வடக்கு மாகாணசபையை  யார் கைப்பற்றவேண்டும் ?

(லியோ,  ரெரன்ரோ, கனடா)
வடமாகாண ஆட்சி யார் கையில் கிடைக்கப்போகின்றது என்பதே எல்லோர் முன் எழுந்துள்ள கேள்வியாகும்  யார் வெல்வார்கள் யார் தோற்பார்கள் என்று ஆரூடம் கூறுவதற்கு ஓரு கிறிக்கற் போட்டியோ அல்லது உதைபந்தாட்டப்போட்டியோ அல்ல இது. யார் கட்டாயம் வெற்றிபெறவேண்டும் என்பதே முக்கியம். அபிவிருத்திக்கும், அரசியலுக்குமான இந்தத்தேர்தலில் சரியானவர்களும் அந்த மண்ணில் மக்களுடன் மக்களாக இருந்தவர்கள் மக்களின் பிரச்சினைகளை அனுபவரீதியாக அறிந்தவர்கள்தான் தெரிவு செய்யப்படவேண்டும்.

அபிவிருத்தியை எடுத்துக்கொண்டால் வடக்கு மாகாணத்தை பொருளாதார ரீதியாக ஓட்டும் (எக்கனமி எஞ்சின்) என்று கருதப்படும் கடற்தொழில், விவசாயம், பனம்பொருள் உற்பத்திகள் யுத்தம் முடிவுற்றபின்னர் வளர்ச்சிப்பாதையில் சென்றுகொண்டிருக்கின்றது. ஆயிரக்கணக்கான மக்கள் இதன்மூலம் வேலைவாய்ப்பையும் பெற்றதுமட்டுமல்ல வடக்கு மாகாணம் பொருளாதார ரீதியாக வேகமாக முன்னேற்றம் கண்டுவருகின்றது. அடித்தளமக்களின் பொருளாதாரம் கல்வி வேலைவாய்ப்பு முன்னேற்றம் கண்டுள்ளது.   

அடுத்ததாக இப்போது இராணுவ முகாம்கள் படிப்படியாக அகற்றப்படுகின்றன. இணக்க அரசியல் மூலம் ஓரு புரிந்துணர்வு நம்பிக்கையின் அடிப்படையில்தான் முடியும் என்ற நம்பிக்கையில் அமைச்சர் டக்ளஸ் தேவானந்தா செயல்படுகின்றார். அமைச்சர் டக்ளஸ் தேவானந்தாவின் அரசியல் அணுகுமுறைதான் வெற்றியளிக்கும் என்பதை அவரது அரசியல் எதிராளிகள் கூட  உணர்ந்துகொண்டுள்ளனர்.  இதற்கு ஆதாரமாக கடந்த வருடம் அமைச்சர் டக்ளசுக்கு புற்றுநோய் என வதந்தி பரவியிருந்தது. இதனைக்கேள்விப்பட்ட  தமிழர் கூட்டமைப்பு எம்.பியான சிறீதரன் அவர்கள் பாராளுமன்ற உணவகத்தில் வைத்து ஈ.பி.டி.பியான சில்வெஸ்திரி அலன்டீனிடம் என்ன டக்ளசுக்கு வருத்தமாம் ஆளை கவனமாக பார்த்துக்கொள்ளுங்கள் என்று கூறியுள்ளார். இந்த ஆழமான வார்த்தை நிட்சயமாக சிறீதரன் அவர்களின் உள்ளத்தில் இருந்து வந்தது. அமைச்சரின் தேவையும் சேவையும் அவர் செல்லும் பாதையும் தமிழ் மக்களுக்கு தேவை என்பதை எதிராளிகள் கூட  உணர்ந்துகொண்டுள்ளனர். வடக்கு மாகாணத்தை வளம் உள்ள மாகாணமாக மாற்றும் அரசியல்தலைமைதான் இந்தநேரத்தில் தமிழ்மக்களுக்கு அவசியமும் அவசரமும் ஆகும். இதனை எந்த அரசியல்வாதி செய்தாலும் பாராட்டவேண்டும்.

