காசேதான் கடவுளப்பா?

பாடசாலைகளில் தரம் ஒன்று மாணவர்களை வரவேற்கும் வைபவங்கள் நடைபெற்று வருகின்றன. அதேநேரம் மலையகத்தில் ஆசிரிய, ஆசிரியைகள் மத்தியில் காதலர் தினத்திற்கான ஏற்பாடுகள் களைகட்டி வருவதாகவும் அறிய முடிகிறது. வாழ்த்துக்கள்!

மூவாயிரத்து நூற்று எழுபத் தொன்பதுகளின் மூன்று முக்கிய கனவுகள் பெப்ரவரி பதினான்கிலாவது முக்கிய நனவாகக் கைகூடி வரத்தானே வேண்டும். அதுபற்றி ஒரு பொல்லாப்பும் இல்லை.

தரம் ஒன்று மாணவர்களைப் பாடசாலைக்கு அனுமதிக்கச் சென்ற சில பெற்றோர்கள் மிகவும் மன வேதனையுடன் வீடு திரும்பி யிருக்கிறார்கள் என்பது பொதுவான ஓர் அபிப்பிராயம் தான். பிள்ளையைச் சேர்ப்பதற்குக் கட்டணங்கள் வேறாகவும் நன்கொடை வேறாகவும் செலுத்தும் பெற்றோரின் மனநிலை.

அதிபர், ஆசிரியர்களுக்கோ, பாடசாலை அபிவிருத்திச் சங்கத்தினருக்கோ புதிய நியாயமில்லை அல்லவா! கொழும்பிலும் ஏனைய நகர வாழ்க்கையிலும் உள்ளவர்கள் எவ்வாறேனும் சமாளித்துக்கொள்வார்கள். பணத்தைப் புரட்டி விடயத்தைச் சாதிக்கும் கெட்டித்தனம் அவர்களிடம் உண்டு.

அன்றாடம் பெரும் போராட்டத்திற்கு மத்தியில் வாழ்க்கையை நகர்த்தும் பெற்றோரிடம் நன்கொடையும் கேட்டு பாடசாலைக்குப் புதிய கட்டடமொன்றை நிர்மாணிக்கவும் பணம் கேட்டால் அவர்களால் தாங்க முடியுமா? ஹட்டன் பகுதியில் உள்ள ‘மேக நகல்’ பாடசாலையிலும் புதிய கட்டட நிர்மாண நோய் அதிபரைத் தொற்றிக்கொண்டுள்ளதாகப் பெற்றோர்கள் கவலை தெரிவிக்கின்றார்கள். கடந்தவாரம் பெற்றோரை பாடசாலைக்குக் கூட்டமொன்றுக்கு அழைத்திருந்த ‘காலைக்குமார்’, “கட்டடம் கட்ட நீங்கள் காசு தரவேண்டும்” என்று கட்டளையிட்டிருக்கிறார்.

ஏற்கனவே தரம் ஒன்றுக்காக இரண்டாயிரத்துக்கு அதிகமாகவும், சாப்பாட்டுக் கோப்பைகளுக்கென ஒரு பிள்ளைக்கு 500 ரூபா வீதமும் கொடுத்தவர்கள், மீண்டும் கட்டிட கட்டுவதற்குக் காசு கேட்டால் எங்கே போவது என்று கேள்வி கேட்கிறார்கள். நீர்த்தேக்கப் பகுதி வழியாகச் சென்றபோது ‘ஆற அமர’ அவர்கள் சந்தித்தும் கூறிய தகவல்களைப் பார்த்தால், நிர்வாகத்திற்குப் பெயர்போன இவரா, இப்படி? என்று வியப்பாக இருந்தது. தமது நிர்வாகத் திறமை என்ற பொய்மைக்குள் எல்லா ஊழல்களையும் மறைத்துவிடலாம் என்று நினைக்கும் இவருக்குச் சில ஆசிரியர்களும் துணைபோவதாகக் கூறுகிறார்கள் பெற்றோர்கள்.

ஏதாவது ஒன்று எண்டால் டக்கெண்டு பேப்பரில் போடுவார்கள்! நல்ல விஷயத்தைப் போடமாட்டார்கள் என்று இவர் ஊடகவியலாளர்களைக் கடிந்து பொரிந்து தள்ளியதாகவும் பெற்றோர்கள் கூறுகிறார்கள்.

‘நிர்வாகமே என் மூச்சு!’ என்றிருந்தவர். இப்போது ‘காசேதான் கடவுளப்பா’ என்ற நிலைக்கு எப்படி மாறினார் என்று நெற்றியை உயர்த்துகிறார்கள் அவர்கள். ஆசிரிய ஆசிரியைமார்களுக்குக் கூட்டம் வைப்பதும், தமக்குள் நோய்களைக் கூறி அனுதாபம் தேடுவதும் தானா இவரது நிர்வாகம்? என்றும் பெற்றோர்கள் கேள்வி எழுப்புகிறார்கள்.

ஆசிரியர்களைப் பற்றிப் பெற்றோர்கள் ஏதாவது புகார் கூறினால், ஆசிரியர்களை குறித்த பெற்றார் முன் அழைத்து, இவரா, யார் பிழை செய்தது? சொல்லுங்கள் என்று நேரடியாகக் கேட்டுப் பெற்றோரை தர்மசங்கடத்திற்குள் ஆழ்த்துகிறார் என்பதும் பெற்றோரின் குமுறல். இனியாவது இரங்குவாரா? பொறுத்திருந்தது பார்ப்போம்.

(ஜீவிதன்)