செல்வி சிவரமணியின் நினைவாக

சென்ற நூற்றாண்டில் ஈழத்து நவீன கவிதையில் முக்கிய கவிதா சொல்லியாக பயணித்த சிவரமணி யாழ்ப்பாணம் ஆனைப்பந்தியில் பிறந்தவர். யாழ்பல்கலைக் கழகத்தில் அரசறிவியல், ஆங்கிலம், மொழியியல் ஆகியவற்றைக் கற்றவர். இலக்கியத்தில் மட்டுமன்றி ஓவியம், இசை ஆகியவற்றிலும் ஈடுபாடு கொண்டவர். இறுதிப்பரீட்சைக்குச் செல்லும் முன்னரே 1991ஆம் ஆண்டு மே 5ஆம் திகதி தற்கொலை செய்து கொண்டார். அப்போது அவருக்கு வயது இருபத்திமூன்று ஆகும். தான் தற்கொலை செய்வதற்கு முன்னர் தான் எழுதிய கவிதைகள் யாவற்றையும் எரித்தார். அவ்வாறு எரிக்காமல் எஞ்சியவை இருபத்தியிரண்டு கவிதைகள் ஆகும். இவை சிவரமணி கவிதைகள் என்னும் பெயரில் சித்திரலேகா மௌனகுரு அவர்களால் தொகுக்கப்பட்டு நூலுருப் பெற்றது. தாமரைச் செல்விப் பதிப்பகம் 1996இல் செல்வி – சிவரமணி கவிதைகளை இணைத்து நூல் ஒன்றையும் வெளியிட்டது.

1980 இல் உருவாக்கப்ட்ட ‘பெண்கள் முன்னேற்றச்சங்கம்’ என்னும் அமைப்பில் இரண்டு வருட காலம் சேர்ந்து இயங்கிய சிவரமணி இதன் பின் பெண்களின் ஆராய்ச்சி, எழுத்தாற்றலை ஊக்குவிப்பதற்காக உருவாக்கப்பட்ட பெண்கள் ஆய்வுவட்டத்திலும் சேர்ந்து இயங்கினார். இந்த ஆய்வு வட்டத்தில் சர்வமங்களம் கைலாசபதி, ஓளவை, மல்லிகா, சோமேசசுந்தரி, பார்வதி கந்தசாமி, ரஜனிதிரணகம, சுல்பிகா முதலானோர் அங்கம் வகித்தனர் இவ்வமைப்பினால் வெளியிடப்பட்ட ‘சொல்லாத சேதிகள்’, ‘கேள்வி, பதில் வடிவிலான பெண்ணிலைவாதம்’ குறித்தான நூல்கள் இரண்டும் முக்கியமானது.

பெண்ணியக் கொள்கைகள், கோட்பாடுகளில் நம்பிக்கை கொண்டசிவரமணி எண்பதுகளில் அரசியல் போராட்டங்களில் நேரடியாகப் பங்கு கொண்டவர். ஆண்களுக்கு இணையாகப் பெண்களும் மதிக்கப்பட வேண்டும், பெண்கள் அரசியல் தெளிவைப் பெற்று சமூகத்தில் ஒடுக்கப்பட்ட பெண்களுக்காக உழைக்க வேண்டும் என்பதில் நம்பிக்கை கொண்டு ‘பூரணி பெண்கள் நிலையத்தில் தம்மை இணைத்துக் கொண்டார். இவ்வமைப்பு பாலியல் துஸ்பிரயோகத்துக்கு உட்பட்டவருக்கும், வதிவிடம் அற்றவருக்கும் வதிவிடம் வழங்குவதை” நோக்கமாகக் கொண்டு நிறுவப்பட்டதாகும். மனித உரிமை, பெண்ணுரிமை முதலானவற்றைப் பிரதான குறிக்கோளாகக் கொண்டும் இயங்கிய இவ்வமைப்பில் ராஜினி திரணகமவும் அங்கம் வகித்தார்.ஆயினும் இவ்வமைப்பு 1991 இல் முடிவுக்கு வந்தது.

சிவரமணியின் கவிதைகள் சொல் நேர்த்தி கொண்டவை. எளிமையானவை, இக்கவிதைகள் புதிய காட்சிப் படிமங்களுக்கூடாக வடிவமைக்கப்பட்டவை. போர்க்காலச் சூழலில் போரின் வடுக்களைத் தாங்கி இயல்பாய் வாழும் சமூகத்தைச் சித்திரிக்கும் சிவரமணியின் கவிதைகள் விபரணப் பாங்குடன் புறக்காட்சிப் படிமங்களுக்கூடாகக் கட்டுறுபவை.

சிவரமணியின் கவிதைகள் குறித்து குட்டிரேவதி கூறும்போது "சிவரமணியின் பெரும்பாலான கவிதைகள் பிரச்சாரக்குரலாகவே ஒலிக்கின்றன என்பார். இதனால் கவித்துவ அழுத்தம் பெறாமல் வெறுமனே வாக்குமூலங்களாக சரேலென்று முடிந்து போகின்றன" என்பார். ‘யுத்தகால இரவொன்றின் நெருக்குதல்’ மற்றும் ’அவமானப்படுத்தப்பட்டவள்' கவிதைகளை அடிப்படையாகக் கொண்டு இக்கருத்தை அவர் முன்வைப்பது ஏற்புடைதல்ல. உணர்வின் மையஓட்டத்தில் கவிந்து வெளிப்படும் சிவரமணியின் கவிதா வெளி செறிவடர்த்தி மிக்கது. ஈழத்தில் தோன்றிய வீரிய கவி சொல்லி அவர் என்பதில் எவ்வித ஐயமில்லை.