|
||||
|
War
porn is back in Libya "There's all that oil" Forget "democracy"; Libya, unlike Egypt
and Tunisia, is an oil power. Many a plush
office of United States and European elites will be salivating at the prospect
of taking advantage of a small window of opportunity afforded by the
anti-Muammar Gaddafi revolution to establish - or expand - a beachhead. There's all that oil, of course. There's also the
allure, close by, of the US$10 billion, 4,128 kilometer long Trans-Saharan
gas pipeline from Nigeria to
Algeria, expected to be online in 2015. Thus the world, once again, is reintroduced to war
porn, history as farce, a bad
rerun of "shock and awe". Everyone - the United Nations, the US, the North Atlantic Treaty Organization (NATO) - is up in
arms about a no-fly zone.
Special forces are on the move, as are US warships. Breathless US senators compare Libya with
Yugoslavia. Tony "The Return of the
Living Dead" Blair is back in missionary zeal form, its mirror image played
by British Prime Minister David Cameron, duly mocked by Gaddafi's son,
the "modernizer" Saif al-Islam. There's
fear of "chemical weapons". Welcome back to humanitarian imperialism - on crack. And like a character straight out of Scary Movie,
even war-on-Iraq-architect Paul Wolfowitz wants a
NATO-enforced no-fly zone, as the Foreign Policy Initiative - the son of the Project for the New
American Century - publishes an
open letter to US President Barack Obama demanding military boots to turn Libya into a protectorate ruled by NATO in the name
of the "international community". The mere fact that all these people are supporting
the Libya protesters makes
it all stink to - over the rainbow - high heavens. Sending His Awesomeness Charlie Sheen to whack Gaddafi would
seem more believable. It was up to Russian Foreign Minister Sergei Lavrov to introduce a note of sanity,
describing the notion of a no-fly zone over Libya as "superfluous". This means in practice a Russian veto at the UN
Security Council. Earlier, China had already changed the conversation. In their Sheen-style hysteria - with US Secretary of
State Hillary Clinton desperately
offering "any kind of assistance" - Western politicians did not bother
to consult with the people who are risking their lives to overthrow Gaddafi. At a press conference in Benghazi, the
spokesman for the brand new Libyan National Transitional Council, human-rights
lawyer Abdel-Hafidh Ghoga,
was blunt, "We are against any foreign intervention or military intervention
in our internal affairs ... This revolution will be completed by
our people." The people in question, by the way, are protecting
Libya's oil industry, and even
loading supertankers destined to Europe and China. The people in question
do not have much to do with opportunists such as former Gaddafi-appointed justice minister Mustafa Abdel-Jalil, who wants a provisional
government to prepare for elections in three months. Moreover, the
people in question, as al-Jazeera has reported, have
been saying they don't
want foreign intervention for a week now. The Benghazi council prefers to describe itself as
the "political face for the
revolution", organizing civic affairs, and not established as an interim government.
Meanwhile, a military committee of officer defectors is trying to
set up a skeleton army to be sent to Tripoli; through tribal contacts, they
seem to have already infiltrated small cells into the vicinity of Tripoli. Whether this self-appointed revolutionary leadership
- splinter elements of the
established elite, the tribes and the army - will be the face of a new regime,
or whether they will be overtaken by younger, more radical activists,
remains to be seen. Shower me with hypocrisy None of this anyway has placated the hysterical
Western narrative, according to
which there are only two options for Libya; to become a failed state or the
next al-Qaeda haven. How ironic. Up to 2008, Libya was dismissed by Washington as a rogue state and an unofficial member
of the "axis of evil" that
originally included Iraq, Iran and North Korea. As former NATO supreme commander Wesley Clark
confirmed years ago, Libya was on
the Pentagon/neo-conservative official list to be taken out after Iraq, along
with Somalia, Sudan, Lebanon, Syria and the holy grail, Iran. But as soon
as wily Gaddafi became an official partner in the "war on terror", Libya was instantly upgraded by the George W Bush
administration to civilized
status. As for the UN Security Council unanimously deciding
to refer the Gaddafi regime
to the International Criminal Court (ICC), it's useful to remember that
the ICC was created in mid-1998 by 148 countries meeting in Rome. The final
