ராஜபக் ஷே வருகையை இன உணர்வு பார்வையில் பார்ப்பதா?

இந்திய நாட்டின் புதிய பிரதமர் நரேந்திர மோடியின் பதவியேற்பு விழாவிற்கு, இலங்கை பிரதமர் மஹிந்தா ராஜபக் ஷேவிற்கு அழைப்பு விடுத்தது, தமிழ் நாட்டில் எதிர்ப்பு அலைகளை உருவாக்கி உள்ளது. இதில் வாதங்களும், விதண்டாவாதங்களும் முன் வைக்கப்பட்டு பிரச்னை, இலங்கை தமிழர்கள் சார்ந்தது என்பதற்கு அப்பால் சென்று, இலங்கை தமிழ் மக்கள் தான் பிரச்னை என்ற அளவிற்கு சென்றுவிட்டது. இது வருந்தத்தக்கது.

நல்லது செய்யும் எண்ணம்:

மோடியின் பதவியேற்பு விழாவிற்கு, தெற்காசிய நாடுகளின் அரசு தலைவர்கள் அனைவரும் அழைக்கப்பட்டுள்ளனர். மோடியும் அவர் தலைமையில் உள்ள மத்திய அரசும் விரும்பியிருந்தால், இவர்களில் யாராவது ஒருவரையோ அல்லது அமெரிக்கா, சீனா, ரஷ்யா போன்ற ஏதாவது பெரிய நாடுகளின் தலைவர்களையோ அழைத்திருக்கலாம். ஆனால், தெற்காசிய நாடுகளின் தலைவர்கள் அனைவரையும் அழைத்து இருப்பது, புதிய அரசின் முயற்சி, இந்தியாவின் அண்டை நாடுகளுக்கும் அங்கு வாழும் மக்களுக்கும், புதியதொரு செய்தியை தெரிவிக்க வேண்டும் என்கிற எண்ணத்தில் தான், இவர்கள் அழைக்கப்பட்டிருக்கின்றனர். இதில் இலங்கை என்றோ, அதிபர் ராஜபக் ஷே என்றோ தனியாக எந்த தேர்வும் செய்ததாக, நம்புவதற்கு இடமில்லை. அங்கு அதிபராக வேறு எவராவது இருந்திருந்தாலும், இந்த அழைப்பு அவருக்கு தரப்பட்டிருக்கும்.

நரேந்திர மோடி அரசு, தங்களுக்கு நல்லது செய்யும் என்ற எண்ணம், இலங்கை தமிழ் மக்களிடையே உள்ளது. முதல் முறையாக இந்திய தேர்தலுக்கு முன், இலங்கையின் வட மாகாணத்தை ஆளும் தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பு தலைமை, தேசிய அளவில் எதிர்க்கட்சியாக இருந்த பாரதிய ஜனதா கட்சியின் தமிழக தலைவர்களை நேரடியாக சந்தித்தது பேசியது உண்டு. எப்படி ஒவ்வொரு முறையும், மத்திய -- மாநில உறவுகளில், மாநில உரிமைகள் மீறப்படுமேயானால், அதற்கு எதிர்ப்பு வரும். இது கூட்டாட்சி யில் இடம் பெறும் தத்துவம். தமிழக அரசியல் கட்சிகள் எதிர்ப்பு தெரிவிப்பதை, மத்திய அரசு உணர்ந்து காய்நகர்த்த வேண்டும். பொதுவாக ராணுவம், வெளி விவகாரம் போன்ற விஷயங்களில் மத்திய அரசின் அதிகாரங்களும், உரிமைகளும், சற்று வித்தியாசமானது. அவற்றை மதிப்பதற்கு, மாநில அரசும் இங்குள்ள அரசியல் கட்சிகளும் பழகிக் கொள்ள வேண்டும்.

