|
||||
|
Have pro-LTTE Tamils heard of Raman Varathan
Kumar?
Wars are made of a lot of things, including of course death and
consequent sorrows. There is a give and
take in war and prices that have to be paid.
Wars end, sooner or later, and war-end is as good
a time as any to take stock, write up the balance sheet and, if one has a
conscience, assign oneself relevant quantities of guilt. When close to a hundred thousand perish over
a period of thirty years it is easy for name to slip into number, faces to be
erased and guilt to become amenable to general spread. It is easy to absolve oneself of
complicity. Still, there must be times
when people ask themselves ‘what did I achieve, what has my “contribution”
generated?’ On March 2, 1991 the Minister of
National Security of the then Government, Ranjan Wijeratne, was assassinated by the LTTE using a remote
controlled car bomb. A total of 19
people died in the blast, including five of his bodyguards and 13 civilian
bystanders. Dozens were injured.
To the extent that Wijeratne was
considered ‘enemy’ of the Tamil Eelam Project, all
-those who identified with that project and especially those who believed there
was nothing wrong in using guns, bullets and bombs to achieve political goals
would have celebrated. That’s
natural. Some support by sending money,
some by whitewashing crimes against humanity and some with the guns purchased
from monies sent by the cheering squads.
The credit of ‘victory’ accrues to all contributors. The blame for
defeat too, likewise. And then there’s a
man called Raman Varathan Kumar who sports the most
incredible smile plying the streets of Colombo in a rented three-wheeler for
whom these defeats and victories really don’t mean much.
Raman Varathan Kumar was not rich. He
was as poor as his Sinhala or Muslim counterpart living in one of the 500 plus
shanty communities in and around Colombo.
He still is. As
they are. March 2, 1991 was
significant for him, far more than for the LTTE and its backers who even today
rant and rave in various Western capitals after having supplied the terrorists
with money and guns to kill and maim and thereby rained untold suffering on the
Tamil community.
On March 2, 1991, Varathan was about to
go to hospital. He was 26 at the time. He had married his childhood sweetheart, Rajamani, five months before. She was pregnant and had spent most of the
previous night vomiting. Varathan at the time was in the business of making and
selling sweets, along with his brother-in-law.
He had hired a taxi. The taxi
driver had dillydallied at the Highlevel Hotel at Thunmulla, close to where they lived, Mailvaganam
Watta. He had
been chit-chatting with the mudalali over a
cigarette. Varathan,
anxious about his wife’s health condition, had to drag the driver, his friend
David, from conversation and cigarette.
His world exploded right then.
He was lucky, some might say.
Varathan was unconscious for three weeks. During that time some suspected him of
involvement. When he regained
consciousness he found he could not speak.
His mouth was dry. His lips were
wounded. He told his story much later
and that was that as far as suspicion was concerned. His left collarbone was broken. He lost part
of a leg. He had surgery done on arm, leg and stomach. A shirt and a smile covered it all for the
two years I have known him.
He was lucky, some might say and they would not be wrong. He is
alive, after all. For three months he
did not know what had happened to his beloved Rajamani. Rajamani had died instantly. She was carrying twins.
Time passed. Other explosions stole the thunder of this
explosion. Varathan’s
story appeared in many newspapers and memory of the incident was quickly wiped
out by other tragedies. Twenty years
passed. Thousands died. Through it all,
the funding channels of the LTTE remained intact. Those whose ‘contributions’
purchased the bomb and paid for other ‘logistics’ went on to pump more money
into Prabhakaran’s war chest. None of them have apologized to Varathan. Or to the
countless Tamils used by that thug as cannon fodder, the thousands of children
forcibly dragged from school and scholarship, the thousands held hostage and
fed one glass of rice cunjee a day, the thousands
whose properties, livelihoods and lives were destroyed beyond recognition. No remorse, no apology.
