ஜெயலலிதா ஏன் கூட்டமைப்பை சந்திக்கவில்லை?

புதுடில்லி விஜயத்தை முடித்துக் கொண்ட கூட்ட மைப்பினர், சில நாட்கள் தமிழ் நாட்டில் தரித்து நின்றனர். இதன் போது அவர்கள் தமிழ் நாட்டின் முதலமைச்சரான செல்வி. ஜெயலலிதாவை சந்திப்பார்கள் என்னும் ஊகத்தை சில ஊடகங்கள் ஏற்படுத்தியிருந்தன. ஆனால் அப்படி ஒன்றும் நிகழவில்லை. ஆனால் அதற்கு மாறாக கூட்ட மைப்பின் தலைவர் இரா.சம்பந்தன் பி.ஜெ.பியின் தமிழ் நாட்டு தலைவர்களை சந்தித்து உரையாடியிருந்தார். சந் திப்பின் இறுதியில், ஊடகவியலாளர் சந்திப்பொன்றிலும் சம்பந்தன் பங்குகொண்டிருந்தார். இதன் போது சம்பந்தன் பிரிவினை பொருத்தமானதல்ல ஏனெனில் அதனை இந்தியா ஆதரிக்காது என்னும் பொருள்பட கருத்துத் தெரிவித்தி ருந்தார். சம்பந்தன் அவ்வாறு தெரிவித்ததுதான் தாமதம், பிரபாகரனின் இலட்சிய பாதுகாவலர்களாக தங்களை கருதிக் கொண்டிருக்கும் நெடுமாறன் மறுநாளே ஒரு அறிக் கைகை வெளியிட்டிருந்தார். அதில் தமிழ் தேசியக் கூட்ட மைப்பு மட்டும் தமிழ் மக்களின் பிரதிநிதிகள் இல்லை என்ற வாறு சம்பந்தனின் கருத்திற்கு நெடுமாறன் பதலளித்திருந்தார்.

தமிழ் நாடு சென்றிருந்த கூட்டமைப்பினர் ஏன் தமிழ் நாட்டு முதலமைச்சரை சந்திக்கவில்லை என்று சிலர் கேள்வி எழுப்பியதைத் தொடர்ந்து, ஈழ மக்கள் புரட்சிகர விடுதலை முன்னனியின் செயலாளர் நாயகம் சுரேஸ் பிரே மச்சந்திரன், தாம் அத்தகையதொரு ஏற்பாட்டில் தமிழ் நாடு சென்றிருக்கவில்லை என்று பதலளித்திருக்கிறார். சம்பந்தன் தமிழ் நாட்டில் தங்கியிருந்த வேளையில் சுரேஸ் பிரேமச் சந்திரன் பெங்களுரில் தங்கியிருந்த பிரபல ஆன்மீகத் தலைவர் சுவாமி ரவிசங்கரை சந்திப்பதற்காக சென்றிருந்தார். 'வாழும் கலை' என்னும் நிறுவனத்தை சர்வதேசளவில் நடத்திவரும் ரவிசங்கர் பி.ஜெ.பி வட்டாரத்தில் செல்வாக்குள்ளவராவார். இதனை கருத்தில் கொண்டே சுரேஸ் அங்கு சென்றிருந்தார். இதே ரவிசங்கர் சுவாமியார் விடுதலைப் புலிகளுக்கும் அரசாங்கத்திற்கும் இடையிலான யுத்தநிறுத்தம் கேள்விக்குள்ளாகியிருந்த நிலையில், வன்னிக்கு ஒரு விசேட செய்தியுடன் சென்றிருந்தார். அது என்ன செய்தியென்று இன்றுவரை தெரியாது. இப்படியொரு பின்னனியில்தான், சுரேஸ் பிரேமச்சந்தின் ரவிசங்கர் சுவாமி யின் அரசியல் ஆசியை பெறும் நோக்கில் சென்றிருக்கிறார் போலும். இன்று தமிழ் மக்களின் அரசியலை எவரெல்லாம் கையாளுகின்றார்கள் என்பதை கண்டுபிடிப்பதே கடினமாக இருக்கிறது. சுவாமியார்களிடமெல்லாம் அரசியல் பேச வேண்டிய நிலை தமிழர்களுக்கு ஏற்பட்டிருக்கிறது.