இலங்கை தமிழர் பிரச்னை என்பதை சில கட்சிகள், தங்கள் கருத்துக்கு ஏற்ப ஓட்டு வங்கியாக மாற்றியதாலோ என்னவோ, அக்கட்சிகளுக்கு தங்களது உரிமை மீறல்கள் தெரியாமலேயே போய் விட்டது. இதற்காக, ஒவ்வொரு முறையும் ஒரு ராஜீவை பலி கொடுத்து, அவர்களை மவுனிகளாக்க முடியாது. இலங்கையில் உள்ள தமிழர்களுக்கு உரிய உரிமைகளை பெற்றுத் தர வேண்டியது, இந்தியாவின் முக்கிய கடமை. எப்போது, ராஜீவ் - ஜெயவர்த்தனே ஒப்பந்தத்தின் கீழ், பதிமூன்றாவது சட்ட திருத்தம் இலங்கையில் இயற்றப்பட்டதோ, அப்போதே அந்த கடமை துவங்கி விட்டது.

விளையாட்டு காட்டுவதற்கு.....:

அன்று, விடுதலை புலிகள் இயக்கமும், தற்போது தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பும், இதை முழுமையாக ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை. இதனால் தான், அடுத்தடுத்து வந்த இலங்கை அரசுகளும், அதையும் காரணம் காட்டி, பதிமூன்றாவது சட்ட திருத்தத்தை அமல்படுத்தாமல் விளையாட்டு காட்டுவதற்கு பழகி விட்டார்கள். மாறாக, பதிமூன்றாவது சட்ட திருத்தத்தை அன்றே ஏற்றுக் கொண்டுஇருந்தால், அதன் செயல்பாட்டின் அடிப்படையில், இலங்கையில் உள்ள மாகாணங்கள் அதிக அதிகாரங்களை பெற்றிருக்கும். தமிழர்களுக்காக இல்லைஎன்றாலும், இலங்கையின் மீதமுள்ள எட்டு மாகாணங்களில் உள்ள சிங்கள அரசியல்வாதிகளும் மக்களுமே, ஒன்றுபட்ட வடகிழக்கு மாகாணத்தின் வளர்ச்சி மற்றும் முன்னேற்றங்களை கண்டு, அதற்கு ஆதரவு தெரிவித்து இருப்பார்கள். ஏன், இப்போதும் - எப்போதும், நமது நாட்டில் கூட மாநிலங்களை ஆளும், பல்வேறு மாநில கட்சிகள் ஒருவரை பார்த்து, ஒருவர் புரிந்து கொண்டு செயல்பட்டதினால் தான், தேசிய அளவில் பல்வேறு கூட்டணிகள் உருவாக முடிந்தது. அவற்றில் பல, மத்தியில் கூட ஆட்சிக்கு வர முடிந்தது. இலங்கையில் அடுத்த ஆண்டோ அல்லது அதற்கு அடுத்த ஆண்டோ நடைபெறவுள்ள, ஜனாதிபதி தேர்தலில், எதிர்க்கட்சிகளின் பொது வேட்பாளராக வடக்கு மாகாண தமிழ் முதல்வர், முன்னாள் நீதியரசர் விக்னேஸ்வரன் நிறுத்தப்பட வேண்டும் என்ற எண்ணம், அங்கு மிதக்கவிடப்பட்டுள்ள சமயத்தில், இது போன்று தமிழகத்தில் தோன்றியுள்ள எதிர்ப்பு, அங்குள்ள அரசியல் கள நிலையை பிரதிபலிப்பதாக இல்லை.

மருத்துவரின் கத்தி:

