மத ஸ்தலங்கள் மீதான தாக்குதல்கள் நிறுத்தப்படவேண்டும்

(வவுனியன்) (இலங்கையிலிருந்து.....)

இலங்கையில் போருக்கு பிந்திய காலப்பகுதியில் மத ஸ்தலங்கள் மீதான தாக்குதல்கள் அதிகரித்து வருகின்றன. இது இலங்கை ஒரு பல்லின சமூகமாக இணைந்த வாழுதலுக்கு பெரும் தடையாக அமையும் விடயம் ஆகும். சிறப்பாக அதிகப்படியாக முஸ்லீம் மத ஸ்தலங்கள் மீதான தாக்குதல்களே அதிகரித்து வருகின்றன. மேலும் இந்துக் கோவில்களும் தாக்குதலுக்கு உள்ளான துபோல் பௌத்த கோவில்களும் தாக்குதலுக்கு(பௌதிக தாக்குதல் என்பதற்கு அப்பால் உளவியல் தாக்குதல்) உள்ளாக்கப்பட்டிருக்கின்றன. புத்த கோவில்கள் தாக்குதலுக்கு உள்ளாக்கப்பட்டிருப்பதைவிட உருவாக்கப்பட்டன என்பதே உண்மை நிலை ஆகும். இதுவே இவ் கோவில்கள் ஏனைய மத, இன மக்களால் பௌதிக ரீதியில்லாமல் உளவியல் வெறுப்பிற்கு உள்ளாகி இருக்கின்றன. மத, இன நல்லிணக்கத்துடன் இலங்கையராக வாழுதல் என்று விரும்பும் யாரும் இவற்றை வரவேற்க மாட்டார்கள்.

எப்படி புலிகளின் காலத்தில் தமிழ் பிரதேசங்களில் நடைபெற்ற குற்றச் செயல்களுக்கு (சிறப்பாக கொலை, ஆள்கடத்தல்களுக்கு) புலிகள் பொறுப்புக் கூறவேண்டியவர்களாக இருந்தார்களோ அதேயளவு பொறுப்பு இன்று அரசாங்கத்திற்கும் இருக்கின்றது. அது கிறீஸ் பூதமாக இருக்கலாம், பள்ளிவாசல்கள் மீதான தாக்குதல்களாக இருக்கலாம், இந்துக்கோவில்கள் மீதான தாக்குதல்களாக இருக்கலாம், குடியேற்றங்களாக இருக்கலாம் ஏன் வலிந்து நிறுவப்படும் பௌத்த கோவில்களாக இருக்கலாம் இவை எல்லாவற்றிற்கும் இலங்கை அரசே பொறுப்பு கூற வேண்டிய நிலையிலேயே இருக்கின்றது. இவ் நிகழ்வுகள் நடைபெறும்போது முத்தரப்பும் பொறுப்புடன் நடந்து கொள்ளாமல் உணர்ச்சிவசப்பட்டு இனவாத, மதவாத அடிப்படையில் அறிக்கைகளை விடுவதும், செயற்படுவதும் வேணும் என்றால் தமது பிழைப்பு அரசியலை நடாத்த உதவுமே தவிர இன ஐக்கியம், மத நல்லிணக்கத்திறகு உதவாது.

சிங்கள மக்கள் மத்தியில் இருக்கும் இனத் தீவிரவாதிகளான பொது பல சேனாவாக இருக்கட்டும் ஜாதிக ஹெல உறுமயவாக இருக்கட்டும் இன்ன பிற சிங்களப் பேரினவாத அமைப்புக்களாக இருக்கட்டும் இனவாத செயற்பாட்டை நிறுத்த வேண்டும் அல்லது இவற்றின் செயற்பாடுகளை தடைசெய்ய வேண்டி பொறுப்பு இலங்கை அரசு ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். மறு புறத்தில் தமிழர் தரப்பில் தமிழ் தேசியக் கூட்டமைப்பு சிறப்பாக சுரேஸ் பிரேமசந்திரன் போன்றவர்களின் இனவாதம் நிறைந்த மறுப்பு அறிக்கைகள் அவர்களின் தேர்தல் வெற்றிக்கான உசுப்பேத்தலை ஏற்படுத்துவதற்கு மட்டுமே உதவலாம். மாறாக தமிழ் மக்களின் பிரச்சனைகளை தீர்க்க உதவாது. முஸ்லீம் மக்களைப் பொறுத்தவரையில் ஒரு தரப்பினர் ஒன்றும் நடைவில்லை என்று எல்லாவற்றையும் மூடி மறைக்க முற்படுவதும், இன்னொரு தரப்பினர் மத நம்பிகையை வைத்து மத நல்லிணக்கத்தை ஏற்படுத்த முயலாது ஜிகாத் பேசுவதும் நல்லதல்ல. இவை எல்லாவற்றிற்கும் அப்பால் சகல இனங்களிலும் பிரச்னையின் உண்மைத் தன்மையை அறிந்து மத நம்பிகையாளர்கள், இன உணர்வாளர்கள் மத்தியில் எவ்வாறு மத, இன நல்லிணக்கத்தை ஏற்படுத்தலாம் என்று முயற்சிப்பதை இங்கு கவனத்தில் எடுத்தல் வேண்டும். ஆனால் இன்னமும் மத, இன நல்லிணகத்தை குழப்பும், இதில் குளிர்காய நினைக்கும் சக்திகளே பலமாகவும் மறுதரப்பினர் பலவீனமாகவும் காணப்படுவது வருந்தத்தக்கது.

(நன்றி: பூபாளம்(கனடா))