|
||||
|
The
West, Mr. Wickremesinghe and the coat-hanger By Dr. Dayan Jayatilleka
The Minister of External Affairs Prof GL Peiris usually gives no reason to be described as ‘irate’.
That however, was the newspaper description of his uncharacteristically sharp
remonstration, urging Opposition and UNP leader Ranil
Wickremesinghe not to ‘outsource’ the role of the
Opposition to the international/diplomatic community. The MEA website carries
the story: "Prof. Peiris lambasted Wickremesinghe for taking all domestic issues before the
international community instead of having local mechanisms to tackle problems
faced by the Sri Lankans. An irate External Affairs Minister stressed that the
responsibilities of the Opposition shouldn’t be handed over to Colombo-based
foreign envoys..." (Source: ‘Don’t outsource Opp. responsibilities to
foreign missions, GL tells Ranil’ The Island, 2
December 2011). Was there perhaps an unstated flipside to that coin? It may be
argued that sections of the international community have also shown a
propensity to outsource their Sri Lankan policy at least in part, to Mr Wickremesinghe or to rely upon
him as an instrument of policy.
Western policy towards post-war Sri Lanka
contains several important and unresolved contradictions. One set of these
resides in the policy towards Tamil politics and ethnic reconciliation. The
other is located in the domain of Southern or Sinhala mainstream electoral
politics. The two areas intersect, and therefore the contradictions, gaps,
asymmetries and paradoxes in each domain reinforce those in the other. Simply
stated, not only is Western policy on the North (ethnic reconciliation through
reform) cleft by an intrinsic contradiction, that policy prong is at variance
with the West’s political preferences in the South.
What is the goal of Western policy towards the
Tamils of Sri Lanka? Is it to secure the implementation of reforms to provide
for a level playing field as citizens and some irreducible measure of
power-sharing? Is it to carve out a separate statelet
for the Tamils of Northern Sri Lanka? Is it to use the Tamils as an instrument
of pressure on Colombo so as to secure a change in policy direction or a change
of regime? Is it to get Tamil Diaspora voters off the back of western
politicians or tap into their votes in the upcoming year 2012 which will be an
electoral year in the most important member of the Security Council? Is it all
or some of the above, and if so, is it a policy mix, a mix-up or a mix that
will lead to a mix-up; a multi-track policy that will result in a tangle?
I rather doubt that the West has studied the
negative experiences of the world’s largest democracy in its dealings with
Tamil politics in the 1980s. Even today, the refusal of a current of opinion in
Tamil Nadu to condemn the Tigers for the murder of Rajiv Gandhi, and indeed the
refusal of the TNA to condemn the Tigers for murdering a great many of the
leaders of its own constituent parties, should act as an alarm signal for the
West, but does not seem to function as such.
Take the so-called Mahaveera
Day this year. The Tamil expatriate community is legitimately entitled to mourn
the dead of thirty years of conflict, but why not pick July 23-29th, the
anniversary of Black July ’83, rather than the day which Velupillai
Prabhakaran, the closest that South Asia came to a
Hitler or a Pol Pot, designated and commemorated with
truly Hitlerian torchlight parades? Why the continued
identification with Prabhakaran and the Tigers? Why
is there no parallel or counter-commemoration within the Tamil Diaspora or the
Tamil victims of Prabhakaran, which included many
remarkable personalities such as Amirthalingam, Yogeswaran, Mrs Yogeswaran, Neelan Tiruchelvam, Sam Thambimuttu and
wife, K Pathmanabha, Sri Sabaratnam,
Rajani Tiranagama, Kethesh Loganathan and Lakshman Kadirgamar, not to
mention hundreds if not thousands of youngsters belonging to other organisations who were murdered by the LTTE, such as the
TELO boys who were burnt alive in the streets of Jaffna on April 30th 1986?
