மண்டெலாவும் நாமும்

1970களின் நடுப்பகுதியிலிருந்து அங்கோலா, சிம்பாபே, நமீபியாவில்  நிறவெறி, காலனி ஆதிக்கத்திற்கெதிரான இயக்கங்கள் வலுப்பெற்றன. ஜனநாயகப் புரட்சிக்குப் பின்னர் ஜனநாயகம் பேணப்பட்டதா? அது வரலாற்றின் ஒரு மாறுதல் கட்டம். வரலாறு அவ்வாறு தான் இயங்குகிறது. அந்த இயக்கவியல் புரிந்து கொள்ளப்படவேண்டும். மார்க்ஸ், காந்தி, சே, மண்டெலா போன்ற தலைவர்கள் உலகளாவிய அளவில் நேசிக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள் . அந்த நேசம் எங்கிருந்து வருகிறது. இந்த மனிதர்களின் ஜனநாயக உணர்வு,  மனித குலத்தின் மீது பேரன்பு இவற்றில் இருந்து தான் வருகிறது. மனிதர்களுக்கு சுதந்திரமான வாழ்வை ஏற்படுத்த அவர்கள் விரும்பினார்கள்.

மண்டெலா போன்ற தலைவர்கள் இல்லாமல் போனது மோசமான தனிமை உணர்வை ஏற்படுத்துகிறது. மக்கள் நேயமற்ற கெடுபிடியான ஆட்சித் தலைவர்கள் நிறைந்த  உலகச்  சூழலில் நெல்சன் மண்டெலா போன்றவர்களின் மறைவு நிரப்பமுடியாத வெற்றிடத்தை விட்டுச் செல்கிறது. வன்மமும், பகை உணர்ச்சியும் மலிந்த எமது சமூகச் சூழலில் கூட மண்டெலாவின் அணுகுமுறைகள் விரும்பப்படுமா?

நாங்கள் பெரும்பாலும் அநீதிகள் யார் யாருக்கு எந்தெந்த சமூகத்திற்கு நேர்கிறது இதில் எமக்கென்ன லாபம் என்று பார்த்து நாடகபாணியில் கண்டிப்பவர்கள். கருத்துச் சொல்பவர்கள். அத்தகைய சூழலில் மண்டெலாவிற்கு என்ன முக்கியத்துவம் இருக்கும்? அவர் சகல இனக் குழுக்களுடனும், சக தென்னாபிரிக்க-ஆபிரிக்க மக்களுடனும் உலகத்துடனும் எவ்வாறு உறவு பூண்டார் என்பதையும் நாம் கற்றுக் கொள்ள முயலவேண்டும்.

பிரச்சனைகளுக்கு தீர்வு காண்பதற்கு தென்னாபிரிக்க அணுகுமுறை யாழ்மேலாதிக்க சிந்தனைமுறைக்கு ஒத்து வருமா? இது முக்கியமான கேள்வி. தென்னாபிரிக்க அனுபவங்களைப் பார்க்கும் போது எமது போராட்டவரலாறு அதன் தார்மீக வலுக்கள் பற்றிய கேள்விகளைத் தவிர்க்கமுடியவில்லை. போராட்ட மரபு என்று எதுவும் மிஞ்சவில்லை. எல்லாம் சிதிலமாகியுள்ளன. போராட்ட அறமரபு சிதைந்து சுத்துமாத்துப் பேர்வழிகளின் ஆதிக்கம் எமது அரசியல் அரங்கில் ஆங்காங்கே விரவிக்காணப்படுகிறது.

தென்னாபிரிக்க ஆட்சியில் முற்போக்கு ஜனநாயக சத்திகள் இன்றளவில் இருக்கின்றன. அங்கு வெறுப்புணர்வு அரிதானது. இங்கிதம் இருக்கிறது. கூட்டுணர்வு காணப்படுகிறது. மண்டெலா தவிர பெருவாரியான தென்னாபிரிக்கர்களால்  நேசிக்கப்படும் இன்னொரு  உலகத்தலைவர் இருக்கிறார் என்றால் அவர் பிடல் தான். ஈழத்தமிழர் எமது  அரசியல் வெறுப்புணர்வால் நிரம்பியது. தென்னாபிரிக்கர்களின் வாழ்க்கை பாடல், ஆடல் கலைநயத்துடனும் வெளிப்படைத்தன்மையுடன் இணைந்தது. எமக்குள் ஆதிக்கம் வகிப்பது இருண்டு இறுகியது. போலியானது. உம்மணா மூஞ்சித்தனமானது.

நமக்குள்ளேயே  வௌ;வேறு பிரதேசங்கள், சக சமூகங்கள், அண்டை அயலார் நாடுகள் மீது ஈடுபாடற்றது. பலசந்தர்ப்பங்களில் வெறுப்புணர்வு கொண்டது. உள்ளார்ந்து சொந்த சமூகத்தினுள்ளேயே பண்பாட்டின் பேரில் தீண்டாமை அநீதிகளை வைத்திருப்பது. இவற்றை  புலம்பெயர் நாடுகள் வரை காவிச் சென்றிருப்பது.  சகிப்புத்தன்மை குறைவானது.