இப்போது விடயத்திற்கு வருவோம். ஜெயலலிதாவை சந் திப்பதற்கு ஏன் கூட்டமைப்பு முயற்சிக்கவில்லை? இது பற்றி சம்பந்தனுக்கு நெருக்கமான ஒருவர் அவரிடம் கேட்டிருக் கின்றார். இதற்கு பதலளித்த சம்பந்தன் nஜயலலிதாவை சந்திப்பதற்கான ஏற்பாடுகள் தம்மிடமிருக்கவில்லை ஏனெனில் அவருக்கு நான் அனுப்பிய கடிதத்திற்கு உரிய பதிலை அவர் இதுவரை தரவில்லை. இந்த நிலையில் அவரை சந்திப்பதற்கு முயற்;சியெடுப்பது வீணாகும் என்று தெரிவித்திருக்கிறார். உண்மையில் nஜயலலிதாவை பொறுத்தவரையில் அவர் கூட்டமைப்பை சந்திப்பதை தவிர் த்து வருகிறார். இதற்கு இரண்டு காரணங்கள் உண்டு. ஜெயலலிதாவை பொறுத்தவரையில் தமிழர் விவகாரத்தில் கூட்டமைப்பின் நிலைப்பாடான ஜக்கிய இலங்கைக்குள் தீர்வு என்பதை ஏற்க முடியாது. இது ஒரு காரணம் என்றால் அடுத்தது, ஜெயலலிதா பற்றி முன்னர் புலிகள் நடந்து கொண்ட முறை. ஜெயலலிதா குறித்து தமிழ் தலைவர்கள் மத்தியில் தரக்குறைவான அபிப்பிராயங்களே இப்போதும் இருக்கின்றன. அவர் ஒரு நடிகை. அவருக்க அசியலை பற்றி என்ன தெரியும் இப்படியான அபிப்பிராயங்கள் இலங்கையில் இருக்கும் தமிழ் தலைவர்களிடம் இருக்கின்றன என்பது ஜெயலலிதாவிற்கும் தெரியும். விடுதலைப் புலிகளின் தத்துவ ஆசிரியராக இருந்த அன்ரன் பாலசிங்கம் புலம்பெயர் தமிழர்கள் மத்தியில் பேசுகின்ற போது, ஜெயலலிதாவை குண்டம்மா என்றே பரிகசிப்பார். அதன் மூலம் ஜெயலலிதாவை எல்லாம் நாங்கள் கண்டுகொள்ளத் தேவையில்லை என்றவாறே மக்களுக்குச் சொல்வார். புலிகள் மட்டத்திலும் ஜெயலலிதா குறித்து தரக்குறைவான அபிப்பிராங்களே இருந்தன. இப்படியான விசயங்களால் ஜெயலலிதாவிற்கு தமிழ் தலைவர்கள் மீது ஒரு வெறுப்பை ஏற்படுத்திவிட்டது. இதன் காரணமாகவே ஜெயலலிதா பொதுவாகவே வடக்கு கிழக்கில் இருக்கும் தமிழ் தலை வர்களை மதிப்பதில்லை. இதனை நன்கு அறிந்து வைத்தி ருப்பதாலேயே சம்பந்தனும், ஜெயலலிதாவை சந்திப்ப தற்கான தீவிர முயற்சிகளை செய்யாமல் இருக்கின்றார்.

சரி அதைக் கூட விட்டுவிடலாமென்றால், தற்போதைய சூழலில் ஜெயலலிதாவிற்கு இன்னொரு பிரச்சினையும் உண்டு. கூட்டமைப்பினுடனான சந்திப்பின் போது இந்திய பிரதமர் மோடி, இலங்கை அரசியல் யாப்பிற்குட்பட்ட 13வது திருத்தச் சட்டத்தினை அடிப்படையாகக் கொண்டு தீர்வை காணுமாறு ஆலோசனை வழங்கியிருக்கின்றார். ஆனால் ஜெயலலிதாவோ தனிநாட்டுக்கான பொது வாக்கெடுப்பிற்கு மோடி அரசாங்கம் ஆதரவளிக்க வேண்டும் என்றவாறு வேண்டுகோள் விடுத்திருக்கின்றார். மோடியுடனான முதலா வது உத்தியோகபு+ர்வ சந்திப்பின்போது வழங்கிய மனுவிலேயே ஜெயலலிதா இதனை வலியுறுத்தியிருந்தார்.

