ஆசிரியத்துவம்! அழியாத தத்துவம்

(ஜீவகன்)

உழவுத் தொழில் செய்பவர்களை சமூகத்தில் உன்னத நிலையில் மதிக்கிறார்கள். வேளாண் சமூகமே மேன்மை யானது என்ற கருத்தியல் இன்னமும் மேலோங்கியே காணப்படுகிறது. வேளாளர் என்ற உயர் குடி அந்தஸ்து இவ்வாறு வந்ததுதான். நிலப் பிரபுத்துவ காலத்தில் வேளாண் சமூகத்திடமே செல்வம் கொழி த்தது. விவசாய நிலங்களுக்குச் சொந்தக்காரர்கள் அவர்கள் தான். என்றாலும் அந்தத் திருக்குறள் காலத்தில் உழவுத் தொழிலை முன்னிலைப்படுத்தி கல்விப் புலமைக்கு வள்ளுவர் முதலிடம் தருகிறார்.

“வில்லேருழவர் பகை

கொளினும் கொள்ளற்க

சொல்லே ருழவர் பகை”

வில்லெடுத்துப் போர் புரியும் வீரனின் பகையைப் பெற்றாலும் சொல்லாற்றல் மிக்க கவிஞனின் பகையைக் கொள்ளக் கூடாது என்கிறார் வள்ளுவர்.

திருக்குறள் தோன்றிய நிலப் பிரபுத்துவ காலமென்றாலும், முதலாளித்துவ காலமென்றாலும் குருவுக்கு உள்ள மகத்துவம் அன்றும் இன்றும் மாற்றமடையவில்லை!

நவீன சமூக, பொருளாதார மாற்றத்தினால் இன்று செல்வம் வேளாண் தொழில்புரிபவரிலிருந்து தொழில் அதிபர்களின் கரங்களுக்குப் போய்ச் சேர்ந்துள்ளது. தொழில் ரீதியான வளர்ச்சியின் அடிப்படையில் ஒவ்வொருவரிடமும் செல்வம் தங்கியிருக்கின்றது.

எந்தத் தொழில் புரிபவராக இருந்தாலும் அந்தத் தொழிலை ஓர் ஈடுபாட்டுடன் மேற்கொண்டு வெற்றியைத் தேடித்தர கைகொடுப்பவர்கள் ஆசிரியர்கள். அதன் காரணமாகவே மாதா, பிதா, குரு, தெய்வம் என்றார்கள். இந்தக் கணிப்பும், கெளரவமும் என்றென்றும் மாறப்போவதில்லை. ஆசிரிய தொழிலுக்கு அந்தளவு மகத்துவம் உண்டு. இறைவனுக்கு முதல் ஆசிரியர் வணங்கப்படுகிறார்.

எதிர்காலச் சந்ததியினரின் கல்விக்கான பொறுப்பைத் தாங்கி நிற்பவர்கள் ஆசிரியர்களே. ஆசிரியத்துவம் என்பது அழிந்துபோகும் தத்துவம் அன்று. எழுத்தறிவித்தவன் இறைவனாவான் என்றெல்லாம் போற்றிப் புகழும் இந்தப் பணியைப் புரிபவர் ஒருவரால் அந்தப் பணிக்குக் களங்கம் ஏற்பட்டுவிடக் கூடாது என்பதே ஆற அமர சிந்திப்பின் வெளிப்பாடு. அதன் காரணமாகத்தான் ஆசிரிய பணியில் உள்ளவர்களின் தவறுகளைச் சுட்டிக்காட்ட வேண்டிய தேவை எழுகிறது.

கடந்த புதன்கிழமை ஆசிரிய தினம் உங்கள் பாடசாலையில் எவ்வாறு நடந்ததோ தெரியாது. ஆனால், பெரும்பாலான பாடசாலைகளில் ஆசிரியர்க ளைக் கெளரவிக்க வேண்டு மென்று பாடசாலை அபிவி ருத்திச் சங்கங்களும் குழுக்க ளும் விசேட நிகழ்வுகளை நடத்தியிருக்கின்றன.

அதுகூடப் பரவாயில்லை. ஆசிரியர்களுக்குப் பரிசுகளைக் கொண்டு செல்ல வேண்டுமென்று பெற்றோர்களை மாணவர்கள் நச்சரித்ததாகப் பரவலாகப் பேசப்படுகிறது. பிள்ளைகள் ஒவ்வொருவரும் தமது குடும்ப பொருளாதார நிலைகளுக்கு ஏற்ப பரிசுகளைக் கொண்டுசென்று ஆசிரியர் காலில் வணங்கி வழங்கியிருக்கிறார்கள்.

இதனை மாணவர்கள் தமது விருப்பங்களுக்கு அமைய செய்திருக்கலாம். ஆனால் ஆசிரியர் தினத்தில் மாணவர்கள் பரிசுகளை வழங்கியே ஆகவேண்டும் என்று சில பாடசாலைகளில் எதிர்பார்க்கப்படுவதாகத் தகவல்கள் கசிவது கவலையளிக்கிறது. இது ஆசிரிய தொழிலை மாசுபடுத்தும் செயல் அல்லது எண்ணம் இல்லையா! ஆசிரியர்களே நீங்களே சொல்லுங்கள், உங்கள் எண்ணங்களை ஆற அமர அனுப்பினாலும் துரிதமாய் படிக்கலாம்.