இனப் பிரச்சினையின் தீர்வும் பிரதேச அபிவிருத்தியும் இணைந்து செல்ல வேண்டும்

புலிகளுக்கு எதிரான இறுதி இராணுவ நடவடிக்கை மேற்கொள்ளப்பட்ட நேரத்திலாவது தமிழ்த் தேசிய கூட்டமைப்புத் தலைவர்கள் சரியான நிலைப்பாட்டுக்கு வந்திருந்தால் தமிழ் அரசியல் களம் இவ்வளவு பின்னடைவை அடைந்திருக்காது.

ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜ பக்ஷவின் இரண்டாவது பதவிக் காலம் நவம்பர் 19ஆம் திகதி ஆரம்பமாகின்றது. இது வெறுமனே இரண்டாவது பதவிக் காலமாக இல்லை என்றும் தனது பதவிக் காலத்தின் இரண்டாவது கட்டத்துக்கான ஆரம்பம் என்றும் ஜனாதிபதி கூறியிருக்கின்றார். சுருக்கமாகக் கூறுவதனால், முதலாவது சமாதான காலகட்டம். இரண்டாவது அபிவிருத்திக் காலகட்டம்.

முதலாவது காலகட்டத்திலும் அபிவிருத்தி இடம்பெறாமலில்லை. முன்னைய ஆட்சிக் காலங்களிலும் பார்க்க மிகக் கூடுதலான அபிவிருத்திச் செயற் பாடுகள் இக் காலகட்டத்தில் இடம் பெற்றன. அதேபோல, இரண்டாவது கட்டமான அபிவிருத்திக் கால கட்டத்தில் சமாதான முயற்சிகளுக்கு இடமில்லை என்று அர்த்தமில்லை. முதலாவது காலகட்டத்தில் புலிப் பயங்கரவாதத்தைத் தோற்கடித்துச் சமாதானத்துக்கான பலமான அத்திவாரத்தை இடுவதற்கு முன்னுரிமை அளித்த அதேவேளை அபிவிருத்தியும் மேற்கொள்ளப்பட்டது போல, இரண்டாவது காலகட்டத்தில் அபிவிருத்திக்கு முன்னுரிமை அளிக்கின்ற அதே வேளை சமாதானத்தை வலுப்படுத்தும் முயற்சிகளும் முன்னெடுக்கப்படலாம்.

புலிகளின் பயங்கரவாத செயற்பாடுகள் நாளுக்கு நாள் அதிகரித்த பின் னணியிலேயே ஜனாதிபதி தனது முதலாவது பதவிக் காலத்தை ஆரம்பித்தார். அக் காலத்தில் படையினரின் வாகனங்கள் ஒவ்வொரு நாளும் கண்ணிவெடிகளில் சிக்கின. ஏராளம் படையினர் பலியாகினர். அப்போதும் ஜனாதிபதி சமாதானத்தையே நாடி நின்றார். சமாதானப் பேச்சுவார்த்தைக்கு வருமாறு புலிகளுக்கு அழைப்பு விடுத்தார். அந்த அழைப்பைப் பலவீன நிலைப்பாட்டின் வெளிப்பாடு எனக் கருதிய புலிகள் சரியான பிரதி பலிப்பை வெளிப்படுத்தவில்லை. படை நடவடிக்கைக்கான அவசியத்தைப் புலிகளே தோற்றுவித்தார் கள். தாங்களே தோற்றுவித்த படை நடவடிக்கைக்குப் புலிகள் பலியாகியதும் சமாதானத்துக்கான வலுவான அத்திவாரம் இடப்பட்டுவிட்டது. இப்போது அபிவிருத்திக் காலகட்டம் ஆரம்பிக்கவிருக்கின்றது.

இந்த நிலையில் தமிழ் அரசியல் தலைமையின் நிலைப்பாடு என்ன என்பது பிரதான கேள்வியாக எழுகின்றது. நாட்டின் நீரோட்டத்திலிருந்து தமிழ் அரசியல் தலைமை வெகுவாகப் பின்சென்றுவிட்டது. யதார்த்தத்தைச் சரியாகப் புரிந்துகொள்ளாததும் நாட்டுக்கு வெளியிலிருந்து ‘ரட்சகர்’ வருவார் என்ற அதீத கற்பனையும் இந்த நிலைமைக்குக் காரணம்.

