'மில்ல சொயா' மெய்மை குன்றாத கலைப்படைப்பு

நல்ல சினமாவுக்கான ஒரு தேடல்

(ஜி. ரி. கேதாரநாதன்)

‘மில்ல சொயா’ திரைப்படத்தின் கதைக்களம் நீர்கொழும்புக்குப் போகும் வழியில் அருகிலுள்ள ‘கரையோர சிங்களக் கிராமத்தில் ஆரம்பிக்கிறது.

தந்தையரோ அல்லது குடும்பத் தலைவர்களாக இருப்போரே துருப்பிடித்த என்ஜின்கள் கொண்டவள்ளங்களுடன் மல்லுக்கட்ட தாய்மார் வேறு வழியின்றி வருமானத்திற்காக (சட்ட விரோதமாக) கசிப்புக் காய்ச்ச வேண்டிய நிர்ப்பந்தம்.

தொழிலின்மையும் வறுமையும் இதனால் வன்முறை கோலோச்சும் ஒரு கரையோரக் கிராமம். அன்றாட வாழ்க்கைக்கே பெரும் போராட்டமாக இருக்கிறது. சராசரி நடுத்தர வர்க்கத்தினராக இருந்து ஓரளவு விளிப்பு நிலைக்கு வந்துவிட்டவர்கள்.

கிளர்ச்சி காலகட்டத்தில் சிறுவர்களாக இருந்தோர் வளர்ந்து, யுத்தம் தொடரும் காலகட்டத்தில் இளைஞர்களாயிருக்கின்றனர். நிரந்தர தொழிலற்ற இவர்களுக்கு ஒன்றில் இராணுவத்தில் சேரலாம். இல்லையேல் ‘கிரிமினல்’ வாழ்க்கை. இவையிரண்டும் இல்லையென்றால் எஞ்சியிருப்பது ஒன்றேயொன்றுதான்.

காணியை ஈடுவைத்தாவது எவ்விதத்திலும் வெளிநாடு சென்று உழைப்பது. ஒருவகையில் இலங்கையின் இருண்ட காலப் பகுதி இளைஞர்கள் இவர்கள்.

உள் நாட்டில் நிரந்தரத் தொழிலின்றி சமூக மற்றும் குடும்ப மட்டங்களில் பல உக்கிரமான நிலைமைகளுக்குத் தாக்குப்பிடிக்க இயலாமல், இத்தாலி செல்லும் கனவுகளில் தஞ்சமடைகின்றனர். இத்திரைப்படத்தின் பிரதான கதாபாத்திரமான பிரதீப்பும் (மகேந்திர பெரோ) இவனது நண்பர்களும்.

சுருக்கமாகத் திரைக்கதையின் ஆரம்பப் பின்னணி இதுதான். இந்த அடிப்படையில் இடப்படும் கட்டமைப்பிலிருந்தே பல அடுக்குகளிலும் வரக்கூடிய கிளைக்கதைக் கூறுகள் தீர்க்கமாக உருவாகின்றன.

இந்த வகையில் ஒரு நல்ல அல்லது வலுவான திரைக்கதைப் பிரதியின் உருவாக்கம் இயல்பாக நிகழ்வதற்கு இதுவே அடையாளமும் ஆரம்பமும் என நான் நினைக்கிறேன்.

இவ்வாறே புத்திகீர்த்திசேனவின் திரைப்பட ஊடகத்தின் மூலமான உண்மைத் தேடல் பயணம் தொடங்குகிறது. திரை மொழியின் அர்த்தங்கூடிய நீட்சியாக, கலையாக்கத்தின் அடிப்படைத்தன்மை குலையாமல் நாம் வாழும் காலகட்டம் எவ்வாறு உக்கிரமமான வன்முறையால் சகல விதங்களிலும் சூழப்பட்டிருக்கிறது என்பதை மெய்மை குன்றாமல், கலாபூர்வமாக வெளிக்கொணர்ந்திருக்கிறார் திரைக்கதையினை எழுதியவரும் நெறியாளுகை செய்தவருமான புத்திகீர்த்திசேன. கதை சொல்வதில் நெறியாளருக்குரிய தேர்ச்சியை எம்மால் உணர முடிகிறது. இடைவேளைக்கு சற்று முன்னதாகத் திரைப்படத்தின் களம் இத்தாலிக்கு மாறிவிடுகிறது.

