நிஜ வரலாற்றைப் பதிவு செய்வோம்

(சாகரன்)

ஈழ விடுதலைப் போராட்டம் நீண்ட வரலாற்றைக் கொண்டது. மிதவாதத் தலமைகள் தமிழ் காங்கிரசில் இருந்து ஆரம்பித்து இவர்கள் வழி சரி இல்லை என்று புறப்பட்ட தமிழரசுக் கட்சியும் பாராளுமன்ற ஆசனங்களை கைப்பற்றி சுகபோக வாழ்வை தமதாக்கி கொள்ளும் வழியில் தம்மை சுருக்கிக் கொண்டனர். இளைஞர் அணியினரைத் திருப்திப்படுத்தும் கோஷங்களையும்இ சிறிய சாத்வீக போராட்டங்களையும் நடத்தினர். மறுபுறத்தில் கொழும்பு வாழ்க்கைஇ தமது பிள்ளைகளின் எதிர்கால நலன்களின் அடிப்படையில் பிள்ளைகளை இலங்கை அரசின் ஆதரவுடன் வெளிநாடுகளுக்கு அனுப்பி அவர்களின் வாழ்கையை வழப்படுத்தியது என்று மட்டும் காலத்தை ஓட்டினர். தமிழ் மக்கள் மத்தியில் இலங்கை அரசுக்கு எதிராக எமது உரிமைகளை வென்றெடுப்போம் என்று மட்டும் பேசிக்கொண்டு மாறி மாறி இலங்கையில் ஆட்சிப்பீடத்திலிருந்த அரசுகளுடன் கொழும்பில் 'நல்ல' கள்ள உறவில் இருந்ததையே எமது மிதவாதத் தலமைகள் கொண்டிருந்தனர். இன்றும் அப்படியே.

1970 களில் இளைஞர்களின் எழுச்சியை தமது பாராளுமன்ற கதிரைகளுக்கு உரமாக்க உருவாக்கப்பட்டதுதான் தமிழர் விடுதலைக் கூட்டணியும் இதனைத் தொடர்ந்த வட்டுக்கோட்டை தீர்மானமும் ஆகும். ஆனால் இளைஞர்களை இது நீண்ட காலத்திற்கு திருப்திப்படுத்த உதவவில்லை. உருவானது இளைஞர்களைப் பெரும் பகுதியாக கொண்ட ஆயுதம் ஏந்திய விடுதலை அமைப்புக்கள். 5 பெரிய அமைப்புகளும் பல சிறிய அமைப்புக்குகளும் தம் அளவில் போராட்டங்களை நடாத்தி வந்தன. இலங்கை அரசு திணறித்தான் போய்விட்டது. இவர்களை தனியாக்கி அழித்தொழிக்க முயற்சித்தது. அப்போது பாதுகாப்பு அமைச்சராக ஜே.ஆர் அரசியல் இருந்த லலித் அத்துலத் முதலி அடிக்கடி பாராளுமன்றத்திலும், வெளியிலும் கூறுவார் ஈழ விடுதலை இயக்கங்களுடையே உள்ள ஒற்றுமையை குலைப்பேன், அவர்களுக்குள் மோதலை ஏற்படுத்துவேன்,  இதனூடாக ஈழ விடுதலை அமைப்புக்களை தனிமைப் படுத்துவேன், தொடர்ந்து இவர்களை பலவீனப்படுத்துவேன், பின்பு இவர்களை அழித்தொழிப்பேன் என்று. இவற்றை இன்றும் நீங்கள் இலங்கை பாராளுமன்றக் பதிவுகளில் பார்க்கலாம்.

இதனை அத்துலத் முதலியின் இந்த சூழுரைக்கு செயல்வடிவத்தை கொடுத்தவர்கள் புலிகளே. இறுதியில் புலிகளை வென்ற? பெருமை என்னவோ மகிந்த தட்டிச் சென்றது என்பது புதிய வரலாறு. தமிழ் ஆயுத அமைப்புக்களில் புலிகள் செயற்படுத்திய மாற்று அமைப்புக்களை ஆயுத ரீதியில் அழித்தொழிக்க முற்பட்டமை இலங்கை பேரினவாத அரசு எதிர்பார்திருந்த வேலைத்திட்டத்தை இலகுவாக்கியது. இந்த விடுதலைப் போராட்டத்தில் தமிழர் தரப்பு இழந்ததே அதிகம். ஏதோ கிடைத்தது மகாண சபை மட்டுமே. இதனை ஆரம்ப புள்ளியாக கொண்டு அடுத்த கட்டத்திற்கு நகரும் சாணக்கிய அணுகு முறையை பத்மநாபா தலமையிலான ஈ.பி.ஆர்.எல்.எவ். மேற்கொண்டது.

