பிரதேசவாதத்திற்கே இந்நிலை எனில் இனவாதம் எம்மாத்திரம்?

பிரதேசவாத ரீதியான கருத்துக்கள் மீண்டும் தளிர்விட ஆரம்பித்துள்ளதோ எனும் சந்தேகம் தமிழ் மக்கள் மத்தியில் எழுந்துள்ளதுடன் அது ஒருவித பய உணர்வையும் தோற்றுவித்துள்ளதை கடந்த வாரம் ஊடகங்களில் வெளியாகிய சில செய்திகள் தெளிவாக கோடிட்டுக் காட்டியுள்ளன. இத்தனை அழிவுகளையும் சந்தித்த பின்னரும் தமிழ் மக்களுக்குள்ளேயே பிரதேசவாதம் பிரித்தாள முயலுமானால் இனவாதம் தமிழினத்தை எவ்வளவு தூரம் நசுக்க முயலும் என்பதை நினைத்துப் பார்க்க வேண்டும். முப்பது வருடகால யுத்தம் தமிழ் மக்களை அழித்த போது வடக்கு, கிழக்கு, மலையகம் என்று பார்க்கவில்லை. ஒருவேளை விடுதலைப் புலிகள் பிரதேச ரீதியில் தமது உறுப்பினர்களை பிரித்தாண்டிருக்கலாம். அதனால்தான் அவர்களில் இன்று பெயர் சொல்லக்கூட ஒருவர் கூட இல்லாது முற்றாக அழிக்கப்பட்டுவிட்டார்களோ தெரியாது.

இலங்கைக்கு வெள்ளைக்காரனால் சுதந்திரம் வழங்கப்பட்டதன் பின்னர் ஒற்றுமையாக வாழ்ந்த தமிழ் – சிங்கள சமூகங்களுக்கிடையில் நாட்டை ஆண்ட பெரும்பான்மையின ஆட்சியாளர்களின் போக்கினால் சிறிது சிறிதாக பிரச்சினைகள் எழ ஆரம்பித்தன. தமிழர்கள் தமக்குப் புறக்கணிப்புக்கள் இடம்பெறுவதாக குற்றம் சாட்டினர். அன்றைய தமிழ் அரசியல் தலைவர்கள் தமது எதிர்ப்புக்களை சிறிய அஹிம்சை வழிப் போராட்டங்கள் மூலம் காட்டத் தொடங்கினர். மாறி மாறி ஆட்சிக்கு வந்த பெரும்பான்மையின அரசுகளால் தமிழரைத் திருப்திப் படுத்த முடியவில்லை அல்லது தமிழர்கள் அதிகம் கேட்கிறார்கள் என்ற இருவேறு நிலைப்பாடுகளையே எடுக்க வேண்டியதாயிற்று.

திருப்தியில் பொறுமையிழந்த தமிழ்த் தலைமைகள் தமது அஹிம்சைப் போராட்டங்களை தமிழ் இளைஞர்களுக்கு மூளைச் சலவை செய்து ஆயுதப் போராட்டமாக மாற்றின. இது ஒரு இனத்துக்கான உரிமைப் போராட்டமமாக இருந்தமையால் அது ஆயுதம் ஏந்திய போராட்டமாக இருந்தபோதிலும் இந்தியா உட்பட பல நாடுகள் தமிழருக்கு ஆதரவு வழங்கின. அதனால் பல தமிழ் இயக்கங்கள் உருவாகி பின்னர் அதற்குள் முட்டிமோதி, சுட்டுத்தள்ளி விடுதலைப் புலிகள் மட்டும் பலமான போராட்ட அமைப்பாக மாறி அரசாங்கத்துடன் போராடியது. உரிமைப் போராட்டமாக ஆரம்பித்து அது திசைமாறி பயங்கரவாதப் போராட்டாக மாறி பாரிய அழிவுகளை ஏற்படுத்தியமையால் இறுதியில் புலிகள் இயக்கம் முற்றாக அழிக்கப்பட்டமை வரலாற்று நிகழ்வாகும்.

இந்த சுமார் முப்பது வருட கால தமிழர் போராட்டத்தில் தமிழருக்குள் பிரதேசவாதம் இருந்ததாக எச்சந்தர்ப்பத்திலும் பதிவாகியதாகத் தெரியவில்லை. ஐக்கிய தேசிய முன்னணி அரசாங்கத்துடன் புலிகள் சமாதானப் பேச்சுவார்த்தை நடத்திக் கொண்டிருந்த கால இறுதியில் கிழக்கிலிருந்த விடுதலைப் புலிகளில் பெரும்பாலானோர் அன்று கருணா அம்மான் என்றழைக்கப்பட்ட புலிகளின் கிழக்கு மாகாணத் தளபதியாக இருந்த இன்றைய பிரதி அமைச்சர் விநாயகமூர்த்தி முரளிதரன் தலைமையில் புலிகள் அமைப்பிலிருந்து பிரிந்து சென்றனர். அதற்கு அவர்கள் முன்வைத்த காரணம் புலிகளின் தலைமை பிரதேசவாதத்துடன் செயற்படுகிறது என்பதாக அமைந்திருந்தது. அன்று அதனைப் பலரும் ஏற்றுக்கொண்டனர். வடக்கின் புலித் தலைமை போர்முனைக்கு கிழக்கின் வீரர்களையே அனுப்பி பலிக்கடாவாக்குகிறது என்ற குற்றச்சாட்டு மேலோங்கி ஒலித்தது. அது உண்மையாக இருக்கலாம். அது இன்றும் தேவையில்லை. புலிகளுடன் சேர்ந்து தமிழரின் பிரதேசவாதமும் அழிந்துபோகட்டும் என்பதே இன்று தமிழ் மக்கள் முன்னாலுள்ள கருத்தாக உள்ளது.

