Contact us at: sooddram@gmail.com

 

The West, Mr. Wickremesinghe and the coat-hanger

By Dr. Dayan Jayatilleka

The Minister of External Affairs Prof GL Peiris usually gives no reason to be described as ‘irate’. That however, was the newspaper description of his uncharacteristically sharp remonstration, urging Opposition and UNP leader Ranil Wickremesinghe not to ‘outsource’ the role of the Opposition to the international/diplomatic community. The MEA website carries the story: "Prof. Peiris lambasted Wickremesinghe for taking all domestic issues before the international community instead of having local mechanisms to tackle problems faced by the Sri Lankans. An irate External Affairs Minister stressed that the responsibilities of the Opposition shouldn’t be handed over to Colombo-based foreign envoys..." (Source: ‘Don’t outsource Opp. responsibilities to foreign missions, GL tells Ranil’ The Island, 2 December 2011). Was there perhaps an unstated flipside to that coin? It may be argued that sections of the international community have also shown a propensity to outsource their Sri Lankan policy at least in part, to Mr Wickremesinghe or to rely upon him as an instrument of policy.

Western policy towards post-war Sri Lanka contains several important and unresolved contradictions. One set of these resides in the policy towards Tamil politics and ethnic reconciliation. The other is located in the domain of Southern or Sinhala mainstream electoral politics. The two areas intersect, and therefore the contradictions, gaps, asymmetries and paradoxes in each domain reinforce those in the other. Simply stated, not only is Western policy on the North (ethnic reconciliation through reform) cleft by an intrinsic contradiction, that policy prong is at variance with the West’s political preferences in the South.

What is the goal of Western policy towards the Tamils of Sri Lanka? Is it to secure the implementation of reforms to provide for a level playing field as citizens and some irreducible measure of power-sharing? Is it to carve out a separate statelet for the Tamils of Northern Sri Lanka? Is it to use the Tamils as an instrument of pressure on Colombo so as to secure a change in policy direction or a change of regime? Is it to get Tamil Diaspora voters off the back of western politicians or tap into their votes in the upcoming year 2012 which will be an electoral year in the most important member of the Security Council? Is it all or some of the above, and if so, is it a policy mix, a mix-up or a mix that will lead to a mix-up; a multi-track policy that will result in a tangle?

I rather doubt that the West has studied the negative experiences of the world’s largest democracy in its dealings with Tamil politics in the 1980s. Even today, the refusal of a current of opinion in Tamil Nadu to condemn the Tigers for the murder of Rajiv Gandhi, and indeed the refusal of the TNA to condemn the Tigers for murdering a great many of the leaders of its own constituent parties, should act as an alarm signal for the West, but does not seem to function as such.

Take the so-called Mahaveera Day this year. The Tamil expatriate community is legitimately entitled to mourn the dead of thirty years of conflict, but why not pick July 23-29th, the anniversary of Black July ’83, rather than the day which Velupillai Prabhakaran, the closest that South Asia came to a Hitler or a Pol Pot, designated and commemorated with truly Hitlerian torchlight parades? Why the continued identification with Prabhakaran and the Tigers? Why is there no parallel or counter-commemoration within the Tamil Diaspora or the Tamil victims of Prabhakaran, which included many remarkable personalities such as Amirthalingam, Yogeswaran, Mrs Yogeswaran, Neelan Tiruchelvam, Sam Thambimuttu and wife, K Pathmanabha, Sri Sabaratnam, Rajani Tiranagama, Kethesh Loganathan and Lakshman Kadirgamar, not to mention hundreds if not thousands of youngsters belonging to other organisations who were murdered by the LTTE, such as the TELO boys who were burnt alive in the streets of Jaffna on April 30th 1986?

Several interlocking factors in Tamil politics render problematic the task of peace-building in post-war Sri Lanka. These are (1) the political, organisational, ideological, symbolic and more importantly, socio-psychological dominance of the LTTE’s martial-separatism within the Diaspora (2) the non-emergence of a clear cut moral-ethical critique of the LTTE within Tamil politics and society (3) the failure or refusal of the mainstream Tamil parliamentary alternative to erect a firebreak between itself and the pro-Tiger element of the Tamil Diaspora (4) the location of the Tiger demonstrations, in the benignly tolerant West and Tamil Nadu which enhances the Sinhala perception/ misperception of Western/external pressure as being tilted towards the Tamils, or being Diaspora-driven or the Diaspora functioning as Western ‘neo-colonial’ agency, all of which combine to (5) generate/re-kindle a threat perception at the centre of the state, the South as a whole and among the security sectors in particular that a devolved/autonomous territorial-political unit for the Tamils would be but a stepping stone for secessionist agitation which would draw in external patronage.