Several interlocking factors in Tamil politics
render problematic the task of peace-building in post-war Sri Lanka. These are
(1) the political, organisational, ideological,
symbolic and more importantly, socio-psychological dominance of the LTTE’s
martial-separatism within the Diaspora (2) the non-emergence of a clear cut
moral-ethical critique of the LTTE within Tamil politics and society (3) the
failure or refusal of the mainstream Tamil parliamentary alternative to erect a
firebreak between itself and the pro-Tiger element of the Tamil Diaspora (4)
the location of the Tiger demonstrations, in the benignly tolerant West and
Tamil Nadu which enhances the Sinhala perception/ misperception of
Western/external pressure as being tilted towards the Tamils, or being
Diaspora-driven or the Diaspora functioning as Western ‘neo-colonial’ agency,
all of which combine to (5) generate/re-kindle a threat perception at the
centre of the state, the South as a whole and among the security sectors in
particular that a devolved/autonomous territorial-political unit for the Tamils
would be but a stepping stone for secessionist agitation which would draw in
external patronage.
These threat perceptions, warranted or
unwarranted, result in an impulse, inspired by counsel from or policy practices
in other regions, to ‘create facts on the ground’ which hedge against the day
that such a devolved unit will have to be re-activated. So long as factors 1-4
operate upstream, factor 5 will persist downstream. The state, the armed forces
and the voters will always weigh in the balance, the dangers of a devolved
territorial political unit acting as a bridge, not between the North and South,
but more so, between a militant Tamil Diaspora and the North of the country,
or, more basically, between a hostile exterior environment and the island.
Seeing the footage of Mahaveera Day 2011, the
preponderant tendency will be to pull up the drawbridge, and opt for those who
can be trusted to, or are on balance more likely to, man the ramparts and guard
the gates.
This brings us to the contradiction embedded in
Western policy towards mainstream Sri Lankan politics. On the one hand, the Wikileaks cables confirm a clear Western tilt towards Ranil Wickremesinghe and make
transparent the reasons for that tilt. On the other hand, the Norwegian
post-mortem identifies a structural or systemic reason, which involves
precisely the same Ranil Wickremesinghe,
for the lack of political space and leverage for democratic minority parties
and issues. Ambassador Butenis who served in El
Salvador would be familiar with the line that did the rounds among the
guerrilla leaders, about why a military victory over the Salvadoran army was
just not possible: "it is like beating a coat hanging on a coat hanger.
However much you beat it, it sways but won’t fall. The Salvadoran army is the
coat while US support is the coat hanger". Out in Tahrir
Square, where demonstrators show TV crews the markings on highly potent tear
gas canisters, educated young Egyptians feel the same about their
establishment.
Hosni Mubarak was in power for 30 years. Ranil Wickremesinghe has been
ruling the UNP for more than half that time, 17 years. It took the UNP
government a dramatic shift in leadership (JRJ to Premadasa)
to last 17 years in office, just as did the SLFP (CBK, MR), but Mr Wickremesinghe has stayed on
for 17 years without the benefit of any shift. How come? Only the coat hanger
hypothesis works: external support and the pathetic mindset of the post-’93 UNP
itself, where such external support from the West (mistakenly identified as
‘the international community’ in an era where the centre of gravity is shifting
to Asia) matters more than chronic local un-electability.
Here’s a sample Wikileaks
cable of 2003, authored by then Ambassador Ashley Wills, which explains the
Western tilt to Wickremesinghe. Now the Western ‘coat hanger’ has caught itself in a twist. The recent NORAD report names the Sri Lankan political situation as one of uni-polarity. This provides a welcome opportunity from moving away from the usual categories and bringing to bear a systemic analysis on the Lankan condition. Such an analysis means understanding the whole, as a system, in which the parts behave according to the logic driving the system. Thus leader or political personality X would behave differently if the system was differently configured, while a different political personality would behave similarly if the systemic configuration remained unchanged. The key determinant is the uni-polar character of the system, which as the Norwegian study shows, was not always the case. It is a result, a product of the ‘lack of a credible alternative’, deriving from the ‘leadership crisis’ of the UNP, which itself has two sources, the ‘legitimacy crisis’ of the UNP leadership ‘because of its pro-western orientation and its neo-liberal economic policy and ‘the refusal of Wickremesinghe to step down despite successive defeats’.
