      |
|
Contact us at: sooddram@gmail.com |
Aung San Suu Kyi was a moral icon, a human rights champion - so why has she been silent about the Rohingya Muslims?
(Mehdi Hasan)
"In awarding the Nobel Peace Prize ... to Aung San Suu Kyi," the Norwegian Nobel Committee announced in 1991, it wished "to honour this woman for her unflagging efforts and to show its support for the many people throughout the world who are striving to attain democracy, human rights and ethnic conciliation by peaceful means". Suu Kyi, the Committee added, was "an important symbol in the struggle against oppression". Fast forward 24 years, and the Rohingya Muslims of Myanmar might disagree with the dewy-eyed assessment of the five-member Nobel Committee. And with Gordon Brown, too, who called Suu Kyi "the world's most renowned and courageous prisoner of conscience". Not to mention Archbishop Desmond Tutu, who has said that the people of Myanmar "desperately need the kind of moral and principled leadership that Aung San Suu Kyi would provide".
In recent years, the Rohingya Muslims - "the world's most persecuted minority", according to the United Nations - have struggled to attract attention to their plight.
Myanmar limits number of babies women can have
Until, that is, a few weeks ago, when thousands of Rohingya refugees began arriving in Thailand, Malaysia, and Indonesia, while thousands more believed to be still stranded on rickety boats off the coasts of these three countries, with dwindling supplies of food and clean water.
'So hungry, so skinny'
"Fisherman Muchtar Ali broke down in tears when he set eyes on the overcrowded boat carrying desperate, starving Rohingya off the coast of Indonesia," noted a report by AFP on May 20.
"I was speechless," Ali told AFP. "Looking at these people, me and my friends cried because they looked so hungry, so skinny."
These Rohingya "boat people", however, are a symptom of a much bigger problem. As Kate Schuetze, Amnesty International's Asia Pacific Researcher, has observed: "The thousands of lives at risk should be the immediate priority, but the root causes of this crisis must also be addressed. The fact that thousands of Rohingya prefer a dangerous boat journey they may not survive to staying in Myanmar speaks volumes about the conditions they face there."
Those oppressive conditions range from a denial of citizenship to Myanmar's 1.3 million Rohingya Muslims to severe restrictions on their movement, employment and access to education and healthcare, as well as a discriminatory law imposing a "two child" limit on Rohingya families in their home state of Rakhine.
Her refusal to condemn, or even fully acknowledge, the state-sponsored repression of her fellow countrymen and women, not to mention the violence meted out to them by Buddhist extremists ... makes her part of the problem, not the solution.
Hundreds of thousands have been driven from their homes; their towns and villages razed to the ground by rampaging mobs. In 2014, the government even banned the use of the word "Rohingya", insisting the Muslim minority, who have lived in that country for generations, be registered in the census as "Bengali".
Inexcusable silence
So, where does Suu Kyi fit into all this? Well, for a start, her silence is inexcusable. Her refusal to condemn, or even fully acknowledge, the state-sponsored repression of her fellow countrymen and women, not to mention the violence meted out to them by Buddhist extremists inspired by the monk Ashin Wirathu (aka "The Burmese Bin Laden"), makes her part of the problem, not the solution.
"In a genocide, silence is complicity, and so it is with Aung San Suu Kyi," observed Penny Green, a law professor at the University of London and director of the State Crime Initiative, in a recent op-ed for The Independent. Imbued with "enormous moral and political capital", Green argued, Myanmar's opposition leader could have challenged "the vile racism and Islamophobia which characterises Burmese political and social discourse".
She didn't. Instead, she spent the past few years courting the Buddhist majority of Myanmar, whose votes she needs in order to be elected president in 2016 - if, that is, the military will allow her to be elected president, or even permit her to stand - by playing down the violence perpetrated against the Muslim minority, and trying to suggest a false equivalence between persecutors and victims of persecution.
In a BBC interview in 2013, for example, Suu Kyi shamefully blamed the violence on "both sides", telling interviewer Mishal Husain that "Muslims have been targeted but Buddhists have also been subjected to violence".
Yet in Myanmar, it isn't Buddhists who have been confined to fetid camps, where they are "slowly succumbing to starvation, despair and disease". It isn't Buddhists who have been the victims of what Human Rights Watch calls "ethnic cleansing" and what the UN's special rapporteur on the human rights situation in Myanmar has said "could amount to crimes against humanity". It isn't Buddhists who are crowding onto boats, to try and flee the country, and being assaulted with hammers and knives as they do so. It isn't Buddhists, to put it bluntly, who are facing genocide.
Risk of 'genocide'
Is this mere hyperbole? If only. Listen to the verdict of investigators from the US Holocaust Memorial Museum's Simon-Skjodt Center for the Prevention of Genocide.