These threat perceptions, warranted or unwarranted, result in an impulse, inspired by counsel from or policy practices in other regions, to ‘create facts on the ground’ which hedge against the day that such a devolved unit will have to be re-activated. So long as factors 1-4 operate upstream, factor 5 will persist downstream. The state, the armed forces and the voters will always weigh in the balance, the dangers of a devolved territorial political unit acting as a bridge, not between the North and South, but more so, between a militant Tamil Diaspora and the North of the country, or, more basically, between a hostile exterior environment and the island. Seeing the footage of Mahaveera Day 2011, the preponderant tendency will be to pull up the drawbridge, and opt for those who can be trusted to, or are on balance more likely to, man the ramparts and guard the gates.

This brings us to the contradiction embedded in Western policy towards mainstream Sri Lankan politics. On the one hand, the Wikileaks cables confirm a clear Western tilt towards Ranil Wickremesinghe and make transparent the reasons for that tilt. On the other hand, the Norwegian post-mortem identifies a structural or systemic reason, which involves precisely the same Ranil Wickremesinghe, for the lack of political space and leverage for democratic minority parties and issues. Ambassador Butenis who served in El Salvador would be familiar with the line that did the rounds among the guerrilla leaders, about why a military victory over the Salvadoran army was just not possible: "it is like beating a coat hanging on a coat hanger. However much you beat it, it sways but won’t fall. The Salvadoran army is the coat while US support is the coat hanger". Out in Tahrir Square, where demonstrators show TV crews the markings on highly potent tear gas canisters, educated young Egyptians feel the same about their establishment.

Hosni Mubarak was in power for 30 years. Ranil Wickremesinghe has been ruling the UNP for more than half that time, 17 years. It took the UNP government a dramatic shift in leadership (JRJ to Premadasa) to last 17 years in office, just as did the SLFP (CBK, MR), but Mr Wickremesinghe has stayed on for 17 years without the benefit of any shift. How come? Only the coat hanger hypothesis works: external support and the pathetic mindset of the post-’93 UNP itself, where such external support from the West (mistakenly identified as ‘the international community’ in an era where the centre of gravity is shifting to Asia) matters more than chronic local un-electability.

Here’s a sample Wikileaks cable of 2003, authored by then Ambassador Ashley Wills, which explains the Western tilt to Wickremesinghe.

 "...Since coming to power in late 2001, Prime Minister Ranil Wickremesinghe has taken steps to steer Sri Lankan foreign policy closer to the U.S. Wickremesinghe’s pro-U.S. views have been long-standing and are in part a function of family connections. His uncle, J.R. Jayewardene, for example, was Sri Lanka’s president from the late 1970s through the late 1980s, and maintained very close links with the U.S. (Note: In fact, Jayewardene was called "Yankee Dickey" by leftists for years.) Moreover, Wickremesinghe, who comes from a very wealthy business family, is a strong advocate of free enterprise and strongly opposed to the disastrous socialist policies of former governments...In moving forward on a pro-U.S. agenda, the PM has had some notable successes...In another sign of a pro-U.S. tilt, the PM directed the MFA to take a relatively moderate posture regarding Operation Iraqi Freedom, despite strong anti-U.S., anti-war currents in Sri Lanka’s polity, including from the large Muslim population (see Reftels). Although the government’s statement was not all we would have wanted, it was relatively constructive, with the prime minister going so far as to ask us for comments re the draft...One key test of the prime minister’s chosen course is whether he uses UNGA to take on NAM and propose some sort of new grouping. If he does that, he would have consummated a dramatic shift in his country’s foreign policy orientation. END COMMENT. WILLS" (May 29, 2003)

Now the Western ‘coat hanger’ has caught itself in a twist. The recent NORAD report names the Sri Lankan political situation as one of uni-polarity. This provides a welcome opportunity from moving away from the usual categories and bringing to bear a systemic analysis on the Lankan condition. Such an analysis means understanding the whole, as a system, in which the parts behave according to the logic driving the system. Thus leader or political personality X would behave differently if the system was differently configured, while a different political personality would behave similarly if the systemic configuration remained unchanged. The key determinant is the uni-polar character of the system, which as the Norwegian study shows, was not always the case. It is a result, a product of the ‘lack of a credible alternative’, deriving from the ‘leadership crisis’ of the UNP, which itself has two sources, the ‘legitimacy crisis’ of the UNP leadership ‘because of its pro-western orientation and its neo-liberal economic policy and ‘the refusal of Wickremesinghe to step down despite successive defeats’.