பிராந்திய சபைகளுக்கூடாக அதிகாரப் பகிர்வு என்ற தீர்வை ஏற்கும் நிலையை நோக்கி வந்து கொண்டிருந்த இத் தலைவர்கள் ஆயுதப் போராட்டத்தின் மூலம் தனிநாடு அமைக்க முடியும் என்ற புலிகளின் கருத்தை ஏற்றுச் செயற்பட்டதுடன் பின்னடைவு தொடங்கியது. புலிகளுக்கு எதிராக அரச படையினர் மேற்கொண்ட இராணுவ நடவடிக்கையின் போதாவது இத் தலைவர்கள் தங்கள் நிலைப்பாட்டை மாற்றியிருக்க வேண்டும். தனிநாடு அமைவது சாத்தியமில்லை என்பதும் ஆயுதப் போராட்டத்தில் புலிகள் வெற்றியீட்ட முடியாது என்பதும் அப்போது தெளிவாகத் தெரிந்த விடயங்கள். தமிழ் அரசியல் தலைவர்கள் அப்போதும் தனிநாடு பற்றிய நம்பிக்கையுடனேயே இருந்தார்கள். நாட்டுக்கு வெளியிலிருந்து யாராவது ஒரு ‘ரட்சகர்’ வருவார் என்று கற்பனை செய்துகொண்டிருந்தார்கள்.

அடிப்படை உரிமைகளுக்கான போராட்டத்தில் ஈடுபட்டுக்கொண் டிருக்கும் சிறுபான்மை இனமொன்றின் தலைவர்கள் தீர்க்கதரிசன நோக்கிலோ நடைமுறைத் தந்திரோபாயத்திலோ சிறிதளவேனும் தவறு விடுவார்களேயானால் அந்த இனம் மிகுந்த பாதிப்புகளுக்கு உள்ளாகிவிடும். இதுதான் தமிழ் மக்களுக்கு நடந்தது. புலிகளுடைய நிகழ்ச்சி நிரலின் கீழ் செயற்படுவதற்குத் தமிழ்த் தலைவர்கள் முன்வந்தமை தீர்க்கதரிசன நோக்கிலும் நடைமுறைத் தந்திரோபாயத்திலும் விட்ட பாரிய தவறு. சமகால யதார்த்தத்தை விளங்கிக் கொள்ளாததாலேயே இத் தவறை அவர்கள் புரிய நேர்ந்தது.

முன்னைய தலைவர்களும் இதுபோன்ற தவறுகளை விட்டிருக்கின்றனர். அதனாலேயே இனப் பிரச்சினைக்கான தீர்வு முயற்சியில் அவர்களால் சிறிதளவும் முன்னேற முடியவில்லை. ஆனால் முன்னைய தலைவர்களின் தவறுகளால் இனப் பிரச்சினைக்கான தீர்வு பின்தள்ளிப் போனதேயொழியத் தமிழ் மக்களின் நாளாந்த வாழ்வில் பெரிய பாதிப்புக்கள் ஏற்படவில்லை. தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்புத் தலைவர்கள் விட்ட தவறு தமிழ் மக்களுக்கு அழிவுகளையும் இழப்புகளையும் ஏற்படுத்திவிட்டது.

புலிகளுக்கு எதிரான இறுதி இராணுவ நடவடிக்கை மேற்கொள்ளப்பட்ட நேரத்திலாவது தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்புத் தலைவர்கள் சரியான நிலைப்பாட்டுக்கு வந்திருந்தால் தமிழ் அரசியல் களம் இவ்வளவு பின்னடைவை அடைந்திருக்காது. தனிநாடு சாத்தியமில்லை என்பதை அந்த நேரத்திலாவது உணர்ந்து அரசியல் தீர்வுக்காகக் குரல் கொடுத்திருக்க வேண்டும். அப்படிச் செய்திருந்தால், அரசாங்கத்துடன் அரசியல் தீர்வு பற்றிப் பேசுவதற்கான சந்தர்ப்பம் உடனடியாகக் கிடைத்திருக்காவிட்டாலும் கூட, தமிழ்த் தலைவர்கள் பிரிவினைவாதிகளல்ல என்ற அபிப்பிராயம் பெரும்பாலான சிங்கள மக்களிடம் ஏற்பட்டிருக்கும். அரசியல் தீர்வைச் சாத்தியமாக்குவதற்கு இந்த அபிப்பிராயம் பெரிதும் உதவக் கூடியது.

இராணுவ நடவடிக்கை மேற்கொள்ளப்பட்ட காலப் பகுதியில் தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்புத் தலைவர்கள் எல்லோரும் புலி ஆதரவு நிலைப்பாட்டையும் அரச எதிர்ப்பு நிலைப்பாட்டையும் தீவிரமாக வெளிப்படுத்தினார்கள். இதன் மூலம், இவர்கள் பிரிவினைவாதிகள் என்ற அபிப்பிராயத்தைச் சிங்கள மக்களிடம் தோற்றுவித்தார்கள். இனப்பிரச்சினைக்கான அரசியல் தீர்வு முயற்சிகளில் இது ஒரு பிரதான தடைக்கல்.