இடையில் பிரதீப்பும் நண்பர்களும் பல்கேரியாவில் கைவிடப்படுகிறார்கள். அவர்களை இலங்கையில் இருந்து கூட்டிச்சென்ற ‘ஏஜன்ட்’ பெருந்தொகைப் பணத்தைக் கையாடிக்கொண்டு தலைமறைவாகிவிட, காசின்றி இத்தாலிக்குப் போக முடியாது பிரதீப்பும் நண்பர்களும் தவிக்கிறார்கள்.

அங்கிருந்து ஊரிலுள்ள நண்பனொருவனுடன் தொலைபேசிமூலம் தொடர்பு கொண்டு பிரதீப் பண உதவி பெறுகிறான். இதன் பின்னர் சட்ட விரோதமாக இத்தாலிக்குள் நுழைய பல்கேரிய நாட்டைச் சேர்ந்த ஒருவனுக்கு பணம் கொடுத்து முயற்சிக்கிறார்கள்.

இதற்காக அவர்கள் எதிர்கொள்ளும் துன்பங்களும் இழப்புகளும் கொஞ்ச நஞ்சமல்ல. அவர்களின் வாழ்வா அல்லது சாவா போராட்டம் மிகப் பயங்கரமானது.

மலைத் தொடர்களுக்கு அடியிலும் சதுப்பி நிலங்களிலும், கடும் குளிரில் பனிப்படலங்களின் மீதும் மற்றும் நீண்ட பஸ் போன்ற வாகனங்களது பொதிகள் அடைக்கப்படும் இடுக்குகளுக்குள் மறைந்திருந்தும் அவர்கள் மேற்கொள்ளும் பயணங்கள் மிகக் கடினமானவை.

சிலர் சுவாசிக்க முடியாது முர்ச்சையாகி இறக்க நேரிடுகிறது. ஒருசிலர் பொலிஸாரிடம் பிடிபடுகிறார்கள். இடைவழியில் பிரதீப் பின் அருமை நண்பன் சாந்த மூர்ச்சையடைந்து இறக்கிறான். (உண்மையில் இவன் சட்ட விரோதமாக கடத்தும் பல்கரியன் ஒருவனால் சுட்டுக் கொல்லப்படுகிறான்).

தொடரும் கடினபயணத்திற்கு லாயக்கற்று சுருண்டு போனதால் குரூரமாக அவன் சுட்டுக் கொல்லப்படுகிறான். சாந்தவின் மரணத்தின் முன் பிரதீப் கொண்டிருந்த இத்தாலியக் கனவின் பாதிநொறுங்கிப் போய்விடுகிறது. பயணத்தைத் தொடர முடியாமல் தடுமாறுகிறான்.

இறுதியில் கனவுகள், வசீகரங்கள் மறைய வாழ்வின் சாரங்கள் நீங்கிய மனிதச் சக்கைகளாக, ஒருவகை நடைப்பிணங்களாக இத்தாலிக்குள் பிரவேசிக்கின்றனர், பிரதீப்பும் அவனது எஞ்சிய நண்பர்களும்.

நண்பர்களில் பலர் இத்தாலிக்கு இசைவாக்கம் பெற்றுவிட பிரதீப் தனியனாகிறான். இடையில் ஊர்திரும்பிய போது ஊரே மாறிவிட்டது. நண்பர்கள் மாறி விட்டனர். இறுதி வரை மாறாமலிருப்பவர்கள் பிரதீப்பும் கிராமத்து முட்டாளுந்தான்.

வன்முறையின் சகல விதமான கூறுகளின் மீதும், சமூக, அரசியல், பொருளாதார மற்றும் தனிப்பட்ட மனிதர்களுக்கிடையிலான உறவுகள், முரண்பாடுகளின் பின்னணியில் எத்தகைய மிகைப்பாடுமின்றி, யதார்த்தபூர்வமாகவும் சமநிலை குலையாமலும் மிக ஆழமான பார்வையை இத்திரைப்படம் செலுத்தியிருக்கிறது.

