கடற்கரை பாதுகாப்பு, மாற்று செயல்திட்டம்

(முனைவர் தி.ராஜ்பிரவின்)

இந்தியாவின் மிக நீண்ட கடற் கரையை கொண்டுள்ள மாநிலங்களில் தமிழகம் ஒன்று. குறிப்பாக 1013 கி.மீ. நீளத் துடன் சுமார் 25 சதவீதம் மக்கள் தொகை யை கொண்ட தமிழக மீனவக் கிராமங் களில் வசிப்பவர்கள் பெரும்பாலும் பிற் படுத்தப்பட்ட, மிகவும் பிற்படுத்தப்பட்ட, தாழ்த்தப்பட்ட மக்களும், மதச் சிறுபான் மையினர் மட்டுமே. கடல்செல்வங்களுடன் இயற்கை முறையில் அமைக்கப்பட்டுள்ள இப்பாரம் பரிய மக்களின் வாழ்க்கை, வாழ்வியல் தேவைகள், பொருளாதார நலன்கள் கடலை நம்பியே உள்ளது. மீன் சம்பந்தப் பட்ட தொழில்கள், மதிப்பு கூட்டும் தொழில்கள், கடலோரப்பகுதி வேளாண் மை கூட கடலின் தன்மை மற்றும் இயற்கை வளங்கள், கட்டமைப்புகளை சார்ந்தே உள்ளது.

குறைந்தளவு பொருளாதார வசதிகள், போதிய கட்டமைப்பு வசதிகள் இல்லாத வாழ்க்கை முறை, மதம் மற்றும் சமுதாய கட்டமைப்புகள் கொண்ட, வாழ்வியல் தேவைகளை கொண்ட இப்பிரிவு மக்கள் இயற்கைச் சீற்றங்கள், அரசியல் நிகழ்வு கள், புதிய பொருளாதார கொள்கை என்று பல தரப்பட்ட தாக்குதல்களை சந்தித்து வருகின்றனர். பெருமழை, கடல்கோள் (சுனாமி), கடல் உள்வாங்கும் அபாயகர மான நடைமுறைச்சூழல் போன்ற இயற்கை சவால்களை தாண்டி, இலங்கை அரசின் தொடர் துப்பாக்கி தாக்குதல் களை சமாளித்து வாழ்க்கை நடத்தும் சூழலுக்கு தள்ளப்பட்டுள்ளனர்.

இத்தகைய நடைமுறை நிர்ப்பந்தங் களை தாண்டி புதிய பொருளாதார அபா யங்கள் அவர்களின் நிகழ்கால மற்றும் எதிர்கால வாழ்விற்கு, வாழ்வுரிமை களுக்கு பெரும் சவால்களாக உருமாறி விட்டது.

குறிப்பாக மேலைநாடுகள், பன் னாட்டு தொழில் நிறுவனங்களின் வர்த் தக நிர்ப்பந்தங்கள் காரணமாக கடலோர தமிழகத்தில் பெரிய அளவில் மாற்றங் களை செய்து, மரபு வழி பாரம்பரிய தொழில்களுக்கு மாற்றாக புதிய தொழில் கள், புதிய தொழில் கட்டமைப்புகள், போக்குவரத்து மற்றும் கட்டமைப்பு வசதிகளை மேம்படுத்தி பொழுதுபோக்கு வசதிகளை மேற்கொள்ளவும், இயற்கைச் சீற்றங்களில் இருந்து மக்களை பாது காக்கும் போர்வையில் பல லட்சம் மீனவ மக்களை அப்புறப்படுத்தும் கொள்கை முடிவுகள், மாற்றங்கள், புதிய கடற்கரை ஒழுங்குமுறை அறிவிப்பாணைகளாக வெளிவர உள்ளது.

பாரம்பரிய

வேளாண் செல்வங்கள்

மனித நாகரீகம் தோன்றிய காலம் முதல் கடலோரப் பகுதிகளில் ஏற்படும் பெரும் இயற்கைச் சீற்றங்களை சந்தித் தும், சமாளித்தும் தமிழக கடலோரப் பகுதி மக்கள் வாழ்ந்து வருகின்றனர். இயற்கை வளங்கள் இணைந்த வாழ்க் கை முறையில் தமது தேவைகள் பூர்த்தி செய்யப்படவும், இயற்கைச் சீற்றங்களில் இருந்து பாதுகாத்துக் கொள்ளவும் சிறிய இயற்கை சார்ந்த தொழில் நுட்பங்கள் பன்னெடுங்காலமாக பயன்பாட்டில் உள் ளது. குறிப்பாக தற்போது புவிவெப்பமய மாக்குதல் காரணமாக வானிலை மாற்றங் கள் காரணமாக அதிகளவு இயற்கைச் சீற்றங்கள் கடைகோடியில் உள்ள பொரு ளாதார மற்றும் சமுதாயக் கட்டமைப்பில் கடைசியில் உள்ள மனிதர்களின் வாழ் வுரிமைகளை, வாழ்க்கை முறையை பாதிக்கும் நடைமுறைச் சூழலில் அவர்களின் பாதுகாப்பிற்கு, மும்பை கடல்வழி தாக்குதல் போல் மீண்டும் நடவாமல் தடுக்கவும், மேலைநாட்டு கடல்சார் தொழில் நிறுவனங்களின் முதலீடுகளை பெருக்கும் நோக்கில் செய்யப்பட்ட புதிய கடல்பாதுகாப்பு திட்டத்தின் கீழ் இந்தியா முழுவதும் சுவர் எழுப்பி கடலோரப் பகுதிகளை பாது காக்க தொடர் நடவடிக்கைகள் மேற் கொள்ளப்படும் வகையில் கருத்துத்தாக் கம், கொள்கை முடிவுகள் பல கடல் கட் டமைப்பு சார்ந்த அரசு மற்றும் வளர்ச்சி நிறுவனங்களால் மேற்கொள்ளப்பட்டு வருகிறது.

