Contact us at: sooddram@gmail.com

 

Turning Tamil swords into Oriya ploughshares

P. Sainath

The once-young fighters from Sri Lanka are now mostly family men entrenched in Malkangiri town

One is a member of the Malkangiri District Cricket Association and custodian of its cricket kit. Another, a minor contractor in a public works project. A third runs a tiny shop. They’re all pretty rooted in Malkangiri. Not very different from any other small town group. Except that this one consists of a bunch of former Sri Lankan Tamil warriors settled in deep rural Orissa in one of the country’s poorest districts where they’ve been nearly 20 years.

Many speak fluent Oriya and Hindi and can converse or understand English well. When they came here in 1990, Tamil was about all they spoke in a land completely alien to them in language, culture and geography. “They’re more or less locals now, more or less independent, more or less on their own,” says Malkangiri Collector Nitin Bhanudas Jawale. (He is the president of the district cricket association.) Some have married locals and their children go to school here. There were close to a couple of thousand of them when they came here in 1990, belonging to several anti-LTTE Tamil groups. Now there’s less than a hundred left, most of them erstwhile trained fighters of the Eelam National Democratic Liberation Front (ENDLF).

“We are glad to be in Orissa,” says S. Prabhakaran, their leader here and a former ENDLF commander. “And particularly in Malkangiri. These are a gentle and accommodating people. There are many languages spoken in this town and ours is accepted as one more. We do not feel like strangers. We have more friends here than anywhere else.” This wasn’t always so.

In 1993, I stumbled across this group accidentally, intrigued by the sound of Tamil voices in interior Orissa. That too, in this overwhelmingly tribal district. They were in a refugee camp full of awful tin-roofed structures that were beyond endurance in a region where summer temperatures can cross 45{+0} C. Dismal conditions even saw the Tamils stage protest hunger strikes. All in all, they were in a bad state. But how did a bunch of Tamil fighters from Sri Lanka end up in rural Orissa? The withdrawal of the IPKF saw the LTTE decimate the leadership and top cadres of other Tamil groups in Sri Lanka. Many left the war-ravaged nation, including these fighters who were evacuated aboard the vessel Tipu Sultan by Indian forces.

They would have landed at Chennai but were denied permission by the then Karunanidhi government. So they were finally off-loaded at Vishakhapatnam in Andhra Pradesh. After which a generous gesture by then Orissa Chief Minister Biju Patnaik saw them get sanctuary in Malkangiri. Biju Patnaik remains their hero. “He saved us,” says S. Prabhakaran whose entire family was massacred in the anti-Tamil violence of 1984 in Sri Lanka when he was just 16.

The state of their camp was pretty dismal for the first few years. Many dropped out, some of the other groups went back to Lanka after striking deals with Colombo and some left for other places in India. Now there are just about 65 people left here and maybe a few more in other parts of the district. Almost all of them originally from Trincomallee.

“We had problems of food, language and communication. Those days, there were no cell phones. We had to take a bus to go somewhere and find an STD booth. Worst thing was the climate.” Unused to dry heat and often lethal temperatures, cooped into sheds with tin roofs and sides, and getting no more than Rs. 150 a month per person, they had a hard time of it. Nor were they trained to do anything other than fight a war. “All we could do here was work as labourers,” says S. Bala, now busy in the District Cricket Association. (He is also an active footballer and goalkeeper with a local side). Some also worked as drivers, fruit sellers or petty vendors.

Over years, many acquired new skills. Like Sounder Rajan who “came here when I was 32 and learned carpentry in Malkangiri.” Many of the other fighters were in their teens or early 20s and so have spent almost half their lives here. Bala is now a supervisor at the operations of a local contractor. Others like Yoganathan worked as labourers (he married an Oriya woman and their child goes to an Oriya medium school.) Today, they live in small but decent houses and are fully a part of Malkangiri town. (Some park their cycles and motorcycles in the old sheds they once lived in.) “They’re really integrated into the community,” says Collector Nitin Jawale. “They’ve married locals and created livelihoods for themselves.” Some of their children go to school here, some to Bangalore where their leaders have established one for all Sri Lankan Tamil children in India.

They’ve even built a small temple here by themselves. “And this one could well be the first Ganesh temple in the whole Koraput region,” says Gopi Krishna Patnaik, Malkangiri reporter for the Oriya daily Samaj. “Everybody uses it,” smiles Prabhakaran as he shows us around the temple. Oriyas, Telugus, and others, too.”

