எத்தனைகாலம்தான் ஏமாறுவர், தமிழ் மக்கள்?

(கே. வாசுதேவன்)

தமிழ் மக்களின் துரதிஸ்டம் என்பதா? அல்லது அவர்களின் அறியாமை என்பதா? இன்றுவரை அவர்களுக்கு சரியான வழியை காட்டுவதற்கான தலைமை கிடைக்கவில்லை. கடந்த அறுபது வருடங்களாக தமிழர்களின் வாழ்வு என்பது பிழையானவர்களின் கைகளால் உருட்டி விளையாடும் பொம் மையாகவே இருக்கிறது. புலிகள், ஏழை தமிழ் மக்களை தனிநாடு என் னும் மாயைக்குள் முடக்கிவைத்து, முன்று தசாப்தகாலமாக அவர்களை அலைக்கழித்தனர். அது ஒருவாறு 2009 இல் முடிவுக்கு வந்தது.

புலிகளின் வீழ்ச்சிக்கு பின்னர் தமிழ் மக்களின் மீட்பர்கள் நாமே என்று கூறிக்கொண்டு தெருவிற்கு வந்த கூட்டமைப்பினர், கடந்த ஜந்து வருடங்களாக தமிழ் மக்களை இன்னுமொரு மாயைக்குள் முடக்கி வைத்திருக்கின்றனர். சர்வதேச அழுத்தம் என்பதே கூட்டமைப்பி னர் கையில் இருக்கும் அந்த மாய மான். அந்த மாயமானை அவ்வப் போதும், தேர்தல் காலங்களிலும் தமிழ் மக்கள் மத்தியில் அவிழ்த்து விடுகின்றனர். பலம்பொருந்திய நாடு கள், சிறிய நாடுகள் மீது, தங்களின் பிடியை இறுக்கும் நோக்கில் மேற் கொண்டுவரும் நடவடிக்கைகளின் உண்மைத்தன்மையை தமிழ் மக்க ளுக்குச் சொல்லாத கூட்டமைப்பினர், அதனை வைத்து, கடந்த ஜந்து வரு டங்களாக குதிரை ஓட்டி வருகின்ற னர்.

கூட்டமைப்பின் இந்த மாயமான் விளையாட்டுக்கு தமிழ் ஊடகங்க ளும் ஒத்து ஊதுவதால், கூட்டமைப் பின் இயலாமை வெளியில் தெரியா மல் போய்விடுகிறது. உண்மையில் தமிழ் ஊடகங்கள் மட்டும் இல்லாது போனால் கூட்டமைப்பினரால் தொடர் ந்து அரசியலில் கதையளக்க முடி யாமல் போயிருக்கும்.

இன்று எடுத்ததெற்கெல்லாம் சர்வதேசத்தை வைத்து மக்களுக்கு பு+ச் சாண்டி காட்டிக் கொண்டிருக்கும் கூட் டமைப்பிற்கு, இப்போது நல்லா சப் பித் துப்புவதற்கு ஒரு விடயம் கிடை த்திருக்கிறது. அதுதான் சர்வதேச விசாரணை. அடுத்த பாராளுமன்ற தேர் தலில் இதை வைத்துத்தான் கூட்ட மைப்பு தங்கள் சீவியத்தை போக்கப் போகின்றார்கள். சர்வதேச விசாரணை என்னும் பெயரில் நவிப்பிள்ளையின் தலைமையில் ஏதோவொன்று இடம் பெற்று விட்டால் தமிழ் மக்களின் வாழ்வில் பாலாறும் தேனாறும் ஓடும் என்பதுபோல் கூட்டமைப்பின் உறுப்பி னர்கள் இப்போது பேசத் தொடங்கி விட்டனர். ஆனால் அதன் உண்மை நிலை வேறு.

அரசாங்கம் ஒரு போதும் இதுபோன்ற மிரட்டல்களு க்கு செவிசாய்க்கப் போவதில்லை. எனவே அரசாங்கம் ஏற்றுக்கொள் ளாத எந்தவொரு விடயமும் இலங் கைக்குள் செல்வாக்குச் செலுத்தப் போவதில்லை. ஆனால் கூட்ட மைப்போ ஜக்கிய நாடுகள் சபை யின் மனித உரிமைகள் பேரவையின் கீழ் ஒரு விசாரணை இடம்பெற்றுவிட்டால் அத்துடன் தமிழ் மக்களின் வாழ்வில் பெரும் அதிசயம் நிகழ்ந்துவிடும் என்பதுபோல் கதை சொல்லி வரு கிறது.