சுமார் ஒரு கிலோ மீட்டர் தூரத்திற்கு ஒரு கோடி ரூபாய் வரை செலவாகும் இத் திட்டத்தின்படி பல மீனவக் குடியிருப்பு கள், வசிப்பு இடங்கள் அப்புறப்படுத்தப் பட்டும் பல நூறு சிறுபான்மை பாரம்பரிய வழிபாட்டுத் தலங்கள் சிதைக்கப்பட்டும் நடைமுறைச் சூழல் நிலவுகிறது. மறுபுறம் பாதுகாப்பு அரணாக கட்டப்படும் தடுப் புச் சுவரால் கடலின் அலைகளை கட் டுப்படுத்த முடியாது என்பதே நடை முறை உண்மை. கடும் இயற்கைச் சீற்றங் களின் போது குமரி மாவட்டத்தில் பல கோடி ரூபாய் கொண்டு கட்டப்பட்ட பாலங்களே கடலில் மூழ்கின. இச்சூழ லில் பன்னெடுங்காலமாக நமது பாரம் பரிய இயற்கை அரண்கள் உள்ள இயற்கை வளங்களை கொண்டு மத்திய மற்றும் மாநில அரசுகள் செயல்படாமல் உள்ளன. இந்நிலையில் கடலின் சீற்றங் களை சமாளித்து, நீடித்த மனிதகுல வளர்ச்சிக்கும், தொழில் வளர்ச்சிக்கு உதவும் நோக்கில் பயன்படுத்தப்படும் இயற்கை பனைமர தடுப்புகள், தென்னை மர தடுப்புகள், இயற்கையாக அல்லாத செயற்கையாக உருவாக்கப்பட்ட மணல் மேடுகள் மற்றும் அவை சார்ந்த தடுப்பு மரங்கள் வளர்ப்பு போன்றவை கடல் தண்ணீர் ஊருக்கும், விளை நிலங்களுக் குள் புகுந்து பெரும் சேதம் ஏற்படுவதை தடுக்கும் தன்மை கொண்டது.

மேலும் இவ்வகை இயற்கை தடுப்பு களை சேதப்படுத்திவிட்டு, விளைநிலங் கள், குடியிருப்பு பகுதிகளில் தண்ணீர் புகுந்தாலும் அவை கடல்சீற்றம் முடிந்த வுடன் தானாகவே வெளியேறிவிடும். சிறு மற்றும் குறு விவசாயிகள், மீனவர்களே தங்களிடம் உள்ள விவசாய பொருட் களை மீண்டும் இயற்கை பாதுகாப்பு அரண்களை குறைந்த செலவில், உழைப் பில் உருவாக்கச் செய்தும், பயன்படுத்த வும் முடியும்.

இத்தகைய நடைமுறைச் சூழலுக்கு மாற்றாக சிமெண்ட் கொண்டும், பிற செயற்கை கட்டமைப்புப் பொருட்களைக் கொண்டு உருவாக்கப்படும் பாதுகாப்பு அரண்கள் உண்மையில் போதிய அள வில் பாதுகாப்பை வழங்க முடியாது; உறுதி செய்யவும் முடியாது. மாறாக தற்போது உள்ள பாரம்பரிய இயற்கை கட்டமைப்புகளை சமுதாய அளவில் உருவாக்கியும், பாதுகாத்தும் பயன்படுத்தி யும் நமது நீண்டகால தொழில் வளர்ச் சிக்கு வழிவகை செய்ய முடியும்.

தற்போதைய புதிய பாதுகாப்பு வளைய முயற்சிகள் சில கட்டுமான நிறு வனங்கள், தொழில்முறை ஒப்பந்தக்காரர் களுக்கு பயன்பெற்று தரவும் செலவு செய்யப்பட்ட பல ஆயிரம் கோடி ரூபாயில் தேசப்பாதுகாப்பு மற்றும் மீனவ சமுதாய கடல்சார் பாதுகாப்பு என்ற போர்வையில் பன்னாட்டு தொழில் நிறுவனங்கள் மற்றும் இந்திய பெருநிறுவனங்களின் கூட்டு முயற்சிகள் தமிழகத்திலும் பிற கடல்சார் மாநிலங்களில் சுற்றுச்சூழல் சீர்கேடுகள் ஏற்படவும், பல லட்சம் கடல்சார் மக்களின் வாழ்வுரிமைகள், வழிபாட்டுத் தலங்கள் அகற்றப்பட்டு சொந்த நாட்டில் அகதிகளாக உருமாறச் செய்து விடும்.

நீடித்த வளர்ச்சி, கடல்சார் பாதுகாப் பிற்கு பாரம்பரிய வேளாண் தொழில் நுட்பங்கள் பயன்பாடும், பாதுகாப்பும் உதவும் என்ற அளவில் தேசிய கடல்சார் மற்றும் வேளாண் கொள்கைகள் உரு வாக்கப்படுவதே கடைகோடி மக்களின் வாழ்வுரிமைகளை பாதுகாக்க உதவும், அவர்களின் ஜனநாயக உரிமைகளை நிலைநாட்டவும் செய்யும் என்பதில் சந் தேகம் இல்லை.