ஜீவா என்றொரு கவிஞர்

தாலிகளேதுக்கடி... கற்பென்பதேதுக்கடி...

(சு.பொ.அ)

காதல் மணம் பேண வேண்டுமடி - பொய்மைக்
கட்டுடைத் தோங்கிட வேண்டுமடி
சாதலை வேண்டி நாம் வாழவில்லை - இங்கு
சங்கடம் வேண்டியும் வாழவில்லை”
என காதல் மணம் பேண ஜீவா அடிக் கும் ‘கும்மி’ அடடா... ஓசை நயமும் உயர்ந்த நோக்கும் கொண்டவை. அதில் அவர் கூறுகிறார்
“கற்பென மாதரை நிர்ப்பந்தஞ்-செய்வதைக்
கட்டோடு குப்பையில் விட்டெறிவோம்”

ஆனால் தமிழ்ச் சமூகம் கற்பெனும் சங்கிலியை குப்பையில் இன்னும் விட் டெறியாமல் தலையில் தூக்கி வைத்துக் கொண்டாடுவதும் அதுவே தமிழர் பண் பாடு என்று குரல் கொடுப்பதும் தொடர் கிறதே!

அதனால்தானோ என்னவோ அந்த வரிகளைத் தொடர்ந்து அவர் கூறிய வரி களும் இன்றும் எண்ணத்தக்கவனவாக உள்ளன,

“தப்புத் தவறுகள் செய்வதில் - ஆண்களே
தையலரை வெல்வோ ரென்றறிவோம்.
ஒத்த உரிமையும் ஒத்த - முறைகளும்
உண்டெனில் நன்றென ஒப்பிடுவோம்
சித்தப் படியாண்கள் செய்கின்ற செய்கை - கிஞ்
சிற்றும் பொறோம் உண்மை செப்பிடுவோம்”

ஜீவா ‘கற்பு’ ஒரு தலையானது என்ப தால் அதனை குப்பையில் வீசச் சொன் னார்; அதே சமயம் கட்டுப்பாடற்ற வாழ்வை போதிக்கவில்லை. மாறாக “ஒத்த உரிமை, ஒத்த முறைகள்” என இரு பால ருக்கும் பொதுநெறி வலியுறுத்தினார். இதற்கு எதிரான ஆணாதிக்க செய்கை களை பொறுக்கமாட்டோம் என்றார்.

“சாதி மதம் நிறம் தேசம் குலம் செல்வம்
தம்மைப் புகுத்தி காதலைத் தடுத்தார்
நீதிதெரிந்து நெறிதெளிந்தின்று நாம்
நேசித்துக் காதலை பூசை செய்வோம்”

இப்படி காதல் மணம் அரும்பினால் எப்படிப்பட்ட வெளிவேஷங்கள் வேண் டாம் என ‘வெளிவேஷங்கள்’ என்ற பாட லில் பட்டியலிடுகிறார். “மாங்காய்ப் பாலுண்டு மலைமேலிருப்போர்க்கு”.... என்ற மெட்டில் அமைந்த பாடல் அது.

“காதலைத்தான் வாழ்த்தி கருத்தொருமித்தாரேல்
ஜாதக மேதுக்கடி - குதம்பாய்

ஜாதக மேதுக்கடி” என தொடங்கி “பொருத்தங்களேதுக்கடி...”, “ஜோசியமேதுக்கடி” “ஹோமங்களேதுக்கடி”, “சடங்குகளேதுக்கடி” ஒவ்வொரு பத்தியிலும் கேள்வி எழுப்பியவர் அடுத்து தொடுத்த நாலு பத்திகளும் வெடிகுண்டாகும்.

“கற்றாராய்ந்தேற்று பின் கல்யாணஞ் செய்வதில்
பெற்றோர்களேதுக்கடி - குதம்பாய்
பெற்றோர்களேதுக்கடி...”

ஆமாம். காதலுக்கு இடையூறாய் பெற்றோர்கள் நிற்கும்போது அவர்களை மீறு என்று வலுவாகக் கூறுகிறார்.

“போலியன்றி மனப்பூர்வமாய் வாழ்வாரேல்
தாலியுமேதுக்கடி - குதம்பாய்
தாலியுமேதுக்கடி”
“பொற்புறுங் காதலாய் புவிதனில் வாழ்வாரேல்
கற்பென்பதேதுக்கடி - குதம்பாய்
கற்பென்பதேதுக்கடி”
“உபச்சாரமான உரிமை பெறுவாரேல்
விபசாரமேதுக்கடி - குதம்பாய்
விபசாரமேதுக்கடி”

இப்படி “வெளிவேஷமேதுக்கடி” என பளிச் பளிச்சென்று மண்டையில் அறை கிற மாதிரி இவர் கேள்வி எழுப்பியது அன்றைய சனாதனிகளுக்கு பிடிக்காமல் போனதில் வியப்பில்லை. ஆனால் சமூகத் தின் பொதுபுத்தியில் உறைந்து போயுள்ள ஆணாதிக்க சிந்தனையும் இதனை ஒப்ப மறுத்ததோ என எண்ணத் தோன்றுகிறது? ஏனெனில் இவரின் கவிதைகள் அதிகம் பேசப்படாமல் போனதில் இத்தகைய அக்னிக் கவிதை களை தாங்க முடியாத சமூக இருண் மைத்தனம் ஒரு காரணியாகியிருக்குமோ?

