மானிடராய் பிறத்தல் அரிதா?

காற்றும், நீரும், வானும். நெருப்பும் பொதுவில் இருக்கின்றன. மனிதன் காலில் பட்ட பூமி மட்டும் பிரிந்து கிடக்கிறது என்று ஒரு கவிஞன் கூறியது போல இன்று பூமியை பிரித்து உனக்கு எனக்கு என்று சொந்தம் கொண்டு பாவங்களை செய்யும் இந்த பிறவி ஓர் அரிய பிறவியா? பெற்ற தாயை வீதியில் விட்டுவிட்டு அனாதை என்ற பட்டம் கொடுத்து முதியோர் இல்லத்திற்கு அனுப்பும் இந்தப் பிறவி ஓர் அரிய பிறவியா? தேவைக்கு அதிகமாக வைத்துக் கொண்டு தவறு செய்வதும். செய்த தவறை பிறர் கண்டு கொள்ளாமல் இருக்க பிறரையும் தவறு செய்ய சொல்லும் இந்த பிறவி ஓர் அரிய பிறவியா? கால்நடைகள் நடக்கும் பாதையில் புல் பூண்டுகள் வளர்வதையும் மனிதன் தடம் பதித்த பாதையில் புல் பூண்டு ஒழிவதையும் கண்டிருப்போம். பணம் என்கின்ற உயிறற்ற பொருளைப் பற்றி, மனம் என்கின்ற பொக்கிஷத்தை உதறும் இப்பிறவி ஓர் அரிய பிறவியா? காற்றும் நீரும் மாசுபடுத்தி ஓசோன் படலத்தில் ஓட்டை உண்டாக்கிய இப்பிறவி ஓர் அரிய பிறவியா?

அடுத்தவன் வயிற்றுக்குள் ஊண் உணவு இல்லை, இளைத்தவன் பசித்து இருந்தா் இந்த பூமி தாங்காது என்கின்ற தத்துவத்தை மறந்து மனிதனை மனிதன் நசுக்கி தன் சுயலாபத்திற்காக கபட வேலைகளைச் செய்யும் இந்த பிறவி ஓர் அரிய பிறவியா?

“கா கா” என இன்னும் படைக் கப்பட்ட நாள் முதல் இன்று வரை உணவை காட்டி தன் சகாக்களை கூவி அழைக்கும் காக்கையை போன்ற பட்சியை பார்த்து பட்சி ஜாதி நீங்கள் எங்கள் பகுதித்தறிவா ளரை பார்க்காதீர்கள். பத்திரமாக இருங்கள், பகுந்துண்டு வாழுகிற பழக்கத்தை மாற்றாதீர்கள் என்று பட்சி ஜாதிகளுக்கும் கீழாக வர்ணிக்கும் இப்பிறவி ஓர் அரிய பிறவியா?

இயற்கைக்கு மனிதன் நண்பனாக வாழ வேண்டும். வீட்டுக்கு ஒரு மரம் வளர்ப்போம் சாலையோரங்களில் நிழல் தரும் மரங்களை வைப்போம் என்று எத்தனையோ காட்டுக் கத்தல் கத்தினாலும் மனிதன் அவைகளை அழித்து விற்கத்தான் தலைப்படுகி றானே தவிர இயற்கையை காப் பாற்றுவதாக தெரியவில்லை. விளை நிலங்களின் அளவு குறைந்து கொண்டே வருகிறது. சனத்தொகை பெருகிக் கொண்டே செல்கிறது. பிறகு ஏன் பஞ்சம், பணவீக்கம் போன்றவை வராது?