நியாயமான அரசியல் தீர்வு அரசியலமைப்புத் திருத்தத்துக்கூடாகவே நடைமுறைக்கு வர முடியும். சிங்கள மக்களின் ஆதரவு இல்லாமல் சர்வசன வாக்கெடுப்பில் சாதகமான முடிவு சாத்தியமில்லை. அரசியல் தீர்வுக் கோரிக்கையைச் சிங்கள மக்கள் பிரிவினையாகப் பார்க்கும் மனோநிலையைத் தமிழ்த் தலைவர்களே தோற்றுவித்திருக்கின்றார்கள்.

இது அரசியல் தீர்வு முயற்சியைப் பொறுத்த வரையில் மிகவும் பின்னடைவான நிலை.

அரசியல் தீர்வும் அபிவிருத்தியும்

ஜனாதிபதியின் முதலாவது பதவிக் காலமான சமாதான கட்டத்தில் தலைவர்கள் தவறான நிலைப்பாட்டை மேற்கொண்டதன் காரணமாக தமிழ் அரசியல் நிலை மிகவும் பின்னடைவு கண்டது. இரண்டாவது பதவிக் காலமான அபிவிருத்திக் கட்டத்திலும் நாம் பின்தங்கி நிற்போமானால் அரசியல் தீர்வு முயற்சி மிகவும் பலவீனமடைந்துவிடும். இனப் பிரச்சினைக்கான அரசியல் தீர்வையும் அபிவிருத்தியையும் ஒன்றிணைத்து முன்னெடுக்க வேண்டிய அவசியம் இப்போது தமிழ் மக்களுக்கு ஏற் பட்டிருக்கின்றது.

தமிழ் பிரதேசங்கள் அபிவிருத்தியில் பின்தங்கியிருக்கின்றன. அரசாங்கம் அபிவிருத்தியில் கூடுதலான கவனம் செலுத்துகின்ற வேளையில் தமிழ்ப் பிரதேசங்களின் அபிவிருத்தியை உறுதிப்படுத்தும் வகையில் தலைவர்கள் செயற்பட வேண்டும். அபிவிருத்தி நடவடிக்கைகளில் அக்கறை செலுத்துகின்ற அதேவேளை இனப் பிரச்சினைக்கான தீர்வு முயற்சியையும் முன்னெடுப்பது சிரமமானதல்ல.

நாடு வேகமாக முன்னேறிக் கொண்டிருக்கும் போது நாம் வேகமாகப் பின்னோக்கிச் செல்லக்கூடாது. எங்கள் முன்னுரிமைகளைச் சரியாக முடிவு செய்து செயற்படுவதிலேயே தமிழ் மக்களின் நிம்மதியும் முன்னேற்றமும் தங்கியுள்ளன.

இரண்டு விடயங்களை எங்கள் முன்னுரிமையாகக் கூறலாம். ஒன்று இனப் பிரச்சினைக்கான தீர்வு. மற்றது தமிழ்ப் பிரதேசங்களின் அபிவிருத்தி.

இனப்பிரச்சினைக்கான தீர்வில் நாங்கள் மிகவும் பின்னுக்குச் சென்றுவிட்டோம். பின்தங்கியிருப்பது வேறு. பின்னுக்குச் செல்வது வேறு. அரசியல் தீர்வைப் பொறுத்த வரையில் கணிசமாக முன்னேறிய நிலைக்கு வந்து திடீரென வெகுவாகப் பின்னுக்குச் சென்று விட்டோம். இந்த நிலையிலிருந்து படிப்படியாகவே முன்னேற வேண்டும். அரசியல் தீர்வு முயற்சியில் பத்து வருடங்களுக்கு முன் நாங்கள் நின்ற இடத்துக்கு மீண்டும் வர நீண்ட காலம் எடுக்கலாம். எனவே, அரசியல் தீர்வு முயற்சியில் மாத்திரம் எங்கள் ஈடுபாட்டைச் செலுத்து வோமானால் அபிவிருத்தியில் வெகுவாகப் பின்தங்கிவிடுவோம்.

நாடு பூராவிலும் அபிவிருத்திச் செயற்பாடுகள் முன்னெடுக்கப்படும் வேகத்துக்கு ஈடுகொடுத்துத் தமிழ்ப் பிரதேசங்களை அபிவிருத்தி செய்வதற்கான முயற்சியும் இனப் பிரச்சினைக்கு அரசியல் தீர்வு காண்பதற்கான முயற்சியும் ஒன்றுக்காக மற்றது பின்தள்ளப்படாமல் சம காலத்தில் முன்னெடுக்கப்பட வேண் டியவை.

(ஜீவகன்)