என் மனவலையிலிருந்து….

வடமாகாண முதல் அமைச்சர் பகிரங்க மன்னிப்பு கோரவேண்டும்

(சாகரன்)
முன்னாள் ஆயுதப் போராட்ட அமைப்புக்களுடன் சேர்ந்து இயங்கமுடியாது - வடமாகாண முதலமைச்சர்

வட மகாண முதல் அமைச்சர் விக்னேஸ்வரனின் பேச்சு கண்டனத்திற்குரியது. கவலையழிப்பது, கபடத்தனமானதும் கூட. அதுவும் இன்றைய நிலையில் தமிழ் மக்களின் முக்கிய அரசுத் தலைமைப் பதவியில் இருப்பவர் இப்படி பொறுப்பற்றதனமாக பேசுவது எந்தவகையிலும் ஏற்புடையது அல்ல. அதுவும் முன்னாள் நீதிபதி, மூத்த குடிமகன், பெருவாரியான  தமிழ் மக்களின் விருப்பு வாக்குகளால் தெரிவு செய்யப்பட்டவரின் வாக்கு மூலம் ரொம்பவும் வருத்தம் அளிக்கின்றது. இவரின் நேர்மைத் தன்மையை, உண்மைத் தன்மையை மேலும் கேள்விக் குறியாக்கி நிற்கின்றது.

80 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக இலங்கையில் வாழும் ஒரு சிறுபான்மை தேசிய இனம் தனது உரிமைகளுக்கான பல்வேறு வகைகளிலும் போராடியே வந்திருக்கின்றது. இந்த போராட்டங்களுக்கு தலமை வழங்கியவர்கள் மீதான விமர்சனங்கள் பல இருக்கலாம். இதில் சில உண்மைகளும், பொய்மைகளும் உண்டு ஆனால் போராட்டத்திற்கான காரணங்களும், தேவைகளும் போராட்ட வழி முறைகளும் பொய்மையானவை அல்ல. இவையனைத்தும் உண்மையானவை. பேச்சுவார்த்தை இணக்கப்பாட்டு அரசியல், கூட்டு ஆட்சியதிகாரம், சாத்வீகப் போராட்டம், உண்ணா விரதங்கள், மறியல் போராட்டங்கள் என்று பரிணாமம் அடைந்தது எல்லாம் உரிமை மறுக்கப்பட்ட ஒரு சமூகத்தின் போராட்டமாகத்தான் ஆயுதப் போராட்டத்தின் துவக்கத்தைப் பார்க்க முடியும்.

 உரிமை மறுக்கப்பட்ட இந்த தேசிய இனத்திற்குள் சிறுபான்மையினருக்குள் சிறுபான்மையினர் என்ற ஒடுக்கு முறைகளும் இருந்தன. இதற்கான போராட்டங்களும், அதன் போராட்ட வடிவங்களும் சரியானவையே, உண்மையானவையே, தேவையானவையே. இங்கு கூட எல்லாப் படிமான வடிவப் போராட்டங்களும் நடைபெற்று இறுதியில் ஆயுதம் ஏந்தி போராட்டங்கள் நடைபெற்றதே வரலாறு. இதனையே நாம் மாவிட்டபுரம், சங்கானை, அச்சுவேலி போன்ற இடங்களிலும் தர்மபுரம் போன்ற மலையக கூலித்தொழிலாளர்களின் வாழ்விடங்களிலும் (தேசிய விடுதலைப் போராட்ட காலத்தில் சிறுபிட்டி கல் உடைக்கும் தொழிலாளர்களின் போராட்டங்கள் வரை) பார்த்திருக்கின்றோம்.

இதற்கு பிந்தைய காலகட்டத்தில்தான் தேசிய விடுதலைப் போராட்டத்திற்கான ஆயுதப் போராட்டம் முளைவிட்டது. ஆயுதப் போராட்டம் இங்குதான் முதலில் ஆரம்பிக்கவில்லை என்பதை எம்மில் பலர் அறிந்திருக்க வாய்பில்லை. ஆயுதம் ஏந்திப் போராடுவதற்குரிய தேவையும், சூழலும், உந்துதலும் தமிழ் பேசும் மக்களுக்கும் இருந்தது என்பதே உண்மை. இதற்கான உசுப்பேத்தல்கள், இந்த ஆயுதக் போராட்ட அமைப்புக்கள் வீங்கிப் பெருக்க வாய்வீச்சு வீசியவர்களின் வழித் தோன்றல்கள்தான் விக்னேஸ்வரன் வகையறாக்கள். அப்போது எல்லாம் தமக்கும் இந்த ‘ஆயுதப் போராட்டத்திற்கும்’ நேரடித் தொடர்பு, உறவுகள் இல்லை என்பது போல் கறுவாக்காட்டிற்குகுள் சுகபோகம் கண்டு கொண்ட விக்னேஸ்வரன்களும், சுமந்திரன் கோஷ்டிகளும் ஏன் சம்மந்தன் கோஷ்டிகளும் அடங்கும். சிலர் கறுவாக்காட்டில் சுகம் காண, சம்மந்தர் குழுவினர் இந்தியாவின் தமிழ் நாட்டில் அரசவிருந்தினராக காலத்தை கழித்ததே வரலாறு.