பத்து தலைமுறைக்குச் சொத்து சேர்க்க துடிக்கும் மனிதனே! உன் ஆயுட்காலத்தை உன்னால் கணிக்க முடியுமா? உன் சந்ததி வசதியாக வாழ இயற்கையை அழிக்க நீ யார்? நீயும் ஒரு இயற்கை பிறவி என்பதை ஏன் மறந்தாய்? போன்ற பகுத்தறிவு விடயங்களை தன் சித்த அறிவில் பகுதிதறிந்தும் மறந்து போவது ஏன்? நிம்மதி என்கின்ற சொல் மனிதனின் வாழ்க்கையில் அரிதாகி போனது ஏன்? மனதில் போராட்டம், வாழ்க்கையில் போரா ட்டம் ஏன்? ஆறாவது அறிவை கட்டவிழ்த்து விட்டு அது செல்லும் வழிக்கெல்லாம் நாம் செயலை செய்ய முற்படுவதன் விளைவுதானோ இதுபோன்ற சங்கடங்களையும், சச்ரவுகளையும் விளைவிக்கும் காரணிகளாக போனது. இதைத்தான் பேராசை பேரழிவு என்கின்றனறோ?

மூப்பைத் தடுக்க முடியாத, நரை திரையை விலக்க முடியாத மனிதன் ஏழு உலகத்தை ஆள முடியுமா? இப்படியெல்லாம் ஒரு சாரார் கேட்கின்றனர். இவையெல்லாம் இயற்கை பிறக்கும் போதே உருவாக்கப்பட்ட உடல் நிலை மாற்றங்கள்.

நாங்கள் பேசுவது தன்னாய்வுத் திறன், புத்திசாலித்தனம் போன்றவைகளால் மனிதன் ஆளப்பிறந்தவன் என்பது மறுசாராரின் பதிலாகிப் போகிறது. ஆக கலாசாரம், மனிதப் பண்புகள் என மனிதனே வகுத்து அதை மனிதனே மீறுகிறான்.

கடவுள் பாதி மிருகம் பாதி கலந்து செய்த கலவை நான் உள்ளே மிருகம் வெளியே கடவுள் விளங்க முடியாத கவிதை நான்.

மிருகம் தின்று உணவாய் கொண்டு கடவுள் வளர்க்க பார்க்கின்றேன்.

ஆனால் கடவுளைக் கொன்று உணவாய் தின்று மிருகம் மட்டும் வளர்கிறதே!

இது ஒரு கவிஞனின் கூற்று. இந்த காலத்து மனிதனைப் பார்த்து ஏதாவது ஒரு பழக்கத்தை பழகி அதிலிருந்து வெளிவர நினைக்கும் ஒவ்வொரு மனிதனின் போராட்டமும் இப்படித்தான் நல்லது கெட்டது என்று இரண்டும் சேர்ந்த கலவையாக மனம் இருக்க இதில் நல்லதை மட்டுமே பெரிதாக்கி கெட்டதை சிறிதாக்கி வாழ முயற்சி செய்ய முற்படும் போது எது நெடுநாள் வளர்ந்து போனதோ அது பெரிதாகவே வளர்க்கப்படுகிறது. இதுதான் உண்மை. இதே வரிகளை கண்ணதாசன் முன்பு இப்படி எழுதினார்.

பாதி மனதில் தெய்வம் இருந்து
பார்த்து கொண்டதடா!
மீதி மனதில் மிருகம் இருந்து
ஆட்டி வைத்ததடா!
ஆட்டி வைத்த மிருகம் இன்று
அடங்கிவிட்டதடா!
அமைதி தெய்வம் முழு மனதில்
கோயில் கொண்டதடா!

என்ற இதே கருத்து பக்குவமடைந்த மனிதன் மூலமாக இன்னது சரி என்று தெளிவு பெற்றபின்பு வாழ்க்கை என்பது ஒரு நாடகம் இதில் கடைசி கட்டத்தை அடையும் போதாவது இந்த மிருக சமாச்சாரத்தை அடக்கி தெய்வ சமாச்சாரத்தை வியாபிக்க வேண்டும் என்று அறிவுரை சொல்வது போலவும், தானாகவே பட்டுத் தெரி ந்த ஞானிகளுக்கு இந்த நிலை சாதா ரணம் என்பது போலவும் கூறப் பட்டவை கண்ணதாசனின் வரிகள்!