The uni-polarity is
consequence of this causation and the by product is the possibility of
electoral victory purely by appeal to Sinhala voters with the further resultant
being the marginalisation and lack of leverage of
democratic minority stakeholders. Thus, the Western (ideological) preference
and support for Wickremesinghe undergird the uni-polar character of the ‘game’, and undermines the West’s
stated post-war policy goals. That support and Mr Wickremesinghe’s posture of leaning on it, cripples his
party’s political viability. It thereby creates a systemic context in which
democratic minority parties are politically devalued and electorally
dispensable. The West-UNP nexus also threatens Sri Lanka’s sovereignty and
stability – and hence Minister GL Peiris’ ‘irate’
remonstration. It is a rare example of a lose-all-round scenario. There are no
winners. Re-set buttons, anyone? |
உனக்கு
நாடு இல்லை என்றவனைவிட
நமக்கு நாடே இல்லை
என்றவனால்தான்
நான் எனது நாட்டை
விட்டு விரட்டப்பட்டேன்.......
ராஜினி
திரணகம MBBS(Srilanka) Phd(Liverpool,
UK) 'அதிர்ச்சி
ஏற்படுத்தும்
சாமர்த்தியம்
விடுதலைப்புலிகளின்
வலிமை மிகுந்த
ஆயுதமாகும்.’ விடுதலைப்புலிகளுடன்
நட்பு பூணுவது
என்பது வினோதமான
சுய தம்பட்டம்
அடிக்கும் விவகாரமே.
விடுதலைப்புலிகளின்
அழைப்பிற்கு உடனே
செவிமடுத்து, மாதக்கணக்கில்
அவர்களின் குழுக்களில்
இருந்து ஆலோசனை
வழங்கி, கடிதங்கள்
வரைந்து, கூட்டங்களில்
பேசித்திரிந்து,
அவர்களுக்கு அடிவருடிகளாக
இருந்தவர்கள்மீது
கூட சூசகமான எச்சரிக்கைகள்,
காலப்போக்கில்
அவர்கள்மீது சந்தேகம்
கொண்டு விடப்பட்டன.........' (முறிந்த
பனை நூலில் இருந்து) (இந்
நூலை எழுதிய ராஜினி
திரணகம விடுதலைப்
புலிகளின் புலனாய்வுப்
பிரிவின் முக்கிய
உறுப்பினரான பொஸ்கோ
என்பவரால் 21-9-1989 அன்று
யாழ் பல்கலைக்கழக
வாசலில் வைத்து
சுட்டு கொல்லப்பட்டார்) Its
capacity to shock was one of the L.T.T.E. smost potent weapons. Friendship with
the L.T.T.E. was a strange and
self-flattering affair.In the course of the coming days dire hints were dropped
for the benefit of several old friends who had for months sat on committees,
given advice, drafted latters, addressed meetings and had placed themselves at
the L.T.T.E.’s beck and call. From: Broken Palmyra வடபுலத்
தலமையின் வடஅமெரிக்க
விஜயம் (சாகரன்) புலிகளின்
முக்கிய புள்ளி
ஒருவரின் வாக்கு
மூலம் பிரபாகரனுடன் இறுதி வரை இருந்து முள்ளிவாய்கால் இறுதி சங்காரத்தில் தப்பியவரின் வாக்குமூலம் திமுக, அதிமுக, தமிழக மக்கள் இவர்களில் வெல்லப் போவது யார்? (சாகரன்) தங்கி நிற்க தனி மரம் தேவை! தோப்பு அல்ல!! (சாகரன்) (சாகரன்) வெல்லப்போவது
யார்.....? பாராளுமன்றத்
தேர்தல் 2010 (சாகரன்) பாராளுமன்றத்
தேர்தல் 2010 தேர்தல்
விஞ்ஞாபனம் - பத்மநாபா
ஈழமக்கள் புரட்சிகர
விடுதலை முன்னணி 1990
முதல் 2009 வரை அட்டைகளின்
(புலிகளின்) ஆட்சியில்...... (fpNwrpad;> ehthe;Jiw) சமரனின்
ஒரு கைதியின் வரலாறு 'ஆயுதங்கள்
மேல் காதல் கொண்ட
மனநோயாளிகள்.'