The once-young fighters are now mostly family men and entrenched in Malkangiri town. A part of them, though, tugs towards another home, another time. They live here happily but find the idea of endless exile upsetting. They were opposed to the LTTE but are obviously very worried about the fate of Tamil civilians in Sri Lanka today. The more so as they see no one standing between their people and the Sri Lankan army. Will they ever think of going back? “We are here now and we love Malkangiri where everybody, people and officials have been so very good to us. But we will wait for the word of our leader Gnana Rajan (based in Bangalore and Chennai) on what to do. We will do as our leader says.”

The way the one-time, once-brash warriors have turned their swords into ploughshares and woven themselves into the community is touching. They are at home here. But, as Prabhakaran says: “you do dream of the other home. The motherland is always the motherland.”

(The Hindu)

 

உனக்கு நாடு இல்லை என்றவனைவிட நமக்கு நாடே இல்லை என்றவனால்தான் நான் எனது நாட்டை விட்டு விரட்டப்பட்டேன்....... 

 


rajaniThiranagama_1.jpg

ராஜினி திரணகம

MBBS(Srilanka)

Phd(Liverpool, UK)

'அதிர்ச்சி ஏற்படுத்தும் சாமர்த்தியம் விடுதலைப்புலிகளின் வலிமை மிகுந்த ஆயுதமாகும்.’ விடுதலைப்புலிகளுடன் நட்பு பூணுவது என்பது வினோதமான சுய தம்பட்டம் அடிக்கும் விவகாரமே. விடுதலைப்புலிகளின் அழைப்பிற்கு உடனே செவிமடுத்து, மாதக்கணக்கில் அவர்களின் குழுக்களில் இருந்து ஆலோசனை வழங்கி, கடிதங்கள் வரைந்து, கூட்டங்களில் பேசித்திரிந்து, அவர்களுக்கு அடிவருடிகளாக இருந்தவர்கள்மீது கூட சூசகமான எச்சரிக்கைகள், காலப்போக்கில் அவர்கள்மீது சந்தேகம் கொண்டு விடப்பட்டன.........'

(முறிந்த பனை நூலில் இருந்து)

(இந் நூலை எழுதிய ராஜினி திரணகம விடுதலைப் புலிகளின் புலனாய்வுப் பிரிவின் முக்கிய உறுப்பினரான பொஸ்கோ என்பவரால் 21-9-1989 அன்று யாழ் பல்கலைக்கழக வாசலில் வைத்து சுட்டு கொல்லப்பட்டார்)

Its capacity to shock was one of the L.T.T.E. smost potent weapons. Friendship with the L.T.T.E.  was a strange and self-flattering affair.In the course of the coming days dire hints were dropped for the benefit of several old friends who had for months sat on committees, given advice, drafted latters, addressed meetings and had placed themselves at the L.T.T.E.’s  beck  and call.

From:  Broken Palmyra

வடபுலத் தலமையின் வடஅமெரிக்க விஜயம்

(சாகரன்)

புலிகளின் முக்கிய புள்ளி ஒருவரின் வாக்கு மூலம்

பிரபாகரனுடன் இறுதி வரை இருந்து முள்ளிவாய்கால் இறுதி சங்காரத்தில் தப்பியவரின் வாக்குமூலம்

 

தமிழகத் தேர்தல் 2011

திமுக, அதிமுக, தமிழக மக்கள் இவர்களில் வெல்லப் போவது யார்?

(சாகரன்)

என் இனிய தாய் நிலமே!

தங்கி நிற்க தனி மரம் தேவை! தோப்பு அல்ல!!

(சாகரன்)

இலங்கையின் 7 வது பாராளுமன்றத் தேர்தல்! நடக்கும் என்றார் நடந்து விட்டது! நடக்காது என்றார் இனி நடந்துவிடுமா?

(சாகரன்)

வெல்லப்போவது யார்.....? பாராளுமன்றத் தேர்தல் 2010

(சாகரன்)

பாராளுமன்றத் தேர்தல் 2010

தேர்தல் விஞ்ஞாபனம்  - பத்மநாபா ஈழமக்கள் புரட்சிகர விடுதலை முன்னணி

1990 முதல் 2009 வரை அட்டைகளின் (புலிகளின்) ஆட்சியில்......

நடந்த வன்கொடுமைகள்!