ஈபிஆர் எல்எவ் தலமையில் அமைந்த இணைந்த வடக்கு கிழக்கு மாகாண சபையை இல்லாது ஒழிக்க தமிழர் தரப்பில் புலிகளை மாகாண சபைக்கெதிரான ஆயுத செயற்பாட்டிற்காவும்இ டக்ளஸ் ஐ ஈபிஆர்எல்எவ் தனது அமைப்பிலிருந்து நீக்கிய பின்பு தமிழ் நாட்டுச் சிறையிலிருந்து மீட்டு அரசியல் ரீதியாக பலவீனப்படுத்த பாவித்ததும் அன்றைய வரலாறு. அன்றைய கால கட்டத்தில் எல்லாம் டக்ளஸ் பிரேமதாசாவை 'அவர் ....அவர்... ' என்று பவ்வியமாக அழைப்பதும் அவர் தமிழர்களின் பிரச்சைனையைத் தீர்பார் என்று பட்டி தொட்டியெல்லாம் சொல்லித்திரிந்த வரலாற்றையும் மறைக்க முயலக் கூடாது. டக்ளஸின் இந்த 'அவர்.... அவர்.....' என்ற கனம் பண்ணும் செயற்பாட்டிற்கே பிற்காலத்தில் இவருக்கு அமைச்சர் பதவிகள் கிடைத்ததை அவர்கள் கூட மறுதலிக்க முடியாது. பின்பு தொண்டமான்போல் ஆட்சி மாற காட்சி மாறி புதிய அரசில் மீண்டும் மீண்டும் அமைச்சராக வலம் வருவது என்பது நாம் காணும் தற்போதைய காட்சிகள்.

இணைந்த வடக்கு கிழக்கு மாகாண சபையை  இல்லாமல் செய்ததில் புலிகள், பிரேமதாச அரசு, இவற்றிற்கு அனுசரணயாக கலைஞர் கருணாநிதி செயற்பட்டதே வரலாறு. இந்திய இராணுவத்துடனான வலிந்த யுத்தம் ஒன்றை அமெரிக்க சார்பு ஐ.தே. கட்சி விரும்பியது போல் புலிகள் நிறைவேற்றி விட்டனர். அன்றை ரஷ்ய சார்பு காங்கிரஸ் அரசை பழிவாங்க மேற்குலகம் கையாண்ட கருவி வி.பி.சிங் போன்ற திடீர் பிரதமர். இதன் பின்பு எல்லாம் புலிகள் என்ற நிலையில் இன்னும் வீச்சாக மேற்குலகம் விரும்பியதை செயற்படுத்தினர். சோசலிசம் என்ற வாடையை இல்லாமல் செய்யும் மேற்குலகத்தின் செயற் திட்டம் இங்கு முன்னிலைப் படுத்தப்படவிட்டாலும் இதுவே அவர்களின் முதன்மையான உள் செயற்பாடாக இருந்தது.

காற்று புகமுடியாத இடத்தில் எல்லாம் நாம் புகுவோம் என்ற மமதையில் தண்ணீரை தடுத்து நெருப்புடன் தண்ணீருக்கு அருகில் இருந்தும் நெருப்பை அணைக்க முடியாமல் இறுதியில் சரணடைந்து அழிந்து போனதே புலிகளின் வரலாறு. புலிகளின் செயற்பாடுகளே 1990 களுக்கு பிறகு பலருக்கு வரலாறாக தெரிந்திருக்கின்றது. இதற்கு ஊடகங்களின் கடந்த கால வரலாற்று மறைப்பும் ஒரு காரணம் என்றாலும்இ 1990 இற்கு பிந்தைய இளைஞர்களின் வயதுப் பரிணாமும் இன்னொரு காரணம். எனவே முடிந்தளவிற்கு கடந்த கால வரலாற்றுப் பதிவுகளை நாம் பதிவு செய்யவேண்டிய கடப்பாட்டில் உள்ளோம். மேலும் நாம் ஏன் எமது விடுதலைப் போராட்டத்தில் தோற்றுப் போனோம் என்பதை ஒரு மீள்வாசிப்பின் மூலம் கற்க வேண்டிய நிலையிலும் உள்ளோம். இவற்றிற்காக நாம் கடந்த கால நிஜ வரலாற்றுப் பதிவுகளை செய்துதான் ஆகவேண்டும். இதில் யாரையும் குற்றம் காணுதல் என்பது இரண்டாம் பட்சமானதே. பலர் எண்ணுவதைப் போல் இது புலிகளை குறை கூறுவதற்காக மட்டும் செய்யப்படுவது அல்ல
(Saakaran) Aug 01, 2015

அமைதி சமாதானம் ஜனநாயகம்

www.sooddram.com