சகல துறைகளிலும் வடக்கு மாகாணம் முன்னேறவேண்டும் அங்கு இல்லாமை என்பது இல்லாமல் செய்யவேண்டும். இதை மனதில் வைத்துக்கொண்டுதான் அமைச்சர் டக்ளஸ் தேவானந்தா வடமாகாணசபை தேர்தலுக்குரிய தனது கட்சி வேட்பாளர்களையும் தெரிவுசெய்திருக்கின்றார். அவர்களின் தகமைமைகளைப் பார்ப்போம்.  தலைமைவேட்பாளர் தவராசா அவர்கள் ஆரம்ப ஈழவிடுதலைப்போராளியும் கணக்காய்வாளரும் முன்னாள் எம்.பி.யும் 13வது திருத்தச்சட்டத்தில் அதிக அனுபவம் கொண்டவரும் அமைச்சர் டக்ளசின்  ஆலோசகரும் ஆவார். 

திருமதி ஞானசக்தி சிறீதரன் அவர்கள் ஆரம்பகால தமிழர்போராட்டத்தில் ஈடுபட்டவரும் பெண்கள் சம்பந்தமான துறைகளுக்கு மிகவும் பொருத்தமானவரும் பொதுச்சேவையிலும் ஈடுபட்டும்வருகின்றார். சுந்தரம் திவாகலாலா அவர்கள் கல்வி சம்பந்தமான துறைகளுக்கு மிகவும் அனுபவசாலியாகவும் முன்னாள் வடக்கு கிழக்கு மாகாண கல்வி தலைமக்கல்வி அதிகாரியாகவும் பணியாற்றியுள்ளார். நாகன் கணேசன் அவர்கள் இயற்கையின் கொடையாகவும் மனிதனுக்கு சிறந்த போசாக்கு உள்ளதுமான வடக்கின் பணப் பயிரான பனைவளத்தின் பயன்பாட்டில் பலவருடகால அனுபவம்கொண்டுள்ளவர் பனை அபிவிருத்தி சங்கத்தின் உபதலைவராகவும் உள்ளார். அந்தோனிப்பிள்ளை அகஸ்ரின் யாழ் சென் ஜோன்ஸ் கல்லூரியில் கணக்கியல் ஆசிரியராக பலவருடங்களாக பணியாற்றியவர் பின்பு அமைச்சர் டக்ளசினால் வடகடல் நிறுவனத்தின் தலைவராக நியமிக்கப்பட்டார். நிறுவனத்தின் வெற்றிக்கும்  கடல்தொழிலாளர்களின் நன்மதிப்பையும் பெற்றவர். ஊடகவியலாளர் றுசாங்கன் அவர்கள் பத்தையும் திரித்து எழுதிப் பெயர் வாங்கும் பத்திரிகையாளர் நான் அல்ல என்றும் எழுதுகோலை அளவுகோலாக பாவிப்பவன் என்றும் உள்ளதை உள்ளபடி எழுதும் பத்திரிகையாளர்.                                                

கூட்டமைப்பை பொறுத்தவரை கலாநிதிகளை தேர்தலில் நிறுத்தியுள்ளது. நீதிபதியையும் நிறுத்தியுள்ளது. இதில் எந்த வேட்பாளருக்கும் மக்கள் பணி சம்பந்தமான எந்த அனுபவம் இல்லாதவர்கள். இப்போது மக்களுக்கு முன் நீதிபதி என்ற புதிய முகத்தை நிறுத்தியுள்ளர்கள். உண்மையில் அவருக்கு சட்டம் மட்டும்தான் தெரியும் ஒழிய தமிழ் மக்கள் பட்ட கஸ்டம் தெரியாதவர். கொழும்பில் வாழ்ந்தவர். நீதிபதியும் சட்டத்தரணியும், கலாநிதியும் தமது பதவிகளை வைத்து நீதிமன்றங்களை அலங்கரிக்கலாம் ஒழிய மாகாணசபையை ஆள்வதற்கான அடிப்படை அனுபவம் கூட இல்லை. திட்டங்கள் இவர்களிடத்தில் இல்லை மற்றவர்களைத்திட்டுவதுதான் இவர்களின் பணியாக இருக்கும். அபிவிருத்தியா அது என்னவென்று கேட்பார்கள்? கடைசியில் தமிழ்மக்களுக்கு சோறும் கிடைக்காது சுதந்திரமும் கிடைக்காது. இதுதான் இவர்களின் கடந்தகால வரலாறு.                                              