இந்த பின்னணியில், பா.ஜ.,வின் மாநில தலைவர் பொன்.ராதாகிருஷ்ணன் கூறியுள்ள கொலைகாரன் கத்தி-, மருத்துவரின் கத்தி என்ற உவமை நெருடல் தரும் விஷயம். அவர் கூறுவது உண்மையானால், கடந்த வருடம் ஜெனிவா மனித உரிமை கவுன்சில் கூடிய காலத்தில், மன்மோகன் சிங் அரசு, நாடாளுமன்றத்தில் இலங்கை அரசை எதிர்த்து, தீர்மானம் கொண்டு வர முயன்றதாக செய்தி வெளியானது. ஆனால், அத்தகைய தீர்மானம் கொண்டு வரலாமா என்பது குறித்து, விவாதிப்பதற்கு கூட, அவரது கட்சியின் தேசிய தலைமை தயாராகவில்லை. இன்று, மோடியின் முயற்சிக்கு எதிர்ப்பு தெரிவிக்கும் கூட்டணி கட்சிகளும், இந்த உண்மையை ஏனோ, தேர்தல் கூட்டணி அமைக்கும் போது மறந்தே விட்டனர். அது போன்றே, இலங்கை பிரச்னை குறித்து, இந்திய அரசு எடுக்கும் அண்மை கால முடிவுகளை விமர்சிக்கும் சில கட்சிகளும், அதன் தலைவர்களும், அடுத்தடுத்து மேலை நாடுகளை மேற்கோள்காட்டியும், உதாரணமாக சொல்லியும் கண்டனம் தெரிவிப்பதை வாடிக்கையாகவே கொண்டு விட்டனர். தாங்கள் இந்தியாவில் தான் இருக்கிறோம், இந்தியா தான் தங்களுடைய தாய் நாடு, தாய் வீடு என்பதனையெல்லாம் கூட இவர்கள், மறந்தே போய்விட்டார்களோ என்றே, எண்ணத் தோன்றுகிறது. ஏதோ, இலங்கை தமிழர்கள் பிரச்னைகளில் இந்தியாவிற்கும், இந்திய அரசிற்கும் இல்லாத கவலையும் கரிசனமும், அமெரிக்காவிற்கும் பிற மேலை நாடுகளுக்கும் மட்டுமே இருப்பது போன்று தொடர்ந்து காட்டுவதற்காக, இவர்கள் கங்கணம் கட்டி செயல்படுகிறார்களோ என்று கூட, கவலை எழுகிறது. அவ்வாறென்றால், அவர்களது இந்திய ஜனநாயக உரிமையும் கடமையும் கொச்சைப்படுத்தப்படுகிறது என்றே பொருள்.

ஒப்பிட்டு பார்ப்பதில்லை...:

இந்திய பிரதமராக நரேந்திர மோடி தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டதற்கு வாழ்த்து தெரிவித்துள்ள, இலங்கை தமிழ் தலைவர்களில் சிலர், அதே வேகத்தில், தமிழகத்தில், லோக்சபா தேர்தலில் மாபெரும் வெற்றி பெற்ற அ.தி.மு.க., பொது செயலர் ஜெயலலிதாவை அதைவிட அதிகமாக பாராட்டி வருகின்றனர். ஒரு விதத்தில், இது வரவேற்கத்தக்க விஷயமானாலும், அவரது அனுமதி இல்லாமலேயே, உலக தமிழ் இனத்தவர்களின் முடிசூடா தலைவியாக, அவரை ஏற்றுக் கொண்டு அதற்காக, அச்சாரம் போடுவதாகவே இவை அமைந்து உள்ளன. தலைமையுடன் கடமையும் சேர்ந்தால், அல்லது சேர்க்கப்பட்டால், அதன் பொருளும் பொருட்டும் வேறு. அந்த விதத்தில் கடந்த ஐந்தாண்டு காலமாக, தமிழக அரசியல் கட்சிகள், இலங்கை இன பிரச்னை விஷயத்தில் கூறி வருவதெல்லாம், புலம் பெயர்ந்த இலங்கை தமிழர்களின் கருத்தை பிரதி பலிப்பதாக மட்டுமே அமைந்துள்ளதே தவிர, அந்த நாட்டில் வாழும் தமிழ் மக்களின் கள நிலையை பிரதி பலிக்க வில்லை. அதற்கு சான்றாக புலம்பெயர்ந்த தமிழர்களின் வளமான வாழ்கையும், இலங்கையில் வாழும் தமிழர்களின் இரண்டாம்தர குடிமக்களாக வாழும் நிலையையும் பலரும் ஒப்பிட்டுப் பார்ப்பதில்லை என்பது துரதிர்ஷ்டம். மொத்தத்தில், இலங்கையின் இன பிரச்னையை தனிப்பட்ட மனிதனை வைத்து பார்க்கின்றனர். இலங்கையின் அதிபராக ராஜபக் ஷே இல்லாமல், வேறொருவர் இருந்திருந்தால், அவரின் வருகை இத்தனை வீரியமாக எடுத்துக் கொள்ளப்பட்டிருக்குமா என்பது கேள்விக்கு உரியது தான்.

என்.சத்தியமூர்த்தி, இயக்குனர், அப்சர்வர் ரிசர்ச் பவுண்டேஷன் (சென்னை கிளை)

நன்றி : தினமலர்