ஏன் இந்த ஓரவஞ்சனை?

ஒரு நாடு தனது பாதுகாப்பிற்காக பயங்கரவாதிகளை சுட் டுக் கொல்லும் ஒவ்வொரு நடவடிக்கையும் அந்நாட் டின் அரசாங்கத்தினாலும், பாதுகாப்பு படையினராலும் மேற்கொள்ளப்படும் தேசப்பற்றுடனான செயல் என்பதில் எவ்வித சந்தேகமும் இருக்க முடியாது. இவ்விதம் பாரெங்கிலும் வாழும் மக்களை ஆயிரக்கணக்கில் பயங்கரவாதிகள் படுகொலை செய்யும்போது, உலக நாடுகள் கைகட்டி பார்த்துக் கொண்டிருப்பதுடன், கண்டனப் பிரேர ணைகளை மட்டும் வெளியிடுகின்றன. ஆயினும், அவ்விதம் கொடிய அரக்கத்தனமான படுகொலைகள் செய்யும் பயங்கரவாதிகளுக்கு எதிராக உலக நாடுகள் சம் பந்தப்பட்ட ஒரு நாட்டிற்கு உதவி செய்வதற்கு பதில், அந் நாடு மேற்கொள்ளும் பயங்கரவாத ஒழிப்பு நடவடிக்கைகளு க்கு எதிராக, வெறும் விமர்சனங்களை மட்டும் செய்கின்றன.

பயங்கரவாதிகளை ஆயுதமுனையில் அடக்குவதை விட, அவர் களுடன் சமரசம் பேசி, பிரச்சினைகளை தீர்த்துக் கொள்ளு ங்கள் என்று, உலகின் சில வல்லரசுகள் சம்பந்தப்பட்ட நாட் டிற்கு அழுத்தங்களை கொண்டுவருவதுண்டு.

இவ்விதம் மேற்கொள்ளப்பட்ட அழுத்தங்களினால் கடந்த காலத் தில் இலங்கை பலதரப்பட்ட துன்பங்களை அனுபவிக்க வேண் டியிருந்தது. எல்.ரி.ரி.ஈ பயங்கரவாதிகளை போர்முனையில் துவம்சம் செய்யும் கட்டத்திற்கு இலங்கை இராணுவம் முன் னேறி வெற்றிவாகை சூட இருந்த பல சந்தர்ப்பங்களில் இவ் விதம் சில வல்லரசுகள் மிகவும் தந்திரமாக இலங்கை அரசா ங்கத்தின் மீது தன்னுடைய செல்வாக்கையும், அழுத்தங்களை யும் செலுத்தி, பயங்கரவாதிகளுக்கு எதிரான யுத்தத்தை சில காலம் இடைநிறுத்தி வைக்கச் செய்வதிலும் வெற்றி கண் டுள்ளன.

இரு முன்னாள் ஜனாதிபதிகள் இலங்கையில் பதவியில் வீற்றி ருந்த கால கட்டத்தில் இந்த வல்லரசுகள் இவ்விதம் யுத்த த்தை தற்காலிகமாக நிறுத்தி பேரழிவை எதிர்நோக்கி இருந்த எல்.ரி.ரி.ஈ யினரை படு தோல்வியிலிருந்து காப்பாற்றியும் இருக்கின்றன.

எல்.ரி.ரி.ஈ யினரை பேச்சுவார்த்தை மேசைக்கு அழைத்து, பிரச்சி னைக்கு அரசியல் தீர்வொன்றை ஏற்படுத்துவதற்கு ஜனாதிபதி எடுத்த நல்லெண்ண முயற்சிகளை நிராகரித்த பிரபாகரன் தனக்கு வல்லரசுகளின் பாதுகாப்பு இருக்கிறது என்ற இறு மாப்பில், ஜனாதிபதி அவர்கள் நீட்டிய நேசக் கரத்தை பற்று வதற்கு பதில் அதனை கடித்துவிட்டு, யுத்தத்தை தொடர்ந்தும் நடத்தி, இறுதியில் படுதோல்வியை தழுவிக் கொண்டார்.

ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக்ஷ பதவிக்கு வந்த பின்னரும், இது போன்ற அழுத்தங்களை கொண்டு வந்து எல்.ரி.ரி.ஈ யைக் காப்பாற்ற, சில வல்லரசுகள் முயற்சி செய்த போதிலும், அத்த கைய முயற்சிகளை பொருட்படுத்தாமல், யுத்தம் தொடர்ந்து நடத்தப்பட்டது.

பயங்கரவாதிகளை ஒரு நாடு அழிக்கும்போது, அந்த நாட்டின் ஆயுத பலம், பணபலம் ஆகியவற்றை எடைபோட்டே, ஐக் கிய நாடுகள் ஸ்தாபனம் தனது நிலைப்பாட்டை பகிரங்கப் படுத்துகிறது.

அமெரிக்கா பின்லேடனை படுகொலை செய்ததை ஒரு நல்ல தேசப்பற்றுடைய செயல் என்று பாராட்டும் ஐக்கிய நாடுகள் அமைப்பு, இலங்கை நேருக்கு நேர் யுத்தம் இட்ட பிரபாக ரனை சுட்டுக் கொன்றபோது, அதனை பாராட்டுவதற்கு பதில், இது ஒரு யுத்தக் குற்றச் செயல் என்று ஐக்கிய நாடுகள் ஸ்தா பனம் கண்டிப்பது நியாயம் தானா? என்று நாம் கேட்கிறோம்.

ஏன்? இந்த ஓரவஞ்சகம் என்று நாம் கேட்பதைவிட, வேறு என்ன செய்ய முடியும்.

ஒஸாமா பின்லேடன் படுகொலை செய்யப்பட்ட பின்னர் வெள்ளை மாளிகைக்கு முன்னால் அமெரிக்கர்கள் ஒன்று கூடி மகிழ்ச்சி ஆரவாரம் செய்தார்கள். அதுபோன்றே, 2008 ஆம் ஆண்டு மே 18ந் திகதியன்று பிரபாகரன் இராணுவத் தினரின் துப்பாக்கிக்கு இரையாகிய போதும், இலங்கை மக் கள் நாடெங்கிலும் வீதியிலிறங்கி பட்டாசுகளை கொளுத்தி இறுதியில் எங்கள் நாட்டை பயங்கரவாதத்திலிருந்து விடு வித்து விட்டோம் என்று ஆனந்தத்தில் ஆழ்ந்தார்கள்.

இவை இரண்டும் பயங்கரவாதி ஒருவரை உயிரிழக்கச் செய்த மைக்காக அந்நாட்டு மக்கள் தெரிவிக்கும் அங்கீகாரத்தையே வெளிப்படுத்தியது. அவ்விதம் செய்யும்போது, அமெரிக்கா செய்தது சரி, இலங்கை செய்தது பிழை என்று கூறுவது இய ற்கை நீதிக்கு மாறான ஒரு செயல் என்பதை, இன்று நாம் எமது நாட்டவர்களுக்கு மட்டுமன்றி, முழு உலகத்திற்குமே குரலை உயர்த்தி எடுத்துரைப்பது மிகவும் அவசியமாகும்.

(தினகரன்)