இன்னும் ஒன்றையும் இந்தநேரத்தில் குறிப்பிடவேண்டும். 1977ம் ஆண்டு குமார் பொன்னம்பலம்  யாழ்ப்பாணத் தொகுதியில் இவர்களை எதிர்த்துப்போட்டியிட்டபோது  கொழும்பு கறுவாக்காட்டுத்தமிழன் இவருக்கு தமிழ்மக்களைப்பற்றி என்ன தெரியும் என்றும்  குமார் பொன்னம்பலத்தின் உடல் அமைப்பை வைத்து அவரை ஈழத்து இடி அமீன்  என்று கூட்டங்களில் பகிரங்கமாக அநாகரிகமான முறையில் திட்டினார்கள். அந்த உரையின் மூலம் இளைஞர்களை சூடேற்றி குமார் பொன்னம்பலத்தின் ஈச்சமோட்டை சுண்டிக்குளி கொய்யாத்தோட்டம் அரியாலையில் நடந்த தேர்தல் கூட்டங்களை கல் எறிந்து குழப்பினார்கள். இதை நேரில் கண்டவன் என்ற முறையிலும் கையை பிளேட்டினால் கீறி இவர்களுக்கு இரத்தப்பொட்டு வைத்தவன் என்ற ரீதியிலும் எழுதுகின்றேன். தேர்தல் வன்முறையையும் ஆயுத வன்முறையையும் வளர்த்தவர்கள் இவர்கள்தான்.

அடுத்ததாக தங்கள் நலன்தான் இவர்களுக்கு தமிழ் மக்கள் நலன் அல்ல இவர்களுக்கு முக்கியம் அல்லாவிட்டால் யுத்தத்தினால் மிகவும் பாதிக்கப்பட்ட எமது மீனவர்கள் தமது தொழிலை மீண்டும் தொடங்குவதற்காக பல இலட்சம் பணம் செலவழித்து தொழிலை ஆரம்பிக்க  எமது கடற்பகுதிகளான நெடுந்தீவு முதல் பருத்தித்துறைவரை எமது மீன்களையும் பொருளாதாரத்தையும் தமிழமீனவர்கள் அள்ளிக்கொண்டு செல்ல தாங்கள் தமிழ்மக்களின் பிரதிநிதிகள் காவலர்கள் என்று கூறிக்கொள்ளும் கூட்டமைப்பினர் கண்டும் காணாமல் இருக்கின்றார்கள் காரணம் என்னவென்றால் கூட்டமைப்பினரின் குடும்பம் முதல்ஈடுகள் எல்லாம் தமிழ்நாட்டில்தான். இப்படியான தன்னலவாதிகளான இந்த கூட்டமைப்பினர் மாகாண ஆட்சியை கைப்பற்றினால் பட்டினியால் முதலில் வாடப்போவது எமது மீனவர்கள்தான் ஏன்என்றால் இவர்கள் தமது நலனுக்காக கண்டிக்காமல் கண்ணை மூடிக்கொண்டிருப்பார்கள்.

இன்னும் ஒன்றையும் இந்தநேரத்தில் நினைவுபடுத்தவேண்டும். தமிழகத்தில் நல்ல ஆட்சியை நடாத்திக்காட்டியவர் கருமவீரர் காமராஐர் அவர்கள். கல்வி அறிவு அற்ற அவர் கல்விக்கூடங்களை திறந்தும் அனைவருக்கும் கல்வி அபிவிருத்தி ஏழை மாணவர்களுக்கு இலவச உணவு என்று திட்டங்களை ஏற்படுத்தி இந்தியாவின் முதல்தர மாநிலம் என்ற பெயரை ஏற்படுத்தி தமிழகத்திற்கு பெருமை சேர்த்தவர். ஆனால் சில அரசியல் காரணங்களால் தோற்கடிக்கப்பட்டார் அதன்பின்புதான் தமிழகமக்களுக்கு கருமவீரர் காமராஐர் தோற்கடிக்கப்பட்டது தாங்கள் செய்த தவறு என்பது தெரியவந்தது. இப்படியான தவறுகள் எங்கள் மண்ணிலும் நடக்ககூடாது என்பதே  காலத்தின் தேவையாகும். 

எனவே தமிழ்மக்கள் இந்த மாகாணசபைத்தேர்தலில் மாற்றத்தை ஏற்படுத்தவேண்டும்.  மாற்றம் வந்தால் நிட்சயம் படிப்படியாக எமது மாகாணம் சிறந்த மாகாணமாக மேலும் வளர்ச்சி அடையும். அதற்கு வெற்றிலைச்சின்னம் வெற்றிபெறவேண்டும். அல்லாவிட்டால் கட்டையில் ஏற்றிய காற்றுப்போன வண்டியாகத்தான் வடக்குமாகாணம் செயல் இழந்துவிடும்.