vote was 120 to seven. The seven that voted against the ICC were China, Iraq, Israel, Qatar and
Yemen, plus Libya and ... the United States. Incidentally, Israel killed more Palestinian
civilians in two weeks around new
year 2008 than Gaddafi these past two weeks. This tsunami of hypocrisy inevitably raises the
question; what does the West know
about the Arab world anyway? Recently the executive board of the International Monetary Fund (IMF) praised a certain
northern African country for
its "ambitious reform agenda" and its "strong macroeconomic
performance and
the progress on enhancing the role of the private sector". The country was
Libya. The IMF had only forgotten to talk to the main actors: the Libyan people. And what to make of Anthony Giddens
- the guru behind Blair's "Third Way" - who
in March 2007 penned an article to The Guardian saying "Libya is not especially
repressive" and "Gaddafi seems genuinely popular"? Giddens bet that
Libya "in two or three decades' time would be a Norway of North Africa: prosperous,
egalitarian and forward-looking". Tripoli may well be on its way to
Oslo - but without the Gaddafi clan. The US, Britain and France are so awkwardly
maneuvering for best post-Gaddafi
positioning it's almost comical to watch. Beijing, even against its
will, waited until extra time to condemn Gaddafi at the UN, but made sure
it was following the lead of African and Asian countries (smart move, as
in "we listen to the voices of the South"). Beijing is extremely
worried that
its complex economic relationship with oil source Libya does not unravel
(amid all the hoopla about fleeing expats, China quietly evacuated no
less than 30,000 Chinese workers in the oil and construction business). Once again; it's the oil, stupid. A crucial
strategic factor for Washington is
that post-Gaddafi Libya may represent a bonanza for US Big Oil - which for
the moment has been kept away from Libya. Under this perspective, Libya may
be considered as yet one more battleground between the US and China. But while
China goes for energy and business deals in Africa, the US bets on its forces
in AFRICOM as well as NATO advancing "military cooperation" with the African Union. The anti-Gaddafi movement must remain on maximum
alert. It's fair to argue the
absolute majority of Libyans are using all their resourcefulness and are wiling
to undergo any sacrifice to build a united, transparent and democratic
country. And they will do it on their own. They may accept humanitarian
help. As for war porn, throw it in the dustbin of history. Pepe
Escobar is the author of Globalistan: How the
Globalized World is Dissolving into Liquid War (Nimble Books, 2007) and
Red Zone Blues: a snapshot
of Baghdad during the surge. His new book, just out, is Obama does Globalistan
(Nimble Books, 2009). |
உனக்கு
நாடு இல்லை என்றவனைவிட
நமக்கு நாடே இல்லை
என்றவனால்தான்
நான் எனது நாட்டை
விட்டு விரட்டப்பட்டேன்.......
ராஜினி
திரணகம MBBS(Srilanka) Phd(Liverpool,
UK) 'அதிர்ச்சி
ஏற்படுத்தும்
சாமர்த்தியம்
விடுதலைப்புலிகளின்
வலிமை மிகுந்த
ஆயுதமாகும்.’ விடுதலைப்புலிகளுடன்
நட்பு பூணுவது
என்பது வினோதமான
சுய தம்பட்டம்
அடிக்கும் விவகாரமே.
விடுதலைப்புலிகளின்
அழைப்பிற்கு உடனே
செவிமடுத்து, மாதக்கணக்கில்
அவர்களின் குழுக்களில்
இருந்து ஆலோசனை
வழங்கி, கடிதங்கள்
வரைந்து, கூட்டங்களில்
பேசித்திரிந்து,
அவர்களுக்கு அடிவருடிகளாக
இருந்தவர்கள்மீது
கூட சூசகமான எச்சரிக்கைகள்,
காலப்போக்கில்
அவர்கள்மீது சந்தேகம்
கொண்டு விடப்பட்டன.........' (முறிந்த
பனை நூலில் இருந்து) (இந்
நூலை எழுதிய ராஜினி
திரணகம விடுதலைப்
புலிகளின் புலனாய்வுப்
பிரிவின் முக்கிய
உறுப்பினரான பொஸ்கோ
என்பவரால் 21-9-1989 அன்று
யாழ் பல்கலைக்கழக
வாசலில் வைத்து
சுட்டு கொல்லப்பட்டார்) Its
capacity to shock was one of the L.T.T.E. smost potent weapons. Friendship with
the L.T.T.E. was a strange and
self-flattering affair.In the course of the coming days dire hints were dropped
for the benefit of several old friends who had for months sat on committees,
given advice, drafted latters, addressed meetings and had placed themselves at
the L.T.T.E.’s beck and call. From: Broken Palmyra வடபுலத்
தலமையின் வடஅமெரிக்க
விஜயம் (சாகரன்) புலிகளின்
முக்கிய புள்ளி
ஒருவரின் வாக்கு
மூலம் பிரபாகரனுடன் இறுதி வரை இருந்து முள்ளிவாய்கால் இறுதி சங்காரத்தில் தப்பியவரின் வாக்குமூலம் திமுக, அதிமுக, தமிழக மக்கள் இவர்களில் வெல்லப் போவது யார்? (சாகரன்) தங்கி நிற்க தனி மரம் தேவை! தோப்பு அல்ல!! (சாகரன்) (சாகரன்) வெல்லப்போவது
யார்.....? பாராளுமன்றத்
தேர்தல் 2010 (சாகரன்) பாராளுமன்றத்
தேர்தல் 2010 தேர்தல்
விஞ்ஞாபனம் - பத்மநாபா
ஈழமக்கள் புரட்சிகர
விடுதலை முன்னணி 1990
முதல் 2009 வரை அட்டைகளின்
(புலிகளின்) ஆட்சியில்...... (fpNwrpad;> ehthe;Jiw) சமரனின்
ஒரு கைதியின் வரலாறு 'ஆயுதங்கள்
மேல் காதல் கொண்ட
மனநோயாளிகள்.'