Varathan like the thousands
of Varathans who fell victim
to someone’s bloated ego, further emboldened by misplaced loyalty and the
pursuit of a fantasy based on fictions did what he could do. He lived. Through heartache and tear,
loss and meaninglessness. He
married again. His wife Ratneswaree gave him two
children, a boy (16) and a girl (10). He
runs a three-wheeler that belongs to someone else. He harbours no
grudge. He doesn’t go about as though someone owes him something. He just
lives. To the best of his ability.
Someone does owe him an explanation and an apology too. More than one ‘someone’.
Many of them are good at talking. Many have bucks they’ve readily parted
with, bucks that have helped innocent people be slaughtered.
Varathan is a father of
two. He is not the father of another
‘two’. Those two never saw light of day.
Their mother never saw them either.
Raman Varathan Kumar has a lot to be thankful for. He is not thanking those in Toronto, London,
Paris and other such places in Europe and North America who claim to be
speaking on his behalf, espousing his cause and building a land he can ‘belong’
better. I think that’s significant. |
உனக்கு
நாடு இல்லை என்றவனைவிட
நமக்கு நாடே இல்லை
என்றவனால்தான்
நான் எனது நாட்டை
விட்டு விரட்டப்பட்டேன்.......
ராஜினி
திரணகம MBBS(Srilanka) Phd(Liverpool,
UK) 'அதிர்ச்சி
ஏற்படுத்தும்
சாமர்த்தியம்
விடுதலைப்புலிகளின்
வலிமை மிகுந்த
ஆயுதமாகும்.’ விடுதலைப்புலிகளுடன்
நட்பு பூணுவது
என்பது வினோதமான
சுய தம்பட்டம்
அடிக்கும் விவகாரமே.
விடுதலைப்புலிகளின்
அழைப்பிற்கு உடனே
செவிமடுத்து, மாதக்கணக்கில்
அவர்களின் குழுக்களில்
இருந்து ஆலோசனை
வழங்கி, கடிதங்கள்
வரைந்து, கூட்டங்களில்
பேசித்திரிந்து,
அவர்களுக்கு அடிவருடிகளாக
இருந்தவர்கள்மீது
கூட சூசகமான எச்சரிக்கைகள்,
காலப்போக்கில்
அவர்கள்மீது சந்தேகம்
கொண்டு விடப்பட்டன.........' (முறிந்த
பனை நூலில் இருந்து) (இந்
நூலை எழுதிய ராஜினி
திரணகம விடுதலைப்
புலிகளின் புலனாய்வுப்
பிரிவின் முக்கிய
உறுப்பினரான பொஸ்கோ
என்பவரால் 21-9-1989 அன்று
யாழ் பல்கலைக்கழக
வாசலில் வைத்து
சுட்டு கொல்லப்பட்டார்) Its
capacity to shock was one of the L.T.T.E. smost potent weapons. Friendship with
the L.T.T.E. was a strange and
self-flattering affair.In the course of the coming days dire hints were dropped
for the benefit of several old friends who had for months sat on committees,
given advice, drafted latters, addressed meetings and had placed themselves at
the L.T.T.E.’s beck and call. From: Broken Palmyra வடபுலத்
தலமையின் வடஅமெரிக்க
விஜயம் (சாகரன்) புலிகளின்
முக்கிய புள்ளி
ஒருவரின் வாக்கு
மூலம் பிரபாகரனுடன் இறுதி வரை இருந்து முள்ளிவாய்கால் இறுதி சங்காரத்தில் தப்பியவரின் வாக்குமூலம் திமுக, அதிமுக, தமிழக மக்கள் இவர்களில் வெல்லப் போவது யார்? (சாகரன்) தங்கி நிற்க தனி மரம் தேவை! தோப்பு அல்ல!! (சாகரன்) (சாகரன்) வெல்லப்போவது
யார்.....? பாராளுமன்றத்
தேர்தல் 2010 (சாகரன்) பாராளுமன்றத்
தேர்தல் 2010 தேர்தல்
விஞ்ஞாபனம் - பத்மநாபா
ஈழமக்கள் புரட்சிகர
விடுதலை முன்னணி 1990
முதல் 2009 வரை அட்டைகளின்
(புலிகளின்) ஆட்சியில்...... (fpNwrpad;> ehthe;Jiw) சமரனின்
ஒரு கைதியின் வரலாறு 'ஆயுதங்கள்
மேல் காதல் கொண்ட
மனநோயாளிகள்.'