 (fpNwrpad;> ehthe;Jiw)

சமரனின் ஒரு கைதியின் வரலாறு

'ஆயுதங்கள் மேல் காதல் கொண்ட மனநோயாளிகள்.' வெகு விரைவில்...

மீசை வைச்ச சிங்களவனும் ஆசை வைச்ச தமிழனும்

(சாகரன்)

இலங்கையில்

'இராணுவ' ஆட்சி வேண்டி நிற்கும் மேற்குலகம்,  துணை செய்யக் காத்திருக்கும்; சரத் பொன்சேகா கூட்டம்

(சாகரன்)

ஜனாதிபதி தேர்தல்

எமது தெரிவு எவ்வாறு அமைய வேண்டும்?

பத்மநாபா ஈபிஆர்எல்எவ்

ஜனாதிபதித் தேர்தல்

ஆணை இட்ட அதிபர் 'கை', வேட்டு வைத்த ஜெனரல் 'துப்பாக்கி'  ..... யார் வெல்வார்கள்?

(சாகரன்)

சம்பந்தரே! உங்களிடம் சில சந்தேகங்கள்

(சேகர்)

அனைத்து இலங்கைத் தமிழர்களும் ஒற்றுமையான இலங்கை தமது தாயகம் என மனப்பூர்வமாக உரிமையோடு உணரும் நிலை ஏற்பட வேண்டும்.

(m. tujuh[g;ngUkhs;)

தொடரும் 60 வருடகால காட்டிக் கொடுப்பு

ஜனாதிபதித் தேர்தலில் தமிழ் மக்கள் பாடம் புகட்டுவார்களா?

 (சாகரன்)

 ஜனவரி இருபத்தாறு!

விரும்பியோ விரும்பாமலோ இரு கட்சிகளுக்குள் ஒன்றை தமிழ் பேசும் மக்கள் தேர்ந்தெடுக்க வேண்டும்.....?

(மோகன்)

2009 விடைபெறுகின்றது! 2010 வரவேற்கின்றது!!

'ஈழத் தமிழ் பேசும் மக்கள் மத்தியில் பாசிசத்தின் உதிர்வும், ஜனநாயகத்தின் எழுச்சியும்'

 (சாகரன்)

சபாஷ் சரியான போட்டி.

மகிந்த  ராஜபக்ஷ & சரத் பொன்சேகா.

(யஹியா வாஸித்)

கூத்தமைப்பு கூத்தாடிகளும் மாற்று தமிழ் அரசியல் தலைமைகளும்!

(சதா. ஜீ.)

தமிழ் பேசும் மக்களின் புதிய அரசியல் தலைமை

மீண்டும் திரும்பும் 35 வருடகால அரசியல் சுழற்சி! தமிழ் பேசும் மக்களுக்கு விடிவு கிட்டுமா?

(சாகரன்)

கப்பலோட்டிய தமிழனும், அகதி (கப்பல்) தமிழனும்

(சாகரன்)

சூரிச் மகாநாடு

(பூட்டிய) இருட்டு அறையில் கறுப்பு பூனையை தேடும் முயற்சி

 (சாகரன்)

பிரிவோம்! சந்திப்போம்!! மீண்டும் சந்திப்போம்! பிரிவோம்!!

(மோகன்)

தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்புடன் உறவு

பாம்புக்கு பால் வார்க்கும் பழிச் செயல்

(சாகரன்)

இலங்கை அரசின் முதல் கோணல் முற்றும் கோணலாக மாறும் அபாயம்

(சாகரன்)

ஈழ விடுலைப் போராட்டமும், ஊடகத்துறை தர்மமும்

(சாகரன்)

அடுத்த கட்டமான அதிகாரப்பகிர்வு முன்னேற்றமானது 13வது திருத்தத்திலிருந்து முன்னோக்கி உந்திப் பாயும் ஒரு விடயமே

(அ.வரதராஜப்பெருமாள்)

மலையகம் தந்த பாடம்

வடக்கு கிழக்கு மக்கள் கற்றுக்கொள்வார்களா?  

 (சாகரன்)

ஒரு பிரளயம் கடந்து ஒரு யுகம் முடிந்தது போல் சம்பவங்கள் நடந்து முடிந்துள்ளன.!

(அ.வரதராஜப்பெருமாள்)

 

 

அமைதி சமாதானம் ஜனநாயகம்

www.sooddram.com