"We left Burma," they wrote in a report published earlier this month, "deeply concerned that so many preconditions for genocide are already in place."
The investigators, who visited Rohingya internment camps and interviewed the survivors of violent attacks, concluded: "Genocide will remain a serious risk for the Rohingya if the government of Burma does not immediately address the laws and policies that oppress the entire community."
Yet, despite the boats and the bodies, the reports and the revelations, Suu Kyi is still mute. She hasn't raised a finger to help the Rohingya, as they literally run for their lives. Shouldn't we expect more from a Nobel Peace Prize laureate?
Maybe not. The words "Henry" and "Kissinger" come to mind. Plus, the Nobel Prize Committee has a pretty awkward history of prematurely handing out peace prizes. Remember Yitzhak Rabin, Shimon Peres and Yasser Arafat's joint prize in 1994? Ask the children of Gaza how that worked out. Remember Barack Obama's in 2009? Ask the civilian victims of drone strikes in Pakistan how that worked out.
Rabin, Arafat, Obama … ultimately, of course, they're all politicians. Suu Kyi was supposed to be something else, something more; a moral icon, a human rights champion, a latter-day Gandhi.
Sad truth
Why weren't we listening when the opposition leader and former political prisoner told CNN in 2013 that she had "been a politician all along", that her ambition was to become president of her country?
The sad truth is that when it comes to "The Lady", it is well past time to take off the rose-tinted glasses. To see Suu Kyi for what she is: A former prisoner of conscience, yes, but now a cynical politician who is willing to put votes ahead of principles; party political advancement ahead of innocent Rohingya lives.
"Ultimately our aim should be to create a world free from the displaced, the homeless and the hopeless," Suu Kyi grandly declaimed in June 2012, as she finally accepted her Nobel Peace Prize, in person, 21 years after she won it while under house arrest, "a world of which each and every corner is a true sanctuary where the inhabitants will have the freedom and the capacity to live in peace".
Forget the world. She should try starting at home, with the Rohingya of Rakhine. And if she won't, or can't, then maybe she should consider handing back the prize she waited more than two decades to collect.
Mehdi Hasan is a presenter for Al Jazeera English.
The views expressed in this article are the author's own and do not necessarily reflect Al Jazeera's editorial policy.
உனக்கு
நாடு இல்லை என்றவனைவிட
நமக்கு நாடே இல்லை
என்றவனால்தான்
நான் எனது நாட்டை
விட்டு விரட்டப்பட்டேன்.......
ராஜினி
திரணகம
MBBS(Srilanka)
Phd(Liverpool,
UK)
'அதிர்ச்சி
ஏற்படுத்தும்
சாமர்த்தியம்
விடுதலைப்புலிகளின்
வலிமை மிகுந்த
ஆயுதமாகும்.’ விடுதலைப்புலிகளுடன்
நட்பு பூணுவது
என்பது வினோதமான
சுய தம்பட்டம்
அடிக்கும் விவகாரமே.
விடுதலைப்புலிகளின்
அழைப்பிற்கு உடனே
செவிமடுத்து, மாதக்கணக்கில்
அவர்களின் குழுக்களில்
இருந்து ஆலோசனை
வழங்கி, கடிதங்கள்
வரைந்து, கூட்டங்களில்
பேசித்திரிந்து,
அவர்களுக்கு அடிவருடிகளாக
இருந்தவர்கள்மீது
கூட சூசகமான எச்சரிக்கைகள்,
காலப்போக்கில்
அவர்கள்மீது சந்தேகம்
கொண்டு விடப்பட்டன.........'
(முறிந்த
பனை நூலில் இருந்து)
(இந்
நூலை எழுதிய ராஜினி
திரணகம விடுதலைப்
புலிகளின் புலனாய்வுப்
பிரிவின் முக்கிய
உறுப்பினரான பொஸ்கோ
என்பவரால் 21-9-1989 அன்று
யாழ் பல்கலைக்கழக
வாசலில் வைத்து
சுட்டு கொல்லப்பட்டார்)
Its
capacity to shock was one of the L.T.T.E. smost potent weapons. Friendship with
the L.T.T.E. was a strange and
self-flattering affair.In the course of the coming days dire hints were dropped
for the benefit of several old friends who had for months sat on committees,
given advice, drafted latters, addressed meetings and had placed themselves at
the L.T.T.E.’s beck and call.
From: Broken Palmyra
வடபுலத்
தலமையின் வடஅமெரிக்க
விஜயம்
(சாகரன்)
புலிகளின்
முக்கிய புள்ளி
ஒருவரின் வாக்கு
மூலம்
பிரபாகரனுடன் இறுதி வரை இருந்து முள்ளிவாய்கால் இறுதி சங்காரத்தில் தப்பியவரின் வாக்குமூலம்
திமுக, அதிமுக, தமிழக மக்கள் இவர்களில் வெல்லப் போவது யார்?