The uni-polarity is consequence of this causation and the by product is the possibility of electoral victory purely by appeal to Sinhala voters with the further resultant being the marginalisation and lack of leverage of democratic minority stakeholders. Thus, the Western (ideological) preference and support for Wickremesinghe undergird the uni-polar character of the ‘game’, and undermines the West’s stated post-war policy goals. That support and Mr Wickremesinghe’s posture of leaning on it, cripples his party’s political viability. It thereby creates a systemic context in which democratic minority parties are politically devalued and electorally dispensable. The West-UNP nexus also threatens Sri Lanka’s sovereignty and stability – and hence Minister GL Peiris’ ‘irate’ remonstration. It is a rare example of a lose-all-round scenario. There are no winners. Re-set buttons, anyone?

 

உனக்கு நாடு இல்லை என்றவனைவிட நமக்கு நாடே இல்லை என்றவனால்தான் நான் எனது நாட்டை விட்டு விரட்டப்பட்டேன்....... 

 


rajaniThiranagama_1.jpg

ராஜினி திரணகம

MBBS(Srilanka)

Phd(Liverpool, UK)

'அதிர்ச்சி ஏற்படுத்தும் சாமர்த்தியம் விடுதலைப்புலிகளின் வலிமை மிகுந்த ஆயுதமாகும்.’ விடுதலைப்புலிகளுடன் நட்பு பூணுவது என்பது வினோதமான சுய தம்பட்டம் அடிக்கும் விவகாரமே. விடுதலைப்புலிகளின் அழைப்பிற்கு உடனே செவிமடுத்து, மாதக்கணக்கில் அவர்களின் குழுக்களில் இருந்து ஆலோசனை வழங்கி, கடிதங்கள் வரைந்து, கூட்டங்களில் பேசித்திரிந்து, அவர்களுக்கு அடிவருடிகளாக இருந்தவர்கள்மீது கூட சூசகமான எச்சரிக்கைகள், காலப்போக்கில் அவர்கள்மீது சந்தேகம் கொண்டு விடப்பட்டன.........'

(முறிந்த பனை நூலில் இருந்து)

(இந் நூலை எழுதிய ராஜினி திரணகம விடுதலைப் புலிகளின் புலனாய்வுப் பிரிவின் முக்கிய உறுப்பினரான பொஸ்கோ என்பவரால் 21-9-1989 அன்று யாழ் பல்கலைக்கழக வாசலில் வைத்து சுட்டு கொல்லப்பட்டார்)

Its capacity to shock was one of the L.T.T.E. smost potent weapons. Friendship with the L.T.T.E.  was a strange and self-flattering affair.In the course of the coming days dire hints were dropped for the benefit of several old friends who had for months sat on committees, given advice, drafted latters, addressed meetings and had placed themselves at the L.T.T.E.’s  beck  and call.

From:  Broken Palmyra

வடபுலத் தலமையின் வடஅமெரிக்க விஜயம்

(சாகரன்)

புலிகளின் முக்கிய புள்ளி ஒருவரின் வாக்கு மூலம்

பிரபாகரனுடன் இறுதி வரை இருந்து முள்ளிவாய்கால் இறுதி சங்காரத்தில் தப்பியவரின் வாக்குமூலம்

 

தமிழகத் தேர்தல் 2011

திமுக, அதிமுக, தமிழக மக்கள் இவர்களில் வெல்லப் போவது யார்?

(சாகரன்)

என் இனிய தாய் நிலமே!

தங்கி நிற்க தனி மரம் தேவை! தோப்பு அல்ல!!

(சாகரன்)

இலங்கையின் 7 வது பாராளுமன்றத் தேர்தல்! நடக்கும் என்றார் நடந்து விட்டது! நடக்காது என்றார் இனி நடந்துவிடுமா?

(சாகரன்)

வெல்லப்போவது யார்.....? பாராளுமன்றத் தேர்தல் 2010

(சாகரன்)

பாராளுமன்றத் தேர்தல் 2010

தேர்தல் விஞ்ஞாபனம்  - பத்மநாபா ஈழமக்கள் புரட்சிகர விடுதலை முன்னணி

1990 முதல் 2009 வரை அட்டைகளின் (புலிகளின்) ஆட்சியில்......