வெகு விரைவில்... மீசை
வைச்ச சிங்களவனும்
ஆசை வைச்ச தமிழனும் (சாகரன்) இலங்கையில் 'இராணுவ'
ஆட்சி வேண்டி நிற்கும்
மேற்குலகம், துணை செய்யக்
காத்திருக்கும்;
சரத் பொன்சேகா
கூட்டம் (சாகரன்) எமது தெரிவு
எவ்வாறு அமைய வேண்டும்? பத்மநாபா
ஈபிஆர்எல்எவ் ஜனாதிபதித்
தேர்தல் ஆணை இட்ட
அதிபர் 'கை', வேட்டு
வைத்த ஜெனரல்
'துப்பாக்கி' ..... யார் வெல்வார்கள்?
(சாகரன்) சம்பந்தரே!
உங்களிடம் சில
சந்தேகங்கள் (சேகர்) (m. tujuh[g;ngUkhs;) தொடரும்
60 வருடகால காட்டிக்
கொடுப்பு ஜனாதிபதித்
தேர்தலில் தமிழ்
மக்கள் பாடம் புகட்டுவார்களா? (சாகரன்) ஜனவரி இருபத்தாறு! விரும்பியோ
விரும்பாமலோ இரு
கட்சிகளுக்குள்
ஒன்றை தமிழ் பேசும்
மக்கள் தேர்ந்தெடுக்க
வேண்டும்.....? (மோகன்) 2009 விடைபெறுகின்றது!
2010 வரவேற்கின்றது!! 'ஈழத் தமிழ்
பேசும் மக்கள்
மத்தியில் பாசிசத்தின்
உதிர்வும், ஜனநாயகத்தின்
எழுச்சியும்' (சாகரன்) மகிந்த ராஜபக்ஷ
& சரத் பொன்சேகா. (யஹியா
வாஸித்) கூத்தமைப்பு
கூத்தாடிகளும்
மாற்று தமிழ் அரசியல்
தலைமைகளும்! (சதா. ஜீ.) தமிழ்
பேசும் மக்களின்
புதிய அரசியல்
தலைமை மீண்டும்
திரும்பும் 35 வருடகால
அரசியல் சுழற்சி!
தமிழ் பேசும் மக்களுக்கு
விடிவு கிட்டுமா? (சாகரன்) கப்பலோட்டிய
தமிழனும், அகதி
(கப்பல்) தமிழனும் (சாகரன்) சூரிச்
மகாநாடு (பூட்டிய)
இருட்டு அறையில்
கறுப்பு பூனையை
தேடும் முயற்சி (சாகரன்) பிரிவோம்!
சந்திப்போம்!!
மீண்டும் சந்திப்போம்!
பிரிவோம்!! (மோகன்) தமிழ்
தேசிய கூட்டமைப்புடன்
உறவு பாம்புக்கு
பால் வார்க்கும்
பழிச் செயல் (சாகரன்) இலங்கை
அரசின் முதல் கோணல்
முற்றும் கோணலாக
மாறும் அபாயம் (சாகரன்) ஈழ விடுலைப்
போராட்டமும், ஊடகத்துறை
தர்மமும் (சாகரன்) (அ.வரதராஜப்பெருமாள்) மலையகம்
தந்த பாடம் வடக்கு
கிழக்கு மக்கள்
கற்றுக்கொள்வார்களா? (சாகரன்) ஒரு பிரளயம்
கடந்து ஒரு யுகம்
முடிந்தது போல்
சம்பவங்கள் நடந்து
முடிந்துள்ளன.! (அ.வரதராஜப்பெருமாள்)
|
||
அமைதி சமாதானம் ஜனநாயகம் www.sooddram.com |