்களின் கருத்துக் களையும் கேட்க முயல வேண்டும். இலங்கை ஒரு சிறிய நாடுதானே, அது குறித்து எப்படியும் பேசலாம் என்னும் ஆதிக்க மனோபாவத்துடன் செயலாற்றுவதை அமெரிக்கா கைவிட்டால்தான், அமெரிக்கா குறித்த நம்பி க்கை இலங்கை மக்கள் மத்தியில் ஏற்படும். இன்று இல ங்கையில் உள்ள குறிப்பாக சிங்கள மக்கள் அமெரிக் காவை சந்தேகக் கண்கொண்டே பார்க்கின்றனர். இது நல்லிணக்க முயற்சிகளில் பாதகமான விளைவுகளையே ஏற்படுத்தும்.

(கே.வாசுதேவன்)