புகை என்றும் பகை...

புகையின் ஆபத்தை தமிழக மக்கள் இன் னும் முழுமையாக உணரவில்லை. மூச்சுத் திணறல், சுவாச நோய்கள், சளி, இருமல் என பல வியாதிகளை உருவாக்குவதில் புகைக்கு பங்குண்டு. இந்திய கிராமங்களில் பெண்கள் அடுப்பெரிக்கும் முறையால் புகை சார்ந்த நோய் களால் அதிகம் பாதிக்கப்படுவதாக பல்வேறு ஆய்வுகள் ஏற்கெனவே உறுதிப்படுத்தின. அதன் தொடர்பாகத்தான் புகையிலிருந்து பெண்களை விடுவிக்க சமையல் எரிவாயு வழங்கும் திட்டத் தை முதலில் ஆந்திர அரசு அமல்படுத்தியது. அதைத் தொடர்ந்து தமிழக அரசு பெரிய அள வில் செய்துவருகிறது. ஆயினும் புகையின் ஆபத் துக் குறித்த விழிப்புணர்வு மிகக் குறைவாகவே உள்ளது.

பொது இடங்களில் தேவையற்ற குப்பை களை எரிப்பது நம் சமூக வழக்கமாக உள்ளது. கடந்த காலங்களில் பருத்தித் துணிகள், மக்கும் தன்மையுடைய பொருட்கள் மக்களால் எரிக்கப் பட்டபோது பாதிப்பு மிகக் குறைவாக இருந்தது. குறிப்பாக புத்தாண்டின் முதல் நாள் போகி என்று கொண்டாடி, வீட்டில் அடைந்து கிடக்கும் பழையவற்றை கொளுத்துவது வாடிக்கை. ஒரு வகையில் வீட்டை சுத்தமாக வைத்துக்கொள்ள இது உதவுவது உண்மை. ஆனால், தற்போது பிளாஸ்டிக் உள்ளிட்ட வேதியியல் கலந்த ஆபத் தான புகை கக்குகிற பொருட்கள் கழிவாக வீட் டில் சேருகிறது. இவற்றை எப்படி அகற்றுவது என்பது நாட்டுக்கும் வீட்டுக்கும் மிகப்பெரும் சவாலாகவே உள்ளது. அமெரிக்கா போன்ற வல் லரசுகள் தங்கள் நாட்டின் நச்சுக்குப்பைகளை கப்பல் கப்பலாக ஏற்றி இந்தியாவில் கொட்டி வருவதை இந்திய அரசு வாய் மூடி மவுனமாக வேடிக்கை பார்க்கிறது.

சென்னையில் மணலி பகுதியில் வாகனத் தில் பயணம் செய்துவிட்டு வந்தால் உங்கள் உடை அங்குள்ள புகை மண்டலத்தின் அளவு கோலாக இருக்கும். மேலும், பெரும்பான்மை யானவர்கள் மூச்சுத் திணறல், ஒவ்வாமை, சொறி என ஏதாவது ஒன்றால் பாதிக்கப்படுவது தொடர் கதை. இப்படி பெரு நிறுவனங்கள் கக்குகிற விஷப்புகையால் காற்று மாசுபடுவதை மத்திய, மாநில அரசுகள் தட்டிக்கேட்காமல் வேடிக்கை பார்க்கிறது. போபாலின் விஷப்புகை எவ்வளவு உயிரைக் கொன்றது என்பதை மறக்க முடியாது. அதைப் போன்ற ஆபத்துகளை அடைகாத்து நிற்கிற தொழிற்சாலைகள் அநேகம் உண்டு. அரசின் பார்வை அந்தப் பக்கம் திரும்புமா?

மறுபக்கம், டயர், பிளாஸ்டிக் போன்ற பொருள் களை போகி என்ற பெயரால் பொது இடங்களில் எரிப்பது ஆரோக்கியக் கேடாகும். இதனால் காற்றில் கார்பன் மோனாக்சைடு, நைட்ரஜன் ஆக்சைடுகள், கந்தக-டை-ஆக்சைடு, டையாக் சின், ப்யூரான், மேலும் நச்சுத் தூள்கள் காற்றில் பரவும், காற்று மாசுபடும். கண், மூக்கு, தொண் டை எரிச்சல் ஏற்படும். தோலில் அரிப்பு ஏற்படும். ஆகவே இது ஆபத்தானது என்பதை உணர வேண்டும். தமிழகத்தில் காற்றில் ஈரப் பதம் அதிகம் இருப்பதால் நச்சுப் புகையும் சேரும்போது சுவாச உறுப்புகள் பாதிக்கப்படு வது மிக அதிகமாக இருக்கும். எனவே காற்றை தூய்மையாகப் பேணுவதற்கு ஒவ்வொருவரும் முயற்சி எடுப்போம்.

புகையில்லா போகியைக் கொண்டாடு வோம். ஆலைகளின் விஷப் புகையை அரசு கட்டுப்படுத்த ஓங்கிக் குரல் கொடுப்போம். தெருவெங்கும் நாறும் குப்பைக் கூளங்களை அகற்றி தூய்மைப்படுத்தி, மரங்கள், பூங்காக்கள் அமைத்து காற்று வரும் வழியை பேணுவோம். போக்குவரத்துக் கக்கும் வாகனப் புகையை கட்டுப்படுத்தக் குரல் கொடுப்போம். இயற்கை யின் நுரையீரலாகத் திகழும் மரங்களை வளர்ப் போம். தமிழ் புத்தாண்டை புகையற்ற ஆண்டாய் வரவேற்போம்.

(தீக்கதிர்)