அத்தகைய காட்சிகள் கூட எத்தகைய திணிப்புமின்றி மிக இயல்பாக பின்னொதுங்கியும், வெளிப்படையாக வும், உள்ளிடுக்குகளில் மறைந்திருந்தும் அழுத்தமான காட்சிப் படிமங்களாக வெளிப்பட்டு, எமக்கு அதிர்வுகளை ஏற்படுத்துகின்றன.

வன்முறை எங்கும் வியாபகமான காலகட்டத்திலிருக்கிறோம். நாம் வாழும் கால கட்டத்தை நிலைநிறுத்த இது ஒரு முக்கியமான அம்சமாகும். இதனால் தானோ என்னவோ உரையாடல்களில் கூட வன்முறை தெறிக்கின்றது.

வணிக நோக்கில் ஒரேயடியாகச் சறுக்கிவிடாமலிருக்க திரைப்படத்தில் சமரசங்கள் செய்யப்பட்டிருப்பினும் மாறுதலான புதிய அலை திரைப்படங்கள் வரிசையில் சேர்க்கக் கூடிய ஒரு திரைப்படமாக மில்லசொயா உள்ளது.

கலைப்படங்களுக்கு பரிச்சயமற்றவர்கள் வழமையாக, முன்வைக்கும் ‘அவை மெதுவாக ஊர்கின்றன’ என்ற குற்றச்சாட்டை மறுதலிக்கக் கூடிய வகையில் விரைவுத்தன்மையுடன் கூடிய உள்ளடக்கம், பாணி மற்றும் பார்வை என்பவற்றிலும் புதிய தெம்பினை ஏற்படுத்துகிறது.

மில்லசொயா படைப்பின் அர்த்தப்பாடு திரைமொழியின் கூறுகளில் நெறியாளர் திட்டமிட்ட அல்லது எண்ணிய அதேவிதத்தில் பார்வையாளனிடம் கொண்டு செல்லப்பட்டிருப்பது நெறியாளரின் பிரக்ஞைபூர்வமான கட்டுப்பாட்டினையும் அவரது முதிர்ச்சியினையும் நன்கு வெளிப்படுத்துவதாயுள்ளது.

இதற்கு நிச்சயமாக துணைபோகும் அம்சங்களாக ஒளிப்பதிவு, இசை மற்றும் படத் தொகுப்பு ஆகியனவும் சிறப்பான தரத்தில் அவற்றிற்குரிய தனித்துவமான

பிரதான கதாபாத்திரமான பிரதீப்பாக மகேந்திர பெரேரா வருகிறார். மிகத் துல்லியமாக, மன ஆழத்திலிருந்து உணர்வுகளை வெளிப்படுத்துகிறார். இவர் பெரிய நட்சத்திர நடிகர் அல்ல.

மிகச் சிறிய பாத்திரங்களை ஏற்ற ஏனையவர்களும் மிக இயல்பாக நடித்துள்ளனர். இங்கு சிறிய பாத்திரங்கள் பலவற்றுக்கும் பிரபல்யம்வாய்ந்த நட்சத்திர நடிகர்களைப் பயன்படுத்தியிருப்பது நெறியாளர் நன்கு தெரிந்து கொண்டு செய்த சமரசமென நாம் கருத வேண்டியுள்ளது.

எனினும் இவர்கள் மீது கூட நெறியாளர் தமக்குரிய கட்டுப்பாட்டினை இழக்காததால், நட்சத்திர நடிகர்களாக பாத்திரங்கள் விழுங்கப்படவில்லை. மாறாக, பாத்திரங்கள் மேலும் உயிர்ப்படைந்துள்ளன. இதற்கு பாத்திரங்களை முன்னிறுத்தும் நடிகர்களாக அவர்கள் இருந்ததும், பாத்திரங்கள் அதே வேளை, அவ்வாறு அழுத்தம் பெற்றிருந்தும் மற்றும் உண்மைச் சம்பவங்களை அடியொற்றியதாக திரைக்கதை அமைக்கப்பட்டிருந்ததும் காரணங்களாகும்.