உரிமைப் போராட்டம் என்று புறப்பட்ட தமிழினம் இறுதியில் கண்டது அழிவுகளையே என்றால் எவராலும் அதனை மறுக்க முடியாது. இறுதியில் தேவையற்ற ஒரு போராட்டமாக முடிவடைந்த முப்பது வருடகால போராட்டத்தை இடைநடுவிலாவது கைவிட்டு, ஆட்சி புரிந்த அரசுகளுடன் அணைந்து சென்று தமிழர் வாழ்விடங்களை அபிவிருத்தி செய்து மற்றும் விடயங்களில் சலுகைகளை பேச்சுக்கள் மூலம் கேட்டுப் பெற்று வாழ்ந்திருந்தால் தமிழினம் இத்தனை பாரிய அழிவுகளைச் சந்திக்காது வாழ்ந்திருக்கலாம். புலிகளை வளர்த்துவிட்ட தமிழ்ச் சமூகம் இன்று புலிகளாலேயே அழிவையும் சந்தித்து நிற்கும் நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டிருக்காது.

புலிகளின் முழுமையான அழிவிற்கும் அவர்கள் மூலம் தமிழினம், இந்நாடு கண்ட அழிவிற்குப் பின்னரும் பிரதேசவாதம் பேசுவது ஆரோக்கியமானதல்ல எனும் கருத்துப் பொதுவாக எழுந்துள்ளது. இன்று தமிழர்களில் ஒரு பிரிவினர் அரசாங்கத்துடனும், மற்றுமொரு பிரிவினர் தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்புடனும், மலையகப் பெருந்தோட்ட மக்கள் இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸ¤டனும் சார்ந்துள்ளனர் என்பதை எவரும் மறுக்க முடியாது. சிறு பிரிவினர் ஐக்கிய தேசியக் கட்சி மற்றும் இதர தமிழ்க் கட்சிகளுடனும் ஐக்கியப்பட்டுள்ளனர்.

இந்நிலையில் தமிழ் மக்களை கட்சி ரீதியாகப் பிரித்துப் பார்த்தாலும் பரவாயில்லை, பிரதேச ரீதியாகப் பிரித்துக் கூறுபோட முயல்வது, சிந்திப்பது பாரிய விளைவுகளையே தரும். முதலில் தமிழர் எனும் மகுடத்தில் திரண்டு கட்சி ரீதியாகப் பிரிந்து நிற்பதில் எவ்விதமான பாதகமும் இல்லை. தமிழருக்குள்ளே பிரதேசவாதத்தை தமிழரே ஏற்படுத்திக் கொண்டால் அது தமிழரைப் பிரித்தாள முயற்சிக்கும் நாட்டிலுள்ள ஒருசில இனவாதிகளுக்கு களம் அமைத்துக் கொடுப்பது போலாகிவிடும்.

எனவே இவ்விடயத்தில் ஒரு தடவைக்கு பல தடவைகள் சிந்தித்தே தமிழ் அரசியல்வாதிகள் தமது கருத்துக்களை வெளியிட வேண்டும். தமிழருக்குள்ளேயே தமிழரைப் பிரித்தாழ்ச் சிலர் அடியெடுத்துக் கொடுப்பார்கள். ஆனால் அதனைத் தமிழ்ச் சமூகத்தின் நன்மை கருதித் தமிழ் அரசியல்வாதிகள் தவிர்த்துக் கொள்ள வேண்டும்.

ஏற்கனவே தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பினர் புலிகளின் பாணியில் தமிழ்த் தேசியம் பற்றி உள்நாட்டில் ‘@சிவருவது போதாது என்று வெளிநாடுகளுக்கு சென்று புலம்பெயர்ந்து வாழும் புலி சார்பு மக்களுடன் அங்கும் பேசிவருவது உள்நாட்டில் இனவாதிகளுக்கு கடுப்பை ஏற்றியுள்ளது. இதற்கு மேலும் கடுப்பை யேற்றும் விதத்தில் பிரதேசவாதத்தையும் கிளப்பிவிடாமலிருப்பதே தமிழினத்திற்கு இன்னுமொரு அழிவை ஏற்படாதிருப்பதைத் தடுக்கும். பிரதேசவாதத்தில் திருப்தி காண முடியாது. விடில் எப்படி தமிழ்ச் சமூகம் இன ரீதியாக திருப்திகாண முடியும்?

(தினகரன்)