ஆனால் மோடி அதனை ஒரு விடயமாகவே கருத்தில் எடுக்கவில்லை. அது கருத்திலெடுக்கக் கூடிய விடயம் இல்லை என்பது ஜெயலலிதாவிற்கும் தெரியும் ஆனால் வேண்டுமென்றே ஜெயலலிதா அப்படியொரு வேண்டு கோளைவிடுத்தார். இதன் மூலம் தமிழ் நாட்டில் உள்ள அனைவரையும் வாயடைக்கச் செய்தார். இதன் மூலம் கூட் டமைப்பிற்கும் தனக்கும் இடையில் ஒரு பெரிய இடை வெளியை உருவாக்கினார். ஆனால் இன்று சம்பந்தன் தமிழ் நாட்டில் வைத்தே ஜெயலலிதாவின் நிலைப்பாட்டை மறைமுகமாக நிராகரித்திருக்கின்றார். அதனையும் பி.ஜெ. பியின் மேடையில் வைத்தே தெரிவித்;திருக்கின்றார். ஜெயலலிதாவை பொறுத்தவரையில் அவர் இலங்கை தமிழ் மக்கள் பற்றி பேசிவருவதானது தமிழ் மக்கள் மீதுள்ள அக்கறையினால் அல்ல. மாறாக தமிழ் நாட்டில் தன்னு டைய அரசியல் ஸ்திரத் தன்மையை பேணிப் பாதுகாப் பதற்கும், இலங்கை தமிழர் பிரச்சனையை வைத்து தனக்கு நெருக்கடிகளை கொடுக்க முனையும் தன்னுடைய அரசி யல் எதிரிகளை ஓரங்கட்டுவதற்குமாகும். அதனை மிகவும் வெற்றிகரமாக ஜெயலலிதா செய்துவிட்டார். இப்படியொரு பின்னனியில் கூட்டமைப்பை தான் சந்திப்பதால் தனக்கு அரசியல் ரீதியாக பாதகமான விளைவுகள் ஏற்படும் என்றே ஜெயலலிதா எண்ணுகிறார். எனவே அவர் இலங்கைக்குள் தீர்வு காண முற்படும் எவருடனும் உறவை பேண மாட்டார். ஆனால் இந்த விடயங்களை கூட்டமைப்பு பகிரங்கமாக மக்களுக்குச் சொல்வதில்லை. இதுதான் கூட்டமைப்பின் பிரச்சனை. ஜெயலலிதா, நெடுமாறன், வைகோ, சீமான் போன்றவர்கள் இலங்கை தமிழ் மக்களை தங்களின் அரசியல் லாபத்திற்காக பயன்படுத்துகிறார்கள் என்றால் அதற்கான முழுப் பொறுப்பும் கூட்டமைப்பையே சாரும். கூட்டமைப்பு இவர்களை உரிய நேரத்தில் கண்டித்திருந்தால் இப்படியொரு நிலைமை ஏற்பட்டிருக்காது.

இன்று அனைவரும் தமிழ் மக்களை தங்களின் அரசியல் இலாபங்களுக்காக பயன்படுத்துவதற்கு கூட்டமைப்பிற்குள் நிலவும் கருத்தொற்றுமையின்மையும் இன்னொரு பிரதான காரணமாகும். சம்பந்தன் பிரிவினையை ஆதரிக்கவில்லை என்கிறார் ஆனால் கூட்டமைப்பிற்குள் இருக்கும் பிறிதொரு பாராளுமன்ற உறுப்பினரான சிறிதரன் தன்னுடைய ஆத்மார்த்த தலைவர் பிரபாகரன் என்கிறார். சம்பந்தன், சுமந் திரன் ஆகியோர் இனப்படுகொலை என்னும் சொல்லை பயன்படுத்தக் கூடாது என்கின்றனர். ஆனால் வடக்கு கிழக்கு மாகாண சபையை சேர்ந்த 33 உறுப்பினர்கள் இலங்கையில் இனப்படுகொலை நடைபெற்றதாக ஜ.நாவிற்கு அறிக்கை விடுகின்றனர். இவர்களுக்கு வாக்களித்த மக்களோ இங்கு என்ன நடக்கிறதென்று தெரியாமல் தடுமாறுகின்றனர். கூட்டமைப்பின் ஒழுங்கற்ற நிர்வாகமும் தாம் எதைக் கோர வேண்டும் என்பதில் தங்களுக்குள்ளேயே தெளிவற்றிருப்பதும் தான் தமிழ் நாட்டில் உள்ளவர்கள் தங்களின் நலன்களுக்காக தமிழர் விவகாரத்தை கையிலெடுத்திருப்பதற்கான காரண மாகும். கூட்டமைப்பு பிரமுகர் சந்திப்புக்களை வைத்து அரசியல் செய்வதைவிடுத்து ஆக்கபூர்மாக மக்களுக்கான அரசியல் செய்வதை நோக்கி முன்னேற வேண்டும். இது குறித்து தமிழ் ஊடகங்கள் கூட்டமைப்பிற்கு அறிவுறுத்த வேண்டும்.

(கே.வாசுதேவன்)