பெரியார் பேசிய பெண்ணுரிமை வீரியமிக்கது; அவரது அடிப்பொடிகளிடம் அந்த வாசம் மிக மிகக் குறைந்து வெறும் பேச்சாகிவிட்டது. ஆனால் கம்யூனிஸ்ட்டு கள் பெண்ணுரிமையை இன்னும் வலு வாய்; இன்னும் தீர்க்கமாய்; இன்னும் விரி வாய் பேசியும் செயல்படுத்தியும் வரும் காட்சிகள் காண்கிறோம். ஆயினும் ஜீவா வின் பெண்ணுரிமை கீதங்கள் அவர்களா லும் உரக்க இசைக்கப்படாதது வேத னையே!

“வேலையொன் றேமதிப்பு
வெட்டி வாழ்வு பழிப்பு
சேலை வேஷ்டி பிரிப்பு - கிளியே
செல்லாது சமதர்மத்தில்...”

பெண்ணுரிமை கனவல்ல, கைகூடும் காலம் உண்டு. அது எதுவெனக் காட்டும் ஜீவானந்தம் பாடல்களைத் தொடர்ந்து பார்ப்போம்.

‘குழந்தைத் திருமணம்’ கண்டு கொதித்தும்; விதவை மறுமணம் வேண்டி யும் அவர் வடித்த கவிதைகள் குத்தீட்டி களாகும்.

“கன்னி விதவைத்துயர் நினைத் திடுங்காலை
கலங்கிடுமே - நெஞ்சம் - குலுங்கிடுமே......
.....மனித உணர்வைக் கொல்லும் மடக்குணமே
வகுக்க விதவையானோர் நடைபிணமே

என சீறிப்பாய்ந்தவர்

“ஏனைய நாட்டினர் இகழுதற் காச்சே
இந்து மதப் பிழையிலே இது பெரிதாச்சே”

என்கிறார். இந்து மதம் பல பிழைகள் மலிந்த மதம் என்பது அவர் கருத்து. அவர் கவிதை நெடுகிலும் அதன் மீதான விமர்சன எறிகுண்டுகளைக் காணலாம்; ஆனால் அந்தப் பிழைகளில் ‘விதவைத் துயர்’ மிகப்பெரும் பிழையெனச் சாடு கிறார். இதில் அவர் கவி உள்ளமும், தொலை நோக்கும் கைகோர்ப்பது தற் செயலானது அல்ல; இயல்பானது.

பாடல்கள் மட்டுமல்ல ஜீவாவின் எழுத்தும் பேச்சும் பெண் விடுதலைக்காக உரக்கக் குரல் எழுப்பிய வண்ணமே எப் போதும் இருந்துள்ளன. புதுமைப் பெண் ணுக்கு அவர் தொடர்ச்சியாக எழுதிய கடிதங்கள் குறிப்பிட்டு பேசத்தக்கன. சிந் தனைச் சிற்பி சிங்காரவேலரும், ஜீவாவும் பெண் விடுதலை குறித்து எழுதியவை மீண்டும் வாசிக்கப்பட வேண்டும். பெரி யாருக்கு ஒப்பவும் சில இடங்களில் அதற்கு மேலாகவும் பெண் விடுதலை குறித்து சிந்தித்தவர்கள் இவர்கள். இது குறித்து தனியே ஒரு தொடர் எழுத உள்ளேன். நிற்க.

“செக்கு மாடு போலுழைத்து வீட்டிலடங்கி - வாழ ஜம்பம் பேசு கின்றனர். “எனவும்” விருப்பு வெறுப் புக்கு அதிகாரிகளென்றே ஆண்கள் விதித்த வழக்கங்களை மிதித்திடு வோம்’ எனவும் கூவிய ஜீவா சாதி, மதம், மூடநம்பிக்கைகள் சாக - பெண் விடுதலை ஓங்க ‘காதல் மணம்’. உகந் தது உன்னதமானது எனக் கருதினார். பாடினார்.

“காதல் மணந்தனை ஆதரித்தோம் பழங்
கட்டுடைத்தோம் வெற்றி நாட்டிவிட்டோம்
பாதகமரம் சாதி பேதங்கள் கொன்றுமே
பாங்கின் மணவினை கூட்டிவிட்டோம்”
“சாத்திரக்கேடுகள் கோத்திரச் சண்டைகள்
சாகின்றதைப் பாரீர் தோழர்களே!

இப்படி நம்பிக்கையோடு காதல் மணத்தை பெண் விடுதலையை ஆதரித் தவர் ஜீவா.