இன்று வியாபாரம், தொழில் ஆகியன எப்படி நடக்கின்றன? இறை பக்தியுடன், தர்ம சிந்த னையுடனும் தான் நடக்கின்றனவா? எத்தனை கலப்படங்கள், பித்த லாட்டங்களை நாம் அன்றாடம் தினசரியில் படிக்கிறோம். பார்க்கி றோம். இது போன்ற நடவடிக்கைகள் தனி மனிதன் சுகமாக வாழ பிறரை ஏமாற்றுவது தான் பகுத்தறிவா? மனிதனுக்கு, இவன் இந்த அரிய பிறவிக்கு அளிக்கப்பட்ட திறமையா?

தர்மம் என்ற சொல்லை தர்மத்துக்குக் கூடப் பார்க்க முடியாத கால நிலை எல்லாவிடயத்திலேயும் எப்படி வந்தது. படித்தவர்கள் அதிகமாகி, பாமரத்தனம் குறைந்த இந்த காலத்தில் தானே! பகுத்தறிவால் உலகத்தை பார்த்து மார்தட்டும் இன்றைய மனிதன் வளர்ந்த இந்த காலத்தில் எத்தனை அத்துமீறல்கள், அநியாயங்கள்? இப்பூவுலகில் இது போன்ற விடயங்களை வேறு எந்த ஜீவராசிகளாவது அரங்கேற்ற முடியுமா? போராட்டமே வாழ்க்கை என்ற நிலை இருப்பது எதனால்? இதற்கு படைப்பில் ஏற்பட்ட கோளாறு என்பதும், விதி என்று சொல்லும் பதிலும் விடையாகிப் போவது கூட ஒரு வகை பகுத்தறிவுச் சிந்தனை தான் போலும்.

எமது சமூகத்தில்,
இணக்கம் மறந்து பிணக்கு வருவது
இன்பம் என்ற உருவில் துன்பம் வருவது
பொதுநலம் செத்து சுயநலம் வந்தது
கல்லாமை, இல்லாமை, பொறாமை, இயலாமை போன்ற
“ஆமைகள்” புகுந்த கதையாகி போனதே!
இதற்கு காரணம் யார்?
மனிதனே படைக்கப்படாத உலகில்

இது போன்ற பாட்டுகள் இருக்காது என்று உறுதியாக கூற எத்தனிக்கும் அளவிற்கு நம் கண் முன் காணுகின்ற அவலங்கள் தான் எத்தனை?

இப்படியும் புலம்புகின்றனர் ஒரு சாரார்.

அதெல்லாம் கிடையாது. மனிதன் மட்டும் தான் இது போன்ற இயற்கை அழிவிற்கு காரணம் என்று சொல்லக்கூடாது. விலங் குகளுக்குள்ளும் இது போன்ற சண்டை நிலப் பிரச்சினை எல்லாம் இருக்கத்தான் செய்கிறது. படைக் கப்பட்ட எல்லா ஜீவராசிகளுக்கும் இருக்கும் இது போன்ற குணங்கள் இயற்கையே.

இதைப் பெரிதாக பூதக்கண்ணாடி போட்டு பார்த்து மனிதனை அரிய பிறவி அல்ல! என்று சொல்வது தவறு. மனிதன் மட்டும் பிறக்காமல் இருந்து இரு ந்தால் இந்த பிரபஞ்சத்தில் இயக்கமே இல்லாமல் போயிருக்கும். இன்றைய “விஞ்ஞான உலகம்” இத்தனை கண்டுபிடிப்புகள் படைத்த உலகை வலம் வரும் மனிதனின் ஆற்றல், உலகத்தை தன் சந்ததிகளுக்கு சுவைக்கக் கொடுத்த பல அரிய கண்டுபிடிப்புக்கள், தொலைக்காட்சி முதல் கைத்தொலைபேசி வரை என்று மனிதன் பிற தேசங்களையும் ஏன் ரொக்கெட் மூலம் பறந்து இன்னொரு உலகத்தையே அளந் தறியும் ஆற்றல் படைத்தவனாக வாழ்கின்றான். இந்த ஆற்றல் அறிவுப்புலம் எந்த பிறவிக்கு உண்டு? ஆற்றலை வளர்த்து ஆர்ப்பரிக்கும் இந்த மனிதப் பிறவி ஓர் அரிய பிறவிதான்.

நன்றி: இணையம்