(சாகரன்)
தங்கி நிற்க தனி மரம் தேவை! தோப்பு அல்ல!!
(சாகரன்)
(சாகரன்)
வெல்லப்போவது
யார்.....? பாராளுமன்றத்
தேர்தல் 2010
(சாகரன்)
பாராளுமன்றத்
தேர்தல் 2010
தேர்தல்
விஞ்ஞாபனம் - பத்மநாபா
ஈழமக்கள் புரட்சிகர
விடுதலை முன்னணி
1990
முதல் 2009 வரை அட்டைகளின்
(புலிகளின்) ஆட்சியில்......
(fpNwrpad;> ehthe;Jiw)
சமரனின்
ஒரு கைதியின் வரலாறு
'ஆயுதங்கள்
மேல் காதல் கொண்ட
மனநோயாளிகள்.'
வெகு விரைவில்...
மீசை
வைச்ச சிங்களவனும்
ஆசை வைச்ச தமிழனும்
(சாகரன்)
இலங்கையில்
'இராணுவ'
ஆட்சி வேண்டி நிற்கும்
மேற்குலகம், துணை செய்யக்
காத்திருக்கும்;
சரத் பொன்சேகா
கூட்டம்
(சாகரன்)
எமது தெரிவு
எவ்வாறு அமைய வேண்டும்?
பத்மநாபா
ஈபிஆர்எல்எவ்
ஜனாதிபதித்
தேர்தல்
ஆணை இட்ட
அதிபர் 'கை', வேட்டு
வைத்த ஜெனரல்
'துப்பாக்கி' ..... யார் வெல்வார்கள்?
(சாகரன்)
சம்பந்தரே!
உங்களிடம் சில
சந்தேகங்கள்
(சேகர்)
(m. tujuh[g;ngUkhs;)
தொடரும்
60 வருடகால காட்டிக்
கொடுப்பு
ஜனாதிபதித்
தேர்தலில் தமிழ்
மக்கள் பாடம் புகட்டுவார்களா?
(சாகரன்)
ஜனவரி இருபத்தாறு!
விரும்பியோ
விரும்பாமலோ இரு
கட்சிகளுக்குள்
ஒன்றை தமிழ் பேசும்
மக்கள் தேர்ந்தெடுக்க
வேண்டும்.....?
(மோகன்)
2009 விடைபெறுகின்றது!
2010 வரவேற்கின்றது!!
'ஈழத் தமிழ்
பேசும் மக்கள்
மத்தியில் பாசிசத்தின்
உதிர்வும், ஜனநாயகத்தின்
எழுச்சியும்'
(சாகரன்)
மகிந்த ராஜபக்ஷ
& சரத் பொன்சேகா.
(யஹியா
வாஸித்)
கூத்தமைப்பு
கூத்தாடிகளும்
மாற்று தமிழ் அரசியல்
தலைமைகளும்!
(சதா. ஜீ.)
தமிழ்
பேசும் மக்களின்
புதிய அரசியல்
தலைமை
மீண்டும்
திரும்பும் 35 வருடகால
அரசியல் சுழற்சி!
தமிழ் பேசும் மக்களுக்கு
விடிவு கிட்டுமா?
(சாகரன்)
கப்பலோட்டிய
தமிழனும், அகதி
(கப்பல்) தமிழனும்
(சாகரன்)
சூரிச்
மகாநாடு
(பூட்டிய)
இருட்டு அறையில்
கறுப்பு பூனையை
தேடும் முயற்சி
(சாகரன்)
பிரிவோம்!
சந்திப்போம்!!
மீண்டும் சந்திப்போம்!
பிரிவோம்!!
(மோகன்)
தமிழ்
தேசிய கூட்டமைப்புடன்
உறவு
பாம்புக்கு
பால் வார்க்கும்
பழிச் செயல்
(சாகரன்)
இலங்கை
அரசின் முதல் கோணல்
முற்றும் கோணலாக
மாறும் அபாயம்
(சாகரன்)
ஈழ விடுலைப்
போராட்டமும், ஊடகத்துறை
தர்மமும்
(சாகரன்)
(அ.வரதராஜப்பெருமாள்)
மலையகம்
தந்த பாடம்
வடக்கு
கிழக்கு மக்கள்
கற்றுக்கொள்வார்களா?
(சாகரன்)
ஒரு பிரளயம்
கடந்து ஒரு யுகம்
முடிந்தது போல்
சம்பவங்கள் நடந்து
முடிந்துள்ளன.!
(அ.வரதராஜப்பெருமாள்)
அமைதி சமாதானம் ஜனநாயகம்
www.sooddram.com