நடந்த வன்கொடுமைகள்!

 (fpNwrpad;> ehthe;Jiw)

சமரனின் ஒரு கைதியின் வரலாறு

'ஆயுதங்கள் மேல் காதல் கொண்ட மனநோயாளிகள்.' வெகு விரைவில்...

மீசை வைச்ச சிங்களவனும் ஆசை வைச்ச தமிழனும்

(சாகரன்)

இலங்கையில்

'இராணுவ' ஆட்சி வேண்டி நிற்கும் மேற்குலகம்,  துணை செய்யக் காத்திருக்கும்; சரத் பொன்சேகா கூட்டம்

(சாகரன்)

ஜனாதிபதி தேர்தல்

எமது தெரிவு எவ்வாறு அமைய வேண்டும்?

பத்மநாபா ஈபிஆர்எல்எவ்

ஜனாதிபதித் தேர்தல்

ஆணை இட்ட அதிபர் 'கை', வேட்டு வைத்த ஜெனரல் 'துப்பாக்கி'  ..... யார் வெல்வார்கள்?

(சாகரன்)

சம்பந்தரே! உங்களிடம் சில சந்தேகங்கள்

(சேகர்)

அனைத்து இலங்கைத் தமிழர்களும் ஒற்றுமையான இலங்கை தமது தாயகம் என மனப்பூர்வமாக உரிமையோடு உணரும் நிலை ஏற்பட வேண்டும்.

(m. tujuh[g;ngUkhs;)

தொடரும் 60 வருடகால காட்டிக் கொடுப்பு

ஜனாதிபதித் தேர்தலில் தமிழ் மக்கள் பாடம் புகட்டுவார்களா?

 (சாகரன்)

 ஜனவரி இருபத்தாறு!

விரும்பியோ விரும்பாமலோ இரு கட்சிகளுக்குள் ஒன்றை தமிழ் பேசும் மக்கள் தேர்ந்தெடுக்க வேண்டும்.....?

(மோகன்)

2009 விடைபெறுகின்றது! 2010 வரவேற்கின்றது!!

'ஈழத் தமிழ் பேசும் மக்கள் மத்தியில் பாசிசத்தின் உதிர்வும், ஜனநாயகத்தின் எழுச்சியும்'

 (சாகரன்)

சபாஷ் சரியான போட்டி.

மகிந்த  ராஜபக்ஷ & சரத் பொன்சேகா.

(யஹியா வாஸித்)

கூத்தமைப்பு கூத்தாடிகளும் மாற்று தமிழ் அரசியல் தலைமைகளும்!

(சதா. ஜீ.)

தமிழ் பேசும் மக்களின் புதிய அரசியல் தலைமை

மீண்டும் திரும்பும் 35 வருடகால அரசியல் சுழற்சி! தமிழ் பேசும் மக்களுக்கு விடிவு கிட்டுமா?

(சாகரன்)

கப்பலோட்டிய தமிழனும், அகதி (கப்பல்) தமிழனும்

(சாகரன்)

சூரிச் மகாநாடு

(பூட்டிய) இருட்டு அறையில் கறுப்பு பூனையை தேடும் முயற்சி

 (சாகரன்)

பிரிவோம்! சந்திப்போம்!! மீண்டும் சந்திப்போம்! பிரிவோம்!!

(மோகன்)

தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்புடன் உறவு

பாம்புக்கு பால் வார்க்கும் பழிச் செயல்

(சாகரன்)

இலங்கை அரசின் முதல் கோணல் முற்றும் கோணலாக மாறும் அபாயம்

(சாகரன்)

ஈழ விடுலைப் போராட்டமும், ஊடகத்துறை தர்மமும்

(சாகரன்)

அடுத்த கட்டமான அதிகாரப்பகிர்வு முன்னேற்றமானது 13வது திருத்தத்திலிருந்து முன்னோக்கி உந்திப் பாயும் ஒரு விடயமே

(அ.வரதராஜப்பெருமாள்)

மலையகம் தந்த பாடம்

வடக்கு கிழக்கு மக்கள் கற்றுக்கொள்வார்களா?  

 (சாகரன்)

ஒரு பிரளயம் கடந்து ஒரு யுகம் முடிந்தது போல் சம்பவங்கள் நடந்து முடிந்துள்ளன.!

(அ.வரதராஜப்பெருமாள்)

 

 

அமைதி சமாதானம் ஜனநாயகம்

www.sooddram.com