ஆசிரிய சமூகத்துக்கு கௌரவம்

கடந்த புதன்கிழமை சர்வதேச ஆசிரியர் தினம் நாடு முழுவதிலும் கொண்டாடப்பட்டது. அறிவுச் சுடரை ஏற்றி வைப்பவர்கள் என்ற வகையில் ஆசிரியர்கள் சமூகத்தில் உயர் ஸ்தானத்தில் வைத்து மதிக்கப்பட வேண் டியவர்கள். மாதா பிதா குரு தெய்வம் என்பதில் ஆசிரி யர்கள் தெய்வத்துக்கு முன் வைத்து மதிக்கப்படுவதில் அர்த்தம் உண்டு.

குருகுலக் கல்வி நடைமுறையிலிருந்த பண்டைய நாட்களில் மாணவர்கள் ஆசிரியரின் வீட்டில் தங்கியிருந்து கற்ற னர். அந்தக் காலத்தில் ஆசிரியத் தொழில் அரசிடமிரு ந்து ஊதியம் பெறும் தொழிலல்ல. குருவானவர் தனது வீட்டில் தங்கியிருந்து கல்வி பயிலும் சீடர்களின் தேவை களைத் தனது வசதிக்கு ஏற்றவாறு கவனித்துக் கொள் வார். சீடர்கள் கல்வியை முடித்து வெளியேறும் போது தத்தமது வசதிக்கு ஏற்றவாறு குருவுக்குத் தட்சணை கொடு ப்பார்கள். இதைக் குருதட்சணை என்பர்.

மற்றைய தொழில்களைப் போலன்றி அறிவைப் புகட்டும் குருவின் அந்தஸ்து எந்தக் காலத்திலும் உயர்வானது. நிலப்பிரபுத்துவ உதய காலத்தில் வேளாண் தொழில் புரி வோரும் அரசுருவாக்க காலத்தில் சத்திரியர்களும் முத லாளித்துவ சமூக அமைப்பில் வணிகர்களும் தொழிலதி பர்களும் முக்கிய இடம்பெற்றனர். ஆனால் எந்தக் கால த்திலும் ஆசிரியர்களின் அந்தஸ்து குறையவில்லை. குறையப் போவதுமில்லை.

குருகுல கட்டத்திலிருந்து அடுத்த கட்டத்துக்கான மாற்றத் தில் ஆசிரியர்கள் ஊதியம் பெற்றுத் தொழில் புரிவோரா கினர். மாணவர்களை அறிவு ரீதியாகக் கைதூக்கிவிடும் பண்பு இக்காலத்திலும் ஆசிரியர்களிடம் மிகுந்திருந்தது. பின்தங்கிய மாணவர்களுக்கு இலவசமாக விசேட வகுப் புகள் வைத்தல், வசதி குறைந்த மாணவர்களுக்குப் பொரு ளாதார ரீதியாக உதவி செய்தல் போன்ற பண்புகள் இந் தக் காலகட்ட ஆசிரியர்களிடத்திலும் காணப்பட்டன.

காலப் போக்கில் ஆசிரிய சமூகத்தில் பல மாற்றங்கள் ஏற் பட்டு விட்டன. சமூக, பொருளாதார அமைப்பில் ஏற்ப ட்ட மாற்றங்களும் கல்வி முறையில் இடம்பெற்ற மாற் றம் காரணமாக ‘ரியூஷன்’ வகுப்புகளின் ‘தேவை’ ஏற் பட்டதும் இதற்குக் காரணமாக இருக்கலாம்.

சர்வதேச ஆசிரியர் தினம் ஆசிரிய சமூகத்தின் கெளரவ த்தை உறுதிப்படுத்தும் ஒரு தினமாகும். ஆசிரியர்களை மாணவர்கள் கெளரவிப்பது மாத்திரமன்றி ஆசிரியர்க ளும் தங்கள் கெளரவத்தை நிலைநாட்டும் ஒரு தினமா கும். ஆசிரியர்களை மாணவர்கள் கெளரவிப்பதென்பது ஆசிரியர்களுக்குப் பரிசு வழங்குவதாக மாறியிருப்பது கவலையளிக்கின்றது.

ஒரு மலரை அல்லது மலர்ச் செண்டை ஆசிரியருக்குக் கொடுத்து வணங்குவது நியா யமான கெளரவம். பண்டமாக ஆசிரியர்களுக்கு மாண வர்கள் பரிசளிப்பது விரும்பத்தக்கதல்ல. ஒரு வகுப்பில் கல்வி கற்கின்ற மாணவர்கள் எல்லோரும் ஒரே அளவு வருமானத்தைப் பெறும் பெற்றோரின் பிள்ளைகளாக இருப்பது சாத்தியமில்லை.

மிகவும் பெறுமதி வாய்ந்த பரிசொன்றை ஒரு மாணவன் வழங்கும் போது, அதேய ளவு பெறுமதி வாய்ந்த பரிசைத் தன்னால் வழங்க முடி யவில்லையே என்ற மானசீகத் தாக்கத்துக்கு வறிய மாணவன் உள்ளாவது இயல்பு.

வகுப்புக்குள் சமூக, பொருளாதார அந்தஸ்தின் உயர்வு தாழ்வு பிரதிபலிப்பத ற்கு இடமளிக்காதிருப்பது மாணவர்களின் மனோநிலை பாதிக்கப்படாதிருப்பதை உறுதிப்படுத்துவதற்கு அத்தியா வசியமானது.

எல்லாப் பாடசாலைகளிலும் இவ்வாறு நடைபெற்றதாகக் கரு தலாகாது. ஒரிரு பாடசாலைகளிலேயே இவ்வாறு நடை பெற்றதாகத் தகவல்கள் கிடைத்துள்ளன. எவ்வாறாயி னும் மாணவர்களின் நன்மை கருதி இவ்விடயத்தில் பொதுவான ஒரு நிலைப்பாட்டை மேற்கொள்வதற்கு ஆசி ரிய சமூகம் முன்வர வேண்டும்.

(தினகரன்)