இந்த விசாரனையின் மறுபக்க த்தை தமிழ் மக்கள் புரிந்துகொள்ள வேண்டும். இது அடிப்படையில் ஒரு சர்வதேச விசாரணை இல்லை. ஐக் கிய நாடுகள் மனித உரிமைகள் பேரவையின் ஆணையாளர் அலுவ லகத்தினால் மேற்கொள்ளப்படும் ஒரு விடயம். ஜக்கிய நாடுகள் சபையின் மனித உரிமைகள் பேரவை என்பது, ஜக்கிய நாடு கள் சபையின் ஓர் அங்கமா கும். எனவே ஜக்கிய நாடுகள் சபையின் ஒரு பிரிவால் மேற்கொள் ளப்படும் விடயம் ஜக்கிய நாடுகள் சபையின் ஏனைய பிரிவுகளை கட்டுப் படுத்தாது. உதாரணமாக தற்போது மேற்கொள்ளப்படவுள்ளதாக சொல்ல ப்படும் விசாரனையின் கீழ் சில விட யங்கள் வலியுறுத்தப்படுகின்றன என்று வைத்துக் கொள்வோம். ஆனால் அந்த விடயங்கள் ஜக்கிய நாடுகள் சபையின் பலம்பொருந்திய பிரிவான பாதுகாப்பு பேரவையின் கவனத்திற்கு கொண்டு செல்லப்பட்டு, அதன் அங் கீகாரம் பெறப்பட வேண்டும். ஆனால் ஒரு ஒரு போதுமே நடைபெறப் போவ தில்லை. பாதுகாப்பு பேரவையில் அங் கத்துவம் வகிக்கும் இலங்கையின் நெருங்கிய நட்புநாடான சீனா அதனை ஒரு போதும் அனுமதிக்காது. ரஸ்யா வும் அதற்கு எதிராக தன்னுடைய வீட்டோ அதிகாரத்தை பயன்படுத் தும். எனவே ஜக்கிய நாடுகள் சபை யின் மூலமாக தற்போதைய அரசாங் கத்திற்கு எதிராக நடவடிக்கை எடு க்க முடியும் என்பது ஒரு பகல் கனவு. ஆனால் இந்த விடயங்களை கூட்டமைப்பு அறியாமல் இல்லை. கூட்டமைப்பில் இருக்கும் சட்ட மேதைகளுக்கு இது தெரியாமல் இருக் கும் என்பதை நாங்கள் நம்ப முடி யாது. ஆனால் இந்த உண்மைகளை கூட்டமைப்பால் மக்கள் முன் வைக்க முடியாது. ஏனெனில் இப்படியான மாயைகள்தான் கூட்டமைப்பின் அரசி யல் மூலதனமாக இருக்கிறது.

நாம் முன்னைய கட்டுரைகளில் பார்த்தவாறு, கூட்டமைப்பு எப்போ துமே போக முடியாத ஊருக்குத் தான் வழி சொல்லி வருகிறது. இது தமிழ் மக்கள் மத்தியில் ஓர் அர சியல் மர பாகவே தொடர்கிறது. இதனைத்தான் தமிழ் தேசியவாதி கள் என்னும் சுலோகத்தின் கீழ் செயற்பட் டுவரும் ஒவ்வொரு அர சியல் வாதியும் இன்று வரை தங்களின் அரசி யல் மூலதனமாக கைக்கொண்டு வருகின்றனர். தமிழ் மக்கள் மத் தியில் இருக்கும் அறியாமையை எவ் வாறு கையாளுவது என்னும் கலையை கூட்டமைப்பின் அரசியல் வாதிகள் நன்கு கற்றுத் தேறியிருக்கின்றனர். பலம்பொருந்திய நாடுகள் தங்களின் நலன்களுக்காக செய்துவரும் ஒவ் வொன்றையும் தங்களால்தான் நடைபெற்றதாக தமிழ் மக்கள் மத்தியில் கூவி விற்கின்றனர். புலிகள் அழிந்த பின்னர் சில மாதங்கள் பேச்சுவார் த்தை என்றனர். அதில் கொஞ்சக் காலத்தை கடத்தினர். பின்னர் nஜனி வாவில் அமெரிக்காவினால் கொண்டு வரப்பட்ட பிரேரணைகளில் தொங்கி னர். இப்போது சர்வதேச விசாரணை என்று சொல்லப்படும் ஏதோவொன்று டன் தொங்கிக் கொண்டு திரிகின்றனர். இதில் உள்ள சோகம் என்னவென்றால் தமிழ் மக்களையும் அவ்வாறு தொங்கித் திரியுமாறு கேட்கின்றனர். அவர்களும் தொங்கித் திரிகின்றனர். ஆனால் எதனையும் ஆக்க பு+ர்வமாக செய்யும் எண்ணம் மட்டும் கூட்டமைப்பிடம் துளியளவும் இல்லை.