எங்களை விட்ட விண்ணர்கள் இல்லை என்று இறுமாந்திருப்பது, எங்களைவிட வேறு சக மனிதர்களும் ,உலக மனிதர்களும் துன்பங்களை அனுபவித்திருப்பார்கள் ,அனுபவிக்கிறார்கள் என்பதில் அக்கறை இல்லாத பலசந்தர்பங்களில்  ஒத்துக் கொள்ளாத மனம்.

இந்த நிலை மாறுமா? மாறவேண்டும். வேறுபாடுகள் யதார்த்தமானவை என்று ஏற்றுக்கொண்டு புருவங்களை நெரிக்காமல் பரஸ்பர நல்லெண்ணத்துடன் செயற்பட முன்வரவேண்டும். பாசாங்கான வக்கிரத்தனமான அல்லது உண்மையான உணர்ச்சிவசப்படுதலுக்குப்பதிலாக மனித நேய சமூக பிரக்ஞை உணர்வுடன், தருக்க பூர்வமான சிந்தனை முறையுடன் பரஸ்பர நல்லெண்ணத்துடன் நமக்குள்ளும் நமக்கு வெளியிலும் செயற்பட முன்வரவேண்டும். உலகமானிடத்தின் ஒரு பகுதியினர் தான் நாமும் என்ற சிந்தனை வலுப் பெற வேண்டும்.

உலகம் பெருந்திரளான உலக மனிதர்களுக்குச் சொந்தமானது என்பதை அடிக்கடி நிறுவுபவர்கள் இத்தகைய வரலாற்றின் மனிதர்கள் தான். கேடுகெட்ட சர்வாதிகாரிகள் ,இன-நிறவெறியர்கள் ,ஆக்கிரமிப்பாளர்கள் உலகம் குறிப்பிட்ட ஒரு சிறுபான்மையான பிரிவினருக்கு என்று செயற்படும் போது உலகம் கோடான கோடி மானிடர்களுக்கு சொந்தமானது என்று முகத்தில் அறைந்த வாக்கில் உணர்த்துபவர்கள் இவர்கள் தான்.

இத்தகையவர்கள் வரலாறு முழுவதும் தோன்றி மறைந்து கொண்டிருப்பார்கள்.

வால்டயர் ரூசோ போன்றவர்கள் சுதந்திரம் சமத்துவம் சகோதரத்துவம் என்ற கோசங்களுடன் முதலாவது பிரான்சுப்புரட்சி 1770களின் பிற்பகுதியில் பின்னர் மீண்டும் ஏறத்தாள ஒரு நூற்றாண்டின் பின்னர் பாரிஸ் கம்யூனும் நிகழவில்லையா. 1850களில் ஜோஸ் மாட்டி போன்ற தலைவர்கள் காலனி ஆதிக்கத்திற்கெதிராக போராடினார்கள். ஏறத்தாள ஒரு நூற்றாண்டின் பின் பிடல், சே தலைமையில் கியூபா புரட்சி நிகழ்ந்தது. ஆபிரிக்காவை ஒருதொகுதியாக எடுத்தால் அங்கோலாவில் 1960களில் நிகழ்ந்த மாற்றங்களையும் 1980,1990களில் தென்மேற்கு தெற்கு ஆபிரிக்காவில் நிகழ்ந்தவற்றையும் நாம்தொடர்பு படுத்திப்பார்க்க முடியும்.

இவ்வாறு பல உதாரணங்களை பார்க்கமுடியும். வரலாற்றின இயக்கவியலை நாம் புரிந்து கொள்ளவேண்டும். மண்டெலா நிறவெறி, தீண்டாமை, இன ஒதுக்கல்,  காலனி ஆதிக்கத்திற்கெதிராகப் போராடிய உலகளாவிய ஒரு பன்முக ஆளுமை. எமக்கெல்லாம் நம்பிக்கையாக இருப்பவர். அதற்காக தென்னாபிரிக்காவில் அநீதியான சமூக அமைப்பு ஒரேயடியாக ஒழிந்து விட்டது என்று கூறவரவில்லை. பாரபட்சமற்ற அநீதியற்ற சமூகவாழ்விற்கு அவர் ஒரு மாபெரும் உந்த விசையாக இருந்தார்.

வரலாறு தலைமுறைகளுக்கும் காரியங்களை, கடமைகளை வைத்திருக்கின்றது. அந்த வழிக்கு மண்டெலா ஒரு ஆதர்சம். மண்டெலா தென்னாபிரிக்க சூழலில் இயல்பாக நிறவெறிக்கெதிரான போராட்டத்தில் பிரவேசித்தவர். அதன்பலாபலன்களை எதிர்கொண்டவர். எமது சிலர் போல் நாடகபாணியில் நுழையவில்லை. அவருடைய சுயசரிதையைப் பார்த்தால் அது ஓரளவு புரியும். மனிதராக இருந்துகொண்டுதான் போராடினார்.

குழுமனப்பான்மையிலிருந்து நாம் முதலில் விடுபட வேண்டும். வேறுபடுதலும்,  ஒன்றுபடுதலும் கலந்துரையாடுவதற்குமான இடைவெளியை நாம் பேண வேண்டும். பரந்த உலகைத் தரிசிப்பதற்கும் ,பரந்த கலந்துரையாடலுக்கும் கண்ணியமாக நடந்துகொள்வதற்குமாக எம்மை நாமே பயிற்றுவிக்க வேண்டியிருக்கிறது.

ஸ்ரீதரன்-சுகு