இளைஞர்கள், சதாரண பாமர மக்கள் ஆயுதங்களை தூக்கிக் கொண்டு காடு, மேடு, மலை களில் இரவு பகல் என்று பார்க்கமால் தூக்கம் இன்றி ஓய்வின்றிஇ உணவின்றி அலைந்து திருந்து போராடியது யாவரும் அறிந்ததே இதில் புலிகள் என்ன புளொட் என்ற ஈபிஆர்எல்எவ் என்ன ரெலோ என்ன ஈரோஸ் என்ன என்று அடுக்கிக்கொண்டு போகும் எளவிற்கு பல ஆயுதம் தாங்கிய அமைப்புகளில் பல ஆயிரம் இளைஞர்கள் தமது சுகபோக வாழ்வுகளi தவர்த்து ஆயும் ஏந்தி பொது எதிரக்கு எதிராக போராடியது எல்லாம் பொய்மையா,,,,,? அல்லது குற்றமா…? அல்லது வீணான செயற்பாடா….? இதில் இருந்த வரலாற்றுக் கடமைகள் பழிகப்படும் வகையிலான தீண்டத்தகாத செயற்பாடா …..?  

எல்லாவற்றிற்கும் ஆம்……… ஆம்……… ஆம்……… என்று பதிலழித்து நிற்கின்றார் எமது வட மாகாண சபை முதல் அமைச்சர். இந்த மாபெரும் வஞ்சக் கூற்றிற்காக முதல் அமைச்சர் பொது மக்களிடம் பகிரங்க மன்னிப்பு கோர வேண்டும்.

முதல் அமைச்சரின் ஆம்……… ஆம்……… ஆம்……… இற்கு சாமரம் வீசியபடி சில முன்னாள் போராளிகளும் கதிரைக்கு வாழ்க்கைப்பட்டு விவாகரத்து செய்ய விருப்பம் இல்லாமல் வீழ்ந்தே இருக்கின்றனர். சீ…….. யாருக்கு வேணும் இந்த ஈனம் கெட்ட பிழைப்பு. ‘தேசிய விடுதலை ஆயுதப் போராட்டப்பாதையில்’ பல தவறுகள் ஏற்பட்டிருக்கின்றன. இதில் அதிகம் பங்கை தமக்காக்கிக் கொண்டவர்கள் தமிழீழ வீடுதலைப் புலிகள். ஒரு தேசிய இனத்தை இலகுவில் மீளமூடியாத படுகுழிக்குள் ஏகபோகமாக நின்று தள்ளி வீழ்த்தியவர்கள் இவர்கள் என்றாலும் அப்போது எல்லாம் இதே தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு இந்தத் தவறுகளுக்கு எல்லாம், ஆயுத வன்முறைக்கும், பாசிச செயற்பாடுகளுக்கு எல்லாம் நியாயம் கற்பிக்க இந்தியாவிற்கும், நோர்வேயிற்கும், ஏன் ஸகன்டிநேவியன் நாடுகளுக்கும் காவடி எடுத்தவர்களும் இவர்கள்தான்.

இதே காவடியை சுரேஷ் உம் சிவாஜிலிங்கமும் சூட்கேசுடன் தமிழ் நாட்டில் நடாத்திய வரலாற்றை அவ்வளவு சீக்கிரத்தில் தமிழ் பேசும் நல்லுலகம் மறந்து இருக்க வாய்ப்பு இல்லை. அப்போது எல்லாம் தெரியாமல் போனதா ஆயுதம் தூக்குபவர்கள் தவறு செய்கின்றார்கள் என்று. அன்று ஆயதம் தூக்குபவர்கள் தீண்டத்தகாதவர்கள் என்று இவர்கள சூழுரைத்திருந்தால் இன்று அவர்கள் இருந்த இடத்தில் புல்லு முளைத்திருக்கும். இன்று முள்ளிவாய்கால் மரணத்தையும், புலிகளின் அழிவையும் தமது சொத்தாக்கி தமிழரசுக் கட்சி என்றும் தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு என்று தேர்தலில் நின்று வென்று அரியணையும் ஏறிவிட்டு சொல்கின்றாராம் ஆயுதம் ஏந்தியவர்களுடன் சேர்ந்து செயற்பட முடியாது என்று இதனைப் பாரத்துக் கொண்டும் சுரேஷ் உம் சித்தார்தனும் சிவாலிங்கங்களும் சும்மா இருப்பது சுரணை அற்ற இவர்களின் செயற்பாட்டையே காட்டுகின்றது.

விக்கியாரே தைரியம் இருந்தால் இனிவரும் தேர்தல்களில் ‘தமிழ் அரசை’யும், ‘தமிழ் தேசிய’த்தையும் ஆயுத வன்முறையிற்காக பாவித்த பின்புலத்தை தவிர்த்து தேர்தலில் நின்று தனித்து வென்று காட்டவும். அப்போது உமது கூற்றுகள் பிழையாக இருந்தாலும் மக்கள் தீர்ப்புகளுக்கு தலை வணங்கி உங்களை ஒரு முதல் அமைச்சராக ஏற்றுக் கொள்கின்றோம் அன்றேல் எமது வடக்கு முதல் அமைச்சர் இருந்தும் ஒன்றுதான் இல்லாவிட்டாலும் ஒன்றுதான் என்று இருந்து விடுகின்றோம்.

(சாகரன்)(ஒக்ரோபர் 15, 2014)