இதற்கு நல்ல உதாரணம் வடக்கு மாகாணசபை ஆகும். ஆரம்பத்தில் வடக்கு மாகாணசபை தேர்தலை அர சாங்கம் இழுத்தடித்து வருவதாக அர சாங்கத்தை குற்றம் சாட்டினர். தெற் கில் சில எதிர்ப்புக்கள் இருந்த போதிலும் கூட, ஜனாதிபதி வடக்கு மாகாண சபைக்கான தேர்தலை நட த்தினார். கூட்டமைப்பு அமோக வெற் றியீட்டியது. ஆனால் வெற்றி பெற்ற தன் பின்னர் கூட்டமைப்பு என்ன செய்தது? மீண்டும் பழைய குருடி கதவைத் திறடி என்னும் வகையில் அரசாங்கத்தை குற்றம் சாட்டுவது ஒன்றே, தங்களின் வேலை என்பதாக செயற்பட்டது. சும்மா தானுண்டு தன் வேலையுண்டு என்று, சமய சொற்பொழிவுகள் செய்து கொண்டிருந்த விக்கி னேஸ்வரனை கொண்டு போய் கதிரையில் அமர்த்தினர். ஆரம்பத்தில் ஏதோ பெரிதாக செய்யப் போவதாக ஆலாபனை செய்துகொண்டிருந்த விக்கி, இறு தியில் கம்பன் கழகத்திலிருந்து அறி க்கை விட்ட ஞாபகமோ என்னவோ, அறிக்கை விடுவதை தவிர வேறு ஒன்றும் செய்யமாட்டேன் என்ப துபோல அடம்பிடித்துக் கொண்டிருக்கின்றார்.

ஜனாதிபதி, இந்திய பிரதமர் மோடியின் பதவியேற்பு நிகழ் வில் தன்னுடன் இணைந்து கொள்ளுமாறு விக்கினேஸ்வர னுக்கு அழைப்பு விட்டார். அத னைக் கூட வெறும் உணர்ச்சி அரசியலாக்கி விக்னேஸ்வரன் போட்டுடைத்தார்.

நமக்கு மூக்குப் போனாலும் பரவாயில்லை எதிரிக்கு சகுனம் பிழைக்க வேண்டும் என்னும் மனோபாவத்தில்தான் கூட்டமை ப்பு செயற்பட்டுக் கொண்டிருக் கிறது என்பதற்கு மேற்படி சம்ப வம் நல்ல உதாரணம். இது பற்றி பேசிக் கொண்டிருந்த கூட்டமைப்புக்கு நெருக்கமான பத்திரிகையாளர் ஓருவர், விக் கினேஸ்வரனுக்கு அரசியல் செய் யும் நோக்கம் கூட இல்லை என் பது இப்பத்தான் விளங்குது என் றார்.

உண்மையில் இதனை தங்க ளின் அரசியலுக்கு கூட கூட் டமைப்பினர் பயன்படுத் தியிருக்க முடியும்.

அந்த வல்லமை கூட, கூட்டமைப்புக்கு இல்லை என்னும் போது என்ன வென்பது. ஆனால் பிறிதொரு ஊடக வியலாளர் வேறு ஒரு கதை சொன் னார்.

விக்கிக்கு போக விருப்பம்தான். ஆனால் சம்பந்தன்தான் தடுத்துப் போட்டாராம். ஏனென்றால், விக்கி மோடியை சந்தித்துவிட்டு, இன்னும் பல பி.Nஜ.பி தலைவர்களை சந்தித் துவிட்டால், முதன் முதலாக புதிய அரசாங்கத்தின் பிரதிநிதிகளை சந்தி த்தவர் என்னும் பெருமை அவருக் கல்லவா போய்விடும்! அதுதான் சம்பந்தன் தடுத்தவராம்.

பாருங்கள்! கூட்டமைப்பின் தலைவ ர்கள் எப்படியெல்லாம் சிந்திக்கின்ற னர். இந்த இடத்தில் என்னத்தை சொல்ல. தமிழ் மக்கள் இன்னும் எத்தனைகாலம்தான் ஏமாறப் போகிறார்கள்.