வெகு விரைவில்... மீசை
வைச்ச சிங்களவனும்
ஆசை வைச்ச தமிழனும் (சாகரன்) இலங்கையில் 'இராணுவ'
ஆட்சி வேண்டி நிற்கும்
மேற்குலகம், துணை செய்யக்
காத்திருக்கும்;
சரத் பொன்சேகா
கூட்டம் (சாகரன்) எமது தெரிவு
எவ்வாறு அமைய வேண்டும்? பத்மநாபா
ஈபிஆர்எல்எவ் ஜனாதிபதித்
தேர்தல் ஆணை இட்ட
அதிபர் 'கை', வேட்டு
வைத்த ஜெனரல்
'துப்பாக்கி' ..... யார் வெல்வார்கள்?
(சாகரன்) சம்பந்தரே!
உங்களிடம் சில
சந்தேகங்கள் (சேகர்) (m. tujuh[g;ngUkhs;) தொடரும்
60 வருடகால காட்டிக்
கொடுப்பு ஜனாதிபதித்
தேர்தலில் தமிழ்
மக்கள் பாடம் புகட்டுவார்களா? (சாகரன்) ஜனவரி இருபத்தாறு! விரும்பியோ
விரும்பாமலோ இரு
கட்சிகளுக்குள்
ஒன்றை தமிழ் பேசும்
மக்கள் தேர்ந்தெடுக்க
வேண்டும்.....? (மோகன்) 2009 விடைபெறுகின்றது!
2010 வரவேற்கின்றது!! 'ஈழத் தமிழ்
பேசும் மக்கள்
மத்தியில் பாசிசத்தின்
உதிர்வும், ஜனநாயகத்தின்
எழுச்சியும்' (சாகரன்) மகிந்த ராஜபக்ஷ
& சரத் பொன்சேகா. (யஹியா
வாஸித்) கூத்தமைப்பு
கூத்தாடிகளும்
மாற்று தமிழ் அரசியல்
தலைமைகளும்! (சதா. ஜீ.) தமிழ்
பேசும் மக்களின்
புதிய அரசியல்
தலைமை மீண்டும்
திரும்பும் 35 வருடகால
அரசியல் சுழற்சி!
தமிழ் பேசும் மக்களுக்கு
விடிவு கிட்டுமா? (சாகரன்) கப்பலோட்டிய
தமிழனும், அகதி
(கப்பல்) தமிழனும் (சாகரன்) சூரிச்
மகாநாடு (பூட்டிய)
இருட்டு அறையில்
கறுப்பு பூனையை
தேடும் முயற்சி (சாகரன்) பிரிவோம்!
சந்திப்போம்!!
மீண்டும் சந்திப்போம்!
பிரிவோம்!! (மோகன்) தமிழ்
தேசிய கூட்டமைப்புடன்
உறவு பாம்புக்கு
பால் வார்க்கும்
பழிச் செயல் (சாகரன்) இலங்கை
அரசின் முதல் கோணல்
முற்றும் கோணலாக
மாறும் அபாயம் (சாகரன்) ஈழ விடுலைப்
போராட்டமும், ஊடகத்துறை
தர்மமும் (சாகரன்) (அ.வரதராஜப்பெருமாள்) மலையகம்
தந்த பாடம் வடக்கு
கிழக்கு மக்கள்
கற்றுக்கொள்வார்களா? (சாகரன்) ஒரு பிரளயம்
கடந்து ஒரு யுகம்
முடிந்தது போல்
சம்பவங்கள் நடந்து
முடிந்துள்ளன.! (அ.வரதராஜப்பெருமாள்)
|
||
அமைதி சமாதானம் ஜனநாயகம் www.sooddram.com |