பூமியில் நிலமும் நீரும் சந்திக்கிற இடங்கள் மட்டும்தானே இயற்கையான எல்லைக்கோடுகள்?

அளவற்ற அருளாளன் இறைவனை வணங்குவதாகக் கூறி இங்கே உரையாற்றிய நண்பர்கள் பலரும் தங்களது பேச்சைத் தொடங்கினார்கள். எனக்குக் கிடைத்த திருக்குரான் உள்ளிட்ட சமய நூல்களைப் படிக்கப்படிக்க, உலக நடப்புகளைப் பார்க்கப் பார்க்க, சொந்த வாழ்க்கை அனுபவங்களை நினைக்க நினைக்க, கடவுள் இல்லை என்ற என்ற என்ற புரிதல் மென்மேலும் வலுப்பெறுகிறது. எந்தக் கடவுளின் மீதும் நம்பிக்கை இல்லை என்பதாலேயே, எந்தச் சமயத்தின் மீதும் பற்றில்லை என்பதாலேயே, எந்தக் கடவுளானாலும் நம்பிக்கை உள்ள, நம்பிக்கை இல்லாத எல்லா மக்கள் மீதும் என் நேசம் மேலும் உறுதிப்படுகிறது.

இறைவனின் பெயரால், மதத்தின் பெயரால், இனத்தின் பெயரால், சாதியின் பெயரால் நடக்கிற கொடுமைகளையும் இழைக்கப்படுகிற அநீதிகளையும் கண்டு மனம் பதறுகிறது. பூமியில் நிலமும் நீரும் சந்திக்கிற இடங்கள் மட்டும்தானே இயற்கையான எல்லைக்கோடுகள்? மனிதர்கள் செயற்கையாக வரைந்துகொண்ட எல்லைக்கோடுகளுக்காக நடத்துகிற சண்டைகளையும் கொலைகளையும் கண்டு மனம் துடிக்கிறது - இப்போது காஸா பகுதியில் நடப்பது உள்பட.
72 மணி நேர சண்டை நிறுத்தத்திற்கு இஸ்ரேல் அரசு சம்மதம் என்ற செய்தியைக் கேட்கிறபோது, மூன்று நாட்களுக்கு பாலஸ்தீன மக்கள் இயற்கை மரணம் அடைவதற்கான அனுமதி அல்லவா அது என்ற எண்ணம் மனதைக் கொந்தளிக்கச் செய்கிறது.

வாய்திறந்து பேசாத ஒருவர், பத்தாண்டு காலம் பிரதமராக இருந்து உலகச் சுரண்டல் சக்திகளிடம் நாட்டு மக்களைக் காட்டிக்கொடுக்கிற ஏற்பாடுகளை எல்லாம் செய்துவிட்டுப் போனார். தேர்தல் பிரச்சாரத்தின்போது பேசிப்பேசியே, எல்லோரும் தன்னைப் பற்றியே பேச வைத்தவர் பிரதமரான பின், சமஸ்கிருதத் திணிப்பு, கலாச்சார மீட்பு என்ற பெயரால் வரலாற்றுத் திரிபு, இந்துக் கலாச்சாரத்திலிருந்துதான் இந்தியா உருவானது என்ற ஆர்எஸ்எஸ் தலைவர் பேச்சு என இந்து மதவாத அரசியல் புகுத்தப்படுவது பற்றி, சிறுபான்மை மக்களும் தன் மீது வைத்த நம்பிக்கை சீர்குலைக்கப்படுவது பற்றி, எதுவுமே பேசாமலிருக்கிறார்.

எழுத்தாளர் எஸ். ராமகிருஷ்ணன் இங்கே பேசுகையில், தமது வெளிநாட்டுப் பயணத்தின்போது, விமான நிலையத்தில் ஒரு முஸ்லிம் பெரியவர் ஆடைகள் களையப்பட்டு சோதனை செய்யப்பட்ட அவமானத்தைப் பற்றிச் சொன்னார். பயங்கரவாத ஆபத்து என்றால் தன்னையும்தானே சோதனை செய்திருக்க வேண்டும், ஆனால் இஸ்லாமிய மக்களை மட்டும் அடையாளப்படுத்துவது ஏன் என்று கேட்டார். அந்த விமான நிலையத்தில், அந்த இஸ்லாமிய அன்பருக்கு இழைக்கப்பட்ட அவமானம் கண்டு ஒரு எஸ்ராவுக்கு மட்டும்தானே மனம் கொதித்தது? மற்ற பயணிகள் கண்டும் காணாமல் போய்க்கொண்டிருந்தது ஏன்?

இங்கே ஊடக நண்பர்கள் கூடியிருப்பதால், லயோலா கல்லூரி ஊடகவியல் மாணவர்கள் இரண்டாண்டுகளுக்கு முன் நடத்திய ஆய்வு பற்றிப் பகிர்ந்துகொள்ள விரும்புகிறேன். 100 குழந்தைகளைத் தேர்ந்தெடுத்து, தீவிரவாதியின் தோற்றத்தைப் படம் வரைந்து காட்டு என்று கேட்டிருக்கிறார்கள். தனியார் மெட்ரிகுலேசன் பள்ளிக் குழந்தைகள் முதல், மாநகராட்சிப் பள்ளிக் குழந்தைகள் வரையில் பல மட்டங்களிலுமாக நடத்தப்பட்ட அந்த ஆய்வில், அத்தனை குழந்தைகளும் முகத்தில் மீசை இல்லாத, தாடி வைத்திருக்கிற, தலையில் குல்லா அணிந்திருக்கிற, நீண்ட அங்கியோடு இருக்கிற, கையில் துப்பாக்கியோடு நிற்கிற உருவத்தை வரைந்திருந்தார்கள். அவர்களில் 13 பேர் இஸ்லாமிய வீட்டுக் குழந்தைகள்...

யாரோ உருவாக்க விரும்புகிற இந்தப் படிமம் மக்கள் மனதில் பதிய வைக்கப்பட்டதன் விளைவுதானே விமான நிலையத்தில் சக பயணி அவமதிக்கப்படுகிறபோது மற்றவர்கள் இயல்பாக எடுத்துக்கொண்டு போவது? இந்தப் படிமத்தை பதிய வைத்ததில் ஊடகத்துறையைச் சேர்ந்த நமக்குப் பங்கில்லையா? அந்தப் பங்கிலிருந்து கழற்றிக்கொள்ள நாம் என்ன செய்யப்போகிறோம்? அது எளிதான செயலல்ல, ஊடக நிறுவனங்களின் நிர்வாகங்களை மீறி எதுவும் செய்துவிட முடியாதுதான். ஆனாலும், மாற்றுச் சிந்தனைகளைக் கொண்டுசெல்வதில், உண்மைகளைச் சொல்வதில், நம் பங்கிற்கு ஒரு துளியாவது முயல்வதற்கு உறுதியேற்போம்.

-சென்னையில் இஸ்லாமிய அறக்கட்டளை நிறுவனம் (ஐஎப்டி) புதனன்று (ஆகஸ்ட் 13) மாலையில் நடத்திய ஊடக நண்பர்களுக்கான பெருநாள் விருந்து நிகழ்வில் நான் பேசியதன் சாரம்.

(Kumaresan Asak)