வெகு விரைவில்... மீசை
வைச்ச சிங்களவனும்
ஆசை வைச்ச தமிழனும் (சாகரன்) இலங்கையில் 'இராணுவ'
ஆட்சி வேண்டி நிற்கும்
மேற்குலகம், துணை செய்யக்
காத்திருக்கும்;
சரத் பொன்சேகா
கூட்டம் (சாகரன்) எமது தெரிவு
எவ்வாறு அமைய வேண்டும்? பத்மநாபா
ஈபிஆர்எல்எவ் ஜனாதிபதித்
தேர்தல் ஆணை இட்ட
அதிபர் 'கை', வேட்டு
வைத்த ஜெனரல்
'துப்பாக்கி' ..... யார் வெல்வார்கள்?
(சாகரன்) சம்பந்தரே!
உங்களிடம் சில
சந்தேகங்கள் (சேகர்) (m. tujuh[g;ngUkhs;) தொடரும்
60 வருடகால காட்டிக்
கொடுப்பு ஜனாதிபதித்
தேர்தலில் தமிழ்
மக்கள் பாடம் புகட்டுவார்களா? (சாகரன்) ஜனவரி இருபத்தாறு! விரும்பியோ
விரும்பாமலோ இரு
கட்சிகளுக்குள்
ஒன்றை தமிழ் பேசும்
மக்கள் தேர்ந்தெடுக்க
வேண்டும்.....? (மோகன்) 2009 விடைபெறுகின்றது!
2010 வரவேற்கின்றது!! 'ஈழத் தமிழ்
பேசும் மக்கள்
மத்தியில் பாசிசத்தின்
உதிர்வும், ஜனநாயகத்தின்
எழுச்சியும்' (சாகரன்) மகிந்த ராஜபக்ஷ
& சரத் பொன்சேகா. (யஹியா
வாஸித்) கூத்தமைப்பு
கூத்தாடிகளும்
மாற்று தமிழ் அரசியல்
தலைமைகளும்! (சதா. ஜீ.) தமிழ்
பேசும் மக்களின்
புதிய அரசியல்
தலைமை மீண்டும்
திரும்பும் 35 வருடகால
அரசியல் சுழற்சி!
தமிழ் பேசும் மக்களுக்கு
விடிவு கிட்டுமா? (சாகரன்) கப்பலோட்டிய
தமிழனும், அகதி
(கப்பல்) தமிழனும் (சாகரன்) சூரிச்
மகாநாடு (பூட்டிய)
இருட்டு அறையில்
கறுப்பு பூனையை
தேடும் முயற்சி (சாகரன்) பிரிவோம்!
சந்திப்போம்!!
மீண்டும் சந்திப்போம்!
பிரிவோம்!! (மோகன்) தமிழ்
தேசிய கூட்டமைப்புடன்
உறவு பாம்புக்கு
பால் வார்க்கும்
பழிச் செயல் (சாகரன்) இலங்கை
அரசின் முதல் கோணல்
முற்றும் கோணலாக
மாறும் அபாயம் (சாகரன்) ஈழ விடுலைப்
போராட்டமும், ஊடகத்துறை
தர்மமும் (சாகரன்) (அ.வரதராஜப்பெருமாள்) மலையகம்
தந்த பாடம் வடக்கு
கிழக்கு மக்கள்
கற்றுக்கொள்வார்களா? (சாகரன்) ஒரு பிரளயம்
கடந்து ஒரு யுகம்
முடிந்தது போல்
சம்பவங்கள் நடந்து
முடிந்துள்ளன.! (அ.வரதராஜப்பெருமாள்)
|
||
அமைதி சமாதானம் ஜனநாயகம் www.sooddram.com |